1,088 matches
-
Dorin Urițescu, într-un articol despre contemporaneitatea lui Hașdeu în teoria lingvistică, remarcă, mai întâi, ca "prin distingerea a doua nivele ale limbii limba "în abstracto" și limba "în concreto" Hașdeu prefigurează unele dintre distincțiile structuraliste și poststructuraliste, iar prin teoretizarea celor două perspective sincronica (numită de el peritetică) și diacronica (numită anatetică) el ajunge la cunoscută dihotomie saussuriană" (Urițescu, 1988, p. 7). Mai mult decât atât, acelasi specialist notează că, privitor la problema "relațiilor genealogice în plan diacronic", "trebuie să
Studii de ştiinţa limbii by Bogdan Petriceicu Hasdeu [Corola-publishinghouse/Science/896_a_2404]
-
dezvoltări, mai ales pe linia medierilor cognitive. De la expunere până la materializarea în acțiuni, o serie de factori blochează și distorsionează poziția promovată de emițător. Pe bună dreptate, într-o carte dedicată special căilor și mecanismelor persuasiunii, fructificând rezultatele experimentelor și teoretizărilor de până în anii ’70, Kapferer (2002) alocă un spațiu extins problemei persistenței schimbării. El face observația că, pe de o parte, în cazul mass-mediei, puține sunt măsurările de schimbare atitudinală imediat postmesaj, iar pe de altă parte, că în cazul
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
din tehnicile succinct prezentate aici le-am folosit și noi în cercetările proprii, deși la modul mai empiric (operatorul trebuia să noteze la sfârșit propriile observații despre anchetă și interacțiunile cu subiecții). Septimiu Chelcea (2004) descrie și el, preluând și teoretizările lui H.H. Stahl, o serie de date conexe ce trebuie adunate pe lângă conținutul anchetei propriu-zise. Se ridică, totuși, o întrebare crucială. Am menționat că multe din tehnicile expuse - și altele pe care nu le-am amintit - se folosesc pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
ca organism”; Șerban Cioculescu e un raționalist, partizanul „criticii obiective”, pentru care judecata de valoare e obligatorie, înlesnind calea spre adevăr; Perpessicius s-ar caracteriza prin „centrismul estetic”, datorită imparțialității și echidistanței față de sămănătorism și modernism, iar Vladimir Streinu, prin teoretizarea personalității creatoare, ca fiind unică, și prin oscilația între critica pură și cea istorică. Pe câteșipatru îi caracterizează, în esență, fidelitatea față de maiorescianism, ca principiu etic și estetic mereu în vigoare. D. are conștiința continuității acestei tradiții, în care se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286771_a_288100]
-
de curs. Câțiva dintre dumneavoastră au criticat conținutul unor cursuri, că partea istorică este prea dezvoltată în detrimentul conținutului. Câțiva ne-au criticat că seminariile nu sunt atractive la unele discipline; că la lucrările de practică nu faceți lucrări practice, ci teoretizarea cursurilor respective. De ce nu criticați pentru că sunt adevăruri?"13. D. T.: Adevărat. Avea dreptate. S. B.: Știau și ei că unii profesori erau mediocri, ca s-o spunem de-a dreptul. D. T.: Corect, așa era. S. B.: Și eu
[Corola-publishinghouse/Science/84949_a_85734]
-
notele definitorii ale poetului intelectualist, de tăietură clasică, stăruind asupra lui Vladimir Streinu, ale cărui scrieri reliefează "un critic și un eseist de înaltă distincție, cu vederi ferme și chibzuite, erudit și subtil în analize, convingător, de cele mai multe ori, în teoretizări și artist în expresie." Leon Baconsky nu aduce în discuție aspecte de o noutate revelatoare, urmărind cu relativă fidelitate și aplicație evoluția criticului în planul ideologiei estetice: "Urmărită dincolo de paginile întâiului său volum, activitatea lui Vladimir Streinu atestă o ușoară
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92912]
-
