1,661 matches
-
o brad frumos, Verdeața ta îmi place. Când o revăd sunt bucuros Și vesel ea măface. O, brad frumos, o brad frumos, Verdeața ta îmi place. O, brad frumos, o brad frumos, Cu frunza neschimbată. Mă mângâi și mă faci voios Și mă-ntărești îndată. O, brad frumos, o brad frumos, Cu frunza neschimbată. O , ce veste minunată! O , ce veste minunată! În Bethleem ni s-arată Astăzi s-a născut Cel făr' de-nceput Cum au zis prorocii. Că la
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]
-
măi flăcăi! Aho, aho! Urări de Anul Nou (urând se aruncă grâu sau orez) Bună dimineața, An Nou! Seamăn, grău și cu secară, Până-n seară Să răsară, Până mâne să se coacă, Pâne multă să se facă, Să fim cu toții voioși, Să rămâneți sănătoși, Ca merii Ca perii, În mijlocul primăverii, Și ca toamna cea bogată, De toate îndestulată. Semănatul Să ningă, Să plouă, Să picure rouă, Și grâu să-ncolțească, Bogat să redească! s-aducă nădejde trecând de primejdie. Copiii să
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]
-
timp s-aștepți din urmă când mergi cu slăbănogi, Fă-ți timp să stai cu mama și tatăl tău bătrâni, Fă-ți timp de-o vorbă bună și-o coajă pentru câini, Fă-ți timp să stai aproape de cei iubiți voios, Fă-ți timp să fii și-al casei în slujba lui Hristos, Fă-ți timp să guști frumusețea din tot ce e curat, Fă-ți timp căci, ești de taine și lumi înconjurat. Fă-ți timp de rugăciune, de post
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]
-
carne și mai vin aici și le preiau; le duc la abatoare (...) Oul se vinde cu 1.000 de lei.” „Ajungi la mâna unuia care îți face analizele la lapte după cum a dormit noapte. Dacă a dormit bine și e voios, ai speranța să aibă 3,5-3,6% grăsime... Dacă e prost dispus, maestrul îți face 2,7. Reclamă-l cui? Restul de bai îi bagă în buzunar. O fost prins de poliție...” (fost lider formal). Foto 3. Pășunea satului. Gospodăriile
[Corola-publishinghouse/Science/2221_a_3546]
-
de salturilor iepurilor un câine dintr-aceia de care țăranii nu s-ar despărți pentru tot aurul din lume, după cum jură cu mâna pe inimă: Nu l-aș lăsa, nici să-mi dai milioane..." Îi mai aud și acum lătratul voios, în diminețile de duminică de la începutul toamnei, pe când cerceta, dintr-un capăt în altul, vizuinile iepurilor (ca și cum ar fi făcut o inspecție a locurilor). Jubilația urmăririi îi limpezea glasul, iar strigătul i se auzea cu răsunet în tot codrul, ca
[Corola-publishinghouse/Science/1526_a_2824]
-
încotro și bietul prisecar, cu întristare, îl vânează numai cu ochiul, sau că se așază pe un arbore înalt, unde nu samănă a ave plecare să aștepte ca să fie prins și, deodată, zboară și de acolo. Un alt roi esă voios din stup, dar împărăteasa (matca) fiind bătrână <s>au lâncedă de aripi, nu este în stare a se înălța cu roiul și neîntârziet cade în iarbă sau chiar în apă, sau că se face prada unei rândunele zburătoare și roiul
[Corola-publishinghouse/Science/1576_a_2874]
-
facă vrednici de îndurare și de milă. În ce privește partitura iluzionistă a lui Ariel, chiar el numește această parte-a sârguinței sale spiriting... I will [...] do my spiriting gently, adică „Sunt gata să-mi joc rolul de spirit“, aproape „să fac voios pe spiritul“. Este în asta o ciudată dedublare, ca și când Ariel, un spirit, doar ar face pe spiritul în împrejurările date și s-ar vedea cu detașare din afară în postura aceasta. Iar spiriting se referă exclusiv la iluzionism, la înscenări
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
doar pentru că multe dintre purtările lui pe insulă sunt copilărești: e jucăuș, exuberant, poznaș, dornic să fie lăudat și iubit, capricios, uituc de ce nu i place, pradă unor bosumflări repetate, dar iute trecătoare și repede urmate de vesele avânturi, de voioase și fermecătoare născociri și isprăvi. Așa arată Ariel, cuprins o vreme (atât de scurtă în fața veșniciei sale) în viața unei insule himerice și în întâmplările ei, efemere și ele. Dar, dincolo de asta, dincolo de visul lui de a fi o mică
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
Eminescu, Proză literară, p. 29) Sub aspect deictic, pronumele de cuantificare este mai aproape de clasa numelui; se circumscrie obiectelor comunicării. Unele pronume de cuantificare, însă, se pot circumscrie protagoniștilor comunicării. În versurile eminesciene „Căci amândoi vom fi cuminți,/ Vom fi voioși și teferi.” (M. Eminescu, I, p. 176), pronumele de cuantificare colectivă amândoi este un pronume inclusiv, expresie a celor doi protagoniști ai actului comunicării (locutorul-interlocutorul: Cătălin, Cătălina). MORFOLOGIA PRONUMELOR DE CUANTIFICARETC "MORFOLOGIA PRONUMELOR DE CUANTIFICARE" Sub aspect structural, pronumele de
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
clasei ca o actualizare adverbială a unor termeni virtual polisemantici, sub aspectul sensurilor lexico-gramaticale de gradulI sau ca variantă adverbială a unor termeni omonimi sub aspectul acelorași categorii de sensuri: • adverbe care intră în corelație lexico-gramaticală cu adjective: corect, frumos, voios, dublu, triplu, îndoit etc.: volum dublu/„I-a dat dublu înapoi”, efort îndoit/„I-a plătit îndoit.”, „Vis frumos avut-am noaptea” (M. Eminescu, I, p. 80) $adjectiv$$/„De te rogi frumos de dânsul,/Îndestul e de hain...” (Ibidem, p.
