7,772 matches
-
sondajelor sau a proiectelor experimentale. Pe de altă parte, superficial se referă, de obicei, la obținerea datelor pe baza descrierilor, a observațiilor sau a interviurilor. Specialiștii au început să evite acești termeni din ce în ce mai mult. Limbajul informal care utilizează termenii „cercetare superficială” și „cercetare profundă” are o implicație peiorativă, este simplist și uneori enervant. Aceste cuvinte implică o relație între un superior și un subordonat. Î. Cum determinăm validitatea?tc "Î. Cum determinăm validitatea?" R. Ne uităm la procedeele folosite pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
cultură, s a găsit deodată față cu civilizațiunea occidentală, era firesc să nu înțeleagă întregul mecanism și întregul mers al acestei civilizațiuni; era firesc ca de multe ori să confunde cauza cu efectul, și să crează că, imitând în mod superficial efectele, luând pur și simplu formele cari lea luat civilizațiunea Occidentului, noi aveam să ajungem la același rezultat la care a ajuns Europa, și a uitat că ceea ce ne impune nouă în străinătate, ceea ce ne impune atât de tare încât
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
dintrun avânt general, cari cred că cu vorba și cu apel la sacrificii se poate îmbunătăți o stare socială. Nu, au fost măsurile acele lente, ce vin în ajutorul muncii latente, cari fără zgomot măresc avuția națională, iar nu munca superficială a vieții noastre de politicieni.<ref id=”1”>Ibidem, p. 612.</ref> Moștenirea junimistă Sunt numai 23 de ani de atunci [de la 1913 - nota noas tră], dar cât de mult mi se pare! Întradevăr, câte prefaceri, quantum mutatus ab illo
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
a unui conținut purulent. Etiologie. Stafilococul (circa 80% din cazuri) și streptococul sunt cei mai obișnuiți germeni patogeni. Mai rar pot fi întâlniți colibacili, pneumococul sau germeni anaerobi. Abcesul cald „aseptic” (abces de fixație) este produs prin injectarea în țesuturile superficiale a unor substanțe iritante (iod, calciu etc.). Patogenie: Cum se formează un abces? Una sau mai multe colonii microbiene pătrund în organism printr-un punct de efracție a pielii sau mucoasei unde, prin progresie de-a lungul unor conducte naturale
Chirurgie generală. Vol. I. Ediția a II-a by Prof. Dr. Costel Pleşa, Dr. Viorel Filip () [Corola-publishinghouse/Science/751_a_1185]
-
erodate, generând hemoragii grave. Reparația este lentă (câteva săptămâni), tendința la granulare redusă, rămânând de obicei pierderi mari de substanță, retracții musculare și tendinoase, ce dau cicatrici vicioase, deformante, retractile. Din punct de vedere topografic, flegmoanele se pot clasifica în: superficiale (subcutanate); profunde (subaponevrotice); totale, suprași subaponevrotice (flegmonul Chassaignac). Semne clinice : în perioada de debut, predomină semnele generale: febra ridicată (39 40°C), frisoane, alterarea stării generale, insomnii, vărsături. Examenul local, constată o tumefacție difuză și dureroasă, la început în jurul porții
Chirurgie generală. Vol. I. Ediția a II-a by Prof. Dr. Costel Pleşa, Dr. Viorel Filip () [Corola-publishinghouse/Science/751_a_1185]
-
ca un prag („bureletul”) și reprezintă adevărata zonă de extensie a procesului patologic. Frecvent, edemul dermic provoacă prin presiune un clivaj dermo-epidermic, ceea ce explică apariția flictenelor. Uneori apar arii de necroză a epidermului decolat, care se elimină lent, ca sfacel superficial. Microscopic, se constată la nivelul dermului o infiltrație leucocitară masivă, iar la periferia leziunii prezența în număr mare a streptococilor dispuși în "lanțuri". Simptomatologie. Incubația este scurtă, de 1-3 zile. Debutul este brusc, uneori dramatic, cu frison puternic, febră mare
Chirurgie generală. Vol. I. Ediția a II-a by Prof. Dr. Costel Pleşa, Dr. Viorel Filip () [Corola-publishinghouse/Science/751_a_1185]
-
