912 matches
-
sticlă, strîmbîndu-se apoi. — Apă colorată! Mai Încercă una. Toate erau la fel. Și, uite! Erau și țigări Într-o cutie, dar erau făcute din gips. Ce șmecherie ieftină. Cred că va trebui să ne descurcăm cu asta, presupun. Adusese o sticluță de brandy. Îi scoase dopul și-i oferi să bea. Ea refuză. — Domnul Imrie a spus că ar trebui să beau bere neagră. — O să-ți aduc mai tîrziu, dacă vrei. Acum ia o Înghițitură din asta. Nu mîncase toată ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
stau cu tine. Așa că Duncan se dădu la o parte de la fereastră și Alec se săltă pe pervaz cu genunchii și picioarele spre cameră. O făcu destul de neîndemînatic, așa cum se Întîmpla Întotdeauna - căzînd ca un bolovan, iar podeaua bufni, și sticluțele și borcănelele de pe toaleta lui Viv zăngăniră și lunecară. Duncan trase fereastra și aranjă draperiile. CÎnd aprinse lumina, el și Alec clipiră. Lumina făcea ca toate lucrurile din cameră să pară și mai ciudate. Și această stare deveni și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
pe peron, în sălile de așteptare, la bufet, la ghișeul de bilete. De parcă ar fi fost absorbiți într-o gaură neagră. Duhoarea trupurilor, izolată deodată de celelalte mirosuri ale Indiei, este șocantă. O notă distinctă de ulei de trandafir din sticluțele vreunui vânzător de parfumuri, un miros pur, necombinat, pișcător. Greieri și furnici în cort, vino-ncoace viu sau mort, își aminti brusc Pran. Acesta este mirosul dominant al englezilor, incită mulțimea, miros de căpcăun, îndeamnă la atac. Majoritatea sunt femei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
lighene de alamă, topoare și scaune de voiaj, săpun, tacâmuri, cuțite cu teacă și un set de echipamente de gătit, cu care încarcă patru cutii de oțel. Mai achiziționează un cort deschis pentru gătit și un dulap impermeabil plin de sticluțe de medicamente, în caz de nevoie. Pentru el, cumpără cămăși kaki, șorturi și moletiere, o pereche de cizme împotriva țânțarilor, două costume foarte ușoare de corp, din lână Jaeger, o cască colonială de plută pentru ca s-o poarte în tabără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
pe un ton cinic. Lasă-mă să ghicesc: orice magazin cu articole de profil? - Îmi pare rău, ridică ea din umeri. Tot în interiorul genții, Cooper descoperi câteva așchii metalice foarte mici și un semn circular de culoare neagră, ca și cum o sticluță de vopsea ar fi fost depozitată acolo și ar fi curs din ea. În urma examinării, metalul se dovedi a fi alamă, ceea ce era încurajator într-un fel, întrucât după compoziție și modul de fabricare, s-ar fi putut afla proveniența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Iași în jurul orelor 1900 și azi dimineață au venit la mine câțiva colegi ca să le povestesc cum m-am distrat la Huși. Am jucat cărți, jocuri pe calculator, le-am povestit despre noi, iar Tudor mi-a admirat colecția de sticluțe cu mostre de vinuri alese pe care mi-ai dăruit-o. Aș dori să-mi întorci cât mai curând vizita pe care ți-am făcut-o și te-aș invita să petreci și tu o săptămână la mine ca să te
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
În paturile curate cei doi ofițeri, în halaturi cenușii, stăteau lungiți, cu ochii în tavanul înalt. La căpătâi, în perete, pe tăblițe negre, albeau numele lor: Locotenent Bologa, Locotenent Varga... Pe mescioarele de noapte foile de febră se pierdeau printre sticluțele de medicamente, arătând că suferințele cele grele au trecut peste dânșii. În aerul încărcat de amintirile durerilor plutea o tăcere năbușitoare, pe care Varga o sfărâmă deodată cu glas speriat, ridicîndu-se în pat, ca și când ar fi văzut o nălucă: ― De ce
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
oricât și-ar da silința. De azi încolo deci să știi că eu sunt mai mare și că trebuie să faci tot ce-ți zic până când ți-oi spune eu că ești sănătos, altfel... Aici se opri brisc, luă o sticluță cu medicamente și o linguriță, veni lângă pat și-i zise: ― Acuma trebuie să bei din zeama asta, că-i dulce... am gustat-o și eu... ― Lasă, Ilona... mai vorbește! răspunse Apostol rugător. Fata se făcu roșie ca mușcata din
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
