7,741 matches
-
ca deznodămînt al modernismului Numai că, În România anului 2007, și În ciuda unui număr anunțat la ora aceasta al revistei Euresis dedicat postmodernismului, „cearta postmodernismului” a ieșit din modă. Foarte bine, dacă asta s-ar fi Întîmplat după o clarificare conceptuală măcar În ceea ce privește cîteva dintre abordările: literară, politică, economică, socială, culturală În general, științifică, etc. Evident, lucrurile sînt departe de sta astfel, măcar pentru că, odată moda temei postmoderne trecută, abia atunci lucrurile pot Începe să se limpezească. În România, termenul a
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
Aron Kibedi Varga, un istoric literar perspicace, care din 1986 preia ideea literară postmodernă făcută celebră de John Barth (Le Récit postmoderne apare În 1990 și Încearcă să sintetizeze bibliografia postmodernă la zi, cea de după 1979), foarte instructivă este abordarea conceptuală a lui Semir Badir, Într-un eseu publicat În urma susținerii unei intervenții la un colocviu internațional dedicat romanului contemporan francez, În 1996 (Histoire littéraire et postmodernité, apărut În caietele Ecritures contemporaines 2, 1999). Autorul enumeră două direcții ale captării semnificațiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
prizoniera însăși. Întreg sistemul de protecție elaborat de Arnolphe se năruie din pricina absenței lui temporare și a slujitorilor care, în lipsa stăpânului, își slăbesc vigilența... astfel, Agnès poate comunica, se poate elibera interior din lanțurile în care o ținuse temnicerul ei „conceptual”. Îngrădirea este aici rezultatul unei decizii mentale pe care neprevăzutul existenței o va face țăndări. După ce constată dezastrul, Arnolphe, strateg obstinat, își schimbă tactica și decide să transforme interiorul într-o capcană pe care o observă din exterior, cu alte
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
am evocat, conținutul său reprezentațional și liniar. Ea furnizează, de asemenea, dincolo de experiențele pe care le provoacă și care sînt toate utile, elemente pentru argumentarea puterii omului asupra mediului său înconjurător, o filosofie a stăpînirii. Un instrumentalism. Înarmați cu unelte conceptuale, știind să fabrice obiecte tehnice plecînd de la o raționalitate constructivă, tehnicienii și practicienii-ingineri despre care am vorbit se sprijină pe un optimism al națiunii. Rezultatele există. Ele sînt obținute, nu sînt susceptibile nici să fie ignorate, nici să fie disprețuite
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
simulării persoanei vii și a unei analize a complexității de dragul complexității. Pe de o parte, informaticienii inteligenței artificiale clasice sînt interesați de construirea calculatoarelor conectate în paralel și caută noi arhitecturi funcționale, fără a se ocupa prea mult de reinterpretarea conceptuală a activității de cunoaștere. Pe de altă parte, neo-conexioniștii se îndreaptă spre o interpretare, în termeni neuronoidali, a activităților de calcul informatic, ceea ce înseamnă că noile modele nu sînt absolut rebele la o implantare în țesutul nervos. Două căi care
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
se petrece este de fapt operația mult mai sofisticată a perceperii rotunjimii ca o generalitate potrivită, sugerată de forma dată. Perceperea mărului ca rotund creează ceea ce eu am numit un concept sau o categorie perceptivă. Diferențierea rotunjimii ca sinele său conceptual în stare nudă de rotunjimea ca schemă inerentă ce dă formă imaginii care o include sieși este în mod fundamental relevantă pentru compoziție în domeniul artistic. Ca un exemplu, pot să mă refer la un eseu de Rosalind Krauss, în
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
nu "se regăsesc" mai multe persoane atunci când acced la el (fie și prin opoziție) sensul nu va supraviețui celui care i-a dat naștere]. * Recunoaștem locul pe care-l ocupă o știință și o zeitate după cantitatea (și calitatea) împrumuturilor conceptuale pe care acestea le furnizează altor științe sau limbajului cotidian. În felul acesta putem descoperi sub dominația cărui punct de vedere ne aflăm. Cum știm despre ce nu putem grăi? Să fie aceasta una din formele de expresie care dă
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
Dintr-o perspectivă postmodernistă aș zice că da! Putem zări spre exemplu la Nietzsche analize ce trimit la o astfel de dezvăluire; numai că este vorba de o punere în relație (adică de o interpretare) a textului biblic cu instrumentele conceptuale moderne și postmoderne (în ce măsură aceste concepte își au originea în textul biblic rămâne de văzut). Ceea ce ar înseamnă, poate, o depășire a sensurilor inițiale (sau intenționate). Putem vorbi însă de un conținut intențional al textului biblic? În acest caz ar
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
o boală psihică, un fenomen uman complex, un mod de a fi și un mod de a se Înfățișa al persoanei umane. Speciile nebuniei și tulburările psihomorale Când vorbim despre nebunie avem Întotdeauna impresia că ne referim la un cadru conceptual bine delimitat. De fapt, lucrurile nu stau deloc așa (M. Foucault, M. Thuilleaux, G. Lanteri-Laura, F. Gregoire, A. Jaccard, J.H. Bless, J. de Tonquédecă. Mulți specialiști - medici, psihologi, filosofi, moraliști, sociologi − susțin cu argumente, mai mult sau mai puțin solide
