9,442 matches
-
recuzita prozei lui Liviu Antonesei. Tehnici, la rigoare, postmoderne, așa cum observă Andrei Bodiu pe coperta a IV-a a cărții, însă departe de experimentalismul care-l făcea pe un Nedelciu să analizeze cu lupa relația aproape ermetică dintre realitate și ficțiune. Dacă-și caută subiectele și personajele sub ochii cititorului, Liviu Antonesei n-o face cu avântul polemic al deconstruirii unui anumit mod de a înțelege literatura, ci cu lejeritatea scriitorului plecat în vacanță. Pe linia tradiției tel-queliste a actului cultural
Turism literar by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/4671_a_5996]
-
nu poate să procure satisfacție unora fără să adauge la munca altora, în așteptarea unei definiții a statului, mă consider autorizat să o dau aici pe a mea. Cine știe dacă nu va câștiga premiul? Iat-o : Statul este marea ficțiune prin intermediul căreia toată lumea se străduiește să trăiască pe cheltuiala a toată lumea. Căci astăzi, ca și altădată, fiecare, mai mult sau mai puțin, ar dori să profite de munca celuilalt. Acest sentiment nu îndrăznim să-l afișăm, ni-l disimulăm nouă
Frédéric Bastiat - Statul by Bogdan C. Enache () [Corola-journal/Journalistic/7395_a_8720]
-
e un tînăr iezuit - jucat, tulburător, de Mathieu Kassovitz; rolul a fost jucat, pe vremuri, la Bulandra, de Ion Caramitru, cel care acum, în film, e tatăl acestui preot care nu poate accepta oroarea, își pune steaua galbenă pe sutană ("ficțiune!", s-a scris, "un asemenea caz n-a existat"), și merge să moară, într-un lagăr... Diavolul, de inspirație mengeliană, e un doctor cu ochi albaștri, reci și sticloși (Ulrich Mühe, ferocitatea în fragilitate), un criminal pe care, ține să
Restul nu e tăcere by Eugenia Vodă () [Corola-journal/Journalistic/15405_a_16730]
-
prea. E simplificator? Desigur. Să zicem că există un parti pris al demonstrației care nu se poate dezvolta fără maniheism"... Pe traseul stabilit, filmul își asumă și o serie de "licențe" (cifre inexacte, cronologii forțate), dar, fiind vorba de o ficțiune, și nu de un documentar, totul e permis. Important e mesajul: tăcerea e vinovată, ea înseamnă complicitate.Vocația lui Costa-Gavras nu e pentru metafizic, ci pentru militant... Filmul pune în discuție responsabilitatea calității de martor și acuză - preluînd o formulă
Restul nu e tăcere by Eugenia Vodă () [Corola-journal/Journalistic/15405_a_16730]
-
fictions prennent, avec le temps, un caractčre de réalité, qui les métamorphose". (Mă întreb dacă nu cumva vicontele, ca de atâtea ori în viață, trișa și aici, și aceasta spre paguba sa, și dacă nu lua și în acest caz "ficțiunile" drept "realități" și vice-versa). După-amiază unduitoare. Multe versuri, puțină muzică acompaniindu-le precum umbra tremurândă a perdelei diafane mișcate de vânt. Câte unul din aceste versuri intră în rezonanță cu mișcările perdelei și dezvăluie subit un mirabil ținut de frumusețe
Ivo Andric: Despre frumos și creație by Drăgan STOIANOVICI () [Corola-journal/Journalistic/7071_a_8396]
-
la fel de triste, care ocupă tot prim-planul și care, după cum se spune într-un argument adresat cititorului, ,ar fi printre cele mai frumoase, dacă ar fi rodul imaginației". Deducînd, așadar, că este vorba despre o realitate prea puțin deghizată în ficțiune, aflăm direct de la sursă povestea Lamiei, medic pediatru la un mare spital din Alger. Naratoarea trăiește singură într-o casă datînd din vremea colonizării, o casă în care îi place să se întrețină din cînd în cînd cu fantome din
Un scriitor incomod by Elena-Brândușa Steiciuc () [Corola-journal/Journalistic/10853_a_12178]
-
Ion Simuț Viața bate nu numai orice ficțiune, dar și orice realitate imaginabilă dintr-o perspectivă pragmatică. Să nu filosofez prea mult și să spun banalitatea pe care am să o ilustrez anecdotic: viața bate istoria literară. Mă codesc să spun direct ceea ce ar trebui să spun fără
