815 matches
-
un film și se pare că cineva vrea să discute cu el despre un nou film. Trebuie să plec azi, mi-a spus. Știi cum sunt americanii când vine vorba de afaceri. Foarte insistenți, nu-i așa? spuse Caroline cu subînțeles. Charlie nu venea? Nu-mi mai puteam cere scuze. Dintr-odată m-am simțit agitată și iritată. —Julie, mergem înăuntru să bem niște Bucks Fizz? i-am spus făcându-i semn s-o ștergem. — Ce s-a-ntâmplat? mă întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
târziu în noapte ? Trish pare stupefiată. Singură ? — Împreună cu ceilalți angajați. Cu cei de care era nevoie. — Deci ai lucrat într-un... loc cu ștaif ? — Unul din cele mai mari din Londra, încuviințez. Trish și Eddie schimbă între ei priviri cu subînțeles. Chiar că sunt cam ciudați. — Ei, mă bucur să-ți spun că la noi e mult mai relaxat ! Trish râde scurt. Ăsta e dormitorul principal... cel de-al doilea dormitor... În timp ce mergem pe hol, deschide și închide uși și-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
o să te bucure ! — O surpriză ? Ridic privirea nedumerită, în timp ce Trish începe să despacheteze. — Foie gras... mazăre fină... spate de miel.. Trântește o halcă de carne pe masă și mă privește nerăbdătoare. Când îmi zărește expresia uimită, plescăie din limbă cu subînțeles. Sunt ingredientele ! Pentru meniul tău special, de dineu ! Masa va fi la ora opt, e OK ? NOUĂ O să fie bine. Dacă o mai zic de multe ori, o să încep s-o și cred. Știu că trebuie să-l sun pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
dacă or fi facut-o. — Ce faci ? Melissa a intrat în bucătărie fără s-o aud. Mă privește suspicioasă. E a mea. Pe bune acum. Ce crede, că-i fur broșura ? — Făceam doar puțină ordine în lucrurile tale, zic cu subînțeles, lăsând broșura jos. Am nevoie de masă. — A. Mersi. Melissa se freacă pe față. Arată ca naiba de la o vreme. Are cearcăne, și strălucirea părului i-a dispărut. — Văd că muncești din greu, mă încumet mai blândă. — Mda, păi așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
foarte grea pentru tine. Arnold are aerul unui diriginte care se ocupă de un elev problemă. Dar, zău așa... Se întoarce către un bărbat pe care nu-l recunosc și-și dă ochii peste cap. O fostă angajată, spune cu subînțeles. Instabilă psihic. Poftim ? Poftim ? — Nu sunt deloc instabilă psihic ! țip stupefiată. Nu vreau decât să aflu răspunsul la o singură întrebare. E foarte simplu. Când mi-ai pus acel memo pe birou ? Arnold râde, jucând uimirea. — Samantha, ies la pensie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
argilă sunt în stare să se împotrivească degetelor care le vor modela, ochilor care le interoghează, voinței care le-a vrut. Altădată voi cere concediu, v-aș putea ajuta cumva, spuse Marçal. Deși aparent completă în formularea ei, fraza conținea subînțelesuri problematice care n-au avut nevoie de a fi enunțate pentru a fi înțelese de Cipriano Algor. Ceea ce vroise să spună Marçal, și, fără să vrea, chiar spusese, era că, așteptând el o promovare mai mult sau mai puțin previzibilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
previzibilă la treapta de gardian rezident, superiorii lui n-ar fi mulțumiți, dacă el ar pleca în concediu tocmai în această perioadă, ca și cum vestea publică a ascensiunii lui în carieră ar fi altceva decât un episod banal, fără importanță. Acest subînțeles era, totuși, evident și desigur cel mai puțin problematic dintre toate. Chestiunea esențială, involuntar subiacentă cuvintelor rostite de Marçal, continua să fie îngrijorarea privind viitorul olăriei, munca și oamenii care-o făceau și care, mai bine sau mai prost, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
ce s-a întâmplat, n-am ascuns nimic, Nu mă refeream acum la livrarea mărfii, dar am impresia asta de când ai venit după mine la Centru, Atunci la ce te referi, Nu știu, aștept să-mi explici, de exemplu, enigmaticele subînțelesuri ale conversației de ieri seara, de la cină. Cipriano Algor tăcea, bătea cu degetele pe arcul volanului ca și cum se hotăra, după cum avea să iasă par sau impar numărul bătăilor, ce răspuns să dea. În cele din urmă spuse, Vino cu mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
