1,389 matches
-
1 m. Ca și în cazul acestuia, montura este motorizată pentru a compensa mișcarea de rotație a Pământului, dar ea nu este automată: poziționarea telescopului se efectuează în întregime „manual”, adică fie urmărind cu privirea o țintă luminoasă cu ajutorul unui telescop de ghidaj Celeston C8 clasic, fie efectuând o poziționare pe coordonate cu ajutorul axelor gradate. Acest telescop este utilizat exclusiv de Unitatea de Formare-Învățământ a Observatorului întrucât în programa Masteratelor sunt prevăzute ore de Lucrări Practice, unele dintre acestea fiind efectuate
Observatorul din Paris () [Corola-website/Science/332960_a_334289]
-
a Pământului, dar ea nu este automată: poziționarea telescopului se efectuează în întregime „manual”, adică fie urmărind cu privirea o țintă luminoasă cu ajutorul unui telescop de ghidaj Celeston C8 clasic, fie efectuând o poziționare pe coordonate cu ajutorul axelor gradate. Acest telescop este utilizat exclusiv de Unitatea de Formare-Învățământ a Observatorului întrucât în programa Masteratelor sunt prevăzute ore de Lucrări Practice, unele dintre acestea fiind efectuate pe acest telescop. Acest telescop nu se vizitează. Turnul Solar din Meudon este un telescop specializat
Observatorul din Paris () [Corola-website/Science/332960_a_334289]
-
Celeston C8 clasic, fie efectuând o poziționare pe coordonate cu ajutorul axelor gradate. Acest telescop este utilizat exclusiv de Unitatea de Formare-Învățământ a Observatorului întrucât în programa Masteratelor sunt prevăzute ore de Lucrări Practice, unele dintre acestea fiind efectuate pe acest telescop. Acest telescop nu se vizitează. Turnul Solar din Meudon este un telescop specializat, constând dintr-un turn de beton cu o înălțime de 36,47 metri situat în locația din Meudon a Observatorului din Paris. El este echipat cu un
Observatorul din Paris () [Corola-website/Science/332960_a_334289]
-
clasic, fie efectuând o poziționare pe coordonate cu ajutorul axelor gradate. Acest telescop este utilizat exclusiv de Unitatea de Formare-Învățământ a Observatorului întrucât în programa Masteratelor sunt prevăzute ore de Lucrări Practice, unele dintre acestea fiind efectuate pe acest telescop. Acest telescop nu se vizitează. Turnul Solar din Meudon este un telescop specializat, constând dintr-un turn de beton cu o înălțime de 36,47 metri situat în locația din Meudon a Observatorului din Paris. El este echipat cu un spectrograf pentru
Observatorul din Paris () [Corola-website/Science/332960_a_334289]
-
Acest telescop este utilizat exclusiv de Unitatea de Formare-Învățământ a Observatorului întrucât în programa Masteratelor sunt prevăzute ore de Lucrări Practice, unele dintre acestea fiind efectuate pe acest telescop. Acest telescop nu se vizitează. Turnul Solar din Meudon este un telescop specializat, constând dintr-un turn de beton cu o înălțime de 36,47 metri situat în locația din Meudon a Observatorului din Paris. El este echipat cu un spectrograf pentru examinarea Soarelui. Turnul Solar din Meudon a fost construit între
Observatorul din Paris () [Corola-website/Science/332960_a_334289]
-
beton cu o înălțime de 36,47 metri situat în locația din Meudon a Observatorului din Paris. El este echipat cu un spectrograf pentru examinarea Soarelui. Turnul Solar din Meudon a fost construit între 1964 și 1967. Un prototip de telescop de tip Schwarzschild-Couder de 4 metri diametru, niciodată construit înainte, este în curs de realizare la Meudon. El are ca scop observarea radiației Cerenkov având ca sursă radiațiile de energie înaltă care pătrund în atmosfera terestră. Un astfel de telescop
Observatorul din Paris () [Corola-website/Science/332960_a_334289]
-
