2,316 matches
-
cafea și o tavă cu prăjituri. Proastă îngrijire! a arătat el cu capul spre copil, iar femeile au înlemnit. I-am găsit pe toți uzi, murdari, iar îngrijitoarele stăteau la povești, în bucătărie... a continuat Săteanu și femeile au răsuflat ușurate, că nu despre îngrijirea dată de ele ar fi vorba. Fetița a stat tot timpul în brațele lui, iar dacă încerca să o pună pe pat, țipa și se ținea cu mîinile de guler, că, mult timp, pînă spre seară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
mi-a spus clar că-i exclus să mai rămînă gravidă; o fi făcut ea ceva după prima naștere; toate activistele au cîte o pilă, vreun doctor care să le lege trompele... Începuse să-i placă al naibii de mine; am răsuflat ușurat cînd s-au terminat cursurile..." Pașii lui Mihai lunecă încet, monoton, egal, de-a lungul secției finale, unde zeci de femei sortează și ambalează marfa pentru expediție. Constată că totul este în regulă, termină de inspectat și se întoarce în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
din băieți, făcînd dintr-o dată ochii mari, mari și senini cît două zorele. Dormi, Vlăduț, dormi îl culcă tatăl lui la loc. Ham face nani. Am, nána? întreabă copilul încet, să se convingă. Da, face nani. Am nána... oftează copilul ușurat și-și întoarce capul într-o parte, adormind la loc. Tatăl se ridică încet de pe scaun și merge la sobă să mai pună cîteva lemne pe foc. Nina sărută prin somn palma de sub obrazul ei, caută instinctiv cu genunchii genunchiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
probabil nu ne vom mai întâlni, spuse Honor Klein. Mă întorc înapoi la Cambridge cât de curând. — Vorbiți de parcă ați pleca la Polul Nord, am răspuns. Ce n-aș da să fie așa! Iar eu nu sunt singurul care va respira ușurat când veți pleca. — Cum adică? N-aș zice că Palmer și Antonia sunt chiar încântați să vă aibă tot timpul în preajmă, stând la pândă ca un corb. Honor Klein mă privi și trăsăturile i se crispară pentru o clipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
cât puteți de repede. Spune-i lui Georgie că mă bucur foarte mult pentru voi amândoi. — Mulțumesc, Martin, credeam că o să mă desființezi, spuse Alexander. — Trebuie totuși să recunosc că te-ai mișcat repede. L-am auzit pe Alexander râzând ușurat la celălalt capăt al firului. — Măcar o dată am știut și eu ce vreau. Am pus receptorul jos și am rămas țintuit lângă măsuță cu ochii la grădina cufundată în întuneric. Ploaia încetase și, în liniștea care se lăsase, se auzea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
eram singură. Nu-mi trecuse prin cap că ar dori să rămână, dar nu reușesc niciodată să dau oamenii afară pe ușă după o partidă de sex - pare extrem de nepoliticos, chiar dacă ești conștientă că și tu și el veți răsufla ușurați mai târziu pentru că s-a Întâmplat așa. Manierele lui erau fără cusur: mă sărutase, Îmi șoptise „Ne mai vedem“, apoi mă lăsase să dorm. În definitiv, la cât de mic e Camden, știam amândoi că vom mai da unul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
lungi și de zvelte, iar chipul Îi era distant, frumos și aspru. Dacă Rachel ar fi general, m-aș Înrola În orice armată pe care ar comanda-o. Bătăile din palme de la final au fost asurzitoare; bănuiam că lumea aplauda ușurată că supraviețuise fără daune fizice ireparabile. Eram transpirată leoarcă și mă simțeam de parcă Încheieturile mi-ar fi fost lubrifiate de sudoare. Cunoscând-o bine pe Rachel, Îmi puteam da seama că Începuse ora Într-o dispoziție proastă și că ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
că ea nu trebuia să aștepte ca să fie servită, dar mi-am spus că asta era numai din cauza faptului că era mai Înaltă decât mine. Mda, aș vrea eu. — Sal’tare, spuse, cățărându-se pe scaunul de lângă mine și oftând ușurată. Doamne, ce bine e să stai jos. Am avut o zi foarte lungă. — ăăă, am zis eu pe un ton agitat, hotărându-mă pe loc să-i spun despre ce era vorba. Am niște vești proaste. S-ar putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
degetul mare spre biroul Lindei. Până atunci, vorbisem cu voce scăzută, așa că era imposibil ca Linda să fi auzit ceva, dar am tresărit amândouă ca niște școlărițe vinovate când s-a deschis ușa. Fliss ieși cu o figură preocupată. Respirarăm ușurate. — Ce-i cu voi două? spuse ea. Puneți la cale o revoltă? Înfigându-și mâinile În buzunarele pantalonilor, se lăsă pe călcâie. Era Îmbrăcată cu un costum de flanel cenușiu, peste un tricou alb. Pantalonii erau susținuți de bretele care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
