70,637 matches
-
În primul caz, se are în vedere formularea unor informații despre o anumită realitate și emiterea mesajului care să conțină aceste informații. Dacă însă nu este cineva care să înțeleagă acest mesaj, comunicarea este falimentară, nerealizată 103. De aceea, esențialul constă în a spune cuiva, în comunicarea cu cineva, prin stabilirea unui contact cu cineva, o trăsătură fundamentală a limbii care nu poate fi suspendată. Întotdea-una vorbirea, limbajul efectiv concretizat, este o continuă atribuire a eului, o recunoaștere, o atribuire a
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
toate creațiile procesului neîncetat de organizare și de construcție 138. În aceste condiții, sarcina filozofiei, în general, și a filozofiei limbii, în special, este de a ridica acest văl, prin deconstrucția acestor structuri simbolice 139. Ca atare, dacă toată cultura constă din crearea de către spirit a unor lumi imaginare, scopul filozofiei nu poate fi acela de întoarcere la originea și înapoia acestor creații, ci de înțelegere a pricipiului lor de formare și de cunoaștere a lor140. Cercetarea modului de evaluare a
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
al lor. S-au adăugat apoi alte opțiuni și metode, încît lingvistica a ajuns să fie o sumă de discipline bine delimitate și cu o problematică deosebit de complexă și de diversificată. Forma de bază a activității lingvistice de acest tip constă în adunarea, explicarea și interpretarea faptelor de limbă, iar teoriile, concepțiile sau metodele antrenate și rezultate sînt raportate la alte fenomene sociale. Ca atare, lingvistica limbilor populare este expozitivă și analitică, ea nu face decît să constate fapte și să
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
prima fază a manifestării voinței în normarea limbii, stabilindu-se necesitatea de a aprecia dacă un fapt sau un fenomen este convenabil, adecvat, corect, cuvenit, just etc. și de a obține un rezultat prin instituirea normei. Din acest motiv, normarea constă în elaborarea unor obiective care vizează ceea ce trebuie să fie, indicînd și cum trebuie acționat pentru obținerea rezultatului scontat. Totodată se presupune judecata că a urma aceste directive este oportun, iar a nu ține cont de ele este inoportun și
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
limba în comunitatea sa, adică un cuantum de impuneri (de reguli) sociale și culturale specifice comunității respective care-i orientează activitatea lingvistică în limitele fixate prin realizările tradiționale 243. În acest context, individul învață și că activitatea sa ca vorbitor constă în folosirea liberă a unor posibilități ale limbii (sistemul) prin raportarea a anumite reguli (norma), el înscriindu-se sau nu în limitele acestor reguli. Știința lingvistică vizează însă în acest caz în primul rînd norma, știința sistemului, deși nu-i
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
realizări și, pe de altă parte, virtualități. Realizările în acest caz sînt faptele lingvistice anterioare și regulile după care funcționează limba (care împreună țin de érgon), pentru ca activitatea (enérgeia) să producă actualizarea virtualităților. Dacă se pune deci problema în ce constă totuși, în mod efectiv, libertatea vorbitorului, libertate care îi permite să creeze, răspunsul ar fi că aceasta permite realizarea a ceea ce nu a mai fost înfăptuit, prin exploatarea virtualităților oferite de sistemul limbii dar nerealizate încă, uneori cu abateri (admisibile
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
urmare, situația este diferită, în principiu, în cazul filozofului, care exersează cugetarea cu abstracții, fondul fiind dat de concepție, iar noutatea de invenția ideilor, filozofia fiind o tendință spre cunoașterea absolutului prin efortul individual al personalității. De aceea, creația filozofului constă în valențele conceptuale ale cuvîntului, prin redimensionări și sistematizări ale conținutului, în vreme ce poezia, deși nu ignoră nucleele conceptuale, tinde spre dobîndirea unor plenitudini intuitive folosindu-se de corpul (forma) cuvîntului, tinde, deci, spre experiența absolutului. Prin urmare, arată Tudor V
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
Dar autorul privește aceste studii de caz și din perspectiva realistă și din cea instituționalistă, dezvăluindu-le punctele tari și punctele slabe pentru înțelegerea în termeni sistemici a politicii lor externe. Unul dintre numeroasele puncte tari ale lucrării de față constă în faptul că Harrison face eforturi să descopere legături între diferitele abordări, folosindu-le ca pietre de temelie care ne permit să compunem o imagine mai cuprinzătoare a sistemului internațional după Războiul Rece. Totuși, Harrison este conștient și de faptul
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
teoriei structurale de a evidenția tipare generale de comportament, și foloseau acest instrument puternic pentru a îndepărta confuzia, făcând afirmații ferme, cu titlu de previziune. Al doilea motiv, înrudit, pentru care nu vom operaționaliza varianta de neorealism a lui Wohlforth constă în faptul că această perspectivă este vulnerabilă în fața criticilor potrivit cărora ea oferă o raționalizare post hoc a previziunilor neîndeplinite, asociate cu modelul neorealist convențional. Neorealiștii înșiși recunosc faptul că sistemul internațional emergent reprezintă o oportunitate ideală pentru testarea predicțiilor