telescop de tip Schwarzschild-Couder de 4 metri diametru, niciodată construit înainte, este în curs de realizare la Meudon. El are ca scop observarea radiației Cerenkov având ca sursă radiațiile de energie înaltă care pătrund în atmosfera terestră. Un astfel de telescop s-ar înscrie în proiectul unei platforme de echipamente astronomice de tip Cerenkov în Île-de-France. Biblioteca Observatorului din Paris a fost înființată în temeiul regulamentului din 26 februarie 1785 prin care, chiar înainte de Revoluția Franceză, activitatea Observatorului era reorganizată.Ea
Observatorul din Paris () [Corola-website/Science/332960_a_334289]
-
cu poluare luminoasă. Se vede ca și o „stea” de magnitudine mijlocie sub cele trei stele care formează Centura lui Orion. Stelele apar cețos, pentru un observator cu un aparat vizual normal (ochi) și ca o nebulozitate prin binocluri sau telescoape mici. Nebuloasa din Orion conține un roi deschis foarte tânăr, cunoscut sub numele de Trapezium, datorită asterismului celor patru stele primare. Două dintre acestea pot fi considerate ca facând parte ditr-un sistem binar iar în nopțiile cu vizibilitate astronomică mare
Nebuloasa Orion () [Corola-website/Science/311967_a_313296]
-
notat nebuloasa, pe 4 martie 1769, la un loc cu cele trei stele din Trapezium (pe care le semnalase și Galilei în 1617, dar acesta nu a observat nebuloasa care le înconjura, probabil din cauza câmpului strâmt de viziune ale primelor telescoape). Charles Messier a publicat primul catalog al obiectelor depărtate în 1774, pregătit deja în 1771, numit astăzi Catalogul Messier. Întrucât nebuloasa Orion a fost al 42-lea obiect din lista lui Messier, el a primit denumirea de M42. Odată cu introducerea
Nebuloasa Orion () [Corola-website/Science/311967_a_313296]
-
Tot el a denumit acest roi "„Trapezium”". Bazându-se pe magnitudinea stelelor și pe clasa lor spectrală, el a obținut o distanță aproximativă de , distanță de trei ori mai mare decât cea acceptată de comunitatea astronomică în prezent. În 1993, Telescopul spațial Hubble a observat pentru prima dată . De atunci, nebuloasa a fost observată periodic de acest telescop. Imaginile obținute au fost utilizate pentru a crea un model tridimensional al nebuloasei. Discul protoplanetar a fost observat lângă stelele „nou-născute” din nebuloasă
Nebuloasa Orion () [Corola-website/Science/311967_a_313296]
-
el a obținut o distanță aproximativă de , distanță de trei ori mai mare decât cea acceptată de comunitatea astronomică în prezent. În 1993, Telescopul spațial Hubble a observat pentru prima dată . De atunci, nebuloasa a fost observată periodic de acest telescop. Imaginile obținute au fost utilizate pentru a crea un model tridimensional al nebuloasei. Discul protoplanetar a fost observat lângă stelele „nou-născute” din nebuloasă. Totodată a fost cercetat și efectul devastator al radiației ultravioletă emisă în exces de către stelele gigante. În
Nebuloasa Orion () [Corola-website/Science/311967_a_313296]
-
un model tridimensional al nebuloasei. Discul protoplanetar a fost observat lângă stelele „nou-născute” din nebuloasă. Totodată a fost cercetat și efectul devastator al radiației ultravioletă emisă în exces de către stelele gigante. În 2005, „Camera pentru observații panoramice”, un instrument al telescopului spațial Hubble, a capturat cea mai detaliată imagine a nebuloasei de până acum. Imaginea a fost luată în timpul a 104 orbitări ale telescopului, capturând peste 3 000 de stele până la magnitudinea 23, inclusiv pitice brune care probabil alcătuiesc un sistem
Nebuloasa Orion () [Corola-website/Science/311967_a_313296]
-
radiației ultravioletă emisă în exces de către stelele gigante. În 2005, „Camera pentru observații panoramice”, un instrument al telescopului spațial Hubble, a capturat cea mai detaliată imagine a nebuloasei de până acum. Imaginea a fost luată în timpul a 104 orbitări ale telescopului, capturând peste 3 000 de stele până la magnitudinea 23, inclusiv pitice brune care probabil alcătuiesc un sistem binar. Un an mai târziu, oamenii de știință care lucrau cu telescopul spațial au anunțat pentru prima oară masa unui sistem binar eliptic
