70,637 matches
-
în T.A.T. Distincția rămâne însă valabilă în ceea ce privește majoritatea informațiilor pe care le oferă cele două tipuri de probe. Testul interpretării petelor de cerneală, creat în 1921 de Rorschach este dintre metodele proiective cel mai utilizat în clinică. El constă în 10 planșe standardizate conținând pete de cerneală alb-negru și color, simetrice față de mijlocul planșei și care sunt prezentate subiectului în ordine, de la 1 la 10, cu instructajul de a spune examinatorului cu ce seamănă, ce ar putea fi sau
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
și tumorală, dar și în cea psihiatrică (în psihoze exogene, endogene etc.). Ele se pot clasifica în două grupe (categorii): 4.1.1.1. Tulburările cantitative ale percepției Tulburările cantitative ale percepției cuprind trei forme: hiperestezia, hipoestezia și anestezia. Hiperestezia constă în exagerarea acuității senzoriale. Stimulii fizici sunt percepuți cu mare intensitate, uneori global, pe toți analizatorii, alteori limitat, la unul singur (cutanat, vizual sau auditiv etc.). Hiperestezia se întâlnește în intoxicația cronică cu substanțe psihostimulante (amfetamină, cofeină etc.), în stările
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
psihiatrică se descriu numeroase tipuri de iluzii, mai frecvente fiind următoarele: 1) Iluzii vizuale dintre care amintim metamorfopsiile impresia de deformare a obiectelor, ca de exemplu macropsia obiecte văzute mai mari, micropsia mai mici etc. Pareidolia este o iluzie vizuală constând în faptul că bolnavul consideră desenele de pe covor, perete etc., drept persoane, ființe fantastice etc. Falsele recunoașteri sunt identificări greșite ale unor persoane, care trebuie deosebită de confuzia de persoană întâlnită la indivizii normali în condițiile în care percepția se
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
incomplet din motive diferite (ceață, luminozitate slabă etc.) și care se corectează rapid. Iluzia sosiilor apare când se atribuie aceeași identitate mai multor persoane sau ființe care se aseamănă atât de mult încât nu pot fi deosebite. 2) Iluziile auditive constă în impresia că diferite sunete sunt mai apropiate sau mai îndepărtate, mai puternice sau mai estompate. Alteori, impresia poate fi mai distorsionată, în acest caz sunetele fiind percepute de către bolnav sub forma unor cuvinte, strigăte, interjecții etc. identificarea lor făcându
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
delirantă în care iluzia și interpretarea se desfășoară pe fundalul intuiției delirante. 3) Iluzii gustative și olfactive reprezintă perceperea unor senzații gustative și mirosuri altele decât cele normale. Ele se deosebesc greu unele de altele. 4) Iluzii interoceptive sau viscerale constă în perceperea eronată a funcționării unor organe sau aparate (destul de frecvent din sfera-digestivă). 5) Iluziile de modificare a schemei corporale sunt determinate de o percepție denaturată a corpului în ceea ce privește forma, mări mea, greutatea și poziția corpului. Bolnavii au senzația că
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
aparținând unor membrii ai familiei, prietenilor sau cunoștințelor. În unele cazuri de psihoză delirant-halucinatorie, bolnavul atribuie vocile lui Dumnezeu, diavolului etc. (îndeosebi în psihoza cu tematică delirantă mistică). După conținut, vocile pot fi binevoitoare, agreabile, chiar laudative, sau neplăcute, răuvoitoare, constând în injurii, reproșuri, amenințări etc. Limbajul vocilor este cel mai frecvent unul uzual, obișnuit, din vocabularul curent, dar pot exista și voci care folosesc cuvinte necunoscute, străine, sau pot forma cuvinte care se pot încadra în neologisme (cuvinte bizare sau
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
de animale (insecte, șobolani, șerpi, câini) cu care se luptă, încearcă să le alunge etc. Mai sunt și halucinații în care "perceperea" obiectului se face în afara câmpului optic (de exemplu, vede în spate, numite halucinații extracampine). Halucinații olfactive și gustative constă în perceperea de către bolnav a unor mirosuri, cel mai frecvent neplăcute, dezagreabile (de carne în putrefacție, ouă clocite etc.) și mai rar agreabile (de fân proaspăt cosit, de flori, parfum etc.). Senzațiile oferite de simțul gustativ sunt de asemenea și
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
în păianjen etc. Aceste halucinații se întâlnesc îndeosebi în delirele hipocondriace, delirul de negație și delirul metabolic (din schizofrenie, parafrenie, melancolie etc.). Un alt tip de halucinații, mai puțin întâlnite sunt cele din sfera genitală sau ale simțului genetic, și constă în senzații de la simple atingeri până la senzația voluptoasă a unui act sexual. Înainte, aceste halucinații se întâlneau mai ales în delirele din cadrul isteriei (psihoze isterice) și delirele mistice (erau relativ frecvente în secolele XVIII-XIX). Halucinații kinestezicemotorii sau motrice ca și
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
