7,594 matches
-
în chestiunea orientală: un cîmp de luptă . Capitolul 3 Tradițiile naționale ale unei culturi europene . 85 Moldovalahii și romantismul european . . . . 86 Experiența franceză . . . . . . 89 Intrarea în luptă . . . . . . . 93 Revoluție și cultură națională . . . . . 96 Revoluția transilvană . . . . . . 97 Capitolul 4 Principatele între diplomație și război . 102 Noile modalități de amestec ale marilor puteri în treburile interne . 104 Capitolul 5 Independența Principatelor . . . 109 O nouă etapă a chestiunii orientale . . . . . 109 Alianța cu Rusia . . . . . . . 114 Congresul de la Berlin . . . . . . 117 Capitolul 6 Sincronii și alinieri europene
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
a rolului pe care personalitățile marcante l-au jucat în elaborarea strategiilor și tacticilor pe moment. Cele care vor deveni determinante în realizarea rezultatului final. În cazul dat este vorba de aprecierea de care s-a bucurat în istoriografie eforturile diplomației românești conduse de Mihail Kogălniceanu pentru obținerea independenței și recunoașterea ei internațională. Realizarea unui asemenea demers, datorită atenției sporite din partea istoriografiei întâlnește diferite dificultăți. Pentru aprecierea judicioasă a fenomenului este nevoie de o enormă capacitate de sinteză, misiune pe care
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
din sud-estul Europei, începând din 1875 și până la încheierea războiului. Autorii considerau chestiunea orientală un rău învechit ce muncește Europa de multă vreme, văd în Turcia un punct de întâlnire al tuturor rivalilor Constantinopolului, un punct al echilibrului european. Prezintă diplomația europeană într-o activitate febrilă, de căutare a unei formule pentru a îmbunătăți soarta creștinilor din Imperiul Otoman. În timpul dezbaterii de către Corpurile legiuitoare a convenției româno-ruse din 4/16 aprilie 1877, Kogălniceanu este prezentat ca un mare orator, care da
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
primele contacte diplomatice în vederea păcii, a acționat pentru: recunoașterea suveranității și integrității teritoriale, retrocedarea gurilor Dunării și obținerea unor despăgubiri de război. Rusia anunțase deja că dorea să schimbe Dobrogea pe cele trei județe din sudul Basarabiei. În acest sens, diplomația rusă făcuse o serie de presiuni la București, ceea ce a atras, în ianuarie 1878, protestul Parlamentului României. În tratativele de la San Ștefano (ianuarie februarie 1878), reprezentantul României, colonelul Eraclie Arion, nu a fost acceptat la discuții, Rusia tratând direct cu
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
noastră. La sfârșitul lui iulie, activitatea ca ministru de externe în ministerul lui M. C. Epureanu se apropia de sfârșit, dar apropiindu se de sfârșit, el a crezut că se putea, ca România, care fusese tratată atât de ofensator de diplomația europeană să ia o atitudine în ceea ce privește suferințele populațiilor creștine de dincolo de Dunăre. Acesta este momentul foarte important nu numai în evoluția sufletească a lui Kogălniceanu, însuși, și în atitudinea lui diplomatică, dar în același timp în crearea acelei conștiințe de
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
care s-a întâmplat la câteva zile după expedierea circularei din 20 iulie, succesorul său, Nicolae Ionescu, s-a găsit înaintea necesității de a susține o astfel de cerere față de Europa. Și atunci a fost o spaimă generală în toată diplomația română. La 20 iulie/1 august ministrul de externe a României „mulțumește pentru sprijinul deosebitelor cabinete în chestiunea neutralizării Dunării, între gurile Timocului și Sârciorova, profită de ocazie ca să comunice Europei că România nu joacă un rol provocator, totuși, spunea
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
Sârciorova, profită de ocazie ca să comunice Europei că România nu joacă un rol provocator, totuși, spunea el, nu putem să ascundem preocupările și simpatia pe care ne-o inspiră starea câtorva provincii ale Turciei, amintește de ororile din Bulgaria”. Și diplomația română încerca să vorbească așa în 1876. „Strigătele de indignare și de protestație se aud din toate părțile și lumea creștină orientală ne acuză cu glas tare că sancționăm prin neutralitatea noastră și prin tăcerea noastră aceste crime hidoase care
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
comit la porțile noastre”. Astfel rechema Kogălniceanu, Europa la datoria ei față de creștinătatea care suferea la granițele țării noastre. Este cel mai mândru act al României vasale. Actul face cea mai mare onoare a omului care l-a scris, și diplomației unui stat vasal care a îndrăznit, chiar cu dezaprobarea a doi președinți de consiliu, să ridice acest glas nobil, unul din cele mai nobile ce au fost vreodată auzite pentru drepturile și pentru suferința omenească înaintea Europei întregi. La 20
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