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
că aceste tactici măresc, în general, rezistența clientului și diminuează probabilitatea schimbării (Miller, Benefield și Tonigan, 1993; Miller și Rollnick, 1991). 4. Stilul consilierii este, în general, unul liniștit și provoacă admirația. Convingerea directă, confruntarea agresivă și argumentarea sunt opuse conceptual interviului motivațional și sunt interzise în mod explicit în această abordare. Pentru un consilier obișnuit cu confruntarea și oferirea de sfaturi, interviul motivațional poate apărea ca un proces lipsit de speranță, lent și pasiv. Dovada stă în rezultat. Strategiile mai
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
Readings on Family Lives and the Law, New Press, New York, pp. 188-199. Guille, L., 2004, „Men Who Batter and Their Children: An Integrated Review”, Aggression And Violent Behavior, nr. 9, pp. 129-163. Hanks, S.E., 1992, „Translating Theory into Practice: A Conceptual Framework for Clinical Assessment, Differential Diagnosis, and Multi-Modal Treatment of Maritally Violent Individuals, Couples, and Families”, în Viano, E.C. (eds.), Intimate Violence: Interdisciplinary Perspectives, Hemisphere, Washington, pp. 157-176. Hassouneh-Phillips, S.D., 2001, „Marriage Is Half of Faith and the Rest Is
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
Allyn & Bacon, Boston. West, M.O.; Prinz, R.J., 1987, „Parental Alcoholism and Childhood Psychopathology”, Psychological Bulletin, nr. 102, pp. 204-218. Zamfir, E.; Zamfir, C., 2000, Situația femeii în România, Editura Expert, București. VIOLENȚA DOMESTICĂ Definirea violenței domestice necesită anumite delimitări conceptuale care să permită clarificarea termenilor folosiți și explicarea fenomenului prin elementele sale constituente. Conceptele familie, violență, violență domestică nu au un sens propriu, semnificația lor fiind dată de demersul explicativ obținut sau intenționat în cadrul fiecărei problematizări. Astfel, din punct de
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
toate cele 5 procente - statistici ale FBI, 1998), iar procesul de instalare a violenței în relație are o dinamică cu totul diferită. Natura violenței este cealaltă dimensiune esențială de care trebuie ținut cont în definirea violenței intrafamiliale. Există o diferență conceptuală între violență și abuz. Oponenții criminalizării violenței intrafamiliale tind să folosească termenul de abuz al soției/soțului pentru a minimaliza și restrânge incidentul violent la nivelul relațiilor familiale. Aici apare o contradicție conceptuală în definirea violenței intrafamiliale în contextul juridic
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
în definirea violenței intrafamiliale. Există o diferență conceptuală între violență și abuz. Oponenții criminalizării violenței intrafamiliale tind să folosească termenul de abuz al soției/soțului pentru a minimaliza și restrânge incidentul violent la nivelul relațiilor familiale. Aici apare o contradicție conceptuală în definirea violenței intrafamiliale în contextul juridic actual, deoarece, prin lege, libertățile femeii sunt restrânse, prin căsătorie, în favoarea bărbatului său (Codul Penal, 1975, p. 208). Aceasta ar însemna că definiția își păstrează valabilitatea doar în cazul relațiilor de concubinaj, nelegitimitate
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
mass-media exilează proba ca atare în câmpul senzaționalului, retrăgându-i caracteristicile faptului comun. O altă perspectivă de definire a violenței domestice, deosebit de importantă pentru înțelegerea dinamicii fenomenului și proiectarea unor politici și programe eficiente, este perspectiva victimelor violenței domestice. Diferențele conceptuale ce apar în definițiile date de victime manifestărilor violente la care sunt supuse în interiorul familiei sunt semnificative pentru atitudinea victimei și a societății în general față de faptul violent. Într-un studiu calitativ realizat în perioada noiembrie 1999-februarie 2000 în România
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
a influenței unei mișcări pe o dimensiune a normelor asupra altei mișcări pe o altă dimensiune. Așa cum s-a arătat mai devreme, cele trei dimensiuni sunt analitic distincte liberalismul este diferit de democrație și de egalitarism din punct de vedere conceptual dar există evidente legături empirice între poziții pe cele trei dimensiuni. Putem susține astfel că o mișcare înspre liberalism va fi urmată de o mișcare către democrație; într-adevăr, aceasta a fost evoluția țărilor din vestul Europei în secolul al
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
Jackson și Stein, 1971: 19-111). Părea să existe o contradicție majoră între cerințele practice și logica analizei; toată lumea dorea să amelioreze societatea (incluzând aici aspectele politice), însă nu se știa cu certitudine ce înseamnă "ameliorarea politicii". A existat un impas conceptual asupra unui subiect pe care atât profesioniștii, cât și publicului larg îl considerau prioritar. Înainte de a concluziona prin a spune că într-adevăr nu se poate ajunge la o singură definiție acceptabilă, trebuie să examinăm acest impas mai îndeaproape. * În
