8,894 matches
-
în mașinile care așteptau. Mergeam la campo sportivo. Cât am călătorit într-acolo, am văzut iarba uscată și îngălbenită, ca și cum verdele s-ar fi decolorat din pricina soarelui. Pământul avea crăpături, semăna cu fețele celor din clasele mari, pe care ieșeau coșuri și se spărgeau. Dacă o altă mașină venea către noi, trebuia să ne apropiem de marginea drumului și să ne oprim pentru câteva clipe. Atunci auzeam greierii țârâind pe câmp. Mergeam în coloană. Din timp în timp, unii o luau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
mâna pe ce-i trebuia. Tinerii pe mingi, rachete și plasă, tații și bunicii pe bilele de boccia și pe aparatul de radio, ca să asculte transmisia meciului din campionatul de fotbal, iar mamele și bunicile pe umbrelele de soare și coșurile cu merinde. Tata și cu mine ne-am așezat pe o bancă, la marginea terenului. Fiindcă Francesco și Paolo tocmai treceau pe lângă noi, tata i-a rugat să facem o fotografie. S-au așezat amândoi lângă mine, în vreme ce tata s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
lui de împins ne asigura totdeauna o poziție printre cei dintâi. Roțile din față se împotmoleau regulat în nisip. Adulții goleau mașinile și le lăsau să stea acolo, despuiate și părăsite, ca scheletele unor balene. Măruntaiele mașinilor noastre erau niște coșuri umplute până la refuz, umbrele de soare, pături, aparate de radio și genți cu conținutul necunoscut, pe care femeile și le agățau de umăr. Aceste genți făceau adevărate minuni. Din ele femeile scoteau ca prin farmec tot felul de lucruri și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
mei erau mai puternici ca el. Și în duminica aceea i-am întrecut pe toți la împinsul mașinii, fiindcă prietenii noștri aveau mușchi, nu glumă. Paolo a cufundat mai multe sticle cu băutură în râu, iar mama a scos din coșuri o mulțime de bunătăți: sandvișuri cu castraveți, roșii, salam și ridichi, lângă ele mai multe feluri de brânză, chiftele, șnițele, cârnați de tot soiul, salată de cartofi, salată rusească, salată de vinete, ouă și roșii umplute, ardei mai iuți și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
pe străzi. Luptându-se cu troienele Înalte de doi metri. Se luptă ce se luptă și se duc. Liniștea apăsătoare În Înserările de peste oraș. Lumina de cânepă a acestor Înserări. Fumul ridicându-se drept În sus, ca o ață, din coșurile caselor. Tu, copilandru, răvășit de bucurie, prin tunelele acestei lumi de gheață. Bântui fericit de la un acoperiș la altul peste toate casele mahalalei. Ciorapii aspri de lână nu te mai Înțeapă, mâinile și obrajii Îți ard, iar pâinea prăjită, frecată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
operațiunile ofensive Împotriva forțelor franceze de ocupație. Londra - Agenția Reuter transmite că locotenent-colonelul Gamal Abdel Nasser, membru al consiliului... Dă, dragă, difuzorul ăla mai Încet! Apoi În șoaptă: Doarme fi-tu! Uite ce ți-am adus! și ia pânza de pe coșul de nuiele. În coș, Încălecați, unul peste altul, colcăie mormanul de raci În necontenită și molcomă zbatere, cleștii se Încurcă, mustățile se ating, adulmecă, un rac mai mare Încearcă să răzbată la suprafață și reușește după un lung efort. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
franceze de ocupație. Londra - Agenția Reuter transmite că locotenent-colonelul Gamal Abdel Nasser, membru al consiliului... Dă, dragă, difuzorul ăla mai Încet! Apoi În șoaptă: Doarme fi-tu! Uite ce ți-am adus! și ia pânza de pe coșul de nuiele. În coș, Încălecați, unul peste altul, colcăie mormanul de raci În necontenită și molcomă zbatere, cleștii se Încurcă, mustățile se ating, adulmecă, un rac mai mare Încearcă să răzbată la suprafață și reușește după un lung efort. Cu banii, dacă n-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
un rac mai mare Încearcă să răzbată la suprafață și reușește după un lung efort. Cu banii, dacă n-ai, altă dată. Da’ cum să-i prepar? Ei, și tu acuma! În pat el se bucură că racul căzut din coș a scăpat: „O să intre În canal, din canal În râu, iar de acolo, acasă!” și se scoală. „Mneața, mămico! Săru’mâna, tanti!” se Îmbracă În hainele de joacă, Își pune scaunul În fața chiuvetei, se cațără pe el și se spală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