Întorsese capul În direcția mea, purtând pe chip o expresie ce n-ar putea fi descrisă decât ca dușmănoasă. M-am făcut mică, instinctiv. Dacă așa arăta Grace Kelly Într-o zi proastă, bănuiesc că Hitchcock trebuie să fi răsuflat ușurat când aceasta și-a Încheiat cariera. — Tu! spuse ea Într-o manieră care ar fi fost teatrală, dacă n-ar fi fost, de fapt, teribil de amenințătoare. Se ridică În picioare, Împingând scaunul cu atâta forță Încât acesta scrâșni a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
Pearl la Londra și hotărî că era ce-i trebuia lui. Îi cumpără un bilet de avion până la Denver și îi dădu instrucțiuni unde s-o găsească pe Hattie. Îi scrisese și lui Margot, care a fost surprinsă, iritată și ușurată. Pearl sosi și o găsi pe Hattie petrecându-și vacanța de vară într-o mică garsonieră întunecoasă, din același bloc unde locuia Margot, și străduindu-se să-și facă temele de vacanță, în timp ce suferea de o torturantă singurătate și lacrimi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
vrea și eu să aflu...“ O cuprinse o adâncă mâhnire. — Nu știu. Mi-a cerut atunci să vin la el ca să discutăm despre închirierea Papucului. Asta a fost tot. — Și nu l-ai mai văzut de atunci? — Nu. George păru ușurat. Se rezemă de speteaza scaunului, lăsându-și gândurile să rătăcească. Acum era rândul lui Alex să se învârtească prin cameră. Și cum o mai duci tu cu Rozanov? — Eu? Mă iubește, mă urăște, mă îmbătrânește, mă trage îndărăt. Vechea poveste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
o greșeală. Am să-i scriu o scrisoare bună, o scrisoare sinceră și clară, care să-l facă să mă respecte. Pe urmă o să mă primească și o să se arate înțelegător, o să-mi spună că mă apreciază, și cât de ușurat o să mă simt!“. Speranța năvăli în George ca lumina veselă a unei dimineți de vară când se deschide o ușă; îi împrăștie întunericul, restituindu-l sie însuși. Acum exista un viitor. Se simțea blând, inteligibil, întreg. Respira calm. Își spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
simplu act de violență. Nu-l socoteam în stare să se sinucidă și apoi un ennistonian nu ar încerca niciodată să se sinucidă prin înec. Când George s-a îndepărtat de locul fatal, îndreptându-se spre casă, m-am simțit ușurat. Criza trecuse (trebuie să spun că, mult mai târziu, am discutat întreaga scenă cu doi dintre participanți). George trecu pe lângă Diane care se făcu toată ghem sub arbustul ei. E posibil totuși s-o fi văzut și să nu-I
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
ea, poart-o în minte. Voi comunica din nou cu dumneata. Întodeauna, realmente pe vecie, al dumitale devotat discipol, George McC. George scrise scrisoarea cu repeziciune, într-o stare de exaltare, de parcă ar fi fost inspirat. După ce o reciti, se simți ușurat, aproape fericit. Foarte înțelept din partea lui să nu ceară o întâlnire, mai bine să sugereze un viitor vag care va aduce, cu siguranță, o întâlnire la timpul cuvenit. George era absolut convins că această scrisoare îl va fermeca pe filozof
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
își părăsește un prieten. — Vorbești de părăsire. Dar ea te părăsește pe tine. Ai spus singură că a renunțat la multe ca să-ți fie însoțitoare. Și nu-ți poți imagina că ea dorește să se elibereze de tine? Va răsufla ușurată, va fi bucuroasă să plece. În sensul ăsta mi-a vorbit aseară, în timp ce tu te aflai în taxi, iar eu am avut o discuție sinceră cu ea. Hattie respiră adânc și continuă să-l privească fix. Apoi, îndepărtându-și mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
degajându-se din mâinile care-l încleștau. Spuse: — Ai sărit din mașină și te-ai dus la marginea canalului. Bineînțeles că nu ai încercat s-o împingi. A fost un accident. — Ești sigur... în fața lui Dumnezeu? — Da. George nu păru ușurat. O expresie de suferință îi distorsiona fața. Murmură ceva din care preotul nu desluși decât cuvintele „... de milă“, apoi spuse cu glas tare: — Am săvârșit un lucru îngrozitor. Părintele Bernard îl pofti din nou să ia loc, numai că George
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