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
relații, cu predominarea celor de interdependență și dependență, se situează și pronumele de cuantificare amândoi, compatibil cu situarea verbului, la plural, la toate formele de persoană întrucât este asimilabil funcției de complement predicativ: „Căci amândoi vom fi cuminți Vom fi voioși și teferi.” (M. Eminescu) „De-oi muri la primăvară / Să mă plângeți tu și mama; Amândouă să mă plângeți / Și să vă cerniți năframa.” (O. Goga) „Se iubesc... și ce departe sunt deolaltă amândoi!” (M. Eminescu) Subiectul simplu realizat prin
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
de complement predicativ, adjectivul nu preia articolul hotărât de la substantivul pe care îl precede: „De la gârlă-n pâlcuri dese / Zgomotoși copiii vin.” (G. Coșbuc, 99) și nu acceptă articol demonstrativ: „Unii plini de plăcere pentru a lor viață, Trec zilele voioase și orele surâd.” (M. Eminescu, I, 56) ceea ce îl deosebește net de atribut: „Sunt solitarul pustiilor piețe / Cu tristele becuri cu pală lumină.” (G. Bacovia, 102) „Netezești încet și leneș fruntea mea cea liniștită.” (M. Eminescu, I, 42) Identitatea specifică
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
recuperat motivul "morții lui Dumnezeu" din afirmația, redată în De defectu oraculorum de Plutarh, potrivit căreia "marele Pan a murit", pe care îl radicalizează imediat: Eu cred în vechea sentență germanică: toți zeii trebuie să moară 89. Abia în Știința voioasă (Die fröhliche Wissenschaft, 1882), în fragmentul nr. 125 intitulat "Nebunul", moartea lui Dumnezeu este prezentată ca experiența decisivă în care este dobândită conștiința dispariției valorilor tradiționale. Nu din întâmplare patru ani mai târziu, când pentru noua ediție a operei va
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
expresia "lume adevărată" este pusă acum între ghilimele. De fapt, din moment ce "lumea adevărată" trebuie lichidată, un astfel de termen își pierde valoarea și trebuie suspendat, pus între ghilimele. Nietzsche se gândește aici la propria operă de demolare care prin Știința voioasă, a ajuns la un prim rezultat: se află la început, în faza gândirii aurorale, chiar dacă nu încă în plină amiază. Dar după abolirea lumii suprasensibile, ca ipoteză superfluă, mai rămân deschise încă două probleme: ce se întâmplă cu locul în
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
reîntoarceri în termenii unei învățături ieșite din comun care promitea să confere un nou centru de greutate existenței și să facă suportabilă devenirea perenă a tuturor lucrurilor. Discursul prin care introduce tema eternei reîntoarcere la sfârșitul primei ediții din Știința voioasă (1882), în fragmentul intitulat " Cea mai mare greutate", a devenit clasic: Ce-ar fi dacă, într-o bună zi sau noapte, s-ar strecura un demon în singurătatea ta cea mai mare și ți-ar spune: Viața asta, așa cum ai
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
lectura lui Nietzsche, oricât de reticent ar fi fost la orice formă de extremism estetico-literar. Deja în vârstă de douăzeci de ani, pe când Nietzsche vegeta, dar mai era încă în viață, acesta studiase și adnotase cu grijă Aurora și Știința voioasă. Mai târziu va citi cu aviditate a doua Considerație inactuală, Ecce homo și epistolarul, după cum se vede din motivele și din reflecțiile nietzscheene care apar frecvent în conversațiile personajelor din Muntele vrăjit (Der Zauberberg). Le-a recitit apoi cu atenție
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
care trebuie luată ca o invitație de a reflecta la "acest abandon al omului contemporan în mijlocul ființării"149. Știm cu câtă insistență a subliniat Heidegger centralitatea acestui motiv la Nietzsche, și nu numai în celebrul fragment nr. 125 din Știința voioasă, "Nebunul", în care moartea lui Dumnezeu devine cu claritate imaginea care simbolizează apusul valorilor până atunci supreme. Ceea ce ne interesează aici este faptul că Heidegger menționează moartea lui Dumnezeu ca o dovadă a abandonării omului contemporan în mijlocul ființării. El începe
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
