7,345 matches
-
Trebuie să pleci, dacă vrei să scapi de frig...” Nu se miră, nu tresări: cel ce Îi vorbea avusese Întotdeauna dreptate. Și iată-l Înaintea plecării. Fixă arătătorul mâinii drepte pe un geam apoi, respirând prudent, ca să nu tulbure linia, desenă un cerc. Ștearsă abia ieri, sticla adunase deja un strat subțire de praf. Luă un tifon aflat la Îndemână pe un raft al bibliotecii și, cu aceeași grijă pentru contur, Îndepărtă praful. 35. Mulțimea din piață aștepta nerăbdătoare. Succesul spectacolului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
și prima care a luat anticoncepționale și prima care a pozat goală În atelierul lui Szántó. Pozam cu schimbul: o săptămână ea, o săptămână eu. Dădeam artei ce ne dăduse natura. Un fel de joc al schimburilor. Ne amuzam. Szántó desena și ne spunea mereu: Nici nu știți cât valorați, fetelor! Într-o zi o să fiți cotate la bursă! În fața voastră orice bărbat va avea emoții. Cu Sabina a fost ușor Încă de la Început, de parcă asta făcuse dintotdeauna. Nu și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
de aceeași părere, iar opinia mea nu părea să-i intereseze. Hotărârea lor egoistă mă făcea Însă fericită. Atâta doar că despre acest lucru nu aveam cui să vorbesc. Cel mult lui Szántó, dar el era În atelierul său și desena: cu calmul cu care bunica trecuse ani de zile din livadă În cimitir cu brațele Încărcate de flori. 13. Klaus e gata de drum. Eu rămân pentru Înmormântare. E cald. Mâncăm la Pescarul. Merlucius pane. Ce altceva să mănânci? Merge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
de meri și pruni, se găsea o antenă, asemenea unui uriaș nufăr alb pus la uscat. Trase cu neîncredere o linie roșie, tremurată. Încercă și una verde. Le șterse apoi cu batista. Nu rămase nici urmă de culoare. Cândva Îl desenase pe Dumnezeu... Era tânăr curajos, optimist. Si chiar credea că Îl cunoaște, ca pe o rudă, vecin sau prieten. Părtaș oricum la viața sa de fiecare zi. Între timp se va fi schimbat și el odată cu lumea. O fi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
că Îl cunoaște, ca pe o rudă, vecin sau prieten. Părtaș oricum la viața sa de fiecare zi. Între timp se va fi schimbat și el odată cu lumea. O fi și el o linie, acolo, un triunghi sau un cerc. Desenă câteva semne electorale. Simple. De portretele Marilor Dascăli nu mai putea fi vorba. Călătorise puțin În viață și numai cu ocazia războiului, dar i-a plăcut Întotdeauna geografia. La hărți era neîntrecut. Putea desena și acum harta Europei cu ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
acolo, un triunghi sau un cerc. Desenă câteva semne electorale. Simple. De portretele Marilor Dascăli nu mai putea fi vorba. Călătorise puțin În viață și numai cu ocazia războiului, dar i-a plăcut Întotdeauna geografia. La hărți era neîntrecut. Putea desena și acum harta Europei cu ochii Închiși. O antenă parabolică cu harta color a Europei pe ea s-ar vinde poate mai bine. Se apucă de treabă. Începu ca de obicei cu Nordul. Țări cu granițe schimbătoare, orașe celebre, mări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
ca o autoflagelare... Ea nu are nici o vină, a zis Iolanda. Niciuna. Nimeni. Cât despre desen, nu-l mai pot privi separat. Și nici nu mai are loc pe perete, trebuie să-i găsesc alt loc. Prefer semnul ăsta ciudat, desenat de Szántó direct pe zid. Aici nu mai este vorba de corp. Într-o zi, fiecare din noi va purta pe umeri chipul altcuiva, cu puțin noroc, firește. Așteptând acea zi, să nu uităm că mâine e noaptea Anului Nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
pe un țol vechi cu miros de lavandă, Îi scoase ghetele bărbătești, cojocul secuiesc, mirat și parcă intimidat de eleganța tinerei femei care nu era mai mult decât o servitoare, dar mai ales de forma și lungimea gambelor sale, bine desenate sub ciorapii vișinii de lână care Îi treceau puțin peste genunchi, ca niște jambiere groase, sub care urcau, Dumnezeu știe până unde, alți ciorapi, tot de lână dar foarte fini, de culoarea stânjeneilor. Tânăra continua să zâmbească, În timp ce doamna Ster
