1,214 matches
-
a dreptul, gustul divers și pitoresc, dar nedepravat, al sexualității mele (un lucru de care m-am feli citat toată viața, fiindcă péché de chair, péché de rien) față chiar de această lume a prostituatelor - o lume francamente echivocă, dacă voiți, dar care-ți pune Întrebări fără a le putea răspunde - m-au pus uneori În situații dificile față de restul oa menilor prea cumsecade, cum poate și cu cititorii acestor pagini. Totuși C. Rădulescu Motru, filozoful și maestrul În unele privințe
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Societății Scriitorilor Români. I s-au atribuit Premiul Societății Scriitorilor Tineri pentru Infirmii (1936) și pentru Nunta de argint (1937), Premiul „Al. I. Brătescu-Voinești” al Ministerului Artelor pentru Casa amintirilor (1942). Semnează și V. Crângu, Mihail Șerban-Crângu. Literatura lui Ș., voită modernă și citadină, rămâne „destul de bogată în reziduuri sămănătoriste” (E. Lovinescu), afișând un realism tendențios, cu accente naturaliste și cu ambiția complicației „psihologice”, neservită de mijlocele de expresie, vizibil precare. Sunt recognoscibile, în romanele și nuvelele lui, procedări, rezolvări „tehnice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289631_a_290960]
-
însușise suma încasată, dar rămasă netrecută în registrul operațiunilor consulare. Deci, mă gândeam eu, portarul misiunii îl turnase pe consul ambasadorului, de această dată existând cel puțin suspiciunea unei posibile infracțiuni. Când am avut convingerea că nu greșeam în ceea ce privește scăparea, voită sau nevoită, a fostului lucrător consular, am decis că este corect să îl informez pe șeful misiunii. I-am cerut să mă primească pentru o convorbire ceva mai importantă. Deși nu avea nimic în program, cel puțin oficial, m-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
cerul e senin și sub irizările lui copacii își tremură ușor frunzele nespus de verzi. Azi se întâmplă ceva. Timpul pare suspendat precum natura transfigurată din pictura impresionistă. Și spațiul meu vital e altul. O încremenire cu rost, o nemișcare voită de parcă ar încerca o eternizare a lucrurilor și a simțurilor, drept pentru care viziunea metafizică asupra vieții suferă adânc. Un exercițiu de pustiire a eului? Ar fi direct dramatic, încât clipa prezentă ar dispărea mai repede decât închipuirea și chiar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
demonică a Mariei Magdalena ca pe un indiciu puternic al revoltei unei aristocrate Împotriva mediului constrângător. Vindecarea lui Isus n-ar fi altceva decât o normalizare a raporturilor ei cu societatea. De asemenea, sinopticii se văd acuzați de o minimalizare voită a rolului Mariei Magdalena În comunitatea creștină timpurie. Rolul acesteia va fi cu adevărat relevat abia de către Ioan, care reflectă, la rândul său, un curent „marginalizat” de Biserică. Mai Încolo mă voi opri asupra unei alte lucrări, unde autoarea merge
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
cântă la Radio „Triana“; tu făceai tare de se auzea quasi strident, ceea ce mă făcea să-ți spun: „Mais, ma chérie, je ne suis pas sourde...“ și tu schimbai docil, pentru ca încetul cu încetul să o aduci iar la tonul voit. Muzica asta are ceva nostalgic de drum lung, pe care să riști să-l faci pe jos, greu, cu bocancii plini de noroi și cu un rucsac în spate, cu boarfe inutile. Mi-a telefonat acum Sabine, cu urări. Știu
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
puținii din țară, a fost, chiar înainte de împlinirea celor șapte ani, aruncat la groapa comună? Îi plăcea fastul și iubea izolarea - nu izolarea forțată și fortuită în care am învățat eu să mă complac, ci cealaltă, mult mai nobilă, izolarea voită. Și fiindcă între tine și mine n-au existat niciodată - sper - nici neînțelegeri, nici se crete, nici gânduri neîmpărtășite, și mai ales fiindcă mă întrebi, uite: n-aș vrea ca tu să nu respecți această urnă, când eu nu voi
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
uitat și se orientează iarăși cătră barbaria preistorică. Limba poporului nostru așa de dulce fixată de Creangă și armoniile versurilor lui Eminescu sunt realizări unice, în afară de ființile trecătoare, sunt valori care se adaogă la totalitatea cunoașterilor noastre. Personalitățile sau dacă voiți sufletele care se întrupează în ele devin nemuritoare în raport cu timpul nostru. Divinitatea lor afirmă existența noastră. Am putea spune că ființăm ca valoare, numai de la data când s-au produs asemenea realizări. Îmi fac o datorie deci să pun în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
cea a Probabilului. Dar această „etapă”, ca să-i zic așa, nu m-a „dominat” niciodată pe de-a’ntregul, deși am numit-o mai sus mai „aproape” de ceea ce numim În general realitate - cea fizică, socială și morală. O Întârziere voită - o formă a slăbiciunii de caracter, cum se zice! -, adeseori ne-voită, În lumea „tuturor posibilităților”, Într-un univers cu limitele mult mai largi, mai elastic și cu „variante de destin” infinit mai bogate!... Dar, deși În multe ocazii am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