în plan psihologic, deși era implicat și acesta, ci jucau rolul de semne. Avem texte care ne dovedesc ceva de importanță aparte în sprijinul tezei sub care stă textul de față: că toate aceste detalii aveau în spate o precisă teoretizare, scopurile ceremonialului de la curte vizând scopuri exprese. în mod sintetic, Themistos scria: “împăratul era imaginea lui Dumnezeu și era asemănător lui Dumnezeu”. Pe această cale putem înțelege rostul unor gesturi care trebuiau făcute în prezența împăratului, și mai cu seamă
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
deși, actualmente, apar mult mai multe proze horror decât opere subsumate terorii)6. Ulterior, îi voi avea în vedere, diacronic, pe reprezentanții cei mai semnificativi ai literaturii de profil din tradiția universală (unii dintre ei s-au remarcat și prin teoretizarea acestui pattern beletristic): Horace Walpole, Ann Radcliffe, Matthew Gregory Lewis, Charles Robert Maturin, William Beckford, E.T.A. Hoffmann, Mary Shelley, Nikolai Gogol, Prosper Mérimée, Joseph Sheridan Le Fanu, Robert Louis Stevenson, Edgar Allan Poe, Théophile Gautier, Fitz-James O'Brien, Villiers de
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
oralității, analizată cu precădere în ipostaza cântecelor de gesta și marcată de progresele antropologiei culturale în studiul fenomenelor literare, dar sprijinindu-se totodată pe teoria și investigarea epopeilor homerice, ca text de referință, cu întregul lor cortegiu de interpretări și teoretizări. Capitolele dedicate culturii orale și rolului jucat de literatura specifică ei în normarea, conservarea și cultivarea vorbirii - care se transformă în vehicul al tradiției, fie ea sacră sau mundană - sunt deosebit de incitante, relevând bogația de semnificații pe care modernitatea le
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288663_a_289992]
-
căuta să valorifice temeinic „solidaritatea dintre mână și creier”, În ideea că dexteritatea uneia poate atrage adesea dezvoltarea celeilalte (G. Monod). În condițiile În care știința devine tot mai strâns legată de practică, Învățământul nu poate să rămână numai la teoretizări; el se vede obligat să recurgă la aplicarea În multe feluri a cunoștințelor teoretice În activități practice și să asigure, astfel, Încheierea unui ciclu complet al procesualității Învățării. El trebuie sărealizeze această unitate dialectică dintre teorie și practică, În ideea
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
aceste comportamente se impune o aprofundare a fenomenului agresivității. 2.3.4 Caracteristici cognitive La cele descrise În etapa anterioară se adaugă jocul funcțional al minții, echipată acum pentru un demers cognitiv complet. Rezultatul constă În tentative de angajare În teoretizări sofisticate, uneori pe baze speculative, o "paradă" de intelectualism cu valoare de autoîncercare a propriilor forțe mintale. Din această "furie" teoretizatoare, timpul, și mai ales efortul propriu, autentic, Îi va impune pe cei dedicați acestui drum. In perioada adolescenței este
Prevenirea conduitei agresive la preadolescenţi şi adolescenţi by Mihaela Munteanu; Anica Nechifor () [Corola-publishinghouse/Science/91538_a_92391]
-
-lea rămîne, de aceea, una revoluționară, anticipînd tehnicile sofisticate de codificare estetică, ale prozatorilor moderni. Chiar viziunea restrictivă a epicului jamesian se prefigurează aici, "diversionismul" discursiv practicat de către povestitor anunțînd o nouă mentalitate de construcție, deopotrivă implicit și explicit. În privința teoretizărilor explicite, eseurile scriitorului sînt oricînd un argument viabil. Pe de altă parte, existența unor povestiri teziste (cuprinse și ele în volumul de față), analitice de tipul celei intitulate Diddling Considered as One of the Exact Sciences/Escrocheria considerată ca una
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
de gradul trei, pe care supraviețuitorii de pe Jane Guy o au cu ființa exotică albă, la finalul povestirii. În plus, succesiunile inițiatice din roman merg pe ritmuri diferite de derulare evenimențială. Inițial, faptele se succed lent, fiind estompate de lungi teoretizări pe marginea lor, iar, spre sfîrșit, densitatea și desfășurarea lor cresc semnificativ, narațiunea devenind extrem de dinamică. Nivelele inițierii naratorului sînt delimitate exact de începutul/sfîrșitul experiențelor marinărești, pe fiecare dintre cele trei corăbii simbolice ale povestirii. La început, pe parcursul aventurii
