9,038 matches
-
Disproporția dintre infinitatea lumii și finitatea omului este un motiv serios de disperare; atunci însă când o privești într-o perspectivă de vis, așa cum e în stările melancolice, aceasta încetează de a mai fi torturantă, lumea apărând într-o frumusețe stranie și maladivă. Sensul adânc al singurătății vizează o suspendare dureroasă a omului în viață și o frământare în izolare cu gândul morții. A trăi singur înseamnă a nu mai cere nimic și a nu mai aștepta nimic de la viață. Singura
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
față de senzația finală, care este una dintre cele mai paradoxale și mai ciudate, când din sentimentul acelei irealități de vis ajungi la sentimentul prefacerii în cenușă. Nu există baie interioară de foc al cărei rezultat final să nu fie învolburarea stranie din sentimentul acestei prefaceri în cenușă, când într-adevăr poți vorbi de imaterialitate. Atunci când flăcările lăuntrice au ars tot din tine, când nu mai rămâne nimic din existența ta individuală, când numai cenușa a mai rămas, ce senzație de viață
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
când toate cadrele unei vieți normale ar plesni definitiv. Toți oamenii care suferă în tăcere și care nu îndrăznesc să-și verse amărăciunea nici cel puțin în suspine ar urla atunci într-un cor de o sinistră dizarmonie, cu strigăte stranii care să cutremure acest pământ. Apele să curgă mai repede și munții să se clatine amenințător, arborii să-și arate rădăcinile ca o veșnică și hidoasă mustrare, păsările să croncăne imitând corbii, iar animalele să fugă speriate până la epuizare. Toate
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
Pentru a ajunge la ideea obsedantă a sinuciderii trebuie atâta frământare lăuntrică, atât chin și o spargere atât de puternică a barierelor interioare, încît din viață să nu mai rămână decât o amețeală catastrofală, un vârtej dramatic și o agitație stranie. Cum o să fie sinuciderea o afirmație a vieții? Se spune: te sinucizi, fiindcă viața ți-a provocat decepții. Ca atare ai dorit-o, ai așteptat ceva de la ea, dar ea nu ți-a putut da. Ce dialectică falsă! Ca și cum acel
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
mă realizez în distrugere, să cresc în cea mai nebună avântare până dincolo de margini, și moartea mea să fie triumful meu. Aș vrea să mă topesc în lume și lumea în mine, să naștem în nebunia noastră un vis apocaliptic, straniu ca toate viziunile de sfârșit și magnific asemenea marilor crepuscule. Din țesătura visului nostru să crească splendori enigmatice și umbre cuceritoare, forme ciudate și adâncimi halucinante. Un joc de lumină și de întuneric să îmbrace sfârșitul într-un decor fantastic
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
orientale, nu cunosc lupta dramatică de transcendere a timpului și nici eforturile de interiorizare, așa cum le depunem noi, care sîntem infectați până în rădăcini de temporalitate. Dar și contemplația eternității este pentru noi un prilej de viziuni cuceritoare și de încîntări stranii. Pentru cine are conștiința eternității totul e permis, fiindcă pentru el dispar toate diferențierile într-o viziune de o monumentală seninătate, izvorâtă ca după o mare renunțare. Eternitatea nu poate fi iubită cu pasiunea cu care iubești o femeie, sau
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
lăuntrice? Aș vrea să fiu ridicat de elanul și transcendența flăcărilor, să fiu aruncat de impulsul lor insinuant și fin, să plutesc într-o mare de flăcări, să mă consum într-o moarte eterică, într-o moarte de vis. Frumusețea stranie a flăcărilor este de a da iluzia unei morți sublime, a unei morți pure, asemenea unui azur auroral. Nu este caracteristic că vorbim de moartea în flăcări numai la ființe întraripate, ușoare și grațioase? Moartea în flăcări o vedem ca
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
mai aderi la o doctrină socială și politică? Mizeria distruge din viață totul; o face scârboasă, hidoasă, spectrală. Există paloarea aristocratică și paloarea mizeriei. Întâia rezultă din rafinament, a doua din mumificare. Căci mizeria fantomatizează, creează umbre de viață, apariții stranii, asemănătoare unor forme crepusculare, ce succed unui incendiu cosmic. Nu este în convulsiunile ei nici urmă de purificare, ci o ură, o amăreală, o înrăire carnală. Mizeria, ca și boala, nu duce la un suflet nevinovat și îngeresc, la o
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
