8,894 matches
-
ușa din spate, la locul unde era mama. Se înnopta și, de obicei, ea intra în casă pe la ora asta. Curând am văzut-o venind pe sub acele de pin care încă se mai distingeau în întuneric, cu fusta ei făcută coș ca să țină niște conuri pe care trebuie că le adunase de sub copaci. M-am uitat la ea cum se apropia de treptele din spate și am încercat să mă gândesc la cum ar fi să locuiesc singur cu ea, chiar dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
vreau să mănânc fasole verde și-un cartof copt? Și oare de ce n-o oprește tata? Laba A urmat apoi adolescența - cu jumătate din ceasurile în care nu dormeam, încuiat în baie, unde-mi împroșcam sămânța în closet sau în coșul de rufe murdare, ori mi-o luam la labă în dreptul oglinzii de pe dulăpiorul cu medicamente, cu chiloții pe vine, ca s-o văd și eu cum arată când țâșnește din mine. Sau, dacă nu, mă încovoiam deasupra pumnului meu aflat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
bine - n-aveți de gând să mă lăsați odată în pace? După desert - pe care îl mănânc fiindcă, întâmplător, îmi place șarlota, chiar dacă-i detest pe ei -, după desert mă-ntorc la baie. Scotocesc prin lenjeria adunată peste săptămână în coș până dau de-un sutien murdar de-al soră-mii. Îi prind o bretea de clanță și cealaltă de mânerul dulăpiorului cu lenjerie de pat: o sperietoare de ciori menită să-mi să-mi aprindă noi fantezii. — Freac-o, Voinicule, freac-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
canalului inghinal. Apăsând cu degetul în șanțul dintre vintre și coapsă, puteam să-i simt încă, în primele săptămâni de după dispariția sa, rotunjimea gelatinoasă; au urmat, însă, nopți de groază, când îmi scormoneam pântecele în van, scotoceam până sus, în coșul pieptului - vai mie, călătorul își pierduse urma în regiuni necartografiate și necunoscute. Oare unde o fi plecat? Cât de sus și cât de departe avea să meargă până să ajungă la destinație? Te pomenești că într-o bună zi o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
invidiosul de taică-meu -, mă șterg până mi se înroșește găurica aia mică de-ajunge ca o zmeură, dar, oricât de mult mi-aș dori să-i fac pe plac maică-mii și, la sfârșitul fiecărei zile, să arunc la coșul de rufe murdare niște chiloți imaculați, care parcă ar fi acoperit un cur de înger, eu nu-i ofer (oare în mod intenționat, Herr Doctor? - sau, pur și simplu, în mod inevitabil?) decât niște chiloței puturoși de băiețel. Aici însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
mă, dacă mi-am înfipt dinții până la os în încheietura ta, zi mersi. Fiindcă, dacă țineam totul în mine, crede-mă, s-ar fi putut întâmpla ca, întorcându-te într-un rând acasă, să dai peste cadavrul unui adolescent cu coșuri, bălăbănindu-se deasupra căzii, atârnat de cureaua lui taică-su. Ba mai rău chiar, astă-vară, în loc să stai șiva pentru fecior-tu care a șters-o în îndepărtata Europă, te-ai fi trezit luând cina pe terasa mea de pe Fire Island
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
numește ventilarea clădirilor. La majoritatea clădirilor, ventilarea se produce, în mare parte prin neetanșeitățile tâmplăriei (prin rosturi) și prin gurile de aerisire prevăzute la băi și la bucătării (la clădirile de locuit). Racordarea tuturor gurilor de aerisire, la un singur coș (canal vertical aflat în legătură cu atmosfera), dă posibilitatea aerului să circule dintr-un apartament în altul, vehiculând mirosurile, dar ce este mai periculos și gazul metan, în cazul unei avarii la instalația de gaz metan, transformând clădirea într-o bombă explozivă
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
autobazei de dincolo de strada cu grămezi de zăpadă și de gheață înnoroiată pe trotuare: basculantele, clădirile halelor și ale garajelor, terenurile virane cu gunoaie de dincolo de gardul de beton și șirurile de blocuri, o vale de blocuri și-n zare coșurile pântecoase ale termocentralei împroșcând pe cer vălătuci de fum; mereu același peisaj al așteptării, aducându-i lumina zilei în casă dimpreună cu gazele de eșapament ale mașinilor care trec pe sub geamul ei. Măcar că uneori se simțea ca într-o închisoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