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
anumitor identități de către actori. Prin urmare, sistemul internațional este cel puțin posibil deschis față de o transformare în alt sens decât logica auto-ajutorării, prin schimbări la nivelul culturii unităților care îl populează (Wendt, 1992). Una dintre problemele acestei direcții de argumentare constă în faptul că autorii constructiviști nu precizează clar mecanismele capabile să genereze o asemenea transformare sistemică. Wendt a răspuns acestor critici în lucrarea lui recentă, Social Theory of International Politics, oferind o explicație generală a felului în care tiparele socializării
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
care se produc efectele sale, precum și factorii care sunt mai importanți cei normativi sau cei materiali. Dar, definind socializarea ca un efect, și nu ca un proces, autorul oferă o definiție capabilă să subsumeze toate aceste posibile cazuri. Atât timp cât efectul constă în internalizarea normelor, atunci acesta poate fi inclus în mod legitim în ceea ce numim socializare (Alderson, 2001, p. 417). Astfel apare problema definirii internalizării. Internalizarea reflectă instituționalizarea normelor internaționale. Instituționalizarea are loc prin intermediul statului, și este mediată de coalițiile sociale
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
în bipolaritate. Această dependență de cale sugerează că efectul factorilor interni asupra politicii externe variază foarte mult în perioada sfârșitului Războiului Rece. Astfel, problema generică pentru neorealism și instituționalism, ridicată de ajustările de politică externă tratate de Kapstein și Mastanduno, constă în influența sistematică a variabilelor interne asupra marilor strategii ale principalelor puteri. Totuși, date fiind posibilele puncte comune dintre aliniere și dinamica socializării, Unipolar Politics ar putea oferi și intuiții utile în tendințele comportamentale asociate cu teoria liberală sistemică. Puncte
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
la forță, autoimpuse de către state secundare importante (în special Germania și Japonia), prin deschidere economică structurală și prin identități civice, și nu etnice (Deudney și Ikenberry, 1999, pp. 105-123). Totuși, una dintre problemele prezentate de această formulare a teoriei liberale constă în faptul că seamănă atât de mult cu realismul clasic încât este supra-determinată. Argumentul lui Deudney și Ikenberry reflectă modul în care percepțiile pozitive privind puterea americană i-au făcut pe unii actori să internalizeze roluri de sprijin în cadrul unei
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
Deudney și Ikenberry de teorie liberală naște întrebarea privitoare la posibilitatea reformulării liberalismului astfel încât predicțiile lui despre tiparele activității instituționalizate să fie separate mai clar de cele oferite de instituționaliști și de realiștii clasici. Un criteriu util în acest sens constă în examinarea mai îndeaproape a tipului de activitate instituționalizată prezis de cele două teorii. Într-o ordine internațională cu adevărat mai liberală, hegemonia nu ar fi o condiție necesară pentru socializarea la normele liberale. În schimb, principalele puteri ar avea
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
cauzele și consecințele colapsului sovietic decât consensul raționalist. Ea crește posibilitatea ca prăbușirea Uniunii Sovietice să fi reflectat procese de selecție pe termen lung, care funcționau prin intermediul unor mecanisme de socializare la nivel internațional. Al doilea avantaj al acestei abordări constă în faptul că deschide posibilitatea ca sfârșitul Războiului Rece să poată fi privit ca reflectând o transformare a traiectoriei socializării generate de sistemul internațional. Modelul neorealist are o viziune îngustă asupra socializării întrucât presupune că tendințele sistemice încurajează simpla reproducere
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
opoziția față de normele dominante ale nucleului liberal. De asemenea, se datorează felului în care normele culturale ale nucleului sunt internalizate de actori și sunt în general acceptate ca legitime. Totuși, cel mai puternic motiv pentru care regresia este puțin probabilă constă în efectul bulgărelui de zăpadă generat de sistem. Într-un sistem care a atins reflexivitatea apare o situație în care schimbarea structurală și cea culturală se consolidează reciproc. Pe scurt, am evidențiat două aspecte ale modelului liberal. Mai întâi, liberalismul
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
întipărită într-un set mai vast de practici și identități sociale. Actele succesive de cooperare pot, prin retroacțiune, să creeze efecte care ar fi inexplicabile dacă interesele ar rămâne constante. În loc să traseze o demarcație rigidă între cele două logici, opțiunea "constă în explicarea cooperării comportamentale pe termen scurt, de la momentul respectiv, sau a transformării ei în cooperare comună și metamorfoză sistemică în viitor" (Sterling-Folker, 2000, p. 113). Teme similare au apărut în dezbaterile dintre Buzan și Little. Buzan apelează la logica