cu paradoxalul suferinței frumoase. În toată arta italiană, durerea este imaterializată prin frumusețe, încît estetizarea ei răpește acel caracter de materialitate grea, de bestialitate și ireparabil; în cea germană (ca și în cea rusă), dimpotrivă, aceste caractere se revelează în strania lor măreție. De aceea madona în arta nordică este de o tristețe atât de adâncă, iar în cea rusă nu-i lipsesc lacrimile, în deosebire de madona în arta sudică, a cărei transcendență este un amestec de interioritate și de
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
cu pasiune și durere. Nu pot iubi decât o cultură care ascunde, sub forma și stilul ei, iubire, disperare, moarte și iluminare. Adevărul, binele și frumosul? Dacă viața ar avea ochi să privească, aș descoperi în strălucirea lor o chemare stranie și echivocă de crimă și sfințenie. Rău ne-ar mai sta nouă, românilor, să pășim în lume adăugând și cârpind la haina zdrențuită a unei culturi, umplând goluri cu teorii de etică sau încercînd să salvăm tot ce nu e
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
lui Hesse), izolată Într-un vechi (dar prestigios) liceu din Dealul Țicăului, cu care nimeni nu-și prea bătea capul. Urma să fim viitorii „tolerați” ai unei lumi dinamice, pline de realizări mărețe, fără timp și disponibilitate socio-psihologică pentru niște stranii umaniști. În vacanța de iarnă, chiar Înaintea Crăciunului, un coleg de clasă m-a sunat și mi-a dat o veste năucitoare. Un amic de-al nostru (dintr-un an mai mic), Malin Tăcu pe numele lui, murise cu o
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
paranoia către care fusese Împinsă societatea românească de guvernarea comunistă -, Nicolae Ceaușescu a fost forțat de populație, În numai câteva zile, să abandoneze pripit vârful unei piramide politice Întemeiate pe teroare și grandomanie. Nu sunt un amator al coincidentelor evenimențiale stranii și nici unul al căutării destinelor simbolice cu orice preț. Totuși, În cazul morții lui Malin Tăcu - din 22 decembrie 1986 - nu-mi pot reprimă o pornire firească spre descifrarea unei semnificații istorice oculte. Printr-o formidabilă și totodată greu inteligibila
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
spontan de pictorii esplanadei Teatrului Național. Alexandru Tăcu a rămas aceleași de la 17 ani În multe privințe... prototipul din care a generat Alexandru Mălin-Tacu, poetul care a pornit către aștri la vârsta de roua proaspătă, mai tarziu lovit de ură stranie a securității comuniste. Că Alexandru a cântat ,,Trăiască regele” și a fost, elev fiind, torturat, au mai pățit-o și alții...; ca apoi, pentru refuzul categoric de a depune jurământul militar În fața comisarului politic al Armatei roșii, eliberatoare, a fost
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
radiofonice. Cu o conformație fizică atletica, bazată pe o stare a sănătății care nu prezenta nici o urmă de Îngrijorare și nu prevedea evenimentele ce aveau să urmeze, În seara de 21 - 22 decembrie 1986, s-a prăbușit Într-o comă stranie. În urma unui telefon, pretins din partea familiei, a fost scos de sub terapie intensivă de la Spitalul de Urgență și plimbat pe străzile Iașului. A murit În mașină salvării la ora două și șaptesprezece minute. La câteva săptămâni după aceea de la Ministerul de
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
cu bani și cu fotbal, ci și cu poezie, măcar cu puțină poezie”, față de faptul că, printr-un ,,incident absurd” tânărul poet nu mai este, declară că se află Într-o anumită dificultate. ,,E vorba de altceva, de senzația cumva stranie Însă de nezdruncinat că, odată cu Alexandru Malin Tăcu, poezia mai moare și ea odată, Isi risipește una din marele ei șanse de izbândă În această lume, În această realitate sublunara În care ne este dat să trăim. Mie - spune Antonesei
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Poate. Mai concret, noi vedem și mâna vinovată a Securității care, interpunându-se lui Dumnezeu, răfuindu-se cu Malin și familia, ni l-a răpit precum fac ucigașii. În seara aceea, de 21 - 22 decembrie 1986, dinaintea Crăciunului, după comă stranie, urmare a chemărilor În „laboratoarele” din strada Triumfului, la telefonul pretins a veni din partea familiei, a fost desprins din provizoratul vieții asigurat de terapia intensivă a Spitalului de urgență, plimbat la ,,aer” pe străzile Iașului la orele 2 și 17
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Convorbiri literare” și ,,Cronică”. A fost elev până În clasa a XI-a la liceul ,,Mihai Eminescu” din Iași, secția filologie-istorie, când, În prima zi de vacanță, la terminarea primului trimestru, În ziua de 22 decembrie 1986, cade victima unei Întâmplări stranii. Cauza 55 morții nu e elucidata nici până acum, părinții făcând dese demersuri, până ce Ministerul de Justiție și Procuratura Generală au declanșat, În sfârșit, o anchetă, În urma căreia se speră a se face lumină În ,,cazul Sandu Malin Tăcu”, iar