Nebuloasa Orion () [Corola-website/Science/311967_a_313296]
-
până acum. Imaginea a fost luată în timpul a 104 orbitări ale telescopului, capturând peste 3 000 de stele până la magnitudinea 23, inclusiv pitice brune care probabil alcătuiesc un sistem binar. Un an mai târziu, oamenii de știință care lucrau cu telescopul spațial au anunțat pentru prima oară masa unui sistem binar eliptic format din două pitice brune, 2MASS J05352184-0546085. Perechea din nebuloasa Orion are o masă aproximativă de 0,054 M respectiv 0,034 M și o perioadă orbitală de 9
Nebuloasa Orion () [Corola-website/Science/311967_a_313296]
-
numite și "„Aripile”". Alte denumiri sunt "„Sabia”", "„Lovitura”" sau "„Vasul”". este un exemplu de „maternitate stelară”, unde se nasc mereu stele noi. Observațiile efectuate au demonstrat existența a aproximativ 700 stele în diferite faze de evoluție. Observațiile recente făcute de telescopul spațial Hubble au dus la descoperiri importante, cum ar fi cea a discurilor protoplanetare din Nebuloasa Orion. Telescopul Hubble a descoperit 150 de astfel de discuri în întreaga nebuloasă, acestea fiind considerate sisteme planetare în formare. Acest număr impresionant arată
Nebuloasa Orion () [Corola-website/Science/311967_a_313296]
-
nasc mereu stele noi. Observațiile efectuate au demonstrat existența a aproximativ 700 stele în diferite faze de evoluție. Observațiile recente făcute de telescopul spațial Hubble au dus la descoperiri importante, cum ar fi cea a discurilor protoplanetare din Nebuloasa Orion. Telescopul Hubble a descoperit 150 de astfel de discuri în întreaga nebuloasă, acestea fiind considerate sisteme planetare în formare. Acest număr impresionant arată faptul că în Univers există o mulțime de sisteme solare în această fază sau sunt deja mature. Stelele
Nebuloasa Orion () [Corola-website/Science/311967_a_313296]
-
0022 din viteza luminii), fapt care dovedește existența unei găuri negre foarte mari în centrul galaxiei. Au existat rapoarte de observare a unor găuri negre microscopice, pe Pământ, în acceleratoare de particule, dar nu s-a putut dovedi existența lor. Telescopul Hubble a identificat recent două grupuri de găuri negre M15 și G1, dar care nu se află în Calea Lactee. Aprilie 2006 NASA simulează contopirea a două găuri negre. Steve Allen, prin studiile efectuate de NASA cu Chandra, demonstrează că putem
Gaură neagră () [Corola-website/Science/299088_a_300417]
-
registru cu deplasare analogic ce permite transportul semnalelor analogice (al sarcinilor electrice) prin mai multe etape succesive, sub controlul unui semnal de ceas. Principala utilizare a acestor dispozitive o constituie senzorii de imagine folosiți în scanere, aparate foto digitale, în telescoape și în diverse alte dispozitive de captat imagini. Un senzor CCD este format dintr-un tablou de diode fotosensibile care captează datele imaginii și un tablou de memorare care le preia, atunci când este cuplat la tabloul de diode. <br>
Dispozitiv cu cuplaj de sarcină () [Corola-website/Science/317287_a_318616]
-
un "array" sunt cuplate între ele, astfel încât suprafață tuturor antenelor sale constituie o suprafata totală mare. Avantajul este că pot fi observate concomitent mai multe obiecte (surse) cerești. Azi astfel de radiotelescoape obțin imagini de o rezoluție comparabilă cu imaginile telescopului optic. Există radiotelescope fixe (fixate permanent spre zenit) dar și mobile, care pot fi rotite, mărind cosiderabil domeniul de recepție. Calitatea rezultatelor obținute e influențată nu numai de diametrul antenei, dar și de sensibilitatea instrumentelor care detectează impulsurile primite. În timp ce
