1,334 matches
-
și el nu avea să-i mai revadă vreodată pe nini unul din ei. Dar cum se putea reîntoarce la viața lui obișnuită, la studii, la ceea ce îi apărea acum drept insipidele plăceri puerile ale lumii studențești din Londra? Era vrăjit. Un scurt răstimp, trăise într-o lume de zâne și de zei. Fusese chemat să împlinească un destin, i se ceruse să înfrunte o mare încercare și, în chip prostesc, nesăbuit, el nu reușise să înțeleagă, să răspundă, să vadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
drept la George. Acesta îl ridică pe dată și-l luă pe genunchi. Atunci sări și Adam, urmându-l pe Zet, și se așeză pe podea, lângă picioarele lui George. George izbucni în râs. — Poftim! făcu Alex. — Tu... tu îi vrăjești... pe toți, bâigui Brian, înecându-se de furie. — Nu cred că George dorește să fie o persoană obișnuită, spuse Tom. — N-am vrut să spun asta... se apără Gabriel din nou. Și... n-am făcut... ceea ce a spus Brian. — George
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
în dreapta și scutit de povara de a asuda, privea și el cu obidă și cu oleacă de scârbă, în fundul gol al paharului propriu. Încă un tur și terminăm resursele! Lefteri-lefteri-lefteri, nu? Sportivi! Ei? Și nici n-avem pe cine să vrăjim, să ne-nvârtim de niște leușteni, că de-abia acuma ni s-a deschis și nouă cheful. Neam! Big Sile e tanc! Distonie! Gata! Băiatu' a părăsit scena! L-a luat somnul! Nu mai primește și nici nu mai dă
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
într-o neobișnuită postură beligerantă, de atac! Care avu darul neprevăzut, de a-l însufleți și întări pe loc, pe Poet, îndemnându-l pe acesta să-și strângă și să își deschidă ritmic pumnii. Un înger în mijlocul bisericii! își zise, vrăjit de priveliștea pâlpâindă a Arhanghelului înaripat. Doamne! Parc-am fi într-un tablou de Caravaggio... Caravaggio, într-un sanctuar de rit răsăritean?! Extraordinară viziune! Îngerul părea că nici nu se mișcase, luminând continuu clar-obscurul palpabil al scenei, dar acum el
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
care se întoarce spatele dezlănțuirilor furioase ale pasiunii pentru a edifica o existență în comun. Paginile vehemente, dar și ironice și lucide ale filosofului consacrate iubirii-pasiunii furnizează din câte se pare pretextul pentru legenda fabricată de Ieronim despre un Lucrețiu vrăjit printr-un filtru, ajuns nebun și punându-și capăt zilelor la o vârstă la care oamenii dispun din plin de mijloacele lor fizice și intelectuale. Nu pare obligatoriu să fi fost prins în mrejele unei pasiuni amoroase ca să-i poți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
Într-o cutie iepurașii dresați și papagalii vorbitori. Patru animatori Îmbrăcați În clovni săreau de jur Împrejur, strigând că acum trebuiau să formeze două echipe, căci Începea vânătoarea de comori - chinuindu-se de mama focului, căci cei șaptezeci de copii, vrăjiți de iepurași și de papagali, nu mai ascultau, iar În salon confuzia creștea la un nivel alarmant, periculos pentru siguranța frescelor și a prețiosului parchet. — Po-po-polițist, se bâlbâi Kevin cu greu, căci orice aluzie la existența tatălui său Îi crea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
uverturii se aud În clar obscur, se ghicește jumătate de dirijor agitîndu-se În fosă, unde orchestra Își face de cap, pur și simplu Înțepenești În admirație cînd cortina se ridică, decoruri, costume, lumini, muzică, timp de aproape două ore ești vrăjit, iar la final sopranei Îi tresare bustul plin de patos și pune capul pe o piatră de carton și moare sfîșiată de durere, cu toate piesele expuse. Și tu privești de sus de la balcon șirurile de capete din sală și
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
peste cearceaful boțit. Se așezase pe el și o clipă picioarele Îi atârnaseră peste marginea patului. Apoi, În timp ce se rotea, Își săltase genunchii spre bărbie; Își cuprinsese picioarele În brațe, așteptându-l, Învăluită În lumina neîmplinită a dimineții. Soldatul Cătănuță, vrăjit de acea mișcare, Își dăduse seama că nu izbutise niciodată să-și Închipuie că o femeie putea fi atât de frumoasă. Văzând-o așa liniștită, nu-i fusese rușine că nu se pricepea și o lăsase să-l atingă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
un sarafan roșu, aștepta desăvârșita Închipuire a firii: Marianti. Grecul, tată-său, o Împinsese să se mărite cu un jandarm și ea nu se Împotrivise. La foarte puțină vreme după nuntă, Începuseră să zboare zvonurile: cineva i-ar fi făcut vrăji jandarmului, Îi legase bărbăția și acela nu se putuse apropia de mireasă. După câteva luni, Marianti fugise din casa soțului, care, dezamăgit de toate vrăjitoarele ce Încercaseră să-l dezlege, se aruncase În patima beției și o bătea. Nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
