8,894 matches
-
dădu din cap, dar fața lui părea preocupată. Se lumină dintr-o dată când m-a recunoscut: — Hei, nu ați lucrat În Kripo, la sediul din Alex? Am aprobat cu o Înclinare a capului, scoțând fum pe nări de parcă eram un coș de fabrică. — Da, mi s-a părut mie că recunosc numele - Bernhard Gunther. Dumneavoastră l-ați prins pe Gormann, Strangulatorul, nu-i așa? Îmi amintesc că am citit despre asta În ziare. Ați fost celebru. Am ridicat modest din umeri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
vreunul. Nu era greu de priceput de ce locul nu era dotat cu alarmă. N-ai fi putut deschide cutia aia nici dacă ai fi avut un camion Încărcat cu dinamită. Nu mai era mare lucru de cercetat, În fară de coșul pentru hârtii de aruncat. I-am golit conținutul pe birou și am Început să scotocesc printre bucățile de hârtie: hârtia de la un pachet de gumă de mestecat Wrigley’s, ediția de dimineață a ziarului Beobachter, jumătățile biletului de la Lessing Theater
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Și mai era și Haupthändler, care părea foarte adâncit În gânduri, ca un om presat de probleme mult mai importante, cum ar fi, de exemplu, să scape de un colier cu diamante. Faptul că pe acea bucățică de hârtie din coșul de gunoi al lui Jeschonnek se aflau alături numărul de telefon de acasă al lui Haupthändler și cel de la Adlon Hotel, propriul meu nume și cel al prințesei inventate, făcea dovada unui posibil lanț cauzal: alarmat de vizita mea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
o Înțeleg. Mă aflam În fața a două infracțiuni. Am parcat pe Nollendorfplatz la umbra metroului. Deasupra, un tren bubuia peste pod cu un zgomot care cuprindea Întreaga piață. Era tare, dar nu era destul ca să deranjeze funinginea venind de la imensele coșuri ale fabricilor din Tempelhof și Neuköln, care se depunea pe zidurile clădirilor ce Încercuiau piața, clădiri care văzuseră și vremuri mai bune. Mergând spre vest În Schöneberg, cartierul celor din partea de jos a clasei mijlocii, am găsit un bloc de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
care Haupthändler și Jeschonnek le dăduseră și le primiseră În timpul zilei de sâmbătă și pe care, În afară de cea pe care eu Însumi o făcusem din apartamentul lui Haupthändler, nu mai conținea și altele. Am aruncat plicul și conținutul lui la coș, după care m-am așezat, Întrebându-mă dacă Jeschonnek cumpărase deja colierul și cam ce aș putea să fac dacă aș fi nevoit să-l urmăresc În acea seară pe Haupthändler până la aeroportul Tempelhof. Pe de altă parte, dacă Haupthändler
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
pași din fața biroului mă făcu să mă opresc. Se auzi un ciocănit În ușă și un motociclist, un caporal din trupele de zbor național-socialiste intră Înăuntru cu un plic mare În mînă, identic cu cel pe care-l aruncasem la coș un pic mai devreme. Caporalul lovi din călcâie și mă Întrebă dacă eu sunt Herr Bernhard Gunther. I-am spus că da, am luat plicul din mâinile Înmănușate și am semnat de primire, după care mi-a dat Salutul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
am uitat În continuare cu nerăbdare În direcția hanului. Era o clădire cu două etaje, vopsită În alb, cu obloane Îngrijite, negre, cu o jardinieră plină cu năprasnice la fereastră și un acoperiș cu mansardă. În timp ce priveam la han, din coș Începu să iasă fum, iar când În cele din urmă s-a deschis ușa, mai că mă așteptam să apară o bătrânică purtând o tavă de turtă dulce. Trimisul Pușcașului ne făcu semn să Înaintăm. Ne-am deplasat În șir
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
cap. Ar fi putut la fel de bine să fi dat Într-o locomotivă. În secunda următoare, scoase arma și, aproape ca și cum nu era cine știe ce, pur și simplu Îi zbură omului său creierii. Franz căzu cu picioarele Încrucișate la pământ, ca un coș care se prăbușește, cu capul Împrăștiind un nor de picături roșiatice, cu penisul Încă În erecție lăsându-se Într-o parte precum catargul unui vas care s-a lovit de stânci. Roșcovanul Îl Împinse la o parte cu pantoful, În timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
