8,218 matches
-
în timp. Am tot încercat să deschid ușa fără cheie, zadarnica mi-a fost oboseală, căci rugina și-a întins brațele, iar scrâșnetul lugubru mi-a ucis speranța. O, daca as găsi cheia să dau drumul cuvintelor, ele s-ar preface în armonie divină și voi, împătimiții de sublim, ați asculta cea mai frumoasă simfonie născută din șoapte împletite cu durerea inimii. Dacă plecați, nu luați și cheia cu voi !
?nchisoarea cuvintelor by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83317_a_84642]
-
nici un milimetru. Vreau să stau în patul ăsta atât de plăcut și confortabil, învelită în plăpumioara asta albă minunată. — Ai de gând să rămâi așa toată ziua? zice Luke, zâmbindu‑mi, și eu mă întind și mai bine pe perne, prefăcându‑mă că nu‑l aud. Pur și simplu nu vreau să mă trezesc. Mi‑e cald și bine și sunt fericită. Plus - lucru minor - încă nu am nici o haină. Am sunat deja pe șest de trei ori la recepție să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
într‑un tricou gri vechi și oribil, cu părul ca naiba și îmbujorată de la atâta cărat miere levănțică. Iar ea are un costum alb impecabil. — Rebecca! zice și‑și duce mâna la gură, jucând disperarea. Nu trebuia să mă vezi! Prefă‑te că pur și simplu nu m‑ai văzut. — Ce... ce vrei să spui? zic, încercând să nu par chiar atât de nedumerită cum mă simțeam. Ce faci aici? Am venit să fac cunoștință rapid cu noii asociați, zice Alicia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Abia așteptăm să‑l cunoaștem, zice Angela și suflă un nor de fum. Nu‑i așa, Janice? Mă uit la ea nedumerită - apoi apoi la Janice, care nu îndrăznește să se uite în ochii mei și la Maureen, care se preface că tocmai caută ceva într‑o trusă de machiaj. Stai așa. Doar nu cred că... — Janice, zic, încercând să‑mi stăpânesc tremurul vocii. Știi că vine. Ți‑a și răspuns la invitație! Sigur, Becky! zice Janice, cu privirea în pământ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
doi străini pornind de la zero e pur și simplu înfricoșătoare. Fii tu însăți, îmi zice mereu Luke. Dar, zău, ce idee ridicolă! Toată lumea știe că la un interviu tot șpilul nu e să demonstrezi cine ești tu, ci să te prefaci că ești omul dorit de persoana din fața ta pentru slujba respectivă. De‑asta i se și spune „tehnica interviului“. Când ajung la restaurantul unde ne întâlnim, o parte din mine vrea să fugă să renunț definitiv la idee și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Elinor „doamnă Sherman“, pe un ton foarte respectuos. Cele două au un scurt schimb de replici cu voce scăzută, iar femeia îmi aruncă din când în când câte o privire iar dă din cap că a înțeles, și eu mă prefac că nu ascult și mă uit la lista cu prețuri pentru băile cu diverse uleiuri. Apoi Elinor se întoarce brusc spre mine și mă invită către o zonă de așteptare, unde se află un ulcior cu ceai de mentă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Tarquin. Tarquin! Un scapă un chicot și îmi duc repede mâna la gură. Nu râde! se tânguie Suze. Știam c‑ai să râzi! — Nu râd! protestez. Mi se pare super! Nu‑mi pot opri un hohot și încerc să mă prefac că tușesc. Scuze! Scuze. Deci, cum s‑a întâmplat? — A fost la petrecerea aia din Scoția! se vaită ea. Numai niște mătuși expirate, niște băbăciuni. Tarquin era singura persoană sub nouăzeci de ani. Și cumva... arăta complet altfel! Avea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
pasă de cărțile alea. Și nu prea pot face față gândului că trebuie să mă duc acolo și ideii de a fi privită cu maximă curiozitate de personalul lui Luke, de a‑mi ține capul sus și de a mă preface că totul e OK. Dar, după un timp, încep să mă gândesc că mi‑ar plăcea s‑o văd pe Mel. Ea e singura cu care pot vorbi și care îl cunoaște bine pe Luke, și ar fi foarte plăcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
stresat. — Becky, pe tine chiar te interesează așa ceva? Tocmai sunt gata să‑i servesc răspunsul meu automat la asta - „Administrarea veniturilor personale e mai interesantă decât crezi, să știi!“- pauză când îmi dau seama că nu pot să mă mai prefac. Administrarea finanțelor personale nu e deloc mai interesantă decât crezi. Chiar și la Cafeaua de dimineață, nu‑mi plăcea decât atunci când cei care sunau în emisiune începeau să‑mi povestească despre familiile și relațiile lor. — Tu ce crezi? zic în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