băț, iar prin cofetării Înfulecă moscove violete. La cinema Elena Pavel se dă Poemul pedagogic, film În culori. Descărcarea la centrul de pâine se face cu brațele. Se aruncă din om În om câte două pâini și se pun În coș. Coșul este apucat de toarte și dus În magazin. Șoferul mașinii de pâine asistă la numărătoare și-i zorește pe cei care descarcă: Hai! Anamaconda! Anamaconda! Bagă, bagă, Anamaconda, tu-i mama ei! Că de nu, iei la liber! Șoferul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
iar prin cofetării Înfulecă moscove violete. La cinema Elena Pavel se dă Poemul pedagogic, film În culori. Descărcarea la centrul de pâine se face cu brațele. Se aruncă din om În om câte două pâini și se pun În coș. Coșul este apucat de toarte și dus În magazin. Șoferul mașinii de pâine asistă la numărătoare și-i zorește pe cei care descarcă: Hai! Anamaconda! Anamaconda! Bagă, bagă, Anamaconda, tu-i mama ei! Că de nu, iei la liber! Șoferul, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
liber! Șoferul, dar mai ales șapca lui Îl fac fioros. Îți face frică cu „anamaconda” lui. Tu venind de la pâine. Unde, ca să nu stai la coadă, ai ajutat la descărcat, ai ținut și tu de sanchi de o toartă a coșului, având mereu grija cartelei, hârtiuța aia mică cât un sfert de timbru, să nu o pierzi. Și cum dai colțul la Iancului, adaugi spaimei tale În fața oamenilor cu șapcă o spaimă nouă: ca ieșit din pământ ți se Înfățișează un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
de sugestii și reclamații nu este făcută pentru „șarlatani și haimanale” și „las că a văzut el pe matricolă la ce liceu Înveți și o să meargă el la director, că te știe el pe tine și marș afară, nenorocitule”. Din coșurile caselor, sforile de fum se Îndreaptă spre un cer tulbure și sporești și tu aceste Înălțări cuminți, neputincioase cu bucata de lemn tare ca piatra a pachetului de unt ce, poate o vânzătoare neatentă n-a observat că este unt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
a filmului, „aristocrați” nemulțumiți, cu aere puternic revendicative, numai buni de surghiun. În Siberia filmului, firește. Cadru după cadru, secvență după secvență, unicul mod de a pune timpul În conservă. E vară, 21 iunie, e soare, ții În mână un coș de căpșuni, și zilele curg. Comitetul Politic Executiv a aprobat măsurile de majorare a prețurilor la unele bunuri de consum provenite din import - cafea, măsline, piper și arahide - ca urmare a sporirii substanțiale În ultima vreme a prețurilor acestor produse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
fi fost. TU, În cimitirul Pantelimon II din București. Aduci apă de la fântână pentru mormântul tatălui tău. Te oprești printre cruci. Pe una din ele scrie: „A primit un telefon, a plecat și a murit.” Peste gard, dincolo de calea ferată, coșurile fabricii Neferal scuipă plumb peste Împrejurimi. Din pieptul tatălui tău a crescut un prun. Te gândești cu oroare la rădăcinile lui. Și-i așază pre dânșii În loc luminat, În loc de odihnă, de unde a fugit toată durerea, Întristarea și suspinarea și unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
mult, am explicat eu simplu. Nu mă așteptam ca asta să necesite explicații. Lumea întâlnirilor amoroase era mai complicată decât aș fi crezut. — Deci spune-mi despre proiect, am sugerat, ca să câștig niște timp în care să dau gata un coș cu ciabatta și un litru de apă. Din păcate, nu i-a luat decât câteva minute pentru că trecusem în revistă cele mai multe amănunte cu o zi înainte, la telefon. Trebuia să mă concentrez din nou. —Ești foarte talentată, îmi spuse el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
supune... În clipe mari de liniști, când apele-s retrase, Când sufletul primează în toate, mai ales, Se vede o speranță pe fețele hidoase Și parcă-ncepe eul, să aib-un înțeles... Când inima pulsează de plinătate gravă Și răscolește-n coșul cel plin cu sentimente, Atunci nu trupul tău, ci altul, o epavă, Va încerca salvarea, pe noi acostamente... Un trup, din trup cu trupul, aidoma și nu, Ți-a subjugat ființa și gândul și voința Făcând din tine alta, așa cum
EUL... by Ioan Știfii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83795_a_85120]
-
mașinărie de jocuri. Dar umerii lui căzuți spuneau că deja renunțase. Dezolat, a plecat mai departe. I-am oferit timp să se îndepărteze și apoi m-am extras din ghearele mașinăriei. Sala era plină de adolescenți slabi și plini de coșuri, îmbrăcați într-un fel de costumații sport scumpe, care, la fel ca o rochie de seară, foșneau când mergeai. Acum se auzea ca și cum fiecare puști s-ar fi răsucit să se holbeze la mine, cu toții prostiți de uimire. Am pășit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