se întâmplă. — Cu George? — Cu mine. Și cu George. — Deci George spală putina, liber ca vântul, pleacă cu femeia aia în Spania? Închipuie-ți, în sfârșit George să ne părăsească! N-o să mai avem despre ce discuta. Nu te simți ușurată că o șterge? Asta rezolvă o sumedenie de probleme, nu? Tu ai să poți găsi pe altcineva și ai să scapi de târgul ăsta împuțit. Du-te la Tokio, găsește-ți un bărbat drăguț, un om inteligent, vreun diplomat englez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
cursul după-amiezii (după ce ciuguliseră, distrați, puțină pâine și brânză în chip de masă de prânz), Hattie declarase că e foarte obosită, și că o doare capul și ar dori să se odihnească un pic, așa încât se despărțiseră, amândoi simțindu-se ușurați. Fata se întinsese pe pat, rigidă, cu mintea în continuă alertă. Acum, bătrânul era cel care se frământa și ofta, iar ea asculta. Seara porniseră din nou să depene amintiri, într-o manieră mai puțin întâmplătoare, mai deliberată. S-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
doborâtă probabil în momentul răpirii lui Hattie de către Tom). De acolo, luase direcția Camerelor Ennistone. După ce văzu expresia lui George, preotul, cuprins de frică, străbătu coridorul alergând. Bătu de formă la ușa lui John Robert, intră în cameră și răsuflă ușurat când o văzu goală. Patul era răvășit, ușile de la baie închise, masa acoperită cu mărturiile studiului. Părintelui Bernard îi veni inima la loc. Probabil că John Robert ieșise puțin, poate ca să stea de vorbă cu un medic. Așteptă un timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
asediul Massadei, ceea ce conferea întregii sale apariții, o notă pronunțat eclectică. Sunt Arhanghelul Uriel! vorbește Epifania, cu un glas mlădios, melodios și grav, de bariton, în momentul în care tăcerea prelungită căpăta accente vădit necuviincioase. Cunoașterea Divină! Bine...! răsuflă oarecum ușurat Bursucul. Eu, Călăuza, am fost trimis să vă îndrum, să vă susțin și să vă apăr. Gărzi credincioase, pace vouă! Asemenea și ție! îi răspunde Bursucul. Este bine-venită orice fel de consiliere, orice consultanță, dar nu ne-ar strica, pe lângă
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
adresă omului din dreapta sa. Nu primi nici un răspuns. Se întoarse către cel din stânga. Înainte de a fi deschis gura, acesta îi zise: ― Nu suntem autorizați să-ți vorbim. ― Autorizați? Gangsterii nu se exprimă astfel. Gosseyn se relaxă simțindu-se cu adevărat ușurat. În cele din urmă, mașinile, după ce urmară o curbă largă, intrară în viteză într-un tunel. Urcau o pantă slab luminată. După aproape cinci minute, tunelul deveni luminos în depărtare. Brusc mașinile ieșiră la suprafață pe un platou ușor oval
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
pune toate întrebările pe care le doriți. După aceea vă voi da instrucțiunile pentru aterizare. Gosseyn nu-și credea urechilor. Toate întrebările. Își regăsi graiul. Prima întrebare o avea pe buze: ― Cine sunteți? ― Un agent al Mașinii jocurilor. Gosseyn suspină ușurat. ― Mașina este cea care-mi vorbește prin intermediul tău? ― Numai în mod indirect. Mașina poate primi comunicări de pe Venus, dar nu emite ea însăși pe lungimile de undă interplanetare. ― Atunci acționezi individual? ― Am instrucțiuni. Gosseyn respiră adânc. ― Cine sunt? Așteptă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
i se adresă: ― O.K., Gosseyn, mâinile sus! Gosseyn, încremenit la masă, privind circular în jurul lui realiză că Eldred Crang, agent galactic, detectiv venusian și adept în ascuns al non-A se întorsese în sfârșit acasă. Mai întâi se simți ușurat. Deoarece, până când oamenii de încredere și cu educație ― vor fi la curent cu pericolul care pândește civilizația, el ― Golbert Gosseyn ― trebuia să aibă grijă să rămână în viață. Încercă deci să privească sosirea lui Crang ca un element pozitiv în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
se aruncă. Abia pe o latură a tocului pantofului drept găsi circuitul imprimat al aparatului. Era un indicator electronic pe poziție făcut din același material plastic ca și pantoful, identificabil numai după circuitul complex reprodus după o microfotografie. Gosseyn răsuflă ușurat găsindu-l. Fără îndoială că Patricia Hardie utilizase unul asemănător în prima seară când fugise să-i cadă în brațe, pretinzând că are nevoie de protecție. Pe atunci n-avusese timp să se gândească cum, de fusese reperat. Era un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]