o apologie a nihilismului, nici la Jünger, nici la Heidegger. Faptul de a recunoaște că accelerarea nihilismului este singura cale care poate duce la depășirea sa nu înseamnă a lua partea nihilismului, nici faptul de a-l saluta drept "știința voioasă", ca pe luciditatea deziluzionată care se mulțumește a fi recunoscut că "lumea adevărată", sensul și adevărul devenirii sunt iluzii de perspectivă. Atât Heidegger, cât și Jünger invită la experimentarea până la capăt a puterii nimicului, convinși că numai explicarea totală a
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
gândirea slabă, acceptăm devenirea lucrurilor cu docilitate, fără să o răstălmăcim și nici transcende, atunci nihilismul întunecat și nostalgic, care apare când se cultivă încă memoria și nostalgia valorilor pierdute, se dezagregă și se deschide, cu Nietzsche, posibilitatea unui nihilism "voios" care intenționează să fie mult mai apropiat de finitudinea ființei umane, de bucuriile și suferințele sale, mai mult decât a fost metafizica tradițională. Avem de-a face cu o poziție care, prin recuzarea pesimismului cultural, se distanțează net de alte
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
G. Colli și M. Montinari (ed.), 15 vol., de Gruyter/dtv, Berlin /München, 1988. Citatele din această ediție sunt date indicând cu numere romane volumele, și cu arabe, paginile. Când este necesar, se indică de asemenea și numărul fragmentului. Știința voioasă, ediția a II-a, traducere de Liana Micescu, Humanitas, București, 2006. Amurgul idolilor, ediția a III-a, traducere de Alexandru Al. Șahighian, Humanitas, București, 2007. Cazul Wagner, ediție revăzută, traducere de Alexandru Leahu, Humanitas, București, 2004. Ecce homo, traducere de
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
VI, III, p. 5. 88 Ecce homo, traducere de Liana Micescu, Editura Centaurus SRL, București, 1991, 1, p. 8; în ediția italiană, Sämtliche Werke, op. cit., VI, III, p. 273. 89 Sämtliche Werke, op. cit., III, III/1, p. 121. 90 Știința voioasă, traducere de Liana Micescu, Humanitas, București 2006 (ed. a II-a); în ediția italiană, Sämtliche Werke, op. cit., III, p. 573. 91 Sämtliche Werke, op. cit., VIII, II, p. 12. 92 Idem, VIII, II, pp. 266-267. 93 Idem, VIII, II, pp. 393-394
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
VIII, I, p. 201. 114 Ibid., V, II, pp. 136-137. 115 Nietzsche, Neske, Pfullingen 1961, pp. 204, 241 (trad. it. cu glosar F. Volpi, Adelphi, Milano, 1994, 1995). 116 Fr. Nietzsche, Sämtliche Werke, op. cit., VIII, I, p. 206. 117 Știința voioasă, op. cit., IV, 341, pp. 218-219; în ediția italiană, Sämtliche Werke, op. cit., III, p. 570. 118 Sämtliche Werke, op. cit., VI, III, p. 344. 119 Idem, V, p. 75. 120 R. Carnap, "Überwindung der Metaphysik durch logische Analyse der Sprache", Erkenntnis 2
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
gânditori care pactizează cu trupul, nu fac din el un dușman care trebuie disprețuit, maltratat, doborât. Că trupul ar fi „marea rațiune” și că orice filosofie ar fi întotdeauna autobiografia și confesiunea (trupului) unui filosof, așa cum afirmă Nietzsche în Știința voioasă, iată un adevăr de ieri care promite mult pentru mâine. Istoria filosofiei căreia, din această perspectivă, eu i-aș zice hedonistă - pentru că vrea mai degrabă să sculpteze trupul și pasiunile decât să le distrugă pur și simplu - nu este locul
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
Sub semnul purcelului: epicurismul greco-romantc "Sub semnul purcelului \: epicurismul greco‑roman" XItc "XI" EPICUR și „plăcerea supremă”tc "EPICUR și „plăcerea supremă”" 1 Fiziologia filosofiei. Cu mult înaintea lui Nietzsche, care experimentează și teoretizează această evidență în prefața la Știința voioasă, Epicur afirmă că filosofăm cu trupul, dar că nu devenim înțelepți plecând de la orice stare corporală. O fiziologie a filosofiei în plin secol al IV-lea î.Hr., iată o idee de-a dreptul genială - încă una - la un filosof ce
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
avea să simtă pe pielea lui acest adevăr dureros. Epicurismul acordă un loc major prieteniei. Ea are o utilitate, în sensul bun al cuvântului, întrucât vizează excelența, pacea cu sine și cu semenii, făurirea unui suflet și a unui trup voios; chiar și în absența practicării acestei virtuți, cunoștințele existente sunt de-ajuns pentru a procura plăcere, pentru că simpla ei potențialitate radiază; practicarea ei permite întruparea bunăvoinței, calitate majoră a filosofului epicurian; existența ei cimentează viața filosofică și comunitară. Epicur îi
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]