9,038 matches
-
În revistă ,,Cronică”. Considerat un talent precoce - și În acest caz evoluția să lirica este similară celei a poetului din Malini, cu care, coincidență fericită, se Întâlnește, iată, si In prenume - Malin -, Alexandru Malin Tăcu are parte de o moarte stranie, rămasă și azi Învăluita În mister, cu numai câtva timp Înainte de a primi de la Ministerul de Interne pașaportul pentru plecarea definitivă În America, În noaptea de 21/22 decembrie 1986. Adolescentul robust și cu ochii limpezi ( În ,,Suflet de primăvară
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
La orele 19, În mod inexplicabil, Malin a Început să se simtă rău. S-a ridicat de la masă și a plecat la baie. Pe hol s-a Împiedicat și a căzut. În scurt timp tânărul a intrat Într-o comă stranie. Familia a sunat după mașină salvării, care a venit imediat. În orele care au urmat Malin a fost purtat de la un spital la altul. Mai Întâi a ajuns la Urgențe. De aici, În urma unui telefon pretins că ar fi venit
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Tăcu fusese urmărit de Securitate și condamnat la temnița Întrucât a refuzat depunerea jurământului militar În fața steagului sovietic Alexandru Malin Tăcu este, poate, pentru mulți dintre noi, un nume necunoscut, dar care la numai 17 ani a murit În condiții stranii. Malin Tăcu era fiul disidentului Alexandru Tăcu, cel care, la aceeași vârstă la care a murit fiul său, era pentru prima oara arestat de miliție pentru că și-a permis să cânte „Trăiască Regele” la câteva luni după ce acesta abdicase. La
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
torturați de Securitate, parem mai degrabă niște tipi plângăcioși și revanșarzi. Ei, torționarii noștri, sunt parlamentari și «onorabili oameni de afaceri, noi suntem niște anonimi. Niște anonimi cu memorie”... În 1986, Malin, fiul lui Alexandru Tăcu, a murit În condiții stranii: ,,Cea mai grea lovitură pe care mi-a dat-o Securitatea a fost asasinarea băiatului meu, Malin. Din iarnă lui decembrie 1986 viața mea nu mai are nici un sens, aș fi preferat să mă fi lichidat pe mine decât să
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
purtată cu atașatul de presă al Ambasadei SUA la București pe 12 octombrie 1984. ,,Suntem trei poeți: tata, fiica și fiul. Mesajul este adresat celui mai puternic și nobil popor, poporul american”. Doi ani mai tarziu, tânărul moare În condiții stranii, fără ca vreo instanță medicală sau judiciară să ofere vreo explicație. Dialogul purtat Între licean și funcționarul american fusese Înregistrat, cuvânt cu cuvânt, de unitatea specială ,,Ț”, departamentul Securității care avea ca misiune spionarea tuturor convorbirilor dinspre și Înspre ambasadele țărilor
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
relevă că o istorie materială a imaginației. - Daca, În urma convorbirii telefonice cu William Eduard's, Ambasada ar fi răspuns acelui disperat SOS strigat de la Iași, Malin ar fi În viață și astăzi -fericitul unui destin de excepție. Am convingerea mistica, stranie, că cei doi gemeni World Trade Center s-au prăbușit de dorul poetului celest. Fantomă Îndurerata a lui Malin va pedepsi În continuare America pentru crimă făcută. - În noaptea de 21 spre 22 decembrie 1986, Malin al poeziei a căzut
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Fulcinius îl urmează ca o umbră. Împotriva oricărei rațiuni, speră încă. Ajuns lângă împărat, acesta i se adresează cu asprime: — Adică îl considerați magician pentru că e poet? Trio Fulcinius simte cum inima i se oprește în piept. O mo leșeală stranie pune stăpânire pe el. Se luptă din răsputeri să rămână în picioare. Măcar de-ar leșina cu grație în fața împăratului! Dar l-ar putea costa nasul sau câțiva dinți. Augustus vede cum se zvârcolește ca peștele pe uscat și se
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
a cărui luntre e înlocuită de vagonete. Lipsesc Ugolinii cu fiii pentru ca tabloul să fie aidoma infernului. Când ieșim la lumină, am impresia că uriasul Charon se ia după noi. De aici aproape de grotă, urcăm o pantă pronunțată într-o stranie pădure care a încremenit aidoma ca în basme. E o pădure pietrificată. Petrified forest. Ca și fecioara adormită din basme pădurea așteaptă mâna vrăjitorului ca s-o deștepte și să-i dea viață. Câțiva stânjeni, frumos aranjați, îți dau impresia
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