ale copacilor somnoroși din fața casei. Deodată, cu un scârțâit discret, ușa de la intrare se deschide și în cameră intră o femeie până în patruzeci de ani, înaltă, robustă, cu sâni voluminoși, îmbrăcată modest, dar cu gust. În mâna dreaptă are un coș plin cu legume proaspete. Este Amalia, bucătăreasa. Ca întotdeauna se dovedește a fi o apariție plăcută și îngrijită. Poartă o rochie subțire de in, maro deschis, cu mâneci scurte, ușor decoltată. Părul lung, lăsat pe spate, formează o cascadă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
spaniola cu un pronunțat accent slav. Se ridică, traversează camera călcând pe pardoseala de piatră cu un ușor șchiopătat al piciorului drept și toarnă cafea pentru ea din ceainicul roșu aflat pe soba de fier. Buenos dias, Antonio! După ce pune coșul pe masă și se debarasează de pălăriuța mică, purtată pe sprânceană, atârnând-o în cuier, femeia prinde cana cu amândouă mâinile și zâmbește ca un copil ce a primit un cadou de mult așteptat. Mmm, caliente, así como me gusta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
în continuare. Orchestra se oprește pentru o scurtă pauză. Liniștea relaxată face loc foșnetului fin al unor rochii sau a câtorva râsete reținute, punctate de clinchetului cristalin al paharelor. Chelnerului revine împingând o măsuță cu rotile. Pune pe masă un coș de pâine cu chifle crocante, servește vinul și după ce învelește într-un șervet alb recipientul metalic pentru cuburile de gheață, dispare la fel de silențios precum venise. Recepționat din necunoscut, un semnal de alarmă țiuie enervant în urechea lui Marius. Instinctele aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
bărbat înalt, cu o căciulă de oaie îndesată bine pe cap încât nu i se poate vedea fața. O țărancă tânără cu capul înfășurat într-o bogată basma albă care scoate în evidență drăgălășenia trăsăturilor arse de soare, pune jos coșul de nuiele plin cu legume apoi primește copilul cu grijă ocrotitoare în brațele sale. Își desface ia, apucă sfârcul sânului între degetul mare și arătător și ghidează atent și delicat micuța gură către el. Liniștit, pruncul începe să sugă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
faceți să mergeți întotdeauna pe drumul lucrărilor lui Dumnezeu. Interiorul impozantei vile, locul de desfășurare a petrecerii, întâmpină numeroșii invitați luminat a giorno. Firește, cu storurile bine înțepenite pe rama geamurilor, ca să nu se vadă afară. Chiar de la intrare, imense coșuri de răchită pline cu admirabile buchete de flori întâmpină vesel invitații. Pe micul podium amenajat in salonul cel mare al casei, lipsit de mobile, instrumentiștii, în mare majoritate bătrâni, încântă cu acordurile lor antrenante asistența. Despre solist, un tânăr frumușel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
dinăuntru. Minusculul felinar roșu e deja stins, semn că fetele sunt toate ocupate. De la balconul unicului etaj, una dintre pensionare, pe jumătate dezbrăcată și cu părul pe moațe, cheamă sus, cu semne obscene, sugestive, doi adolescenți cu obrajii inundați de coșuri. Mai mult ca sigur, liceeni veniți în căutarea primei lor experiențe amoroase cu bani din portofelul părinților. Un grup de soldați germani beți își fac apariția din interior urlând un cântec cu versuri porcoase, din care se aude Gröfaz107 și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
puternic, soldații urcă înnodându-și picioarele prin zăpada groasă așternută pe îngusta cărare ce se desfășoară în șerpuiri de reptilă încât au impresia că sunt urcați într-un imens carusel ce induce o amețeală sufocantă. Aerul înghețat rănește nările în timp ce coșul pieptului se irită sub avalanșa necontenită a rafalelor reci și usturătoare. Nimeni nu vorbește și asta nu neapărat din cauza consemnelor primite. Vântul puternic poate descuraja chiar și pe cei mai tentați să o facă. Cu fețele în jos, continuă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
ochii febrili și tenul aproape străveziu, semn al unei epuizări înaintate dată de o boală sau suferință care încă se manifestă. Obrajii supți și broboada neagră din jurul capului o fac să arate asemeni unei călugărițe misionare. Alături de ea, într-un coș din nuiele, doi bebeluși scâncesc cu putere, bine înfășurați în pături groase. Stupefiat, maiorul continuă să fixeze scena cu gura căscată. Atitudine de loc aristocratică, dar pe moment, ineditul întâmplării face uitată "morga" obligatorie la un nobil militar prusac. Herr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