Topârceanu pornograf? by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/8841_a_10166]
-
în aceeași perioadă și casa din Miron Costin nr. 42, dar n-o mai lungesc.) A doua greșeală se referă la entuziasmul pozitivist cu care Paul Cernat proclamă diverse identități între persoane reale și personaje din roman: "Autentificarea biografică a ficțiunii Crailor (cu numeroase Ťatestateť: scrisorile paterne, menționarea bunului prieten Uhry, referințele la răscoala din 1907 - ale cărei efecte economice precipită întoarcerea lui Pantazi -, alegerile din 1911 soldate cu căderea conservator democraților lui Take Ionescu, războiul balcanic aflat la orizont, anumite
Puncte din oficiu by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6618_a_7943]
-
Brodsky răspundea: „Sunt evreu, poet rus și eseist englez.” Însă cine caută o autentică biografie în filmul lui Andrei Kraznovski va fi dezamăgit sau poate fericit să constate că regizorul trădează pactul biografist pentru unul ficțional. Nu biografia Brodski, ci ficțiunea Brodski este ceea ce vedem pe ecran, o ficțiune împachetată însă ca autobiografie, o autoficțiune, ca și cum Brodski s-ar decide să facă un film despre el, filmul propriei vieți cu ceea ce își amintește, cu ceea ce își imaginează, cu ceea ce ar dori
Josef Brodski – „Pseudopoetul în pantaloni de velur“ by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5862_a_7187]
-
englez.” Însă cine caută o autentică biografie în filmul lui Andrei Kraznovski va fi dezamăgit sau poate fericit să constate că regizorul trădează pactul biografist pentru unul ficțional. Nu biografia Brodski, ci ficțiunea Brodski este ceea ce vedem pe ecran, o ficțiune împachetată însă ca autobiografie, o autoficțiune, ca și cum Brodski s-ar decide să facă un film despre el, filmul propriei vieți cu ceea ce își amintește, cu ceea ce își imaginează, cu ceea ce ar dori să fie și nu a fost. Autoficțiunea Brodski
Josef Brodski – „Pseudopoetul în pantaloni de velur“ by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5862_a_7187]
-
revăzut niciodată nici familia și nici patria. Poezia lui Brodski însoțește uneori declamativ traseul poetului ocupat de lucruri mundane, dragostea, miracolul existenței, literatura ca mod de viață, pisica ieșind din cadru pentru a intra ca personaj de desen animat în ficțiunile ilustrative pentru cariera poeticească a junelui scriitor, plimbările fără scop și flecăreala în timpul „destinderii” hrușcioviste. În spațiul memoriei își fac locul tot felul de nimicuri, de anecdote, de observații și ficțiuni. Cu aceste nimicuri se scrie o altfel de poezie
Josef Brodski – „Pseudopoetul în pantaloni de velur“ by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5862_a_7187]
-
pentru a intra ca personaj de desen animat în ficțiunile ilustrative pentru cariera poeticească a junelui scriitor, plimbările fără scop și flecăreala în timpul „destinderii” hrușcioviste. În spațiul memoriei își fac locul tot felul de nimicuri, de anecdote, de observații și ficțiuni. Cu aceste nimicuri se scrie o altfel de poezie, mai puțin solemnă, dar nu mai puțin complicată și enigmatică decât versurile propriu-zise. Geniul brodskian, așa cum îl relevă Kraznovski, este unul ludic-ironic, se transcrie într- un alt registru sensibil. Este ceea ce
Josef Brodski – „Pseudopoetul în pantaloni de velur“ by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5862_a_7187]
-
săi. Însă lucrurile nu se opresc aici pentru că la fel de firesc mama își întreabă senină fiul: „Dar tu cum ai murit?” Și fiul află astfel că stă la o masă a umbrelor și că este la rândul lui parte dintr-o ficțiune. Filmul devine și un tablou al vieții sankpetersburgheze din anii ’60 în care Brodski se formează ca poet sub ghidajul Anei Ahmatova, ani în care versurile sale atrag atenția nu numai a cercului de scriitori tineri, ci și pe-a
