7,345 matches
-
te-așază iară, Dar asta, doar până spre seară, Căci va veni un timp, când gata! Va trebui să mergem la culcare! Să meargă jocu-n vise, dară Să nu știu cât plecat-ai fost! Pasiuni Să cant îmi place, Să joc, Să desenez în culori vii Ceea ce văd peste câmpii. Să pun culoare peste tot, Să bucur ochiul orișicui Cu roșu, verde și gălbui Pe petice de orișice. Iar cu aparatul foto, Ținut aproape, lângă mine Surprind instantanee vii Cu ce se-ntâmplă
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
răsaduri Hera pitită bunica supărată... Haiku 4 singură printre meri înfloriți S.M.S.! ochii mai veseli... Haiku 5 bunicul înhamă măgarul... în cotigă numai lalele. Speianu Andreea, clasa a VIII-a Colegiul Național „Costache Negri” Galați profesor coordonator Ciobanu Cristina Desenul Desenam o pasăre De care să mă prind Și să îi dau drumul când calea va fi sigură, Calea spre desenul perfect, În care să-mi exprim sufletul în culori Și fiecare vis Să fie împlinit în nuanțe de roz, De
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
vagi idei. Fiecare mișcare a mâinii, Fie și părând greșită, ascunde o alta, Corectă și simplă, Ce urmează un detaliu care Să acorde Farmecul bine meritat Muncii acestui desen Plin de suflet și de speranța că, Într-o zi, Voi desena sublim. Nisipuri mișcătoare Nu pot să mă înalț, Dar sigur pot să-ncerc să văd Dincolo de tot ce pot simți, Căci eu nu mai vreau Să doară de fiecare dată Ca o ultimă rană, dar care Niciodată Nu se închide
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
vara. Poate cu genunchii puțin juliți și cu pistrui pe vârful cârn, dar totuși drăgălași și zâmbitoare. Cât era ziua de lungă, alerga după fluturi cu aripi diafane, privea printre gene mijite cerul ce-și împrăștia cerneala în văzduh și desena nori imaginari care erau balauri, zmei, dihănii înfricoșătoare sau zâne uneori. Cânta fetița cântece numai de ea înțelese, alerga desculță prin roua dimineților, adormea legănată de vânturi călduțe și de vise plăsmuite în umbra pleoapelor. Când ploaia răpăia în drâmbe
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
Stai cuminte. Rochia din dantelă, fin brodată de o străbunică de demult, fusese deja lungită de mai multe ori pentru a se potrivi taliei care o Îmbrăcaseră, lăsînd pe imaculata țesătură, la fiecare alungire de tiv, imperceptibile linii, aidoma acelora desenate pe pereți pe măsură ce copiii cresc și care se estompează cu vremea, fără să dispară cu totul. Jeanne nu era genul de femeie care să se lase Înduioșată de trecut, iar cercetarea ei minuțioasă nu avea decît un singur scop: să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
În acel colț pierdut de țară, Fersen nu ignora faptul că familia tinerei OPJ era dublu implicată. - Ce părere ai despre menhirul acela din care picură sînge? Întrebă el. Marie oftă, cercetase monolitul pe toate părțile, sondase crestăturile adînci care desenau semnul păsării, nu dăduse de nimic anormal În afară de urmele de sînge. - A Început să curgă cam pe la 8:30... La cîteva ore după moartea lui Gildas. - Unde e șmecheria? - Nu există nici o șmecherie. Lucas accentuă cuvintele: - Nu e vorba decît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
cred În fantome! - Imaginile sînt trucate, cu siguranță. Lucas Îi mulțumi Mariei din ochi, În timp ce scotea compact-discul pe care-l vîrÎ Într-un plic. „Destinația PS“, Îi ordonă el În interfon lui Annick. Veni lîngă Marie În fața paper-board-ului: aceasta tocmai desena cu carioca cei șase menhiri, Împreună cu simbolurile lor. Lucaa luă o altă cariocă și, dedesubtul fiecăruia, scrise prenumele victimelor. - Gildas, pasărea... Yves, crabul... Loïc, peștele... Gwen, meduza... Mai rămîn doi, unul pentru Christian, unul pentru... să zicem X. Văzu că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
găsise În camera lui PM un obiect ciudat. Armelle le-o luă Înainte conducîndu-i În camera soțului ei și le arătă, așezat Îndărătul ușii, un zmeu mare. Pe o armătură ușoară, construcția avea un soi de velatură pe care era desenat chipul unei femei cu plete lungi, cu ochi Mari, verzi, Într-un giulgiu opalescent, cu gîtul tăiat vopsit În roșu sîngeriu. - Dar... Nu e asta fantoma care te-a doborît pe faleză? zîmbi Marie. Lucas nu dădu atenție notei de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Marie Își urmă drumul cu pași mici. Spre deosebire de cei doi jandarmi, ea era convinsă că Ryan era tot la Lands’en. Simțea acest lucru... Brusc, parcă primi o lovitură În inimă. Ca și cum gîndul ei tocmai se materializase, o siluetă se desena la vreo cincizeci de metri În fața ei. Se opri. Era Ryan? Instinctul ei era sigur că era el, dar rațiunea o sili să analizeze conturul acela vag, prea Îndepărtat pentru ca, În mod obiectiv, să poată recunoaște pe acela sau aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