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
urmăresc să preia puterea, în timp ce alte grupuri urmăresc doar să influențeze deciziile luate de alții (Neumann, 1955: 395-400; Lawson, 1976: 1-26). Această distincție este validă, deși mai mult ca o regulă brută, dar eficientă decât ca un contrast cu adevărat conceptual; se bazează pe un contrast oarecum prea simplificat între decidenți și persoanele care sunt doar influente de exemplu între partidele mici; și este nesatisfăcătoare când se are în vedere schimbarea. Pentru a ajunge la o definiție cu adevărat satisfăcătoare trebuie
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
rolul partidelor variază vizibil, până unde se poate evalua gradul acestor variații atât între țări, cât și de-a lungul timpului? În ciuda importanței acestor chestiuni, încă nu se poate da un răspuns precis. Nu avem nici cunoașterea empirică, nici instrumentele conceptuale pentru a duce la bun sfârșit o asemenea misiune. Evaluări ale impactului partidelor au început cu siguranță să fie întreprinse, în special pentru țările occidentale, dar aceste analize se concentrează mai presus de toate pe evaluarea diferențelor în politicile guvernamentale
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
regimurile comuniste marxiste conducătorii individuali au jucat întotdeauna rolul cel mai proeminent. Este suficient să ne gândim la Lenin sau Mao și la Stalin sau Castro, pentru a numi doar pe cei mai cunoscuți dintre conducătorii comuniști. Din cauza acestor dificultăți conceptuale și empirice, studiul conducerii rămâne relativ slab dezvoltat. Încă nu există o structură general acceptată pe baza căreia să poată fi clasificați și evaluați liderii. În ciuda evidentei importanțe a subiectului, majoritatea enunțurilor care se pot face pe această temă rămân
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
aibă o sferă de cuprindere mai largă: scopul era înțelegerea caracteristicilor tuturor guvernărilor și descoperirea dinamicii lor. Acesta era obiectivul acelora care, la sfârșitul anilor '50 și începutul anilor '60, au început să reconsidere bazele disciplinei. Trebuiau descoperite noi cadre conceptuale care să le înlocuiască pe cele bazate pe constituționalism. Prin urmare, deloc surprinzător, majoritatea evoluțiilor timpurii în această privință se preocupau de elaborarea modelelor, concentrându-se prin aplicarea structuralismului funcțional și a analizei sistemelor la studiul comparativ al guvernării (Almond
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
ar fi nerealist să nu recunoaștem faptul că scopurile politicilor publice sunt un element major în clasificarea sistemelor politice. Trebuie așadar să localizăm aceste sisteme în spațiul definit de aceste trei dimensiuni. Toate trei sunt clare din punct de vedere conceptual; există totuși dificultăți de operaționalizare, și cel puțin până acum, așa cum am văzut în capitolul 3, a fost posibil să poziționăm doar în sens larg regimurile în spațiul tridimensional. Relația dintre norme și structuri A doua problemă care trebuie rezolvată
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
3, a fost posibil să poziționăm doar în sens larg regimurile în spațiul tridimensional. Relația dintre norme și structuri A doua problemă care trebuie rezolvată privește relația dintre norme și structuri. Există dificultăți majore în această privință, atât la nivel conceptual cât și operațional. Toate sistemele politice au structuri, dintre care unele sunt definite în detaliu prin legi sau constituții, iar altele au apărut treptat prin cutume. Modul în care aceste structuri afectează sistemul politic este neclar. Fiecare structură poate întreprinde
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
politică și în studiul comparativ al guvernării în particular. A luat forma opoziției dintre "marea teorie" și analizele detaliate. "Marea teorie" a dezamăgit deoarece a condus foarte rar la teorie; valoarea sa reală consta mai mult în dezvoltarea de cadre conceptuale decât în producerea enunțurilor. Cei care doreau să obțină o imagine detaliată a realității s-au îndepărtat de la construirea teoriei generale. Prin aceasta, ei s-au confruntat cu o altă problemă, și anume faptul că au fost nevoiți să apeleze
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
de complicație interioară. Acesteia i se asociază un simbol poetic dintre cele mai ofertante: oglinda, în care Liviu Apetroaie vede, natural, catalizatorul perfect pentru procesul de autoscopie. În puține cazuri (Festin corbesc, Autoportret, Drum), hemograma poeziei sale nu evidențiază tulburări conceptuale uriașe, ceea ce nu dăunează însă deloc discursului. Dimpotrivă, acesta face un pas înainte, inclusiv în sensul unei purificări formale. Abia atunci "liviu apetroaie mai scrie și azi câte ceva/ deși hârtia se ceartă cu el...". Așa cum se întâmplă, spre exemplu, în
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]