adevărata lor lumină. A fost o dezbatere asupra a ceea ce am putea numi formalități liturgice, spiritele s-au cam Înflăcărat, dar să nu facem din țânțar armăsar. Vezi, dragă Pierre, nu exclud deloc prezența În casa dumitale a unor entități stranii, e lucrul cel mai firesc din lume, dar, cu un minim de bun-simț, s-ar putea explica totul printr-un poltergeist” „A, asta nu exclud”, zise Bramanti, „conjunctura astrală În perioada asta...” „Păi, vedeți! Hai, o strângere de mână și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
În largul lui. BÎrfe de-nchisoare, asta-i tot. — Ei, asta mi-a spus-o un tip. Se certară Încă vreo două minute pe chestia asta. Viv avea senzația c-o fac Înadins - că se dădeau mari Într-un mod straniu, pentru că era ea acolo. Numai dacă n-ar fi venit domnul Mundy! Nu-l lăsa pe Duncan o clipă În pace. Îi făcuse plăcere să stea pe treapta aia și să vadă cum cerul se Întunecă. Dar nu suporta cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
sirene. Oare de ce, se Întrebă Helen, aveau sirenele pe care le vedeai În cărți și-n filme părul auriu? Ea era convinsă că o adevărată sirenă ar trebui să fie brunetă ca Julia. O adevărată sirenă ar trebui să fie stranie, incitantă - să nu semene deloc cu o actriță sau o fată trăsnet. — Julia, mă bucur c-ai picioare și nu coadă, spuse ea, plimbîndu-și degetul mare În cambrura piciorului ei. Chiar așa, iubito? Și eu. — Cu toate că sînt sigură că sînii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
un pieptăne cu dinți rupți. Săltă un ciob dintr-o ceașcă de porțelan care avea Încă un mîner delicat. Apoi - fără să-și dea seama de ce, poate că cineva Îi pronunțase numele și cuvintele Îi ajunseseră la ureche printr-o stranie legănare a sunetelor voicilor, rîsetului sau apei - Își Întoarse capul spre dig și privirea lui se Întîlni cu a unui bărbat chel care stătea Împreună cu o femeie lîngă unul dintre picioarele digului. Duncan recunoscu bărbatul imediat. Era din Streatham; locuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
odată, un doctor spunînd că privitul mîinilor atunci cînd ți-este frică te ajută să te calmezi. Dar el devenise mai conștient de sine - mîinile i se păreau ciudate, de parcă ar fi fost ale unui străin. Își simțea tot corpul straniu și strîmb; brusc simți acut existența inimii și plămînilor și Începu să i se pară că, dacă le-ar scăpa din vedere doar o secundă, organele ar ceda imediat. Stătu pe bancă ținîndu-și ochii strîns Închiși, transpirînd, aproape gîfÎind sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
mai bine. Dacă-și Întindea mîna și atingea peretele, putea pipăi tencuiala scrijelită de cei care stătuseră acolo cu ani În urmă: J.B.decembrie 1922, L.C.V. nouă luni zece zile 1934... Datele nu erau prea vechi ca să aibă un aer straniu, dar Îi plăcea să se gîndească la oamenii care le scrîjeliseră, la instrumentele mici pe care le folosiseră probabil, ace și cuie furate, cioburi de porțelan. Odihnească-se-n pace George K, un țicnit mișto; asta-l făcu să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Își scosese o șapcă mototolită și-și aranja părul pe care Julia i-l răvășise. — Mă bucur să vă cunosc, domnișoară Giniver, zise el. Mi-e teamă că Julia are dreptate În ce privește mîna mea. V-ați uitat pe-aici? — Da. — Stranie meserie, nu-i așa? Numai praf peste tot. N-a fost așa În celălalt război: atunci era numai noroi. Te Întrebi cum o să fie următorul. Cenușă, bănuiesc... Mi-ar plăcea să fac doar case noi, nu să rîmez În astea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
trebuie să ne oprim? Întrebă Helen. —... doisprezece, treisprezece, paisprezece, cincisprezece - acum! Deschiseră ochii și clipiră. — E mai bine așa? — Nu cred. E Întuneric ca-n fundul iadului. Își aprinseră lanternele și coborîră treptele. Figura Juliei apărea În toată paloarea ei, stranie, Încadrată de liniile gulerului ridicat și ale șepcii. Unde vrei să mergem? Întrebă ea. — Tu ești veteranul În chestiile astea. Alege tu. — Bine, zise Julia, hotărîndu-se brusc. O luă pe Helen de braț. Pe-aici. O luară la stînga, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
a turnului, și-și Întorseseră fețele una spre alta, pentru a-și vorbi Încet. CÎnd Julia rîse, Helen Îi simți respirația aproape de gura ei: caldă, cu damf de vin și un miros ușor acru, de tutun. — Nu crezi că-i straniu, spuse Julia, să te aduc aici, la ruina unei biserici, În toiul camuflajului? Nu, cred că-i minunat, zise Helen simplu. — Mai bea niște vin, răspunse Julia, Încă rîzÎnd. Helen refuză, clătinînd din cap. Inima Îi bătea În gît. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