se va fi înscris oare și Emil Cioran, dacă nu ar fi ales Franța, înainte ca „eliberarea de decrepitudine“ să se fi produs? Desigur, sunt doar întrebări retorice, formulate în temeiul ludicului „ce s-ar fi întâmplat dacă?“. Și totuși, vrăjit de propriile construcții intelectuale, Emil Cioran exprima îndoieli care priveau nu atât „viziunea de viață a bolșevicilor“ ori „universalismul lor pretențios“ - ambele asimilate voinței istorice -, cât faptului că „într-o țară cu o rezistență interioară atât de minoră și cu
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
să fie convocate în acțiunea de negare a trecutului recent și de edificare a unei noi ordini. S-a iscat o complicitate subtilă între falșii profeți și mulțimi, fapt care a pregătit experiența totalitară. De dragul profeților, mulțimile debusolate se aruncă vrăjite în brațele lor. Libertatea este aruncată peste bord, spre a construi o solidaritate „înălțătoare“, chiar dacă profund îndoielnică. De aici și până la slăvirea biciului e numai un pas. Această dimensiune terifiantă a • Vezi Mihai Dorin, Dilemele istoriografiei, în vol. Știință și
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
nu crede că există și răul atunci când toată lumea o duce bine. În același timp este greu de imaginat că un guvern poate lua măsuri împotriva unei crize nedeclanșate. Măsurile respective nu ar fi primite cu entuziasm de un mediu economic ,,vrăjit" de optimismul pe care îl induce boom-ul economic. Dacă ciclicitatea economică nu poate fi combătută, nici criza economică neinstalată nu poate fi evitată, pentru că orice măsură de combatere nu ar fi populară și nici posibil de administrat, tehnic vorbind
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
descoperă, tovarășul de ideal o duce la el și o ia în posesie cu forța. Indignată, Firina se leapădă de socialism și devine teroristă, la o manifestație trăgând asupra ziaristului. Și Roxane devine, fără ezitare, amanta ziaristului, fiind atât de vrăjită de el încât renunță la cai, la curse, și face pasiune pentru socialism. Intrată pe panta senzaționalului, acțiunea devine tot mai romanțioasă și neverosimilă. Rezervat la început față de „infanta burgheză”, militantul în slujba proletariatului e, acum, obsedat de ea și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290160_a_291489]
-
ci ea este act intersubiectiv de punere-În-comun a semnelor limbii și act intersubiectiv de punere-În-comun a unei lumi. Alteritatea este o componentă indisolubilă a subiectului: iată o idee humboldtiană fundamentală. șCu deja mulți ani În urmă, tineretul românesc a fost vrăjit, o bună bucată de vreme, cu o emisiune TV (revoluționară, la timpul respectiv, ca format și tematică) intitulată Generația PRO. Una dintre devizele realizatorilor/MC-ilor/corifeilor (sau ce-or fi fost) care Înfierbântau mințile adolescenților la sfârșit de săptămână
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
D-voastră, cu toate că odată cu ocazia unui tur al orașului toate veverițele au dispărut, și cu toate că fantazările tale fără sfârșit le pot găsi simpatice și atrăgătoare. EL: Asta-i un mod de gândire de cea mai joasă speță, o fantezie care vrăjește stând lungită pe jos și spălându-se pe dinți. De necrezut, ce zi, cu toate astea poți să pui la cale cu unul ca ăsta. Într-o anume măsură un caz pentru gustul apei din pârârile de munte... Și totuși
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
care se întoarce spatele dezlănțuirilor furioase ale pasiunii pentru a edifica o existență în comun. Paginile vehemente, dar și ironice și lucide ale filosofului consacrate iubirii-pasiunii furnizează din câte se pare pretextul pentru legenda fabricată de Ieronim despre un Lucrețiu vrăjit printr-un filtru, ajuns nebun și punându-și capăt zilelor la o vârstă la care oamenii dispun din plin de mijloacele lor fizice și intelectuale. Nu pare obligatoriu să fi fost prins în mrejele unei pasiuni amoroase ca să-i poți
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
cuvinte, a unor turnuri sintactice care nu aparțin neapărat de registrul narativ. Atunci își aminti de eroinele din cărțile pe care le citise, și mulțimea lirică a acelor femei adultere începu să îi cânte cu glasuri de surori care o vrăjeau. Ea însăși era o părticică reală a acelor închipuiri și își împlinea îndelunga visare a tinereții, socotindu-se întruchiparea tipului de amantă pe care îl râvnise atât de mult. De altfel, Emma încerca satisfacția răzbunării. Nu suferise destul?! Dar acuma
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