Kogălniceanu un patriot exemplar și un luptător demn în măsură de a ridica patria sa în rândul statelor independente. O lucrare importantă în ceea ce privește cunoașterea evenimentului din 1877-1878, în ceea ce privește activitatea lui Mihail Kogălniceanu la acest eveniment, este lucrarea lui Vasile Gliga, Diplomația română în slujba independenței, lucrarea începe cu reamintirea activității strălucitului om politic și diplomat Mihail Kogălniceanu, în contextul atât de complex al acestui moment istoric, și a celorlalți diplomați patrioți ai vremii, apoi prezintă și o conturare mai completă și
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
scrie în lucrarea, Epopeea Independenței României, Gheorghe H Stoian și I. Pană. În continuarea acestor lucrări se situează și lucrarea lui Gheorghe Oancea, Independența României, Ioan Scurtu, Din lupta milenară a poporului român. În 1978, apare lucrarea lui Ion Budunescu, Diplomația românească în slujba independenței, în care se arată că atunci când războiul din 1877 se apropia, diplomația română își fixează drept obiectiv împiedicarea transformării teritoriului românesc teatru de război și apoi recunoașterea independenței țării. Autorul vede activitatea lui Kogălniceanu într-o
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
se situează și lucrarea lui Gheorghe Oancea, Independența României, Ioan Scurtu, Din lupta milenară a poporului român. În 1978, apare lucrarea lui Ion Budunescu, Diplomația românească în slujba independenței, în care se arată că atunci când războiul din 1877 se apropia, diplomația română își fixează drept obiectiv împiedicarea transformării teritoriului românesc teatru de război și apoi recunoașterea independenței țării. Autorul vede activitatea lui Kogălniceanu într-o nouă lumină, el explică că ocupându-se de activitatea agenților diplomatici ai țării care funcționau acum
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
Massimu, Popu, Răsbelu orientale ilustratu, București, 1878. Adăniloaie, Nicolae, Cucerirea independenței de stat a Românei (18771878), Ed. Politică, București, 1973. Idem, Independența națională a României, Ed. Academiei, București, 1986. Berindei,Dan, Cucerirea independenței României, Editura Științifică,București 1967. Bodunescu, Ion, Diplomația românească în slujba independenței, Ed. Junimea, Iași, 1978. Bossy, R, V, Politica externă a României între 1873-1880, Ed. Cultura națională, București. Boldescu, Radu, Războiul ruso-româno-turc (1877-1878), Ed. Tipografiei Scoalei militare infanterie, Sibiu, 1926. Brăteanu, I. Gheorghe, Mihail Kogălniceanu, București, 1944
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
Documente privind istoria României. Războiul pentru independență, volumul I-IX Ed. Academiei, București, 1952-1954. Dragnea, Radu, Mihail Kogălniceanu, București, 1926. 82 Erbiceanu, Constantin, Mihail Kogălniceanu, Tipografia Cărților Bisericești, București, 1891. Furtună, Horia, Războiul pentru neatârnare 1877-1878, București, 1927. Gliga Vasile, Diplomația română în slujba independenței, Ed. Politică ,1977. Giurescu, C.C., Giurescu D.C. Dinu, Istoria românilor. Din cele mai vechi timpuri și până astăzi, Ed. Albatros, București, 1971. Istoria României, Ed. Didactică și Pedagogică, București, 1963. Istoria modernă a României, Ed. Didactică
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
se-ntoarce, firește, după '89, mistuit de dorul de Timișoara; acum are o pensie bună de la statul german. Cunoscîndu-i bine pe cei doi intervievator și intervievat îmi dau seama ce greu s-a născut volumul; și cu cîtă răbdare (plus diplomație) din partea celui ce a redactat haoticul material, meandrata viață a "actorului și fantezistului". Oricum, din ceea ce am rezumat, bănuiesc că nimeni nu va putea considera cartea plicticoasă. Eusebiu Ștefănescu, omul fără dușmani Sebi, cum îi ziceau amicii, era cel mai
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
de teatral, încît după două secunde de consternare, auditoriul a-nceput să aplaude, să scandeze lozinci (în mod aberant, firește), iar cetățeanul turmentat a fost evacuat cu discreție. Am fost pupați de cîteva bătrîne din conducere, am fost felicitați pentru diplomație și, în fine, am fost invitați undeva la etaj, unde ni s-au servit caviar, camembert, prăjiturele, un coniac bun și cafele tari (trufandale, pe vremea aceea!). Cînd am ajuns în stradă, eram transpirați toți trei. Și de atunci, de
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
îți oferă, dacă ai avut privilegiul să ajungi în templul Thaliei și al Melpomenei, ore de lectură delectabile! Puzzle-ul propus de autoare, miscelaneul (aparent) spontan te îmbie la descoperirea secretelor vocației (nu profesiei!) de secretar literar, la cunoașterea resorturilor diplomației acestuia (față de director, regizor, actor, dramaturg, cenzor, public). Afli cum se susține o corespondență și nu una cu te miri cine, ci cu aleg doar un nume marele filosof și scriitor Gary Sîrbu! E turburător epistolarul parțial publicat de Vetuța
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