Josef Brodski – „Pseudopoetul în pantaloni de velur“ by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5862_a_7187]
-
vorba de un "lucru bine făcut", de o întreprindere temeinică). Desigur, nu e vorba de o epopee, nici de un accent joyce-an asupra limbajului - deși autorul sugerează destul de des importanța limbajului pentru Ulise/ Scribul din Onești: "Ulise al orașului meu, ficțiunea/ mă împinge fără să vreau în cuvinte/ labele ei puternice de oxigen/ așezându-mi-se pe trup ca pe manuscrise" (Drumul contemplativ). Nu e vorba nici de o tragedie - e greu să creezi tragedie când toate valorile sunt puse sub
Din familia înalt-țintitorilor by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/7497_a_8822]
-
rămas, scormonind fiecare centimetru pătrat, nu ne-a mai acordat nicio atenție. În fond, păream a fi doar niște turiști, probabil, ignoranți, care nu aveau habar unde nimeriseră... După ce, dimineața, explorasem, cu ochii minții, mările Sudului, alături de un personaj de ficțiune, acum îmi foloseam imaginația închipuindu-mi cum ar fi arătat o vizită a lui James Joyce, în anii ’20 sau ’30, în paradisul provensal unde clanul Woolf-Stephen își trăia la intensități apocaliptice nevrozele. În 1918, Virginia Woolf intenționa să publice
J. J. în vizită la V. W. by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/3159_a_4484]
-
cum a făcut-o dl C. Stănescu în Adevărul literar și artistic din 14 noiembrie. Ideea, sugerată autorului de vizionarea în direct a prăbușirii Gemenilor newyorkezi, este aceea, paradoxală, că, odată cu tranformarea realității în spectacol mediatic, are loc și transformarea ficțiunii în realitate. Tot în revista tîrgovișteană, dl M.H. Simionescu relatează o întîlnire reală dintre Marin Preda și Radu Petrescu, pretext de a compara esteticele lor literare, atît de diferite. Încă o dată, ficțiunea și realitatea se regăsesc într-o oarecare confuzie
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/15719_a_17044]
-
realității în spectacol mediatic, are loc și transformarea ficțiunii în realitate. Tot în revista tîrgovișteană, dl M.H. Simionescu relatează o întîlnire reală dintre Marin Preda și Radu Petrescu, pretext de a compara esteticele lor literare, atît de diferite. Încă o dată, ficțiunea și realitatea se regăsesc într-o oarecare confuzie postmodernă. În fine, într-o variantă amuzantă, bizara estetică a lumii noastre (ori, de ce nu, bizarul realism al ficționalului contemporan) ne este revelată de dl George Geacăr într-o interesantă cronică a
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/15719_a_17044]
-
se vede pus în situația de a interpreta westernul alb-negru ce rulează sîmbătă de sîmbătă la Căminul Cultural, creierul microscopic al localnicului se prăbușește sub cantitatea formidabilă de informații primite și, în plin proces de disoluție neuronală, transformă (prin confuzie) ficțiunea în realitate și Far West -ul lui John Wayne în ograda CAP -ului comunal. Dilemele “glimbocanilor” nu se opresc însă aici. Abrutizați de știrile comuniste din ziare și de discursurile televizate ale idolului lor, Nicolae Ceaușescu, ei uită ca prin
Alexandru Monciu-Sudinski: biografii comune ale comunismului by Ion Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/13165_a_14490]
-
și inexplicabile feluri. De altfel, aceasta împreună cu Vara fericită a doamnei Forbes (publicată anul trecut și în revista noastră) sunt și cele mai reușite povestiri ale acestui volum care pare să marcheze începutul unei tendințe de "ascundere" a fantasticului în ficțiune, de diluare a lui până la dispariția totală, fapt care creează o senzație (foarte puternică în unele povestiri) de congruență a verosimilului faptului trăit, fără însă a estompa prea mult depărtarea de coerența lumii reale. Cât despre traducere, numele Teodorei Șandru