Radiotelescop () [Corola-website/Science/302450_a_303779]
-
optic. Există radiotelescope fixe (fixate permanent spre zenit) dar și mobile, care pot fi rotite, mărind cosiderabil domeniul de recepție. Calitatea rezultatelor obținute e influențată nu numai de diametrul antenei, dar și de sensibilitatea instrumentelor care detectează impulsurile primite. În timp ce telescoapele mari pot recepționa unde radio cu lungimile de unda cuprinse între metri și câțiva centimetri, telescoapele mai mici, ca de exemplu telescopul IRAM din Spania sau KOSMA din Elveția cu diametrul antenei de 30 m, pot recepționa unde cu lungimi
Radiotelescop () [Corola-website/Science/302450_a_303779]
-
cosiderabil domeniul de recepție. Calitatea rezultatelor obținute e influențată nu numai de diametrul antenei, dar și de sensibilitatea instrumentelor care detectează impulsurile primite. În timp ce telescoapele mari pot recepționa unde radio cu lungimile de unda cuprinse între metri și câțiva centimetri, telescoapele mai mici, ca de exemplu telescopul IRAM din Spania sau KOSMA din Elveția cu diametrul antenei de 30 m, pot recepționa unde cu lungimi de ordinul milimetrilor. Radiotelescoapele sunt utilizate și la observarea corpurilor cerești lansate de om, prin recepționarea
Radiotelescop () [Corola-website/Science/302450_a_303779]
-
obținute e influențată nu numai de diametrul antenei, dar și de sensibilitatea instrumentelor care detectează impulsurile primite. În timp ce telescoapele mari pot recepționa unde radio cu lungimile de unda cuprinse între metri și câțiva centimetri, telescoapele mai mici, ca de exemplu telescopul IRAM din Spania sau KOSMA din Elveția cu diametrul antenei de 30 m, pot recepționa unde cu lungimi de ordinul milimetrilor. Radiotelescoapele sunt utilizate și la observarea corpurilor cerești lansate de om, prin recepționarea datelor emise de sondele spațiale îndepărtate
Radiotelescop () [Corola-website/Science/302450_a_303779]
-
diametrul antenei de 30 m, pot recepționa unde cu lungimi de ordinul milimetrilor. Radiotelescoapele sunt utilizate și la observarea corpurilor cerești lansate de om, prin recepționarea datelor emise de sondele spațiale îndepărtate. Cel mai mare radiotelescop fix din lume este telescopul rusesc RÂTAN 600 din Republică Karaciai-Cercheză, iar cel mai mare radiotelescop mobil din lume (proporțiile antenei: 100 x 110 m) este Robert C. Byrd Green Bank Telescope, aparținând observatorului Green Bank Observatorium din West Virginia, SUA; pe locul doi urmează
Radiotelescop () [Corola-website/Science/302450_a_303779]
-
Cel mai mare radiotelescop cu lungimi de unda de ordinul milimetrilor este radiotelescopul de 50 m din statul federal mexican Puebla, iar cel mai mare radiotelecop "array" este Very Large Array din Socorro, New Mexico, SUA, format din 27 de telescoape fiecare cu un diametru de 25 m, amplasate sub forma literei Y. Un proiect important al radioastronomiei este localizarea hidrogenului în univers că indicator al existenței unei galaxii. În emisfera sudică acest proiect este deja încheiat; cele mai multe date au fost
Radiotelescop () [Corola-website/Science/302450_a_303779]
-
Vitebsk, Belarus) și Artiom Novicionok (Kondopoga, Rusia). A fost descoperită în apropiere de planeta Saturn. Conform primelor calcule această cometă ar fi putut fi vizibilă de pe Pământ cu ochiul liber începând cu sfârșitul anului 2013. Pornind de la observațiile efectuate prin telescopul spațial SWIFT în ianuarie 2013, s-a calculat că nucleul cometei ISON era de vreo cinci kilometri, redus la doi kilometri prin observațiile ulterioare. În noaptea de 13 spre 14 noiembrie 2013, Emmanuel Jehin și Cyrielle Opitom, de la Universitatea din
Cometa ISON () [Corola-website/Science/327423_a_328752]