autosesiza. Când văzuse, în paginile ziarului său, toate acestea, Lumânărescu holbase ochii cât cepele și fusese pe punctul de a face un atac de apoplexie. Apoi, vociferând și gesticulând bezmetic, de-i sărise peruca arămie de pe scăfârlia bearcă drept în coșul de gunoi, urlase în receptorul telefonului la șeful tipografilor să oprească ediția. Dar era prea târziu. În ziua următoare, Bart fusese concediat fără nici un drept de apel. Dimineața unui băiat cuminte Șase și zece minute. Soarele de-abia se trezea
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
stând întors într-o parte, ca să ascundă cârja care-l ajuta să nu se prăbușească grămadă pe pardoseala din hol. Prietena de pe forum nu arăta însă nici nesigură ca el și nici stânjenită de ceva și începu să zâmbească: Pe coș, îi făcu ea cunoscut cu un glas foarte feminin, ca Moș Crăciun. Ești mulțumit de răspuns? Știi, Arm..., articulă bărbatul uitându-se la ea mai îndrăzneț, eu credeam, nu știu de ce, că ești mai brunetă și că trebuie să porți
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
a lăsat un coleg, care a trecut pe la mine. Și, aplecându-se într-o parte, depuse pachetul de țigări rămas drept suvenir pe colțul biroului său, în stânga calculatorului. Dar nu îl așeză bine și pachetul se rostogoli pe dușumele, lângă coșul de gunoi, plin cu o mulțime de hârtii mototolite. Nu mă mai ajută nici mâinile, nici picioarele, vezi..., se scuză el stângaci. Un munte de om de un metru optzeci..., dacă nu chiar mai mult, că-mi face nu știu
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
în adâncul sufletului. Amintirea Irinei nu îl mai necăjea ca-n trecut, când era de ajuns să își aducă aminte de căsnicia lor ratată, ca să își piardă buna dispoziție pentru mult timp... Nici chiar amintirile cu peruca arămie zburând la coșul de gunoi a lui Sorin Lumânărescu nu-l mai deranjau prea tare; doar lumea, în definitiv, nu începea și nu se isprăvea cu marele mogul al unui trust de presă, nici vorbă. La urma urmelor, și Lumânărescu, și trustul său
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
care nu avusese acces, din cauza nenorocitelor idei ale lui Ceaușescu... O lume pe care o zărise prin filmele occidentale. O lume a libertății, în care tinerii dezinhibați își plimbau ostentativ gagicile ca să le vadă lumea. Doar era timpul azvârlirii la coș a vechilor canoane, a poleitului stil de viață à la belle epoque. Pentru Bart și colegii lui, o nenorocită de motocicletă putea să însemne un fel de statut pe care unii nu îl aveau. Era ceva, dar dacă privești lucrurile
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
dinafară un cântec, la alegerea lor. Ne-a arătat și un memo. Ce cântec vreți? ne-a întrebat. Pe la prânz, în vreme ce mi-a turnat în farfurie borșul de perișoare, am văzut că la baza degetului mare mi-a apărut un coș. Nu era chiar un coș, dacă mă gândesc bine, ci un fel de umflătură cu lichid. Am încercat s-o storc. La început a ieșit puțină apă. Când am înfipt unghiile în carne cu ceva mai multă putere, din umflătură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
lor. Ne-a arătat și un memo. Ce cântec vreți? ne-a întrebat. Pe la prânz, în vreme ce mi-a turnat în farfurie borșul de perișoare, am văzut că la baza degetului mare mi-a apărut un coș. Nu era chiar un coș, dacă mă gândesc bine, ci un fel de umflătură cu lichid. Am încercat s-o storc. La început a ieșit puțină apă. Când am înfipt unghiile în carne cu ceva mai multă putere, din umflătură a țâșnit durere și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
m-a speriat rău de tot, spre marea supărare a părinților mei, care nu i-au mai dat apă două săptămâni. Dar acum situația reintrase în normal și nu aveam de ce mă teme. Lumina palidă a becului cădea pe un coș de răchită spart, pe un frigider vechi și pe un contor de gaz dezafectat. Astea erau ale Rizeștilor și nu încăpuseră în boxa lor, plină ca întotdeauna, așa că le lăsaseră pe culoar. În beci era o atmosferă plăcută, iar praful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
neadevăr, ce nevoie avea să-mi spună acest lucru? Problemele în care înot abia ținîndu-mă la suprafață (dacă nu e o iluzie că valurile nu mi-au trecut peste cap) se complică în fiecare zi. Plouă mereu. E frig tare. Coșurile fumegă aproape la toate casele. Stau mai toată ziua la ei, adică la ea. Adela cântă mult la piano. (În zilele frumoase cântă rar și mai mult seara, pentru că se adună lumea la gard, și ideea că "dă concert" o
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]