se îmbujorară din nou și, ca să-și ascundă emoția, îngînă: ― Vai, ce caldă ți-e mâna... Apostol nu simți gustul doctoriei. Împreună iar pleoapele, cuprins de o fericire în care i se înecau toate gândurile. Auzi pe Ilona cum așează sticluța pe masă, cum șterge lingurița, cum pășește în vârful picioarelor și se lasă pe scaunul ei de la picioarele patului. Pe urmă simți mângâierea privirilor ei pe obrajii lui, pe frunte, pe buze... Și nu cuteza să clipească, de frică să
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
ajunul zilei în care fusese descoperit trupul. Pe la ora șase, îmi spuse Josăphine. Câini și lupi, ora pumnalelor și a sărutărilor furate. Josăphine trage căruța și mai trage din când în când câte o dușcă, pentru a se-ncălzi, din sticluța pe care o ține mereu în buzunarul vestei. Pe străzi, în chip ciudat, în ciuda gerului, a ieșit, ca-n zilele de sărbătoare, toată mulțimea de schilozi: amputații, capetele sparte, trepanații, semi-nebunii, umblând dintr-o tavernă în alta, golind paharele pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
micului canal, deși cam îngust, chiar dacă cu căruța, și încă plină, știe că-i va fi greu. Chiar dacă acest ocol înseamnă mai bine de un kilometru. E frig. Gerul face ca totul să troznească. Lui Josăphine îi curge nasul, iar sticluța cu băutură e goală. Cerul capătă nuanțe gri-bleu și prima stea apare ca un cui de argint. Căruța spulberă crusta de gheață, pieile sunt rigide ca niște scânduri. Josăphine ridică o mână pentru a-și freca nasul care tocmai face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
unde trebuia să fie o bună actriță și să-și învingă adversarul. Venise și ultimul trimestru de școală. Presiunile care se făceau asupra ei creșteau zi de zi. Într-o zi , proful i-a dăruit un parfum scump, într-o sticluța mică, sidefata. Lăură i-a mulțumit din politețe, prefăcându-se fericită, dar nu s-a abținut să-i dea replica: - Cu ce ocazie? - Pentru multele ore de muncă la redacția revistei și în echipa de teatru a școlii. Ești o
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
mami, iar eu râd, da, în general lucrurile demne de râs sunt și logice, apoi îi comand imediat un sendviș și o Cola, îmi place să stau în fața ei, pielea îi este bronzată, scoțându-i în evidență ochii proeminenți, două sticluțe umplute cu nisip colorat de Eilat, cu năsucul ei drăgălaș, aproape amuzant, cu buzele acelea atât de frumoase atunci când râde. Ce facem în vacanță, întreabă ea, iar pe mine mă cuprinde deja frica, ce aș putea să îi propun, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
nicăieri, aproape că îmi pierd speranța, când o văd lângă una dintre case, cu o pereche de jeanși strâmți și un tricou, slăbuță ca și când nu ar fi născut niciodată, punând pe bandă produse lactate unul după altul, iar lângă ele, sticluțe pentru bebeluși și scutece, și pudră, este ea sau nu, dar când privește în direcția mea, nu mai am nici o îndoială, ochii aceia nu pot fi decât ai ei, iar eu îngheț printre rafturi până ce ea se îndepărtează, după care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
ei corporală în creșterea celuilalt: măselele-mi crăpau pe tăcute și lent... copiii sunt eu însămi și nu vreo proteză. Perceperea gravidității dinăuntrul ei este cu totul alta decât percepția medicalizată potrivit căreia gravidele-s ecograme, anestezii, spaimă și spaimă, sticluțe cu sânge. Gravidele-s egale... fac de gardă fără forfotă, cu medalii pentru tăcere. La consult medical, când totu-i pe fugă, rușinea te-așteptă să ieși din clădire. Sarcina este trăită ca jenantă doar când este desconsiderat subiectul ei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
metisa cea frumoasă și fără noroc, a Nildei, bucătăreasa care miroase a usturoi și povestește lucruri incredibile din orașul Tambopata din ținutul îndepărtat Madre de Dios, a celor doi majordomi engleziți și a șoferului Carlos, a Berthei care moare alături de sticluța de colonie cu care o parfuma pe domnișoara Cinthia și a Armindei care știe să calce ca nimeni alta cămășile de mătase ale domnului. Reușita cea mai mare a acestei povești de familie este aceea că nu există personaje negative
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
le-am luat de la Tashiro am ales una care, chiar dacă nu era foarte semnificativă, scotea În evidență toate trăsăturile feminine ale modelului și am pus-o lîngă a LUI, pe masă. Pe cînd Îmi sorbeam Încet băutura direct dintr-o sticluță, mi-am concentrat mult atenția asupra legăturii posibile dintre cele două fotografii. Fața puțin prelungă a bărbatului, caracteristică tipului de entuziast, era puțin asimetrică și părea mai aspră la pipăit... poate datorită petelor de culoare, și nu asperităților pielii... sensibilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