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
oaspeților, Îngrozită că au fost rostite cuvintele satanice În casa noastră, mamă a chemat preotul satului să facă o slujbă de purificare a spațiului din gospodăria noastră, pângărit de sonoritatea vorbelor pronunțate”... Și totuși merită să aduc În discuție metamorfozele stranii ale colegului meu de liceu În oglinzile timpului, asemenea unui fir de apă condus de imobilismul principiului fizic legat de relieful politic al vremii: La 27 mai 1993 Alexandru Tăcu publică În ziarul Monitorul declarația alăturată: DECLARAȚIE PUBLICĂ Textul pe
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Bolnavul se găsea În pericol. Se impunea terapia concertata, ceea ce s-a Încercat, posibilitățile fiind dezlegate de prezență În gardă a directorului acestui spital. S-au făcut eforturi, au fost invocate miracole, se speră Într-o revenire la luciditate. Dar, straniu de tot, și aici ar trebui aprofundate analiza și Îndrăzneala. La o intervenție prin telefon, se spune din partea familiei (?), s-a decis brusc trimiterea bolnavului la spitalul de neurochirurgie, salt fatal, cu atat mai mult cu cât spitalul din Tătărași
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
ar fi adus Într-o asemenea situație, astfel ne-am explicat starea lui din spital. Dar cineva a urmărit riguros că Malin să nu-și recapete luciditatea. După patru luni și zece zile, sub aparentă unei sinucideri și În urma unor stranii Întâmplări, a murit cel mai bun coleg de clasă și prieten al fiului meu: Mircea Iulian Celmare. Amândoi erau elevi ai Liceului ,,Mihai Eminescu” din Iași, la secția filologie-istorie. Fiind stigmatizat politic, În permanență prigonit, dar mai ales când copiii
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
motivele care l-ar fi adus Într-o asemenea situație. Astfel ne-am explicat starea lui din spital. Cineva a urmărit riguros să nu-și recapete luciditatea. După patru luni și zece zile, sub aparentă unei sinucideri și În urma unor stranii Întâmplării i-a murit cel mai bun coleg de clasă și prieten, Mircea Iulian Celmare. Amândoi erau elevi ai Liceului ,,Mihai Eminescu” din Iași la Secția filologie-istorie. Stigmatizat politic, În permanență prigonit, dar mai ales când copiii au fost introduși
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
din Iași, Alexandru Malin Tăcu. Precizam că tânărul, elev În clasa a XI-a, avea o constituție atletica, practica artele marțiale și nu dăduse niciodată semne că ar suferi de ceva. Și, dintr-odată, În seara fatală, cade În comă stranie, este dus la Spitalul de urgență și pus sub terapie. Dar, foarte ciudat, este scos de sub terapie intensivă, sub pretextul că familia ar fi dat telefon să fie adus acasă. Niciodată nu s-a dat un asemenea telefon de la familia
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Niciodată nu s-a dat un asemenea telefon de la familia Tăcu. De la Securitate, da! Este plimbat pe străzile orașului În această stare de comă și moare În mașină Salvării, la ora 2 și 17 min, 22 decembrie. De unde toate aceste stranii și tragice Întâmplări pentru Malin? Familia Tăcu, toți cei patru membri ai ei, părinții, copiii Alină și Malin, făcuse cerere de emigrare În S.U.A. Avea sprijinul, pe lângă Guvernul american, al savantului George Emil Palade, laureat al Premiului Nobel. Dl Tăcu
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
negru cu pendula Bate-n cerul vesperal Sună noaptea somnambula Dinspre cornul boreal Moare-n chipul căutării Umbră vieții străvezii Spectrul sacru al răbdării După moarte să revii Fugă-n sus, venind de-acolo Fulgerând pe cât se pare Sângerează diavolo Strania Încrucișare” L-am văzut pe Alexandru Tăcu, cu venele tăiate În fața unei femei frumoase, cu aburul sângelui sau Încălzindu-i sânii și gleznele: Daca dragostea stârnește furtuni Să nu o chemi Cei ce-i doresc neîndurarea Să fugă un timp
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Să nu o chemi Cei ce-i doresc neîndurarea Să fugă un timp Înaintea ei E bine să te găsească puțin obosit Din mila te va atinge mai usor ÎI Există un gând Ce conspira din locuri nesigure Are Înfățișare stranie De câte ori ne Încrucișam privirile Caut să mi-l apropii Dar insolitul este un maniac Se uită Într-un punct fix Parcă ar vrea să sape cu ochii O groapă L-am văzut pe Alexandru Tăcu În vremea unui Început de
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]