în mână. — Bună, spune zâmbind ușor. Domnișoară Bloomwood, am auzit că sunteți persoana cea mai pricepută la cumpărături din oraș. Deschid gura să zic ceva, dar o închid la loc. Gândurile îmi zboară prin cap ca artificiile. Încerc să mă prefac surprinsă, să mă simt șocată, așa cum știu că ar trebui. Două luni fără nici o veste... și acum e aici. Ar trebui să fiu complet dată pe spate. Dar, cumva, nu mă simt deloc dată pe spate. În adâncul sufletului, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
depărtare. 21. Le poruncea să prăznuiască în fiecare an ziua a patrusprezecea și a cincisprezecea a lunii Adar, 22. ca zile în care căpătaseră odihnă, scăpînd de vrăjmașii lor. Le-a poruncit să prăznuiască luna în care întristarea lor se prefăcuse în bucurie și jalea lor în zi de sărbătoare, și să facă din aceste zile niște zile de ospăț și de bucurie, cînd să-și trimită daruri de mîncare unii altora și să împartă daruri celor lipsiți. 23. Iudeii s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85081_a_85868]
-
mai pot smulge din mine. Nu apele creează rîul, Calypso, ci curgerea lor, n-o să te Învăț eu acest lucru tocmai pe tine. Firește, marea ar fi putut fi victoria lor. Dar e moartea lor. Adu-ți aminte că Hecuba prefăcută În cățea a Început să umple Tracia cu urletele ei, provocînd mila nu numai a grecilor, dar chiar a Herei care a fost cea mai crudă inamică a troienilor. Urletele Hecubei vin din durerile pe care nu le poate uita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
l-a jupuit de piele. De ce a săvîrșit un teu o crimă atît de oribilă, dacă nu pentru faptul că, din punctul său de vedere, cruzimea și blîndețea Înseamnă același lucru? Zeii te omoară și după ce le trece mînia te prefac Într-un rîu. Dar la ce-ți mai folosește căința lor? Pădurea a rămas fără cîntecele lui Marsyas, după ce l-a văzut jupuit ca un țap. Și nimeni nu poate crede că aceste Întîmplări trebuiau să se petreacă astfel. Apolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
Să mă tem? Nu, aici Își flutură părul auriu o zeiță care n-are Îndoieli. Și care cunoaște libertatea ce ți-o dau lumina și apa. Lipit de nisip, sînt ca Midas căruia Bacchus i-a satisfăcut dorința de a preface În aur tot ce atingea pînă cînd a constatat că și alimentele se. transformau În aur; exasperat, l-a rugat pe Bacchus să-i ia darul Înapoi. Marea Îmi dă senzația că tot ce ating se preface În lumină. Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
dorința de a preface În aur tot ce atingea pînă cînd a constatat că și alimentele se. transformau În aur; exasperat, l-a rugat pe Bacchus să-i ia darul Înapoi. Marea Îmi dă senzația că tot ce ating se preface În lumină. Mă tem de elini, chiar cînd ne fac daruri, ar trebui să spun și eu vorbele lui Laocoon. Dar nu le spun... Nimic mai normal pe acest nisip dogoritor de care trupul se lipește liber decît să spui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
nu-l mai poate stăpîni și opri. Unde-l va duce? TÎnăr, doborîse Himera și, iată, sîngele ei și bucuria lui de-atunci sînt Împreuna aici, În nisipul prin care merge. Acum știe că fiecare clipă cînd o atingi se preface iremediabil În trecut. Regăsești apoi transformate În nisip tocmai clipele de care ai vrut să te agăți. El a omorît Himera și și-a creat singur acest deșert. Și-a irosit anii de tinerețe În isprăvi răsunătoare, dar n-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
cu Atena, uitînd că zeii sînt În această privință la fel de vanitoși ca oamenii. Zeița s-a iritat atît de tare, Încît a schimbat În șerpi buclele părului glorios al Meduzei și le-a dat ochilor ei proprietatea funestă de a preface În piatră tot ce priveau. Ceea ce era un blestem mai mare pentru Meduza decît pentru victimele ei. Nu vreau să-mi ascund că undeva, Într-o cută intimă, cînd am sosit aici, mi-a surîs, Împotriva bolii, ideea de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