un defect de integrare gnozică (de transformare a excitației în senzație și a acesteia în imagine perceptivă) prin leziunea centrilor de integrare. Majoritatea agnoziilor se întâlnesc în patologia neurologică, dintre care amintim cele mai importante: 1. Agnozia vizuală (cecitatea psihică) constă în tulburarea recunoașterii semnificației obiectelor, imaginilor sau persoanelor, deci vederea este intactă, normală, iar conștiința limpede, clară. 2. Agnozia culorilor este tulburată clasificarea culorilor, însoțită de amnezia și numele acestora. 3. Agnozia obiectelor animate, în speță a fizionomiei; bolnavul nu
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
este tulburată clasificarea culorilor, însoțită de amnezia și numele acestora. 3. Agnozia obiectelor animate, în speță a fizionomiei; bolnavul nu recunoaște persoane cunoscute sau nu se recunoaște pe sine privindu-se în oglindă (prosopagnozia). 4. Agnozia simbolurilor grafice (cecitate verbală) constă în imposibilitatea înțelegerii limbajului scris (alexie), a scrierii cuvintelor (agrafie), incapacitatea de a recunoaște cifrele și simbolurile aritmetice (alexia cifrelor acalculie). 5. Agnozia auditivă (surditate psihică) se manifestă prin incapacitatea de identificare a sunete lor, zgomotelor sau cuvintelor (surditate verbală
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
și volumul obiectelor (amorfognozie) sau a însăși obiectelor (astereognozie) prin explorarea tactilă. Dintre agnoziile care interesează schema corporală amintim: 1) Sindromul Anton-Babinski bolnavul nu este capabil să-și recunoască boala în paraliziile organice (nu-și identifică paralizia). 2) Sindrom Pick, constă în incapacitatea localizării segmentelor corporale, cu pierderea orientării dreapta-stânga. 3) Asomatognozia se manifestă prin ignorarea și nerecunoașterea unuia sau mai multor segmente ale corpului sau a corpului în întregime. 4) Membrul fantomă reprezintă perceperea unui segment corporal care lipsește. Se
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
informațiilor. Este o funcție psihică deosebit de importantă deoarece nu poate exista cunoaștere fără memorie. Schematic se descriu trei timpi în procesul memoriei: 1. fixarea sau memorarea; 2. conservarea, păstrarea informației și 3. evocarea, reactualizarea sau cum spune Barbizet rememorarea care constă în recunoașterea și reproducerea informației. Formele clinice ale tulburărilor de memorie: 4.1.3.1. Dismnezii cantitative 1) Hipermneziile sunt evocări rapide, involuntare și multiple ale unor situații ce îndepărtează subiectul de prezent pentru scurt timp. Pot apărea la persoanele
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
eșecuri. Din punct de vedere psihopatologic, ele se întâlnesc în manii și în sindroamele paranoide. Hipermnezia are un caracter selectiv, urmărind cu precădere datele ce au legătură cu preocupările delirante ale pacienților. Mentismul este o formă particulară de hipermnezie și constă într-o invazie involuntară de amintiri și de idei pe care subiectul nu o poate controla, el devenind un simplu spectator. 2) Hipomneziile: sunt evocări lente și incomplete. Pot apărea și la persoane sănătoase atunci când ele sunt surmenate sau prezintă
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
Psihiatria distinge două categorii de tulburări de gândire: 1) Tulburări de formă, care se referă la modul în care se realizează fluxul ideativ, asociațiile de idei, promptitudinea și viteza lor de exprimare. 2) Tulburări de conținut sau de fond care constau în modificarea calitativă a gândirii, la acele producții ideative, intelectuale care tulbură homeostazia psihologică, sunt neplăcut percepute sau care nu mai corespund realității. Aceste tulburări de gândire sunt frecvent însoțite de tulburări în sfera afectivă, a senzorialității, conștiinței și imaginarului
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
subiectului. Conținutul ideii prevalente poate fi patologic, care se poate manifesta printr-o excesivă preocupare față de problemele diverse din sfera de interes a bolnavului. Ideile prevalente de tip cenestopat sunt destul de frecvente la personalitățile dizarmonic structurate și la nevrotici. Ele constau în grija exagerată pentru sănătatea proprie, motiv pentru care se adresează diferiților medici, solicitând examinări și investigații paraclinice repetate. 2) Obsesia este un gând sau o idee ce se impune spontan conștiinței individului și care nu reușește să se debaraseze
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
deficit câștigat (în demență). Se urmărește a se aprecia din punct de vedere psihologic indicele de deteriorare intelectuală (I.D.). 4.1.5. Imaginația și tulburările ei Imaginația este procesul ce rezultă din combinarea și recombinarea imaginilor din experiența anterioară și constă în dobândirea unor imagini noi fără a vrea un corespondent în realitate sau în experiența noastră personală. Procesele imaginației umane au un rol deosebit de important în viața individului, în special în relația lui cu lumea. Teritoriul imaginației este al normalității
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
diferite forme, cu foarte bune rezultate. Agitația psihomotorie este destul de frecvent întâlnită în multe alte boli psihice, dintre care amintim: psihoze delirante acute, demențe (presenilă, senilă, vasculară, posttraumatică, alcoolică), depresia de involuție, tulburarea organică de personalitate, atacul de panică. Hipobulia constă în diminuarea activității voluntare. Intensitatea hipobuliei este variabilă, de la forme ușoare până la stări profunde de inhibiție, nerăspunzând la stimulii verbali și fizici. Această stare se numește stupoare și se întâlnește cu deosebire în stările depresive severe (este stupoarea melancolică), în