a „dominat” niciodată pe de-a’ntregul, deși am numit-o mai sus mai „aproape” de ceea ce numim În general realitate - cea fizică, socială și morală. O Întârziere voită - o formă a slăbiciunii de caracter, cum se zice! -, adeseori ne-voită, În lumea „tuturor posibilităților”, Într-un univers cu limitele mult mai largi, mai elastic și cu „variante de destin” infinit mai bogate!... Dar, deși În multe ocazii am dat dovadă de simț realist, folosind bine, adecvat și iute, „probabilitatea”, nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
nu a mai putut-o ignora! Ce „gafă”, nu-i așa, monumentală, dar și ce aroganță, ce spirit „aventurier”, dar și ce splendidă „sinucidere socială”! Recunoaște! Și... iată cum o Întâmplare a destinului, cum se Întâmplă atâtor milioane, printr-o voită, Încăpățânată, repetiție, simetrie, poate să devină cu totul altceva decât hazard, Întîmplare, ghinion, nenorocire, toate acele rele care ne apasă și ne urmăresc din toate părțile, În secolul trecut parcă mai mult decât În altele; sau este o simplă eroare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
și tenacitate extraordinară nu numai de a-și impune ideile și produsele specifice, dar și de a rezista presiunilor multiple externe, ca și celor „interne”: acelor „avalanșe” de gânduri de bun-simț care i se impun creatorului, În orele de singurătate, voită sau impusă, În care el dă dreptate celor ce-i reproșează originalitatea și „a-tipicitatea” creațiilor sale. Lucru cu atât mai dificil cu cât „aceștia” Îi sunt prieteni, apropiați, intimi sau familiari, care „Îi doresc binele”! Și e adevărat acest
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
adică cel al existenței sociale și al parcursului ce se numește biografie sau soartă, dar și „relieful intern”, istoria, adesea nespusă, a tuturor Încercărilor și eforturilor, luptelor și umilințelor, dezastrelor trăite; a atâtor „morți” și „renașteri”, a atâtor lașități inimaginabile, voite sau impuse, a atâtor demisii și furibunde renunțări de la acele „idealuri ale tinereții” care, iute, din primii ani ai maturității și ai ciocnirilor sociale, se arată a fi false, un „drog existențial” vândut de pedagogii inconștienți și mediocri, de instituții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
face să sufăr. Tocmai am terminat de citit articolul despre Sorescu pe care mi l-a trimis „nenea Jean”. știind că au fost colegi, mă așteptam la o încercare de portret. Articolul e scris însă fără afecțiune, „tehnic”, cu istețime voită (replică la cea a poetului oltean). Lectura lui îmi dă din nou ocazia să mă întreb dacă această lipsă de „sentiment” e un semn bun, de inteligență superioară, sau e simptomul unei carențe sufletești ce obligă la prudență? * În sfîrșit
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
artificialitatea minciunii romantice, a manipulării sentimentale, a inser ției neavenite a unui discurs în mijlocul unei acțiuni care nu-l solicită în niciun fel. „Între stil și manieră este aceeași deosebire ca între organismul necesar al ființei vii și struc tura voită a lucrului artificial.” În cazul stilului avem „o continuă confirmare a vieții”, iar în ce privește maniera „un torent continuu de afirmări exterioare, fără vreo confir mare interioară”. Pentru aprofundarea diferențelor Caragiale ne oferă construcția improvizată a unui fapt dramatic, înfruntarea dintre
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
a Basarabiei a atins cele mai ridicate cote. Guvernatorul general al Basarabiei, Ghengart, raporta țarului Alexandru al II-lea în cursul anului 1870 “am fericirea a raporta că Basarabia românească nu mai există.” După o îndelungată separare dar și o voită înstrăinare dintre cele două Moldove, atunci când spre sfârșitul sec. 19 au început să existe timide contacte între locuitorii din stânga și dreapta Prutului, spre uimirea lor, au descoperit că vorbeau limba asemănătoare, aveau aceleași cântece și dansuri, aceleași obiceiuri și tradiții
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Gheorghe Moruzea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1712]
-
au înfăptuit o adevărată revoluție în domeniul asistenței sociale 2. Într-un amplu articol (apărut în mai multe numere) în Cuvântul femeilor, Alice Voinescu relevă că rolul special al femeii este „să facă din asistența socială, în chip conștient și voit, manifestația noii dreptăți sociale, creatoare de posibilități de progres uman ș...ț. Prin această asistență, femeia poate lua parte la clădirea viitorului social, chiar în condițiunile de inferioritate politică în care se află azi în unele țări ș...ț. Ce
[Corola-publishinghouse/Administrative/1936_a_3261]
-