sine mi se pare insuportabil. În pustiul Meduzei nu există scăpare și nu există nici dragoste; și, poate, ar trebui să spun: pentru că nu există dragoste... În realitate, zeița a condamnat Meduza la o singurătate disperată și iremediabilă. Privirea ei preface, ca și timpul, totul În piatră și nisip; În deșert. Și cu cît se uită mai dezolată În jur, cu atît lumea e mai pustie. Dacă o floare răsare În vreme ce ea doarme, e de ajuns să deschidă pleoapele și floarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
nu se Înfricoșeze de mine și de singurătatea mea. Dar aș implora-o În zadar pe Atena. Ochii ei vineți nu cunosc mila. Nu mă pot apropia de nimic fără ca acel lucru să moară. Nu pot atinge nimic fără să prefac acel lucru În singurătate. Îmi port În mine drumul. Iar ochii pietrificați Întorc asupra mea propria mea privire. Ea mă va omorî și pe mine... Îmi cunosc Însă destinul și-l aștept pe Perseu. Mă voi preface că dorm lăsîndu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
nimic fără să prefac acel lucru În singurătate. Îmi port În mine drumul. Iar ochii pietrificați Întorc asupra mea propria mea privire. Ea mă va omorî și pe mine... Îmi cunosc Însă destinul și-l aștept pe Perseu. Mă voi preface că dorm lăsîndu-l să mă ucidă și să se acopere de glorie ducînd cu el capul meu Însîngerat. Numai de-aș putea Închide ochii În clipa morții...) SÎnt convins că figura Meduzei s-a născut din recunoștința grecilor pentru tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
știut. Îmi cer scuze. Nu pot aștepta atât. Nu mă lasă Esmé. — Esmé... Am înțeles, îi face ea cu ochiul, atentă să nu i se desprindă pleoapa. Lionel se întoarce fericit c-a scăpat și dă să plece. Secretara se preface că verifică programările pe calculator și strigă după el, aproape disperată: — O secundă, domnule, unde vă grăbiți așa? Se pare că nevasta unui șeic și-a anulat rendez-vous-ul de la ora asta. Aveți un noroc... — La cât a scăzut prețul barilului
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
și să deschidă testamentul. Cele trei nu-și vorbesc între ele. Dar nu de durere, ci de la niște neînțelegeri mai vechi, de când răposatul a dat de înțeles că averea nu avea să se împartă cum se așteptau ele. Liliane se preface că lucrează, dar e vădit jenată de întârzierea nepermis de mare a șefului ei, ceea ce o face să se întrebe dacă nu cumva domnul Rioret și-a schimbat amanta. — Credeți că domnul notar mai vine? întreabă fata cea mare. — Trebuie
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Nevenindu-i să-și creadă urechilor, mormăie pentru ea: — Nu e grav. E ora 9.00. Gérard Clément intră pe ușa consulatului României. Este condus de o secretară - care-l privește suspicios și îmbietor - în biroul lui Anghel. Anghel se preface ocupat, deși, încă de dimineață, recalculează pe ce i s-a dus salariul din aprilie. Îl invită pe Gérard să ia loc. Acesta se conformează și-i întinde o carte de vizită. Anghel o citește atent, după care întreabă, într-
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
pustiul din sala de mese. După cum tocmai v-am spus, lumea bună... Lionel îi taie macaroana, adresându-i-se lui Liliane: Mergem în altă parte, la ăștia e plin. Robert intră în panică. Ia repede două liste de meniu, se preface că verifică rezervările dintr-un catastif și-i strigă unui chelner: — Jean, masa numărul 8 pentru doamna și domnul. Jean se prezintă instantaneu și-i conduce spre masa 8, amplasată foarte lateral. Lionel, ținând-o de braț pe Liliane, se
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
o sticlă de vin, într-un restaurant, pe bază de dop. După ce-l miroase, cu un aer dezgustat, i-l întinde și lui Liliane. Aceasta îl miroase, dar nu simte nimic deosebit. Vede privirea imperativă a lui Lionel și supralicitează, prefăcându-se că-i vine să vomite. Lionel îi dă acum dopul lui Robert, care, după ce-l miroase, i-l dă lui Jean. După ce a făcut turul mesei, dopul revine la sommelier. Toți îl privesc ca pe un vierme. Miroase și
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]