am introdus cu băgare de seamă mai întâi degetele, apoi palma, dar din fericire aveam mâinile subțiri. înăuntru, suspendată de gaură, motiv pentru care nu o văzusem din prima, am simțit cu buricele degetelor o structură din plastic, ca un coș. Am băgat mai adânc mâna în gaură, tresărind din cauza metalului care începuse să-mi taie fruntea. Apoi degetele mele au atins ceva ce nu era metal, ci hârtie, și am știut că găsisem scrisorile lui Catherine Hammond. Aceste două coloane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
1.021 - danie pașei de la Belgrad, 680 - pașei de la Dârstor, 1.000 - tefterdarului, alți 1.000 - lui Beiz-efendi; 5.000 - marelui han al tătarilor... Mihai Cantacuzino ridică privirea mată, inexpresivă, de pe foaia de hârtie. O durere aproape fizică îi apăsa coșul pieptului, simțea un fel de greață și și putea număra clar bătăile inimii în fundul urechilor. — Să ne înțelegem, neică Dinule, eu n-am văzut niciodată hârtia asta, niciodată, înțelegi? Acum glasul spătarului deveni țipat și spart. Niciodată, înțelegi, niciodată! Când
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
alergătură”, își spuse el, ciocănind într-un anume fel în poarta grea din lemn de stejar. În zori plecă singur călare până la Mogoșoaia. Acolo îl aștepta careta cu șase telegari gata înhămați și cu merindea de drum pregătită într-un coș acoperit cu un șervet alb. Prințul doar descălecă, schimbă câteva vorbe cu căpitanul gărzilor, îi dădu ordine precise ispravnicului în vederea găzduirii doamnei la palat, surugiilor le spuse că nu dorea să meargă în trap nebun, că se simte obosit și
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
temă dificilă, documentată, cu o bibliografie inteligent selectată, și cu sclipiri eseistice remarcabile ; ca să nu părem entuziaști ...fără acoperire, vom Începe prin a cita fraze care dovedesc virtuozități de eseist exersat :”... De unele imagini ne despărțim rapid, așa cum aruncăm la coș flyer-ele publicitare, altele sunt persistente, se cuibăresc În minte, se lipesc de suflet, găsesc un loc prielnic, călduț și Întunecos, unde să dospească și să se Înmulțească. Deacolo, prin tot felul de combinații și alchimii misterioase, vor Întreține imaginația și
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
stăpînită de masochismul polemicii cu orice preț, așa cum Crăcănel sau Mița din D-ale...voiau scandal cu orice preț ! Nu știu cît stă În teatre cronicăreasa ( pardon de expresie) : dar le are, tată! Le știe! Le pipăie! Le aruncă la coșul de gunoi al esteticii ! O dovadă? „În teatru se fură pe față și pe rupte. Actorii fură mimînd, regizorii fură mințind că au o idee cînd se apucă de un text cînd, de fapt, nu au nici una, spectatorii sunt furați
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
material scump. Lumina bătea din prima cameră afară pe verandă. Fața îi era în umbră și nu o vedeam, dar mi-a zis să vin înăuntru cât își caută geanta. Eu i-am spus că aveam niște medicamente scumpe în coșul de la bicicletă și nu puteam să îmi iau ochii de la ea nici un minut. A zis că nu o să fure nimeni nimic și că oricum era cam umezeală afară. I-am zis iar nu, așa că s-a dus să ia banii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
avea doar cincisprezece ani când se măritase cu băiatul Florei. Domnul Farney ne zisese odată în clasă că fata aceea fusese cel mai prost elev al lui. Eu nu vorbeam niciodată cu ea, dar o tot vedeam pe stradă cu coșurile alea roșii ale ei, pe care le avea pe toată fața, și chiar și pe mâini. Cam pe vremea aia a început Jo Lynne să vină pe la magazin. Era nepoata unui bătrân pe care îl vedeam tot timpul plimbându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
am reușit să mă gândesc la ceva care să și sune credibil. De fapt, nici nu-mi păsa. Domnul Williams ținea chibriturile după tejghea, așa că am luat unul, l-am aprins, am dat foc bandajului și l-am aruncat la coș. Am privit fumul curbându-se în aer, rapid și gri la început, apoi mai lent și albicios. Când s-a oprit, am început să simt mirosul de ars. L-am inspirat și m-am așezat pe scaunul de la tejghea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]