a făcut milă de ea. E-o simplă verighetă, la urma urmelor. Ce contează asta În vremea de azi? Încerca să nu ia lucrurile În serios, dar, de fapt, regreta că renunțase la verighetă. Își simțea mîna pe volan goală, stranie și lipsită de noroc. — Poate o să mă Întorc la spital mîine, zise ea, să văd cum se mai simte. — Sper să o găsești acolo, spuse Mickey cu Înțeles. Kay nu dorea s-o privească În ochi. — A vrut să riște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și borcănelele de pe toaleta lui Viv zăngăniră și lunecară. Duncan trase fereastra și aranjă draperiile. CÎnd aprinse lumina, el și Alec clipiră. Lumina făcea ca toate lucrurile din cameră să pară și mai ciudate. Și această stare deveni și mai stranie decît era. Poate că din cauza atmosferei bolnăvicioase din casă... Duncan Își aminti clar de mama lui În perioada bolii, cînd taică-său trimitea după mătușa lui, apoi după doctor - oamenii intrau și ieșeau, șoptind În miez de noapte, agitîndu-se, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Bineînțeles c-atunci! zise Alec pierzîndu-și răbdarea. Așa vin ăștia! Nu știai? Atunci cînd te-aștepți mai puțin. Își curmă vorbele brusc. Duncan se uită la ușă, amintindu-și din nou de boala maică-sii, avînd din nou acel simțămînt straniu, așteptîndu-se pe jumătate să audă oameni vînzolindu-se prin hol... În schimb, auzi bufniturile neîntrerupte ale avioanelor, bum-bum-ul monoton al bombelor, urmat de funinginea care se rostogolea pe horn. Îl privi din nou pe Alec, și deveni tot mai neputincios. Căci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
direct din paginile unei reviste la modă? Purta pantaloni strîmți, cu talie joasă, cizme cu vîrful ascuțit și cămașă strînsă pe corp, iar În păr avea șuvițe roșii. — Eu sînt, firește, Emma, zise ea. Iar tu ești, firește, Ellie. Ce straniu, adăugă zîmbind. Ești Îmbrăcată exact ca mama. Tatăl lui Dan mă inspectă din creștet pînă În tălpi, apoi se uită la Linda și izbucni În rîs. — Doamne Dumnezeule! exclamă el. Ce coincidență extraordinară. — Știu, m-am strîmbat. Mă simt ușor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
vreodată despre genul ăsta de stres, eu, personal, nu l-am simțit niciodată. Mă rog, mai puțin certurile cu Dan din cauza Lindei, desigur. Iar În momentele În care reușeam să mă detașez de ce se petrecea În jurul meu, mă cuprindea o stranie fascinație privind-o pe Linda cum se enervează tot mai mult, pe măsură ce nunta se apropia. Acum, cînd rochia nu dă nici un semn că are de gînd să se Încheie, Linda pare pe punctul de a izbucni În lacrimi. — La dracu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
bucătărie. Dintr-odată, sînt foarte agitată. Ăsta nu e un vis. Nu e o fantezie. E un bărbat În apartamentul meu, cu care intenționez să mă culc, un bărbat care nu e soțul meu. Toată situația a devenit brusc foarte stranie. Și nelalocul ei. Vrei niște vin? strig eu, dorind să-mi petrec restul serii În bucătărie, să pot găsi o cale de a evita inevitabilul. Un pahar de vin roșu ar fi minunat, Îmi răspunde el. Te pot ajuta cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
de situații nu sunt deloc marginale și nicidecum rare; dimpotrivă, este crucial să le înțelegem pentru a descifra cum funcționează o societate. Dată fiind centralitatea acestor situații, precum și frecvența mare a apariției lor, inclusiv în societatea noastră, ar fi fost straniu ca ele să nu fie notate de diverși autori înzestrați cu un spirit ascuțit de observație. Dintre multele exemple posibile, mă voi referi aici la câteva, alese mai mult sau mai puțin întâmplător. În Ciulinii Bărăganului (1997, p. 173), Panait
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Adrian Miroiu () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1759]
-
aruncă frunzișul întunecat la culoare în aer, de parcă ar vrea să străpungă albastrul cerului. Chiar și speciile de copaci din țara sa sunt prezente în acest vis, deși nu le-a mai văzut de ani întregi. Stejari cu forme ciudate, stranii, transformându-se pe nesimțite în sălcii cu capetele plecate, în timp ce el se perpelește și se întoarce în somn. Visul acesta îl face să se trezească asudat și obosit, iritat că pădurile sale au căpătat așa o alură comercială, neghioabă. Ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]