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
a concepe și desfășura o activitate finalizată este aproape nulă. Apare în formele grave de depresie și schizofrenie în demențe (stadiul terminal), în oligofrenie gravă (idiotism). 4.1.9.2. Tulburările calitative ale voinței Predescu (1989)71, pe lângă parabulie, care constă: "într-o insuficiență volițională, însoțită sau determinată de anumite dorințe, pulsiuni și acte parazite" și disbulie care se caracterizează prin dificultatea de a trece la acțiune sau a o termina, mai includ: impulsivitatea și raptusurile anxioase. 1. Actele impulsive-sunt activități
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
despre evenimente trecute, iar amnezia anterogradă e inabilitatea de a fixa și evoca noi informații; amnezia poate fi determinată de afecțiuni cerebrale datorate unor atacuri, traumatisme craniene, deficiențe nutriționale cronice, expunere la toxine sau abuz cronic de substanțe; tratamentul amneziei constă în îndepărtarea agenților ce contribuie la întreținerea simptomelor și identificarea unor stimuli și repere mnezice. 7.2.4. Aspecte legate de gen și cultură În ultima vreme, atenția cercetătorilor s-a îndreptat și asupra rolurilor de gen și a factorilor
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
că ECT putea calma schizofrenia, așa cum un atac de epilepsie ii poate calma și seda pe epileptici. În cele din urmă, medicii au demonstrat că ECT nu era eficientă în cazul schizofreniei, dar că era eficient în cazul depresiei. ECT constă într-o serie de tratamente în care criza cerebrală este indusă prin mișcarea curentului electric prin creierul pacientului. Pacienților li se dau calmante pentru relaxarea musculară și sunt anesteziați, astfel încât să nu conștientizeze momentul crizei, și pentru a nu suferi
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
care trece curent de 70 la 130 volți, îi sunt atașați de cap pacientului, iar curentul trece printr-o parte o creierului timp de o jumătate de secundă. Pacienții intră în convulsii care durează aproximativ 1 minut. Tratamentul complet ECT constă în 6 12 ședințe. ECT se prescrie pacienților care nu au reacționat la tratamentul medicamentos, și el ușurează depresia în 50-60% dintre aceste cazuri (Reingold & Jacoby, 1994, apud Hoeksema, S.N., 1998)164. Nu este încă clar dacă ECT înlătură depresia
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
urmare, diminuarea comportamentelor asociate cu întăritorul pierdut care a îndeplinit un rol central. Mai târziu, în 1981, aprilie, Ferster accentuează importanța analizei comportamentului verbal ca mijloc pentru cunoașterea depresiei. Din relatările persoanei se poate observa că depresia, ca fenomen verbal, constă în mare măsură în nemulțumiri și plângeri legate de faptul că în jurul persoanei există surse de întăriri negative (Wolman, 1990)172. Peter Lewinsohn, abordând din perspectiva teoriilor comportamentale fenomenul depresiei, a dezvoltat idei similare și a studiat implicațiile teoriei în
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
este mai dificil de explicat care este cauza faptului că în depresie majoritatea persoanelor se autoblamează și se simt responsabile pentru evenimentele negative. Reformularea teoriei include câteva aspecte din domeniul psihologiei sociale. Contribuția majoră a celor ce au revizuit teoria constă în faptul că ei au legat concepția inițiala a teoriei de teoria atribuirii a lui Wiener. Autorii susțin că neajutorarea generată de perceperea noncontingenței dintre comportamentul persoanei și rezultat se datorează atribuirii de către persoana unor cauze interne sau externe, stabile
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
pe perceperea incontrolabilității evenimentelor, ci mai degrabă pe posibilitatea apariției evenimentelor aversive. Acest fapt rezolvă contradicția apărută în cadrul teoriei neajutorării învățate, contradicție legată de faptul că persoanele depresive se învinovățesc pentru evenimente percepute ca incontrolabile. Aspectele critice ale unui eveniment constau în: 1) cauza percepută a evenimentului; 2) consecințele judecate ale evenimentului; 3) statutul eului dat de evenimentul perceput. Unii autori susțin că cu cât persoanele percep mai stabil și mai global consecințele negative ale unui eveniment și caracteristicile negative ale
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
ca sursă atitudinile negative și asumpțiile eronate despre sine, viitor și experiențele curente în lume. Ce este o schemă cognitivă? Teoriile cognitive asupra depresiei acordă o importanță deosebită în explicarea patologiei schemelor cognitive ale persoanelor. În termeni largi, schema cognitivă constă într-o structură generală de cunoștințe, activate simultan, corespunzând unei situații complexe din realitate (Miclea, 2003)189. Schemele cognitive sunt în parte derivate din experiența trecută, însă ele nu constituie reprezentări pasive ale trecutului; o dată constituite ele determină percepția și
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]