sanguine (mai ales la alcoolici și vârstnici); erizipelul flegmonos formă de tranziție între forma comună și flegmonul difuz, ce evoluează frecvent spre supurație; erizipelul gangrenos (necrotic) formă gravă, chiar mortală. Apare la nivelul scrotului, vulvei, pleoapei, fiind însoțit de gangrenă superficială precoce și edeme gigante, fiind întâlnită la bolnavii tarați. erizipelul recidivant cu caracter repetitiv și sechele restante. 2. topografice: erizipelul fețeirăspunde repede la tratament, dar neglijat poate duce la necroza tegumentelor palpebrale; erizipelul membrelor inferioare are o evoluție dificilă, frecvent
Chirurgie generală. Vol. I. Ediția a II-a by Prof. Dr. Costel Pleşa, Dr. Viorel Filip () [Corola-publishinghouse/Science/751_a_1185]
-
anumit punct al suprafeței cutanate, intensitatea stimulului fiind indicată de un termocuplu. Senzația de durere viscerală provine de la unul din organele interne, pragurile de sensibilitate dureroasă diferă de la un țesut la altul. În raport cu distribuirea receptorilor algici putem deosebi: 1. Durerea superficială; 2. Durerea somatică profundă (periost, mușchi, țesut conjunctiv); 3. Durerea viscerală. Factorii care pot provoca durerea sunt: * moxe mecanice * noxe chimice * noxe prin ischemie * noxe inflamatoare Durerea este însoțită de următoarele fenomene: * creșterea sensibilității în teritoriul cutanat corespunzător (hiperestezie, hiperalgezie
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
inclusiv pe cei motori, se exprimă prin mișcări rapide ale ochilor iar tonusul său muscular se prăbușește cu totul. Pentru a-l trezi din această stare pe cel care doarme este nevoie de stimuli mult mai intenși, decât în timpul somnului superficial (aspect demonstrat prin studiul psihofizic al pragurilor). Subiectul se află izolat de mediu, inapt de acțiune, dar cu o activitate electrică cerebrală foarte intensă. În timpul somnului paradoxal subiectul visează. Somnul lent și somnul paradoxal se succed în mod ciclic în
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
Un obstacol real în calea expansiunii pașnice a noii credințe trebuie să fi existat în cultul împăraților, deoarece mesajul unui Răscumpărător, care a fost răstignit ca un făcător de rele, nu se putea afirma cu ușurință într-o lume devenită superficială și a unei înfățișări auguste așezată pe tronul imperial, cu un decor impunător. Pe lângă aceasta, statul putea folosi toate mijloacele de constrângere dacă discipolii Evangheliei îndrăzneau să disprețuiască ori, chiar și numai în cuvinte, să atace acest cult de stat
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
negativ era înspăimântătoarea carență de simț moral, evidentă în cultele misterelor orientale, ale căror caractere orgiastice conduceau adesea spre forme de depravare. La baza tendinței cultelor misterelor înclinate spre manifestări exterioare, destinate să acționeze asupra simțurilor, se afla o religiozitate superficială datorată civilizației elenistice, care pierdea tot mai mult din profunzime și interioritate. Asupra tendințelor la fel de negative care, disprețuind convingerile și formele de cult ale religiilor antice nu făceau decât să diminueze respectul față de factorul religios, au avut o anumită influență
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
de comportamentul împăratului în funcție, de relația sa cu cei din subordine, astfel încât puteau oscila foarte ușor de la păgânism la creștinism și invers. Deși se începuse procesul de creștinare în cadrul structurii militare, credința soldaților nu se înrădăcinase încă profund. Pasivitatea superficială cu care au acceptat la început un împărat cu înclinații creștine, apoi ultimul sentiment intens de scurtă durată al păgânismului cu Iulian Apostatul (361-363) și definitiva restabilire ulterioară a creștinismului, ne demonstrează diminuarea puterii armatei și inexistența unei conștiințe decise
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