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
de drumuri" în literatura bătrînului continent) tradiția romanului "existențialist", care, ulterior, măcar prin Jean Paul Sartre, va cunoaște dezvoltări exemplare. "Existenția lismul" lui Miller se rezumă totuși spre deosebire de cel al ilustrului său continuator la trăirea libertății și mai puțin la teoretizarea ei. Dacă Sartre încearcă "să înțeleagă" și "să-și asume" limitările libertății, Miller nici nu le "observă", expe rimentînd bucuria eliberării ca pe o lacaniană jouissance. Cele zece episoade ale cărții sînt treptele ieșirii (franceze) din "corsetul" (american) al apartenenței
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
Popescu -, în Teatrul ca literatură (1987) și Drumul spre Ithaca. De la text la imagine scenică (1990). Cele trei volume conturează, din diverse perspective, viziunea originală a autorului, punând bazele unei poetici românești moderne a teatrului. În paralel cu aspirația spre teoretizare, P. propune în Oglinda spartă. Teatrul românesc după 1989 (1997) și în The Stage and the Carnival. Romanian Theatre after Censorship (2000) o sinteză asupra fenomenului teatral postrevoluționar, cuprizând nu numai o schiță a diverselor lui fațete, ci și „a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288936_a_290265]
-
acestui capitol. Asemeni felului în care s-a procedat cu Jurnalul fericirii al lui Nicolae Steinhardt, se va întâmpla și cu opera lui Frossard. Premisele de la care pornim în demersul nostru sunt considerațiile generale prezentate în deschiderea acestui capitol, anume teoretizările lui Paul Cornea privitoare la "expresivitate" și la "regula pragmatică", ce par a fi determinante atunci când avem în vedere abordarea unui text ce este considerat a aparține "literaturii de frontieră". Așadar, premisele fiind deja enunțate și totodată explicate, este potrivit
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
sit Platoni sermo sapientiae, Aristoteli vero sermo scientiae; uterque autem sermo, scilicet sapientiae et scientiae [...] datus sit Augustino”, citim în Christus unus omnium magister. Bonaventura preferă, deci, tradiția platonico-augustiniană celei aristotelice, deoarece pentru cea dintâi filosofia este deschisă transcendenței, este teoretizarea suspinului lucrurilor și al omului după Dumnezeu și, în elaborarea augustiniană, clarificarea implicațiilor existențiale ale credinței; în schimb pentru cea de-a doua filosofia este o reflecție autonomă și, din multe puncte de vedere, închisă în sine, și tocmai din
Actualitatea gândirii franciscane : răspunsurile trecutului la întrebările prezentului by Dario Antiseri () [Corola-publishinghouse/Science/100957_a_102249]
-
de trei luni pe cele deja promulgate. În realitate, aversiunea și condamnarea dobânzii asupra împrumutului - calificată drept „camătă” - precedau apariția Creștinismului, chiar dacă pentru câteva secole s-au mișcat în interiorul Bisericii. «Au fost necesari mai bine de două mii de ani de teoretizare a naturii cămătăriei, mai înainte de a se considera necesară ridicarea problemei cauzei și originii și față de dobânda originară a capitalului [...]». Asta scrie Eugen von Böhm-Bawerk în primul volum al Istoriei și criticii teoriei dobânzii capitalului, în care analizează tema aversiunii
Actualitatea gândirii franciscane : răspunsurile trecutului la întrebările prezentului by Dario Antiseri () [Corola-publishinghouse/Science/100957_a_102249]
-
În disciplina relațiilor internaționale, dezbaterile pe tema actorilor au rămas mult timp pe un plan secundar, pe fondul dominației intelectuale exercitate de Școala realistă. Teza potrivit căreia statul este unicul actor semnificativ în relațiile internaționale a fost o constantă a teoretizărilor realiste, mai vechi sau mai noi. De-a lungul timpului, realismul a fost criticat pentru „statocentrismul” său, unele dintre aceste critici provocând dezbateri consistente, iar enunțurile despre actori au ajuns să facă parte, în mod natural, din nucleul dur al