posibil chiar ca unul sau unele să se repete, și că oricât de numeroase ar fi secvențele posibile, nu sunt infinite. Ca toate lucrurile din viață e o chestiune de timp și de răbdare, o vorbă aici, una dincolo, un subînțeles, un schimb de priviri, o tăcere subită, mici crăpături discrete care se deschid în zid, arta criptografului constă în a ști să le apropie, să elimine ce le separă, va veni mereu un moment când ne vom întreba dacă visul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
alt om. Oricine are voie să întoarcă o nouă filă și să o ia de la capăt, nu? Cariera dumneavoastră în televiziune pare să meargă foarte bine, zice el. — Știu! E grozav, nu? Și sunt și destul de bine plătită, adaug, cu subînțeles. — Venitul dumneavoastră a crescut simțitor în ultimele luni, spune el, lăsându‑și ceașca de cafea jos. Inima îmi tresare ușor. — Cu toate acestea... Știam eu. De ce trebuie mereu să existe un „cu toate acestea“? De ce nu poate pur și simplu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
prin preajmă, înainte de a‑mi spune despre el. Așa serviciu personal mai zic și eu! De‑asta merită să vii la un hotel bun. — Domnișoară Bloowood, dacă mai aveți nevoie de orice altceva, spune recepționerul, uitându‑se la mine cu subînțeles, vă rog să nu ezitați să‑mi spuneți. Vedeți? Mesaje codificate și tot tacâmul. — Sigur, nu vă faceți griji, zic și îi zâmbesc la fel de cu subînțeles. Imediat. Clipesc în direcția lui Luke, și recepționerul îmi aruncă o privire confuză, ca și când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
dacă mai aveți nevoie de orice altceva, spune recepționerul, uitându‑se la mine cu subînțeles, vă rog să nu ezitați să‑mi spuneți. Vedeți? Mesaje codificate și tot tacâmul. — Sigur, nu vă faceți griji, zic și îi zâmbesc la fel de cu subînțeles. Imediat. Clipesc în direcția lui Luke, și recepționerul îmi aruncă o privire confuză, ca și când n‑ar avea nici o idee despre ce vorbesc. Sunt buni, ce să mai vorbisem! În cele din urmă, Luke termină de completat formularele și le înmânează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
n-am, răspunde sincer Lionel. — La ce vă trebuie? încearcă fata să-l ajute. — Vreau să-mi scriu memoriile. — Sunteți scriitor? cade pe spate vânzătoarea, dar se sprijină cu umerii de un raft. Până acum, nu. Fata îl privește cu subînțeles: Hoțule, te-ascunzi de mine? — Știu exact ce vă trebuie. Se duce în magazie. Revine cu un caiet mare, gros, cu coperți cartonate. I-l întinde: — E încăpător, puteți comite și indiscreții. Îi face cu ochiul: De-ăștia ca tine
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
fie amabil Robert. — E peste orice închipuire. Dacă vrei, pot să ți recomand un salon de dans în Nantes... Îmi pare rău, dar în prima duminică din lună nu pot să-mi iau liber, îl refuză Robert, privindu-l cu subînțeles. Lionel e puțin dezorientat de răspunsul fără echivoc al șefului de sală, după care își amintește de ce se află în restaurant: — Gata, să trecem la desert! — Pot să vă recomand... încearcă Robert să se facă util. Destul cu recomandările! îl
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
lase tiranizat dacă asta m-ar distra. Tiran el însuși, instabil, posesiv. Nu-mi punea la picioare decât... nimic. Adică, eventual: instituția subordonată. Micul său regat în republica nenumăratelor regate, mari și mici. Și ce instituție! ASOCIAȚIA! Asociația subteranei, subdezvoltaților, subînțelesurilor. Asociația Tăcerii, Handicapatii subordonati. Dacă n-aș ști că, de fapt, și asta nu-i decât o firmă. În spate și dedesubtul și deasupra căreia este REȚEAUA. REȚEAUA, asta e totul. Nu contează firma, scopul, structura. Chiar și în cazul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
cunoaște toatè viața, i-am mèrturisit tot, pe frânturi, prescurtat, într-o limbè care nu e a mea, dar engleză mè ajutè sè fac puținè ordine în mine însumi, e ca un program de calculator cu care operez, concis, fèrè subînțelesuri, fèrè metafore, în engleză pe care o vorbesc cu Angel nu existè un dincolo de cuvinte, cu atat mai mult cu cât nici nu ne auzim, am ajuns atât de mult sè ne perfectèm limbajul încât ne rezumèm doar la lucrurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
de cine sè întreb la informații? Bunè ziua! Bunè ziua! bâlbâindu-mè în fața doamnei de la intrare, Doriți sè vizitați muzeul? Nu! De fapt eu caut pe cineva! Lucreazè aici? Da! Însè nu-i știu exact numele, doamna zâmbind, nu neapărat cu subînțeles, ci îngèduitoare, E vorba de o doamnè care lucreazè la Muzeu, are probleme cu Internetul! Cu ce?! se mirè pe bunè dreptate femeia cumsecade de dincolo de ghișeu, dar nu mai am timp sè-i explic despre internet fiindcè, exact în aceastè