credinței creștine. Preocupările lui Tertulian erau destul de exagerate: creștinii nu erau obiectul cuceririi păgânilor, ci invers. Păgânii, mulțumiți de riturile proprii, nu cercetau esența religiei lor și nici nu trăiau după spiritul acesteia; erau obișnuiți cu o trăire religioasă tradițională superficială și nu cunoșteau prozelitismul. Nevoia de prozelitism au cunoscut-o mai întâi evreii, iar mai apoi creștinii, care, după aproape o sută de ani de la momentul morții și învierii lui Isus, puteau să se laude, prin glasurile lui Iustin, Herma
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
rugăciunea profundă a soldaților creștini, astfel încât, atunci când îi sfătuia și îi învăța pe soldații săi modul demn de a se ruga, foarte probabil intenționa să se refere la scena la care la care luase parte pe câmpiile Germaniei, criticând rugăciunea superficială: Rugăciunea atenienilor: „Fă să plouă, fă să plouă, prietene Zeus, pe câmpiile atenienilor și pe pajiști“. Ori nu vrem să ne rugăm, ori să ne rugăm cu tot sufletul și cu toată libertatea cuvintelor. În urma rugăciunii soldaților romani creștini s-
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
trebuia să fie pedepsit. Evreii au reușit să-i târască după ideile lor și pe creștini, provocând contra lor o persecuție nedeclarată oficial. Critica modernă nu recunoaște în Domițian un adevărat persecutor al creștinismului și respinge judecățile, în opinia sa, superficiale ale lui Irineu, Eusebiu, Orosius, Sulpicius Severus și Tertulian asupra entității și calității persecuției sale dintre anii 95-96. Aceiași critică pune la îndoială creștinismul lui Flavius Clement și al soției sale Domitilla, socotindu-i mai curând simpatizanți ai iudaismului. Considerând
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
Inerția creștinilor din timpul domniei lui Domițian a creat premizele doctrinei antimilitariste a ereticilor și ale creștinilor din secolele posterioare, iar ruptura completă dintre Imperiul roman și creștinism a fost identificată în atitudinea ireconciliabilă a procesului de la Ierusalim, în condamnarea superficială și nedreaptă a lui Ponțiu Pilat (10 a.Chr.-39 p.Chr.) și în moartea inocentului Isus. După condamnarea lui Clement și a soției sale Domitilla, Domițian a privit cu alți ochi creștinismul infiltrat în aristocrația sa și chiar în
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
noi, din numele martirilor evocați de scriitorii creștini și de către martirologiile comunităților creștine, care s-au îngrijit să păstreze cultul martirilor celebrându-le dies natalis și păstrându-le trupurile. Unii istorici, precum Grégoire, Hertling și De Moreau prin calcule prea superficiale urcă numărul victimelor din toate persecuțiile romane la doar câteva mii. Adevărul este că la o distanță de atâtea secole nu se mai poate da vreodată o cifră nici măcar aproximativă, deoarece documentele contemporane și cele tardive îi amintesc numai pe
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
să glumească, l-a umplut de valori și de defecte. Tradiția păgână l-a prezentat ca pe un geniu rar de gânditor și de conducător fără a face economie de laude, iar cea creștină l-a ilustrat lipsit de personalitate, superficial și fără scrupule, înconjurându-l de ură și dispreț, după cum am văzut mai sus. Prin disprețuirea creștinismului, Iulian își propusese restaurarea imperiului pe baza tradițiilor păgâne, prin renașterea păgânismului lipsit de putere și în agonie, cu templele sale în bună
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
De-a lungul micii școlarități, pot fi distinse două stadii ale dezvoltării imaginației: 1. Stadiul inițial - specific primelor două clase, ce se caracterizează prin aspectul sărac în detalii al imaginilor create. Având o redusă experiență de viață, copilul realizează combinații superficiale, spontane, cu numeroase elemente fantastice, inadecvate. 2. Stadiul al doilea - specific claselor III-IV, apariția căruia este determinată de contactul sistematic cu procesele de învățare care ordonează și sistematizează procesele imaginative. Se disting acum imaginile prin mai multă plenitudine, coerență și