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
pentru „statocentrismul” său, unele dintre aceste critici provocând dezbateri consistente, iar enunțurile despre actori au ajuns să facă parte, în mod natural, din nucleul dur al programelor de cercetare ce concurează în cadrul disciplinei. Mutațiile din raporturile internaționale au influențat, desigur, teoretizările asupra actorilor. Se poate aprecia că „monopolul” conferit statului de către realiști a intrat într-o fază de contestare sistematică mai ales începând din anii ’70, când evoluțiile la nivel internațional au stimulat „dezagregarea” statului și tratarea ca actori autonomi a
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
forță de muncă înspre state cu regimuri investiționale mai favorabile. De mai bine de trei decenii, studiul relațiilor internaționale a fost marcat de interferențe cu economia politică internațională, iar aceasta a favorizat, printre altele, și dezvoltarea unui set consistent de teoretizări privind CTN și efectele lor asupra raporturilor internaționale. Programele de cercetare liberal-pluraliste și cele neomarxiste, spre exemplu, s-au dovedit interesate de interacțiunile state (guverne) - corporații, din unghiuri diferite și, evident, cu implicații normative diferite. Dincolo de particularitățile fiecăruia în ceea ce privește definirea
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
vede în CTN rivali serioși ai statelor, dacă nu chiar învingători siguri în acest duel. Modelul „corporației dezlănțuite” care sfidează autoritatea etatică și își impune propriile reguli asupra piețelor și politicilor economice naționale este un produs de prim rang al teoretizărilor (hiper)globaliste. La cealaltă extremitate a spectrului, scepticii (adesea asociați programelor de cercetare realiste) readuc în atenție argumente - mai vechi sau mai noi - în sprijinul tezei că nu asistăm la o schimbare calitativă în relațiile internaționale, iar exagerarea rolului CTN
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
porni de la observația lui Charles Pentland că a deveni un actor înseamnă, în esență, a dobândi un anumit grad de autonomie și o anumită capacitate de a influența alți actori (Pentland, 1976/1989, p. 12). Din această perspectivă compatibilă cu teoretizările liberal-pluraliste - și care nu accentuează exigența unității (omogenității) actorului -, unele OIG pot fi considerate, în anumite condiții, actori ai sistemului internațional. Există OIG care dispun de resursele necesare pentru a influența alți actori: expertiză, finanțe, capacitate decizională, sprijin și legitimitate
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
internaționale, trebuie precizat că raportarea la niveluri a adepților lui diferă mult de la un caz la altul, oscilând între nivelurile doi și trei. El se constituie însă ca o școală de gândire aparte, relativ nouă și cert înclinată spre latura teoretizării, dificultatea precizării nivelurilor de analiză prezente în teoria constructivistă reieșind inclusiv din absența unei tradiții solide de studii empirice. În concluzia discuției pe marginea nivelurilor de analiză în relațiile internaționale probabil că remarca esențială este că ele nu se exclud
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
unor teoreticieni ai politicii foarte importanți, ale căror idei au fost (re)descoperite și dezvoltate, dobândind valențe internaționale. Precursorii evocați în scrierile Școlii engleze sunt Grotius și Vattel, sub aspectul importanței pe care aceștia o acordă dreptului internațional și primelor teoretizări sistematice ale acestuia. Un alt autor al teoriei politice clasice, ale cărui idei se regăsesc în asumpțiile fundamentale ale raționalismului, este John Locke. Concepția sa despre starea naturală (state of nature), fundamental diferită - în ipotezele și implicațiile ei cele mai
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]