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
promit eu, trec printr-o perioadè mai dificilè și, ca sè fac discuția dintre noi sè alunece mai ușor, accept sè-i spun adevèrul, E vorba de o fatè, o deziluzie sentimentalè, parcè așa se spune, nu!? Aha, zâmbește el cu subînțeles, aha, așa mai merge, știam eu cè-i vorba de o femeie! O sè-mi treacè, îl asigur eu, Dacè vrei, el binevoitor, amânèm orele de conducere și te pregètești pentru examen cu cursanții urmètori, pe la sfârșitul lui martie, probabil, Ce zici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
apucat sămi scriu negăsirea. Un gând nu- mi dădea pace, chiar mă enerva. Am căutat neîncetat cuvântul acela prețios în DEX și când i-am aflat înțelesul L-am așezat între paranteze, într-un vers, încât s-a sufocat de subînțelesuri... Până și versul în cuprinsul căruia era, a cedat. Pesemne, imaginea a fost interpretată altfel. La matinalul de la ora 8 am aflat cu stupoare despre crima înfăptuită de mine... Umbra. În oglindă. Plec la plimbare pe stradă, mă îmbrac în
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
a întâmplat? mă abordează în șoaptă. Voiam să ajung la sosul de soia... —Dar erai complet șocată. Am crezut că te-ai tăiat. Nici măcar nu ne-ai ajutat să ștergem. Îmi pare rău, eram un pic... Davey mă privește cu subînțeles. N-are nici o legătură cu paharul vărsat, susține. Davey mă cunoaște prea bine. Te-am mai văzut răsturnând halbe întregi și n-ai reacționat așa. Sunt doar un pic... Nu-mi găsesc cuvintele. Dacă l-aș fi văzut pe tip
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
cu Finn ne simțim ca doi copii care au nevoie de sprijinul lui tăticu’. —Bine, fie! exclamă el cu indiferență, deși știu că urăște să fie lăsat pe dinafară. Dar mai avem nevoie de cineva. Se uită la mine cu subînțeles. Cred că trebuie să vorbești cu Jake. De voie, de nevoie, a trebuit să apelăm la el. Nu-mi place atitudinea lui atotcunoscătoare și nici relația cu Davey. Urăsc să beau în fața lui și să-l văd cum se uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
această problemă. 12. Punând în practică aceste principii, să ne îmbogățim spiritual și să încercăm să transmitem acest mesaj și altor alcoolici și să apelăm la ele oricând e necesar. Când terminăm de citit ne uităm unul la altul cu subînțeles. Sunt sigură că este vorba despre aceleași obiecții. Cred că în chestiunea cu Dumnezeu... îngaimă Finn cu o oarecare nesiguranță în glas. Știu ce vrei să spui. Nu-mi sună prea bine... Parcă am fi la o liturghie... Jake coboară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
din copilărie. E imposibil să afle cineva. Nu cred că e o idee prea bună, protestez eu. Ar trebui să scăpăm de foștii noștri iubiți, nu să-i facem geloși. Asta nu ține de programul de recuperare. Davey tușește cu subînțeles și face semne spre intrare. Mă uit în spate și îl văd pe Barney venind. —Ați primit invitațiile? ne întreabă cu tupeu. — Da, răspundem sec eu și Davey, în timp ce Finn îl privește fără nici o expresie pe chip. — Vom petrece un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
deosebită, adaug eu, uitându-mă la plăcinta din farfuria lui, însiropată și garnisită cu zahăr pudră. E un petit pot1, remarc eu pronunțând ultimele cuvinte cu accent franțuzesc pretențios. —Petit pot de rubarbă? râde Jake uitându-se la mine cu subînțeles. —De mare clasă, exclam și-i zâmbesc la rândul meu. Eu am dat dovadă de frivolitate, însă rezultatul e că, în momentul de față, formăm un cuplu care se bucură împreună de o glumă prostească. Sunt foarte încântată că Matt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
nu-și mai termină gândul. Îmi aruncă o privire, iar eu mă mulțumesc să ridic din umeri. N-are nici un rost să mai discutăm despre petrecere. —Rebecca, tu cu ce te-ai mai ocupat în ultimul timp? întreabă ea cu subînțeles. Ce prostii ai mai făcut? —O, zic eu sfioasă, mai nimic. Am mai ieșit prin oraș... — Mai știți ceva de Jake? Of, ce mă supără! Daisy e atât de plină de entuziasm, încât vrea ca toată lumea din jur să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]