7,964 matches
-
El își supraevaluează producția - să-i spunem - intelectuală, adoptând un ton solemn și îngăduindu-și chiar, la un moment dat, să polemizeze de la egal la egal cu Emil Cioran. De fapt, scrierile sale sunt antipatice nu neapărat din cauza lipsei de profunzime, cât din cauza emfazei stilistice. Autorul are elanuri de poet, nesusținute de o autentică aptitudine pentru poezie: „O petală de trandafir dăruită cu pornire gingașă este mai importantă decât orice cadou, căci sentimentele îi dau valoare și strălucire.“ Culmea este că
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
volum de Teatru (editură nemenționată, București, 2000), care ar putea fi citit cu interes și jucat cu succes dacă ar fi... inteligibil. Urmând exemplul lui Dumitru Radu Popescu, alt dramaturg care se ascunde în ceață pentru a da impresia de profunzime, Ion Jurca Rovina atribuie personajelor sale replici sibilinice. Iată un singur exemplu: „LAURENȚIU: Nu. Eu sunt vinovat. Atunci s-a întâmplat, înseamnă... (concentrat) Cred că îmi explic sau pot să-mi explic... dacă mintea noastră ne poate într-adevăr percepe
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
Aethicus, Timișoara, 2001). Având o ideologie nebuloasă, paradoxismul permite orice gen de discurs critic, inclusiv unul bombastic și patriotard: „Geniala ardere nestăvilită, totală, la rugul Poeziei, dăruindu-i-se conștient, cu toată ființa, a proiectat / projetat monumentala operă stănesciană, din profunzimile aurifere ale autohtonismului, în cea mai strălucită priveliște a valorilor literaturii universale din secolul al XX-lea.“ Inteligența exuberantă și grațioasă a poeziei lui Nichita Stănescu dispare sub această maree neagră a superlativelor: „Poezia lui Nichita Stănescu se înfățișează - la
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
acesta nu ar mai ajunge să ne bată la cap cu probleme generate de lipsa spiritului de prevedere (dar, în treacăt fie spus, de ce trebuie neapărat să împuște căprioare?). „Viața e-o constantă ce-a variat mereu.“ (Întotdeauna) Intimidați de profunzimea cugetării, n-o mai comentăm. Așa cum nu le comentăm nici pe altele, care seamănă cu adevărurile pe care conu’ Leonida i le face cunoscute, în cămașă de noapte și cu fes pe cap, Efimiței: „Fie bune, fie rele, toate vin
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
de sus, autopsia sau vederea directă și teofania sau manifestarea lui Dumnezeu) asupra poeziei lui Octavian Doclin.“ „Privirea autopsică“ asupra „liricii docliniene“ reprezintă doar începutul. Pe parcursul investigației, autorul monografiei se scufundă până peste cap în adâncurile acestei lirici: „Coborând în profunzimile semioticii docliniene, revedem, cu volumul în discuție, drumul parcurs de poetul hermeneut, drum al interogațiilor, al incertitudinilor centrate pe zona abisală a actului creator.“ Chiar și dacă s-ar referi la Eminescu, comentariul ni s-ar părea bombastic. La urma
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
dacă cei mai mari inamici ai civilizației nu ar putea să se dovedească a fi intelectualii săi scărpinați Între urechi ce o atacau În momentele sale cele mai slabe - o atacau În numele revoluției proletare, În numele rațiunii și În numele iraționalității, În numele profunzimii viscerale, În numele sexului, În numele libertății instantanee perfecte. Căci la asta se reducea, la o cerere fără limite - insațietate, refuzul creaturii sortite pieirii (moartea fiind sigură și finală) de a părăsi acest pământ nesatisfăcută. O Întreagă listă de cereri și plângeri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
Barzovie-Vodă, Parnasie, Cancioc, Ruxăndrița, Despina, Cosette sunt doar câteva dintre personajele pitorești care traversează romanul lui Groșan, de la Hârlău la Stambul, într-o savuroasă parodie care își seduce cititorul, atât prin talentul de povestitor al scriitorului, cât mai ales prin „profunzimea și dulceața graiului“: „îngăduie-ne, Cetitorule, care te apleci cu sfielnică grijă asupra rândurilor aceste, a face aici o pauză. Trage-ți și tu răsuflarea, hodișnete-ți ochii și lasă-i să lunece iute peste vorbe, căci n-avem nimic din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2188_a_3513]
-
și are aceleași tactici ca În vremurile de glorie. Întâi informațiile despre adversar, apoi strategia de luptă, apoi inspirația salvatoare, miraculoasă, de pe câmpul de luptă. - Peste șaizeci de mii... Îi șopti Oană spătarului Mihail. Fără echipe de cercetare lansate În profunzime. Siguri pe ei. Au incendiat satele și au ucis tot ce au Întâlnit În cale. S-au desfășurat spre nord, aproape până la Lipnic, și spre sud către Orhei, cu direcția de Înaintare Hârlău. Ce-ți spune asta? - Invazie din două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