E influențat de Dan. Pe scenă, își trăiește eterna disperare. Replicile Norei i se scurg de pe buze de parcă ar fi propriile-i vorbe. Trăiesc executând trucuri, Torvald, și nu mai suport asta. În seara premierei, sala e plină până la refuz. Coșuri înalte de cinci picioare, pline ochi cu flori, sunt trimise de prieteni și de asociați și se îngrămădesc unele peste altele pe terasă. Toate locurile sunt ocupate. Locurile pe scaunele suplimentare, fără spătar, sunt vândute la preț întreg. De o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
care frânge inima, dar eliberator. Trupul ei tremură, cuprins de transpirație din cauza febrei. Tânjește după brațele lui. Răsucește cheia și intră. Camera e ordonată, așa cum își închipuia. Toate sunt la locul lor. Pantofii aliniați în spatele ușii, vasele așezate teancuri în coșuri. Revistele și cărțile așezate unele peste altele, lipsite de praf. O fereastră e ușor întredeschisă. Perdeaua albă se mișcă în adierea vântului. A mai fost o singură dată în camera asta. Acum două luni. Pe biroul lui e o carte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
cum mășeluiesc și fac instrucție până la ora de curs. Femeile vin și se așază în șiruri în fața ei. Încearcă să fie animată și să dea exemple. Elevele nu sunt deloc atente. Încep să discute între ele despre cum se cofecționează coșuri cu modele frumoase. Ia ascultați, eu sunt aici ca să vă învăț matematică! Trebuie să mă respectați un pic. Elevele se întorc spre ea și încep să se plângă că are vocea prea slabă. Auzul nostru a suferit de pe urma raidurilor aeriene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
pepene cu un strat de verde la exterior, galben la mijloc și roșu rozaliu în mijloc. E o tăcere bruscă. Mao încearcă să-și ascundă imensa bucurie. Îi zice miresei: Alune! Mireasa începe să-i servească pe oaspeți cu un coș de alune. Musafirii îl roagă pe mire să le ofere sfaturi despre dragoste. Mao se așază la loc și își întinde brațele și umerii. O tornadă mi-a zburat pălăria - cum să formulez asta? - aceasta a aterizat și mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
pur și simplu trebuie să-mi satisfac curiozitatea. E surprinsă să mă vadă și mă salută încântată. Întinzându-și brațele, primul lucru pe care mi-l zice este: Ia uite, a venit cloșca! Cum o cheamă? întreabă ea. Nah. Desfac coșul ca să i-o arăt pe fiica mea. Nah? Cum adică Nah? Nu a zis „Nu-mi spune că vine de la Tang Nah”, dar pricep aluzia. Este o pură coincidență, îi explic. Soțului meu puțin îi pasă cu cine am mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Soțul meu e în întrevederea cu Fairlynn de azi-dimineață. Pălăvrăgesc de la politică la literatură, de la bronzul antic la poezie. Bol lângă bol și pachet lângă pachet, cei doi toastează cu vin de orez și fumează țigări. Încăperea e ca un coș de fum. După ce o pun pe Nah la culcare, vin și eu, făcând din prezența mea un protest împotriva intrusei. Mă așez lângă soțul meu. Starea de spirit a lui Fairlynn e alimentată de alcool. La încurajarea lui Mao, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
cum îi lucesște transpirația pe frunte. Pare intimidat, neliniștit și învins. Îi aduce aminte de o gorilă tânără frustrată, masculul căruia nu i se acordă ocazia de a câștiga o femelă ca trofeu, masculul a cărui spermă e depozitată în coșul de gunoi al istoriei. Bărbăția Micului Dragon este mestecată de gorila mai mare, mai puternică fizic, mai agresivă și mai impozantă, Mao. Decembrie 1947. Mao epuizează, în sfârșit, trupele lui Chiang Kai-shek. Înainte de Anul Nou, Mao lansează un contraatac masiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
al apărării naționale. Sunt bărbații care au convigerea că nu trebuie să mă respecte pentru că loialitatea lor față de Mao îl va face pe acesta să-i apere în caz de neînțelegere. Ei bine, vom vedea. Luo Rei-qing e într-un coș de îngrășământ natural. Are piciorul rupt. S-a împotrivit arestării sărind de pe o clădire. Două Gărzi Roșii îl cară acum pe umeri, cu coșul trecut pe o prăjină. Seamănă cu o capră bătrână care e dusă la piață. Doamna Mao
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
să-i apere în caz de neînțelegere. Ei bine, vom vedea. Luo Rei-qing e într-un coș de îngrășământ natural. Are piciorul rupt. S-a împotrivit arestării sărind de pe o clădire. Două Gărzi Roșii îl cară acum pe umeri, cu coșul trecut pe o prăjină. Seamănă cu o capră bătrână care e dusă la piață. Doamna Mao Jiang Ching aude mulțimea izbucnind în râs. Pe scena improvizată sunt aliniați dușmanii ei. Au mâinile prinse la spate cu cătușe. Kuai Da-fu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