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
devin tot mai neproductive, atât teoretic, cât și empiric. Chiar și participanți importanți la dezbatere recunosc de mult timp că aceasta "tinde să tulbure, și nu să clarifice lucrurile" (Powell, 1994, pp. 313 și 344). Dar motivul acestui eșec nu constă în faptul că încercarea instituționaliștilor de a critica neorealismul de pe propriile poziții este concepută greșit. O abordare mai sofisticată ar consta în recunoașterea faptului că Keohane și instituționaliștii ce i-au urmat se bazează pe o înțelegere necritică a relației
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
tinde să tulbure, și nu să clarifice lucrurile" (Powell, 1994, pp. 313 și 344). Dar motivul acestui eșec nu constă în faptul că încercarea instituționaliștilor de a critica neorealismul de pe propriile poziții este concepută greșit. O abordare mai sofisticată ar consta în recunoașterea faptului că Keohane și instituționaliștii ce i-au urmat se bazează pe o înțelegere necritică a relației dintre școlile de gândire. Ei au adoptat un model liniar al relației dintre neorealism, instituționalism și liberalism, în care se consideră
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
să se folosească de noile inițiative instituționale, chiar dacă ele au o valoare de utilitate minimă, pentru a-și asigura partenerii în privința angajamentelor sale instituționale stabilite. Astfel, Schlor a identificat că semnificația reală a CCNA pentru oamenii de stat germani nu consta atât în beneficiile pentru securitatea Europei de Est, cât în conexiunea atlantică a acestuia: "CCNA demonstrează angajamentul Germaniei față de NATO și poate fi folosit pentru respingerea criticilor referitoare la implicarea ei în CSCE și în integrarea vest-europeană în domeniul apărării
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
statut cu alți actori majori, abordând negocierea instituțională cu așteptarea de a face contribuții proporționale cu mărimea și capacitățile sale. Bineînțeles că preocuparea partenerilor Germaniei este că această atitudine reflectă reapariția unei politici externe unilaterale. Anderson notează că riscul "nu constă în renașterea celui de-al Treilea Reich, ci în reapariția a încă unei Mari Britanii în Europa un al doilea partener incomod, sceptic și deseori cu atitudine neconstructivă pe scena europeană" (Anderson, 1999, p. 209; vezi și Otte, 2000, pentru o
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
Munro, 1997, p. 18; Nye, 1997, p. 70; Pumphrey, 2002). Neorealiștii prevăd că poziția Chinei în structura emergentă a politicii internaționale o va încuraja să-și definească interesele în funcție de capacitățile ei relative tot mai mari. Efectele compatibile cu acest comportament constau într-o orientare către o multipolaritate conflictuală în Asia de Est și în sistemul internațional în general. Într-adevăr, neorealiștii au observat că, pe parcursul anilor 1990, statutul economic tot mai important al Chinei a fost însoțit de modernizarea armatei. Estimările
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
predarea Hong Kongului reprezintă un "punct de cotitură" pentru China. Ea evidențiază limitările acceptării adaptării fără a se aborda chestiunile politice fundamentale cu care se confruntă, astfel, statul chinez. O direcție alternativă la neoconservatorism sau la o adaptare pragmatică ar consta în adoptarea de către China a unei schimbări fundamentale a cadrului cognitiv aflat la baza opțiunilor ei politice. Această reacție ar reprezenta o învățare, și nu o adaptare din partea Chinei. Din nou, predarea Hong Kongului exemplifică situația dificilă în care se
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
de vedere moral, și nu are legitimitate pentru că este nesigur cu privire la baza existenței sale. În aceste condiții, îi este dificil să formuleze o politică externă coerentă și, în consecință, își analizează mereu comportamentul. Într-adevăr, esența crizei identitare a Chinei constă în faptul că, în mod paradoxal, intensificarea odată cu 1989 a orientării realiste tradiționale a politicii sale externe stă la baza sentimentului profund de disconfort în relația cu lumea. Până când regimul nu recunoaște acest lucru, China se va confrunta în continuare
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
cercetări importante ce oferă o evaluare preliminară a felului în care principalele puteri europene s-au folosit de instituțiile internaționale pentru a se adapta la schimbările din perioada 1989-1991 (Keohane ș.a., 1993). Totuși, una dintre limitările acestui program de cercetare constă în caracterul său extrem de îngust, cu consecința că exclude arii importante de cercetare. De exemplu, realiștii arată că în Asia de Est există candidați la statutul de putere majoră, dar tiparele interdependenței economice și instituționale rămân subdezvoltate. În lipsa precondițiilor pentru
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]