hiperbolizându-și trăirile și refugiindu-se în scris pentru a diminua, ca într-o terapie confesivă, tragismul pierderii iubirii autentice. Seamănă cu personajul masculin Troiolo, din poemul Il Filostrato: „Fiammetta se îndrăgostește de Panfilo într-o biserică, așa cum și Troiolo este vrăjit de frumusețea Criseidei într-un templu; Fiammetta este părăsită, ca și Troiolo, de cel pe care îl iubea și care pleacă din motive bine întemeiate, promițând că se va reîntoarce; Fiammetta, asemenea lui Troiolo, cade într-o depresie profundă în timp ce
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
care le integrez discursului blecherian, în vederea abordării interdisciplinare a acestuia, sunt cele din romanele lui Thomas Mann și Franz Kafka. Personajul lui Blecher, Emanuel, din Inimi cicatrizate, trăiește o experiență similară cu cea a lui Hans Castorp din romanul Muntele vrăjit de Thomas Mann. Sanatoriul devine și pentru acesta, ca și pentru personajul lui Blecher realitatea la care se raportează, singura de altfel. Discursul ambelor personaje, ale lui Mann și Blecher, devine uneori kafkian. Încercat de tuberculoză, Kafka însuși i se
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
la raționament logic). B) Fără a fi gândită în opoziție cu filosofia, ci în complementaritatea ei, retorica, "tehne a vorbirii elegante și persuasive"20, este cea care stilizează, fără îndoială, spiritul polemic. Homo eloquens este războinicul care cucerește, subjugă, domină, vrăjește cu o armă infinit mai puternică decât armele materiale: cuvântul. Agresivitatea verbală directă, necenzurată este amendată ca barbarie, în timp ce spiritul public al Antichității greco-latine va fi sedus de discursul oratoric, emoționant, patetic, speculativ și, nu în ultimul rând, argumentativ. Marc
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
decât cea inventată de Ulise despre propria lui soartă. Povestirea lui Eumeu repetă și accentuează ideea de revers al norocului, câștigând astfel simpatia lui Ulise. Astfel istoria se repetă, dar în mod direct și nu prin intermediul unui aed. Eumeu este vrăjit de talentul de povestitor al lui Ulise, care spune povestea unui pseudo-Ulise: "bine-ai vorbit, moșule, și să știi că n-ai spus nimic fără folos" (14.508-509)143* p. 29 II În seara unei zile frumoase " Era într-o
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
comunității satului: La întoarcerea în sat, Onkoura a crezut că-și poate practica talentele de infirmier; a adus medicamente de la Brazzaille și trata rănile și tusea în schimbul unei retribuții minime. Curând s-a îmbolnăvit; aproape orb, a crezut că e vrăjit. A trebuit să-și facă autocritica în fața întregului sat, sacrificând un ied și bându-i sângele, cerând în același timp iertare pentru orgoliul său. Comentându-și eșecul, odată însănătoșit, Onkoura ne spunea: "Le-a fost teamă că eram prea sus
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
rănită, numai șarpele vătămat, și privighetoarea fără de aripi se târăsc până acolo transfigurate și cad... O pseudo baladă, Mistrețul cu colți de argint, e piesa-etalon a unui Doinaș destins, de astădată apropiat imaginarului popular. Un "prinț din Levant", un fantast vrăjit de năluca unui mistreț năzdrăvan, își încită servii să-l vâneze; mirajul apropierii de insolitul animal de codru e, în subtext, mirajul absolutului temă macedonskiană în Noaptea de decembrie: Priviți unde-și află odihnă și loc mistrețul cu colți de
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
leagă / de nimicire pas și gând?..." Nici o clipă, Nichita Stănescu nu înclină spre sistem, nostalgia sa orientându-se constant spre unicat, spre absolut, spre nemaiîntâlnit; iată însă că T.S. Eliot (invocat în Un menhir în aer), "fără să fie mag vrăjește"; fără a fi un "descoperitor de formulări inedite", fascinează; și iată-l "inventator" sui-generis "prin invazia de terminologie politică și sociologică imediat sesizabilă". Cu totul remarcabil ca practicant al "poeziei de idei", Eliot a fost un precursor prestigios al "poeziei-eseu
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
a orbi ochii ispitiți de ultima ispită a lui Christos. Simțim prea bine că nu psihologia imobilă a fanatismului ne va da cheia acestor deplasări, acestor întoarceri, acestor încrucișări ale credinței optice. Fie că alină sau sălbăticesc, că încântă sau vrăjesc, manuale sau mecanice, fixe, animate, în alb-negru, în culori, mute, sonore e un fapt dovedit, de câteva zeci de mii de ani, că imaginile îi fac pe oameni să acționeze și să reacționeze. Unele, pe care le numim "opere de
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]