hârtie cerată maro. În jurul marginii e legată o ață galbenă. Desface ața și ridică hârtia. Înăuntru, o cutie de somnifere. Cu grijă, Shang-guang apasă marginea gârtiei. O împăturește în forma unui diamant. Apoi o presează înainte de a o arunca în coșul de gunoi de sub masă. Se duce la bucătărie ținând în mână bolul. Scoate din bufet un pahar și o sticlă pe jumătate goală de shaoju și amestecă băutura cu pastilele. Amestecă și pisează, fără să se grăbească. După aceea se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Ching, pe partea interioară a cusăturilor rochițelor. Și apoi e descoperită și oprită de la a mai face asta. Cu toate acestea, e mult prea târziu pentru ca ei să le mai recupereze pe cele care au fost deja expediate cu vaporul. Coșuri întregi de păpuși, cu semnătura ei. În afara Chinei, prin lume. Oare unde vor ancora? În uitata cutie pentru jucării a vreunui copil? Sau într-o vitrină? A sosit vremea ca scena să se golească. Țineți minte, veți da întotdeauna de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
colecție, atârna pe peretele dormitorului. Îl rupse, scârbită. De-abia când se uită la bucățile din mâinile ei înțelese ce făcuse. Găsi un ciocan în debara și încercă să fixeze posterul la loc, dar era prea rupt. Îl aruncă la coș, înjurându-se singură. Baia era ca un proiect de la o expoziție științifică, în toată splendoarea sa. Mark n-avea nici un produs de curățat în afară de soluție pentru țevi și săpun cu glicerină. Scotoci în bucătărie după oțet sau amoniac, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
-l ridice și să-l ducă în altă parte. Burtă turtită întinsă pe toată lungimea drumului. Calcani înfipți în garduri, străpunși de vârfuri ascuțite de copaci. Zăcând alături de cutii albe de lemn cu acoperișuri țuguiate, cu fum încolăcindu-se din coșuri desenate cu creionul - casa mâzgălită a unui copil. Balena asta e durere și frig pârjolitor. Rafale de informații vin din pielea lui. Plantată în preria asta plată, aruncată de un val prea grăbit. Fălci grozave, mai mari decât un garaj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
colcăitor de risipitoare, încât nici un experiment nu avea vreo importanță. Preria punea la încercare fiecare poveste. O sută de mii de cupluri de lăstuni aflați în plin sezon de împerechere îndesau ouă peste tot, de la stâlpii de telefon putrezi până la coșurile fumegânde. O invazie de grauri se rotea în văzduh, descinzând, din câte îi spunea Daniel, dintr-o mână de păsări eliberate în Central Park, în urmă cu un secol, de către un spițer care voia ca în America să existe toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
MotoRest, s-ar fi putut afla oriunde. Pittsburgh, Santa Fe, Addis Abeba - pastelurile liniștitoare, neutre ale navetei globale. Stătuse pe aceeași mochetă maroniu-roșcată, în fața aceluiași birou de recepție albastru-verzui de nenumărate ori până acum. Pe biroul de recepție, într-un coș, se aflau zece mere strălucitoare, lucioase, toate de aceeași formă și mărime. Nu putea spune dacă erau adevărate sau de decor până nu-și înfigea unghia într-unul dintre ele. În timp ce recepționera îi procesa cartea de credit, Weber răsfoi teancurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
apropie de ea și-i puse trei degete pe lobul temporal... O scanare a minții; un sărut de cercetaș. Abia când îți spun ție lucrurile le pricep și eu. PARTEA A PATRATC "PARTEA A PATRA" Ca să trăieștitc "Ca să trăiești" Nu coșul de pescuit mi-era plin, ci memoria. La fel ca silviile, uitasem că la Fork poate fi și altceva decât dimineață. Aldo Leopold, A Sand County Almanac Găsesc drumul înapoi din zonele arctice. Cei trei membri ai familiei zboară acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
bilele de boccia cu care arunca cel mai bine la țintă Massimo, bucata de pânză cu care își ștergeau mâinile jucătorii înainte de aruncare, încă o minge de rezervă pentru meciul de fotbal, pătura pentru părinții Robertei, pălării de soare și coșuri pline cu de-ale gurii. Ne așteptau doar pe noi. Se strânseseră la un loc mulți prieteni, cu tot cu familii. Tata și cu mine salutam mereu pe câte cineva ici și colo și de mai multe ori am fost lovit ușurel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]