deformată și mișcătoare. Asemănarea îi pare, acum, izbitoare. Deci tu ești Narcis, am știut-o întotdeauna! spune sicraN dispărând lent în masa de ape a oglinzii. Și pe suprafața ei, ce redevine plană, pe locul prin care a dispărut, se desenează singură o cicatrice subțire, ca o hieroglifă. Triogamie Act I. Prolog Scena 1 (Din stânga scenei intră trei personaje ce formează un conglomerat. Pășesc în tandem lipiți unul de altul. Îi unește un pulovăr foarte lat de mohair format din trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
pentru a nu porni cu o preconcepție asupra sensului discret și vag al piesei. Prin urmare, se ridică cortina, scena complet goală, cu excepția unui cer banal de vară, usturător de albastru și un soare perfect rotund, de culoarea lămâii stoarse, desenat în stânga lui. La confluența între cer și peretele scenei, este trasă o linie strâmbă și tremurată ce pare să despartă la modul metafizic "cerul albastru deasupra noastră" de nevolnicia celor ce vor năvăli pe scenă cu poveștile lor netrebnice și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
1 (Personajele intră pe rând, unul câte unul, în scenă, vorbesc monoton, ca și cum ar citi ziarul, totuși nu repede. Fac pauză după fiecare propoziție. Maurizio năvălește pe scenă cu un pas sprinten, se oprește exact la mijloc, într-un careu desenat cu cretă, ia o poziție confortabilă și-și mută privirea spre soarele ce devine dintr-o dată foarte strălucitor. Se freacă la ochi și exclamă:) Ce zi frumoasă, tovarăși! (Își drege vocea cu o tuse guturală și tace o vreme. Are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
Nemernicul! Impostorul! Scena 12 sau 1 (Marius și Pulcheria năvălesc de data asta în același timp în scenă, venind din direcții opuse. Se opresc la mijloc, aproape unul de altul, dar fără să se atingă. Îi desparte o linie neagră desenată cu cretă pe jos. Ea poartă de data asta o rochie albă și o cunună de flori pe cap. Bineînțeles, are floarea în mână, proaspătă și dreaptă ca o lumânare. Sosește din tavan și albina ce începe să le dea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
furnicilor desfrunzite ce se întorc pentru următorul transport. Este atât de liniștitoare această după-amiază târzie... Totul zace într-o armonie statică și deplină; vântul a stat, soarele agățat în cer a uitat să mai apună, norii nu mai aleargă, stau desenați pe cer. Singure, furnicile vibrează calm aerul în surdină, concretizând tăcerea. Ceva mă gâdilă în palmă. O deschid și privesc la furnicoiul uriaș, cavalerul vătaf, ce continuă să se joace în palma mea cu nepăsare, fără teama că l-aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
dar pe Lucreția nu am mai visat-o niciodată. Cum spuneam, de la o vreme, văd fereastra aproape zilnic, și sunt zile în care se deschide tot mai mult și vine către mine. Se desprinde din orizont, de-acolo de unde e desenată jumătate pe vale, jumătate pe cer și înaintează către mine ca o lupă. Spațiul din jurul ei se micșorează, iar orizontul rămas în urmă se îngustează. Bătrânul se ridică, o pornește cu greutate în sus pe colină în întâmpinarea ei... Până când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
mișcarea browniană de colectiv, la crearea acelei atmosfere microscopice de materie dezlănțuită în mișcare. Și, în timp ce-l contemplam pe zeul meu întemnițat, se apropie un om cu o înfățișare neplăcută, ce purta o banderolă roșie pe braț, pe care e desenat un semn ciudat ca o zvastică și ținea în mână un fel de baston milițienesc. Îmi cere să-i desenez, arătând către nisipul proaspăt afânat și neînceput. Omul cu banderolă și baston milițienesc are o alură oarecum clovnească. Se mișcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