Despre alte morți "anunțate" by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/15416_a_16741]
-
iveală cu generozitate, dar și ca un magician. El este, întâi de toate, un maestru al comunicării, se află în posesia tonului adecvat, produce soluția, cu dezinvoltura unor vechi exerciții. Acolo unde prozatorul forțează notă, trecând pe tărâmul magic al ficțiunii. Vorbirea, intervorbirea, dialogul stau la baza: „Îndrăznesc a atrage atenția asupra lor pentru că și azi, spre spaimă mea, societatea intelectuală românească nu a dobândit spiritul dialogului, cel care culminează cu disputa și cu înțelegerea cu tine însuți”. Notă trimite la
Din miez de vorbe by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/6541_a_7866]
-
Dickens, Joyce, Malraux, Michel Berger, Rousseau, Raymond Queneau etc. - ne conduce la ideea că Epilogul genettian se referă nu doar la ultimele trei volume autobiografice ci la toate cărțile anterioare ale autorului de la Figuri la Opera artei, trecînd prin Praguri, Ficțiune și dicțiune sau Metalepsă. Altfel spus, el îi vizează în aceeași măsură pe „Gérard Genette” și pe „Fréderic Genette”, iar daca luăm în considerare ludicitatea-i2 specifică, strecurată mai peste tot în cărțile sale, și pe cel atît de inspirat numit
Gérard Genette și jocul de-a epilogul by Muguraș Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/2492_a_3817]
-
lui Leah, care era la masă și curăța niște mazăre, se uită la ea, mirat de mirarea ei. - Cum adică? Nu dau muzică deloc. E Radio 4. Doar vorbesc. Un exemplu timpuriu pentru maxima: „Uneori adevărul e mai ciudat decât ficțiunea”. 11. Împinge Keisha Blake nu se gândise niciodată că prietena ei, Leah Hanwell, avea un anumit fel de personalitate. Așa cum se întâmplă cu majoritatea copiiilor, relația lor era bazată pe verbe, nu pe substantive. Leah Hanwell era gata să facă
Zadie Smith: NV by Casiana Ioniță () [Corola-journal/Journalistic/3744_a_5069]
-
-l seducă. Să-l facă robul cuvîntului și al poveștii. Să îl învețe să meargă pînă la capăt. De aici și energia care se simte pe scenă. Și de care m-am încărcat și la Brăila. Toată relația dintre planul ficțiunii unui scriitor, proiectat în textele sale, și planul dur, sec al realității existenței lui este pus sub lupă. Sînt scene care au un aer absurd, altele, gogolian, sînt momente de o poezie extraordinară, fină și emoționantă, sînt secvențe care te
înapoi, la literatură! by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/8037_a_9362]
-
de prințesa - să mărturisim că ar fi un deliciu pentru noi să fim ănselati astfel timp ăndelungat." Mărturisire aducând de fapt și un elogiu potrivirii - an spiritul unui autor de geniu - ăntre ănselătoria reală, practicată cu mult duh și minciuna, ficțiunea scriitoriceasca. Depravarea ansa nu este totul... Prințesa ănvărte lumea după cum vrea ea. Din atâția amanți ansa,... diplomați, militari, bancheri, nobili fără vreun hâr, ruși aristocrați fără treaba, Europa toată, ce vreți! - exclama ea ăntr-un loc al confesiunii, nu i-a
Prefăcătoriile printesei by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17435_a_18760]
-
capitalei germane (comparată mereu cu Parisul) îi e posibilă doar prin mirosuri, sunete, suprafețe pipăite. Simțurile fotografului orb, de o acuitate teribilă, rețin și interpretează nu peisajul citadin ci o atmosferă definitorie, detalii declanșînd imagini mentale. Așa-numita proză de ficțiune domină Biblioteca L.I. în care sînt incluși scriitori faimoși precum Bohumil Hrabal, Christa Wolf, Ian McEwan, Bernard Schlink - toți cu fragmente din romane ce vor apărea în curînd la Univers. Tot aici îl găsim cu o proză și pe Antonio
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/16620_a_17945]