nu mai știi cine ești. Bill nu deschisese gura. Stătea cu mâinile pe volan, privea nemiș cat puhoiul trupurilor care se năpusteau pe lângă ei și pe deasupra lor. Margaret a constatat că-i apăruseră pete de sudoare pe cămașă, ca mărcile profunzimii oceanelor pe hartă. Arăta liniștit, pe față abia i se citea umbra unei Încruntări, de parcă fuseseră pur și simplu prinși Într-un ambuteiaj. Motorul Buickului continua să sforăie, din când În când se trezea și mârâia răgușit acoperind o clipă
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
găsea în materie de obiecții meschine: „În conformitate cu ordinul Führer-ului, se aștepta ca a douăzeci și cincea divizie de tanchiști-grenadieri să închidă spărtura frontului la Cottbus și să o asigure împotriva penetrării de către câini... Caracterul manifest originar al câinelui Führer-ului este determinat în profunzime de nostalgia depărtărilor... Neantul determinat de nostalgia depărtărilor este, în ținutul Gruppe Steiner, neantul asumat... Neantul se pune în operă între inamicul de pe tancuri și propriile vârfuri...“ Dar acolo unde eram sau unde ar fi trebuit să fiu - spărtura Cottbus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
câte cinci bucăți. Fumam ca și când aș fi învățat de timpuriu. Dar nu a existat nici o criză care să mă facă dependent de nicotină. Nici vreo suferință din dragoste, nici îndoieli fundamentale nu m-au mânat. Probabil că discuțiile aprinse și profunzimea lor clipocind la suprafață au făcut să crească în mine dorința de a face parte cel puțin din comunitatea fumătorilor și de a întinde mâna la fel ca ei după tutun și foiță de țigări; asta m-a făcut dependent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
camarad se numea Joseph, vorbea cu un accent bavarez și era catolic până la Dumnezeu. „Ei și“, a spus ea, „sunt mulți de felul ăsta.“ Eu am afirmat solemn că nimeni nu ar fi fost în stare să vorbească cu atâta profunzime - fanatic, totuși delicat iubitor - în favoarea singurei credințe care aduce fericirea precum camaradul meu Joseph. „ăsta se trăgea, dacă-mi aduc eu bine aminte, din zona Altötting.“ Neîncrederea ei sporea: „Adevărat? Sună exagerat, exact ca una dintre poveștile tale!“. Eu am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
până într-acolo încât să avertizeze împotriva apropierilor de „statul nazist al Gauleiterilor“. Nu pe temeiul poziției sale de director al facultății noastre, ci ca luptător singuratic împărțea bătrânul lovituri în jur: el vedea arta periclitată de „decoratori lipsiți de profunzime“ precum Kandinsky și îi lua apărarea lui Paul Klee, pe care-l numea „un poet care pictează“, împotriva „kitsch-ului țipător de pestriț“ al rusului. După care a fost înjurat pe mai multe voci ca „sclerozat și depășit“, ca „adversar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
lor, ea, care aproape-aprca-pe se simțea miloasă față de o vietate așa de primitivă ca a buretelui. In același timp, gândul că taina și potecuțele acelor mări perfide și căpcăune sunt la îndemîna negoțului omenesc și că bureții, locuitori aderenți ai profunzimilor, se găsesc pe toate cărările o umplea de un fel de vanitate. Nu semăna deloc cu acele femei - cu cele mai multe, zice-se - care vor la picioarele lor oameni și lucruri, dar nu-i lipsea desăvârșit o astfel de înfumurare feminină
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
făcu un semn grăbit, ordonându-i să tacă. Gestul fusese de o surprinzătoare brutalitate și Thorson nici nu păru să-și dea seama că îl făcuse. Nemișcarea tensionată în care rămăsese îi punea brusc în evidență personalitatea, conferindu-i o profunzime fără egal. Acum era un cu totul alt om. Căci sub aspectul impasibil, se dovedea a fi un uragan de energie nervoasă, o ființă cu un potențial aflat la cotele cele mai superioare. Reprezenta porunca fermă, definitivă, fără echivoc. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
zvâcneau, se simțea bolnav și total sfârșit de pe urma experienței pe care o trăise. Întregul corp îi era năclăit de sudoare. "Mi-e frică ― gândi el. Mi-e groaznic de frică. Înnebunesc de frică". Frica probabil ia naștere de undeva în profunzimile coloidale ale trupului. O floare când își închide petalele noaptea, își mărturisește teama de întuneric, dar ea nu are un sistem nervos capabil să transmită impulsuri și nici talamus care să le primească și să traducă mesajul lor electric sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
Gosseyn și gemu ușor. Gosseyn îl reduse la tăcere cu o nouă lovitură și pătrunse prin ușa deschisă. Și se află într-un living-room foarte spațios. Peretele din fundul camerei lipsea. Camera se deschidea direct pe o vastă terasă; în profunzime se vedea o grădină și ceva ce părea o altă vale, aproape estompată de ceață. La dreapta, o scară interioară ducea la etajul superior, iar la stânga, o a doua scară cobora la subsol. Pe ambele laterale ― diverse uși răspunzând în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