ajutor din afară. Rolul parental este mai bine articulat dacă tatăl s-a aflat împreună cu copilul său în permanență, iar interacțiunea cu copilul a fost timpurie. Un alt factor, care contribuie mult la optimizarea relațiilor părinte-copil, se referă la asumarea voită a paternității, spre deosebire de cea stabilită prin intermediul hotărârilor judecătorești. Tații se declară satisfăcuți de viața lor, devin mai puțin autoritari, mai grijulii și mai protectori; copiii îi resimt calzi și afectuoși, comparativ cu modul în care își percep tații copiii din
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
în care intra o mare parte din obișnuința ancestrală a românilor de a face față încercărilor și distrugerilor ce urmau invaziilor și războaielor din această parte a Europei. Dispariția satului din viața noastră a contribuit la divizarea societății, la împrăștierea voită a oamenilor, la distrugerea legăturilor dintre grupurile umane, urmărite fără încetare de către un regim totalitar. Colectivizarea țăranilor a urmat naționalizării proprietăților de peste 50 hectare. Colectivizarea a durat ani de zile, s a făcut în condiții groaznice, în umbră și înăbușind
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
și împiedică aflarea întregului adevăr. Considerăm însă că, în afară de puținele excepții ale deținuților din primul lot al agresorilor, care nu au fost bătuți înainte de a începe acțiunea, catalogarea victimelor acțiunii ca vinovați este injustă și ajută la menținerea unei confuzii voite. Mai mult decât atât, cu toate că organizatorii au sperat să țină secrete întâmplările de la Pitești și Gherla, se cunosc astăzi destule date încât să se poată demonstra adevărata paternitate a acțiunii (cel puțin în aplicarea ei), iar acest lucru este posibil
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
ca „acea schimbare în domeniul structurilor și practicilor învățământului care are drept scop ameliorarea sistemului”. Această variantă suferă de ambiguitate, fiind greu de diferențiat inovația de schimbare. A.M. Huberman introduce sintagma de „rețea de schimbare” ca o conjunctură întâmplătoare sau voită a unor modificări capabile să producă efecte de multiplicare și de rezonanță a schimbării inițiale și definește inovația ca „operațiune unitară al cărei obiectiv este de a determina instalarea, acceptarea și utilizarea unei schimbări”. Este deci o schimbare voluntară care
[Corola-publishinghouse/Science/2057_a_3382]
-
rar hipoglicemiile sunt înregistrate la pacienții cu insuficiența renală, boli hepatice, insuficiență cardiacă congestivă, denutriție, sepsis sau cancere. În ambulator, principala cauză de hipoglicemie documentată rămâne tot diabetul zaharat (în special insulino-tratat). Urmează ca frecvență administrarea accidentală sau mai ales voită (dar „în secret”) a insulinei sau sulfonilureicelor (12). Ocazional hipoglicemia poate fi indusă de unele tumori, incluzând tumori pancreatice insulare, secretoare de insulină, dar și tumori non-insulare care secretă factori de creștere insulin-like (15). 4. Fiziopatologie Glucoza asigură în mod
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte, Ovidiu Brădescu () [Corola-publishinghouse/Science/92236_a_92731]
-
este atenuată de tonalitatea un pic zeflemisitoare, un pic tandră, iar la nivelul culturii populare, ceva între sentimentalismul dulceag al manelelor și bășcălia tupeistă a postmodernismului de sorginte românească). Cred că nu se poate vorbi despre o preluare (inconștientă sau voită) a stereotipurilor balcanice din discursul românesc în cel apusean, ținând cont, de pildă, de faptul că britanicii nu erau deloc interesați și nici nu aveau cu cine discuta despre aceste lucruri în secolul al XIX-lea, de-a lungul itinerarului
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
producerea și imitarea orală a sunetelor este moștenită de la maimuțele antropoide care scoteau asemenea sunete, cel puțin inițial, nu ca mijloc de comunicare, ci ca reacție la contactele fizice cu mediul. De la producerea spontană a sunetelor de către maimuță până la articularea voită a cuvântului silabă de către homo sapines este o cale incomensurabilă, iar parcurgerea acestei căi nu au realizat-o mai multe specii de antropoide, deosebite ca bază fiziologică de articulare a sunetelor, care să fi dat rase de oameni diferite ca
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
piatră miliară (adică kilometrică) oarecare din peninsula balcanică, piatră oficială prin excelență, să poarte o inscripție grecească, de pildă από Λυχνιδος, apoi poți fi sigur că locuitorii de prin ținutul acela trebuie să fi știut grecește.” (Ib.). Astfel, prin confuzii voite și salturi logice, Philippide trage concluzia, pe care o începe ezitant, dar o încheie ca pe o certitudine: „Se pare deci, că cele două provincii, Moesia și Thracia, erau astfel împărțite că tot muntele Haemus (adică Balcanii) aparținea la Thracia
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]