meu întemnițat, se apropie un om cu o înfățișare neplăcută, ce purta o banderolă roșie pe braț, pe care e desenat un semn ciudat ca o zvastică și ținea în mână un fel de baston milițienesc. Îmi cere să-i desenez, arătând către nisipul proaspăt afânat și neînceput. Omul cu banderolă și baston milițienesc are o alură oarecum clovnească. Se mișcă alert, ușor crăcănat, ca un kabuki fighter, dar în același timp poticnit și instabil. Burta îi atârna în afară dezgolită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
cerului spuzit de stele, a mării cenușii și suspinătoare și mai ales a cuștii cu arcuri și pereți de plasă, puternic luminată, în care săreau draci mari și mici în toate direcțiile. Haide! Nu te-au învățat la școală să desenezi? Arată ce știi să faci! Desenează o broască țestoasă, o floare, un inorog... La ce te pricepi tu mai bine! Îl privesc cu oroare în timp ce se apropie mama cu grupul ei gălăgios, ce tocmai se desfăta într-o partidă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
cenușii și suspinătoare și mai ales a cuștii cu arcuri și pereți de plasă, puternic luminată, în care săreau draci mari și mici în toate direcțiile. Haide! Nu te-au învățat la școală să desenezi? Arată ce știi să faci! Desenează o broască țestoasă, o floare, un inorog... La ce te pricepi tu mai bine! Îl privesc cu oroare în timp ce se apropie mama cu grupul ei gălăgios, ce tocmai se desfăta într-o partidă de râs. Miorlăiau în cor ca pisicile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
te pricepi tu mai bine! Îl privesc cu oroare în timp ce se apropie mama cu grupul ei gălăgios, ce tocmai se desfăta într-o partidă de râs. Miorlăiau în cor ca pisicile în călduri. Las-o în pace! Uite că-ți desenez eu portretul, aici pe nisip. Și începe și trasează cu degetul mare de la picior linii curbe: ovalul feței, ochii bulbucați, nasul mare și coroiat, buzele enorme și vălurite, bastonul milițienesc ce-i iese din gură ca un trabuc. Mama mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
sau mângâie cu capătul lui falic și brusc domesticit. Mama, înmărmurită și ea pentru o clipă, se desprinde subtil de sub mângâierea insistentă, sare într-o parte și se reapucă de desenat, propunându-i o nouă postură, din profil. Și-l desenează cu măiestrie, de data asta și mai grotesc, spre râsul tuturor. Apoi urmează o discuție serioasă despre curățenia și paza plajei, despre treierătorile de nisip, puse la dispoziție de primărie, apoi tema discuției alunecă melancolic către răsăriturile de soare pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
toată lumea. Unde l-ai găsit? întreb, mereu cu gândul la mașina de treierat nisipul. Și îi smulg aproape creionul din mână. Nu ai mai găsit și altceva? Ba da. Dar restul le țin pentru mine. N-ai vrut să-mi desenezi nimic. A desenat, însă, mama ta pentru tine. Poate ai fi primit mai mult. Deocamdată ai creionul. Cu asta trebuie să începi oricum. Și restul vor fi ale tale, dar vor veni cu timpul. Mă privea cu ochii languroși și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
ai găsit? întreb, mereu cu gândul la mașina de treierat nisipul. Și îi smulg aproape creionul din mână. Nu ai mai găsit și altceva? Ba da. Dar restul le țin pentru mine. N-ai vrut să-mi desenezi nimic. A desenat, însă, mama ta pentru tine. Poate ai fi primit mai mult. Deocamdată ai creionul. Cu asta trebuie să începi oricum. Și restul vor fi ale tale, dar vor veni cu timpul. Mă privea cu ochii languroși și albaștri de marinar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
negru, costumele largi și generoase de epocă. Lumina urca de dedesubt, din partea policromă a peisajului, cea cu marea transparentă de smarald prin care se vedea deosebit de clar, de sus, de pe povârnișul plajei. Se vedea fundul mării cu nisipul ei alb desenat cu viețuitoare și alge în cele mai vii culori. Apa deosebit de clară și cristalină era irizată de o lumină de proveniență necunoscută, de la un soare scufundat în adâncuri ce lumina din străfunduri un acvariu uriaș: marea și deopotrivă cerul, straniu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
momentul prielnic să atace. Doar leoaicele de mare își văd de puii și de jocul lor senzual în soare, nepăsătoare la treburile bărbătești, la războiul pentru teritorii. Plaja va rămâne pentru totdeauna a lor. "Vine regele! Pleacă regele!" Soarele va desena în umbre aceleași jocuri pe nisipul fierbinte, marea va clipoci la fel din ochiurile de apă construite cu migală de vânturi, timp și lavă. Santiago Santiago era mereu absent, cufundat în gândurile lui. Și ea ar fi dorit să poată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]