inimii, neregulate. Vocea robotului îi răsuna încă în urechi. "Care stea?" Și când se gândea cât timp pierduse. Și câte avea de făcut. Mai întâi de toate, tunelul. Câteva minute mai târziu, el scruta culoarul slab luminat care ducea în profunzimile unui arbore gros de 200 de metri și înalte de aproape doi kilometri. Era destul de întuneric, dar într-unul din dulapurile cu provizii găsise o lanternă atomică. Și Gosseyn și-o însușise. Lăsă ușa deschisă în spatele său și începu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
manifeste în suflet. Ce-a mai bună metodă ar fi ca, dintr-o singură mișcare, să ia revolverul de pe noptieră și să-și tragă un glonț în cap. Dar dorința de a se sinucide nu se manifestă. Din contră, din profunzimile subconștientului răzbătea o veselă certitudine, sentimentul unei victorii sigure, convingerea că nimic nu-l putea opri. Încercă să deschidă ochii și nu reuși. Din cauza drogului hipnotic ― gândi el, simțind că-și pierde răbdarea. E un adevărat drog" Rămase nemișcat un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
În pofida tuturor greșelilor sale, era încă în viață, și cercetările sale progresau. Deja știa o mulțime de lucruri și chiar cele care-i erau încă necunoscute, i se păreau dintr-odată accesibile. Îi rămânea să dea dovadă de mai multă profunzime în gândire, să facă o mai mare abstracție de realitate, să împingă precizia observațiilor sale cu încă o zecimală, și vălul se va ridica, iar descifrarea misterului va fi la îndemâna simțurilor sale. Consecințele acestui raționament erau suficient de ample ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
o porni în lungul balustradei care mărginea gigantica tranșee. În fond, nici nu știa ce căuta. De un singur lucru era sigur: n-avea nici un chef să coboare acolo jos. Trebuia să se găsească undeva un mijloc să iasă din profunzimile acestor rădăcini. O scară, un ascensor, ori altceva. Și ce găsi fu un ascensor. Sau mai bine zis un șir de guri de acces la puțurile unui fel de elevatoare. Două cabine se aflau oprite la nivelul respectiv. Gosseyn încercă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
Luc André Marcel, Charles Pierre Baudelaire și Tudor Arghezi și că ar fi întreținut corespondențe cu ei. Pe alocuri criticii au identificat prezența unui alter-ego, care pare să secondeze în permanență instanța narativă. Ei au remarcat, de asemenea, o oarecare „profunzime ingrată”, nestereotipă, malformată pe alocuri de efuziunile unui optimism inocent care îmbrățișează cu optimism toate nuanțele vieții. Data 1, ...în primă instanță, nu reușesc să înțeleg nimic din purtarea lor pretențioasă, nu pentru că mi-ar lipsi evidențele: poezii, melodii, tablouri
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Georgiana Artenie, Antonela Vieriu, Madalina Tîmpău () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_945]
-
plictisi niciodată. Eu, cel puțin. Pe mine experiența umană mă lasă perplex... Pe mine mă lasă rece... Este, continuă Filip fără a fi auzit replica lui Carol atât de bizară, mereu nouă și neașteptată încât merită să o cunoști în profunzime, până la cele mai mici detalii. Viața este o șansă atât de uimitoare a materiei cu o durată infimă, de o clipă cosmică încât nu merită să o ratăm... Nu trebuie să ne căznim prea mult. O ratăm oricum, murmură Carol
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
eroare de lectură ca și romanele lui Jules Verne - decorul familiar, ca și (aparenta) lor accesibilitate par să oblige la formularea unei judecăți de valoare simplificatoare. Banda desenată nu este și nu poate fi decât un mediu facil, din care profunzimea și natura vizionară a discursului sunt absente, în mod previzibil. A citi, ca și a comenta banda desenată sunt ocupații care, asemenea discuției despre romanele polițiste, afectează statutul de onorabilitate al unui autentic intelectual. Ciclul lui Hergé se încadrează perfect
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
și îngenuncherea lumii libere. Nimic nu este absent din această panoplie de minuni, de la dragonii mecanici până la atelierele sofisticate în care lucrează mințile dedicate celor mai întunecate ambiții umane. Invariabil, ca și în alte situații, Blake și Mortimer străbat în profunzimea misterului, spre a aduce la lumină și recuceri flacăra unei științe ce se cere redată omenirii. Plasând visul lui Coppelius în mijlocul unui ev al războiului rece, textul lui Jacobs ilustrează adaptabilitatea mitică a narațiunii grafice. Tradiția fantasticului este grefată pe
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]