firească?...) Da, era posibil... Modelul din fotografie era soția LUI, clienta mea. Înlemnisem. Lăsînd doar fotografia femeii, am pus-o pe a LUI la o parte. Deși trebuia să mă scol devreme a doua zi dimineața, am și terminat o sticluță cu whisky fără să-mi dau seama. La radio se cînta În continuare muzică populară americană. Am reușit, pînă la urmă, să mă Încălzesc și eu și Îmi venea din ce În ce mai greu să-mi dezlipesc ochii de moșmoane... În Închipuirea mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
taman pe dos: habar nțaveam ce săți cumpăr mamei din acea uluitoare bogăție de mărfuri carețmi lua răsuflarea și mă lăsa fără grai. Oscilam, cutreierat de îndoieli amarnice, între o pereche de gumari, una de papuci din plastic verde, o sticluță de parfum bulgăresc de trandafiri, o basma cafenie ce avea imprimate pe ea un soi de valuri marine stilizate. Ca sățmi dau răgazul de a cumpăni asupra alegerii, mțam îndreptat, cam întrțo doară, către rafturile de care răspundea Nea Tase
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
următoare am plecat la Giurgeni din nou, unde părintele mi-a dat un canon: să țin post negru lunea, miercurea și vinerea până la ora 12 timp de 80 de zile și să citesc rugăciuni. Pentru fată mi-a dat 2 sticluțe, una cu ulei sfințit și una cu apă sfințită, să îi dau câte 9 picături dimineață înainte de a se ruga. Mi-a cerut să îi duc niște haine pe care le-a purtat fiica mea, Ecaterina, o singură dată. Am
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
Vedeți voi, mama nu era genul care să îmi facă sandviciuri drăguțe pentru pachet sau așa ceva. Nu. Doamne, nu îi invidiați pe copiii ăia de la școală care veneau cu mâncare la pachet? Frumos și ordonat, într-o cutie, plus o sticluță cu suc de portocale. Dar eu nici o șansă să primesc ceva atât de sofisticat. Așa că în fiecare dimineață tata îmi arunca niște bani să-mi iau ceva de la chioșcul școlii. Dar la chioșcul școlii nu vindeau decât ciocolată, chipsuri și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
tare? Adam o să mă creadă o fufă beată și fără principii. O să mă creadă genul de femeie care se culcă cu oricine. Mă ridic șovăind și bag oglinda în sperieți. Arăt de pomină. Să fac un duș? Mă uit la sticluța standard de șampon pentru păr și corp a hotelului și nu cred că o să-i facă vreun bine părului meu. Pe de altă parte, dacă mă întorc și mă bag în pat cu resturi de vomă în păr, o să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
îi vorbească cu naturalețe, ignorând că ea nu răspunde. Se comportă de parcă ar cunoaște-o de când lumea. Nu vă este foame ? Am găsit la bufetul gării, care tocmai se închidea, o franzelă și niște cașcaval iar în rucsac am o sticluță de horincă maramureșeană care face bine la frig. Dar, nu mi-ați spus care este ținta călătoriei dumneavoastră prin fundul ăsta de țară... Bărbatul și-a scos căciula ca să o scuture de zăpadă și își șterge fața cu o batistă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
în ochi, glanda lui lacrimogenă se atrofiase, ochii i se uscau și-l usturau, vedea ca prin ceață, dar dintr-o mândrie primitivă se ferea să-și umecteze ochii în fața unor străini. De obicei se întindea de-a latul patului, sticluța cu soluție și pipeta se găseau într-o trăistuță confecționată anume, cu o despărțitură strâmtă pentru pipetă, culmea, trăistuța era din parchet albastru cu bleu, fusese făcută din resturile de material rămase de la rochia Elenei, își încărca pipeta și, depărtându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Elenei, își încărca pipeta și, depărtându-și pleoapele între degetul arătător și cel mijlociu, lăsa să cadă pe globul ocular, una, două, trei picături. Zăbovea câteva secunde nemișcat, cu pipeta suspendată în aer, apoi repeta operațiunea la ochiul celălalt, închidea sticluța, o așeza în trăistuță, o așeza pe noptieră pipăind locul; își masa ochii, simțea lichidul amărui ajuns până la rădăcina nasului, trăgea pe nări, probabil că și înghițea fără să vrea puțină substanță, avea un aer mulțumit chiar dacă pe eticheta sticluței
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]