am aruncat cu ochii-nchiși în bătălii pentru a înlătura pânzele de păianjen de pe ochii celor ce-mi erau stăpâni. Am greșit, trebuia să am tact, să fiu diplomat, dar în vocabularul meu și în mintea mea nu existau cuvintele diplomație și compromis: eram ca un foc, ardeam și voiam să ardă și ceilalți, sau măcar să-i încălzesc. Înțeleg. Ai avut dificultăți în timpul călătoriei? L-am bănuit pe căpitanul navei, mereu lipit de sticla sa de rom, că ar putea face
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
Hulubei, cu care a colaborat, unul dintre marii atomiști. În 1945 face parte din Comitetul de conducere al Mișcării Naționale de Rezistență anticomunistă; redactează un document În spatele Cortinei de Fier, expediat în Occident și, ulterior, tipărit; documentul va clarifica poziția diplomației americane față de Uniunea Sovietică. În 1948 este arestat, ca majoritatea elitei interbelice, și condamnat la muncă silnică pe viață. La procesul său, face celebra declarație: Nu am de ce să mă apăr. Tot ce am făcut a fost pentru a distruge
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
Los Angeles, 1968, p. 440). realizarea alianței franco-austriece, "the pivot on which the old system turned hâd disappeared"10. Iar consecință cea mai importantă a acestei mutații din sistemul politic european s-a concretizat în transferarea centrului de greutate al diplomației europene către estul Continentului, fenomen sesizabil îndeosebi după încheierea războiului de Șapte Ani, în anul 1763. Ca urmare, cele mai importante probleme ale politicii europene s-au concentrat în această zonă. De reținut este, însă, faptul că marile puteri europene
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
ibidem; după cum se știe, evoluției crizei sistemului politico-instituțional al Republicii Nobiliare Polone i-a fost consacrată o bibliografie imensă; din punctul de vedere al tematicii acestei monografii aș reține, îndeosebi, cateva, si anume: Klaus Zernack, Negative Polenpolitik als grundlage deutsch-russischer Diplomație în der Mächtepolitik des 18. Jahrhunderts, în vol. "Rußland und Deutschland". Herausgegeben von Uwe Liszkowski, Ernest Klett Verlag, Stuttgart, 1974, p. 148 și urm.; Jerzy Michalski, Polen und Preußen în der Epoche der Teilungen, în vol. "Polen und die polnische
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
și cel grec, cel din urmă vizând chiar luarea în stăpânire de către Rusia a Constantinopolului și a Strâmtorilor 13. Tratatul de la Küciük-Kainargi, încheiat de Rusia cu Poartă Otomană la 21 iulie 1774 una dintre expresiile cele mai evidente ale machiavelismului diplomației ruse14 conținea, deja, în clauzele sale "la causa di nuovi conflitti, che, dal resto, la Czarina și era già apparecchiata a sostenere prima ancor di conchiuderlo"15. Astfel că, în perioada de timp scursa între tratatul de la Küciük-Kainargi și declanșarea
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
europaeum, concretizata în anexarea, în timp de pace, a unui teritoriu aparținând altui stat, Europa nu a reacționat în nici un fel. Tot așa cum nu a reacționat nici la continuele provocări ale Ecaterinei a II-a de după această dată. Din contră, diplomația franceză a fost cea care a depus toate diligentele pentru a se evita o nouă confruntare militară între Rusia și Imperiul Otoman 18. Iar atunci când a determinat Poartă să declare război Rusiei, rezultatele au fost de-a dreptul dezastruoase pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
rezolvarea acesteia, firește, din perspectiva intereselor otomane, si pentru a le implică, astfel, mai activ în problema orientala. Cercurile conducătoare otomane sperau 22 Cf., raportul lui Ulrik Celsing, din 3 octombrie 1774, în idem, Tratatul de la Küciük-Kainardgi (1774) în viziunea diplomației suedeze, în "Cercetări Istorice" (Serie Nouă), XVII2, Istorie Medie, Modernă și Contemporană, Iași, 1998, p. 187; vezi și raportul lui Ulrik Celsing, din 17 septembrie 1774, în ibidem, p. 185. 23 Cf., raportul lui Ulrik Celsing, din 3 octombrie 1774
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
II-a30. Cât despre Franța, speranțele puse în colaborarea ei la rezolvarea crizei crimeene au fost la fel de nefondate, deoarece politică ei orientala a contribuit, în măsura hotărâtoare, la consolidarea pozițiilor Rusiei în Orientul European. Căci, manevrând cu bine cunoscuta-i abilitate, diplomația rusă a reușit să obțină și colaborarea celei franceze, în scopul aplanării și a acestei crize potrivit obiectivelor politicii sale orientale 31. Sub mască bunelor intenții se ascundea, însă, adevărata față a politicii orientale a Rusiei pusă în 29 Cf.
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
așa cum vor figură și în formă edita a volumelor respective. Prin urmare, după apariția lor, care sper să nu întârzie prea mult, oricine va putea verifica exactitatea oricărei informații, apelând la numărul documentelor indicate în notele de subsol. Cei mai mulți dintre diplomații la ale căror rapoarte am apelat pentru elaborarea acestei monografii au reușit să surprindă și să comenteze evenimente și fenomene istorice la care au fost, nu o dată, martori oculari, iar la desfășurarea unora, îndeosebi a celor din domeniul diplomației, au
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]