COMPORTAMENTE CREATIVE ÎN ȘCOALĂ by Adriana Apostol, Iuliana Olaru () [Corola-publishinghouse/Science/720_a_1436]
-
given), precum urmează prezentată grupului, fie de către cineva din afară (clientul expert), fie de cineva din grup. Scurta analiză a PAG face ca ceea ce este străin să devină familiar prin intermediul metaforelor și analogiilor. Purjarea este procesul de eliminare a soluțiilor superficiale ce apar în urma analizării problemei din etapele anterioare. Etapa 2. Problema așa cum a fost înțeleasă (PAUproblem as understood): fiecare participant descrie problema așa cum a înțeles-o el; liderul notează fiecare punct de vedere. Etapa 3. Zborul sinectic. Membrii se îndepărtează
COMPORTAMENTE CREATIVE ÎN ȘCOALĂ by Adriana Apostol, Iuliana Olaru () [Corola-publishinghouse/Science/720_a_1436]
-
că se mobilizează pentru război, sau protestează împotriva abrogării drepturilor lor de către stat sau se organizează pentru recunoașterea internațională a drepturilor omului pentru femei. În plus, abordarea obiectivistă a unei mari părți din teoria relațiilor internaționale produce o cunoaștere relativ superficială și tinde să reproducă dihotomiile care au ajuns să dividă domeniul. Aceste dihotomii sunt genizate: ele definesc puterea ca putere asupra celorlalți, autonomia ca reacție mai degrabă decât ca relație, politica internațională ca negare a politicii interne "blânde" și ca
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
a varietății pozițiilor adoptate de adepții ecologismului și ambientalismului, ea îndeplinește aici o funcție utilă de reprezentare a unor tipuri ideale. Este clar că nu există o poziție ambientalistă distinctă asupra Relațiilor Internaționale. După cum o ilustrează chiar și un studiu superficial al literaturii din domeniul Relațiilor Internaționale care abordează tema mediului, poziția ambientaliștilor este compatibilă cu poziția instituționalist-liberală, cum ar fi cea susținută de Keohane (1989a). De fapt, majoritatea autorilor din aria Relațiilor Internaționale care scriu pe tema mediului și care
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
o cunosc numai oamenii care n-au un conținut lăuntric mai adânc și care nu se pot menține vii decât prin stimulente exterioare. Toate nulitățile caută varietatea lumii din afară, fiindcă superficialitatea nu este altceva decât realizarea prin obiecte. Omul superficial n-are decât o problemă: salvarea prin obiect. De aceea, el caută În lumea din afară tot ceea ce aceasta Îi poate oferi pentru a se putea umple de sine Însuși cu valori și lucruri exterioare.” (E. Cioran) Obiectivitate - subiectivitatetc "Obiectivitate
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
se stinge cu apă. (Suferința unui dor neîmplinit nu poate fi stinsă, Într-adevăr, prin lacrimile regretelor, ci prin noi fapte sau mărturii de Încredere reciprocă.) S-a dus bou și s-a Întors vacă. Situația este caracteristică acelui tânăr superficial sau dezinteresat de Învățătură care se Întoarce de la studii și mai puțin instruit decât atunci când a plecat.) „Poate că singura demnitate adevărată a omului este capacitatea de a se depăși pe sine.” (M. de Unamuno) Într-un picior n-ajungi
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
folosirea păcătoasă a libertății! Μ Drumul cel mai scurt spre obținerea desăvârșirii este - spun filosofiile existenței - cel prin greșelile și căințele proprii. Μ Cel care consideră că simplele scuze sunt suficiente pentru a repara nedreptatea făcută cuiva dovedește că este superficial, În primul rând, În raport cu sine Însuși. Μ Unii realizează actul mustrării de conștiință cu o ipocrizie disimulată: se declară neputincioși În lupta cu propriile slăbiciuni, pentru a obține astfel mila celorlalți și justificarea pentru viitoarele lor păcate. Μ Câte Îndoieli
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]