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Nisa. Prekrasnâi bobolsevik. Cu rădăcini În Ceka și NKVD, Înainte de a fi hirotonisit kaghebist. Fuck you, Bruno, zise o blondă slabă și nedormită de câteva zile, altfel boticelliană În toate. Un arbore genealogic de esență tare cum numai tu poți desena! Divin! Hai În codru cu verdeață, să ne-o tragem pân' la greață, Îi șopti ea la ureche vizionarului. Îl prinse de mână și Îl duse pe scara Îngustă și Întunecoasă care ducea la mansardă. Pe chiloții de un alb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Într-un Coluche autohton, patron spiritual al faimoaselor „restos du coeur” care se ignora, dar și mânat de ambiții politice, nemărturisite Încă public. Și cum o minune nu vine niciodată singură, În urma alaiului domnului Brândușă, În toile de fond, se desena silueta de acum inconfundabilă a negustorului de antene. Același palton, același fular, aceiași ochelari, aceeași candoare. Mereu egal cu sine În orice Împrejurare, privind totul cu o bunăvoință arogantă, cu o resemnare ironică, cuceritoare, deconcertante, În aparenta lor simplitate. Părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Înălțime. Ea mergea desculță, adulmecând aerul În care se făcea tot mai simțit mirosul de broaște și de nămol adus de aiurea de rafale iuți de vânt care mutau norii de ici colo, după câteva zile ploioase. În fața lor se desena tot mai clară cumpăna unei fântâni În căutarea căreia ea pornise parcă de la Început. El o privea mereu cu coada ochiului, se bucura când umerii lor se atingeau, și Își spunea că nu o văzuse mergând prea mult În ultimele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
se servi cu câte puțin din fiecare fel, apoi se așeză la masă și-mi făcu semn să iau loc lângă ea. M-am executat, iar Martha ne anunță pe toți: — Vreau să stau vizavi de domnul Bleichert, ca să-l desenez. Emmett îmi prinse privirea și-mi făcu cu ochiul. — Bucky, o să ai parte de o caricatură dură. Creionul Marthei nu dă niciodată greș. N-are decât nouăsprezece ani, dar e deja un artist publicitar bine plătit. Maddy e frumușica mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
atât de recunoscător îmi era bătrânul Mack pentru felul în care-i storceam pe sclavii lui. Madeleine și Ramona ciuguleau din farfurii cu mutre posace, de parcă ar fi fost niște prizoniere silite să asculte iar și iar povestea asta. Martha desena în continuare, uitându-se concentrată la mine, prizonierul ei. — Ce s-a-ntâmplat cu prietenul dumneavoastră? am întrebat. — Dumnezeu să-l aibă în pază, dar pentru fiecare poveste de succes există și una cu un eșec. Georgie n-a pupat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
ajustau crăpătura de la chimonou, ca să-și dezgolească picioarele cât mai mult. Nu era nici una potrivită. Apoi pe estradă păși o brunetă slăbănoagă, într-o rochie cu volănașe. Clipi din cauza luminii orbitoare, își frecă nasul micuț și obraznic și începu să deseneze opturi cu piciorul pe podea. I-am făcut semn barmanului. Se apropie de mine cu o sticlă, dar mi-am acoperit paharul cu palma. — Fata în roz. Cât mă costă s-o iau la mine acasă vreo oră? Barmanul oftă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
moară și asta-i foarte de nedrept. — Dar fotografiile scrijelite? Ce-ai vrut să demonstrezi cu ele? Martha își împreună degetele și le răsuci până când i se albiră articulațiile. Aveam nouăsprezece ani și tot ce știam să fac era să desenez. Voiam ca Maddy să fie demascată drept limbistă, iar în ultima fotografie era chiar tata, tot cu fața scrijelită. Am crezut că pe verso s-ar fi putut găsi amprentele lui. Îmi doream cu disperare să-i fac rău. Pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
copilul cel încântător, iar el o iubea la nebunie. Martha deveni fetița lui mămica - chiar dacă era bucățică ruptă Emmett. Emmett și Madeleine o disprețuiau pe Martha și n-o scoteau din grăsancă și plângăcioasă. Ramona o proteja, o învăța să deseneze, o culca în fiecare seară și o sfătuia să nu-și urască sora și tatăl - chiar dacă ea îi ura. Ocrotirea Marthei și educarea ei în spiritul iubirii pentru artă devenise scopul ei în viață, reazemul ei moral într-o căsnicie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
ca la o icoană a lui Georgie. Când Maddy ajunse la adolescență, deveni promiscuă. Cuibărită în patul lui Emmett, îi povestea toate detaliile aventurilor sale. Martha făcea desene obscene cu sora ei, pe care o ura. Ramona o sili să deseneze scene pastorale, pentru ca furia ei să nu ia proporții. Ca să se răzbune pe Emmett, puse în scenă spectacolele îndelung plănuite, care înfățișau indirect lăcomia și lașitatea lui. Căsuțele de jucărie dărâmate semnificau cocioabele lui Emmett, construite de mântuială și făcute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
prin lăzile de pe podea - portița de scăpare a familiei Sprague în cazul în care Consiliul Orășenesc ar fi devenit impertinent - și am văzut rochiile de seară ieftine și blocul de desen plin cu chipuri de femei. Fără îndoială, Martha își desena alter ego-uri pentru reclamele la pastă de dinți, cosmeticale și fulgi de porumb. Nu era exclus să lanseze o campanie publicitară pentru salvarea Ramonei de la Tehachapi. Sau, poate, fără mămica torționară n-ar fi avut curaj să mai lucreze. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
lui Iacob - expus, curat, îndrăzneț chiar - micuțului înfofolit pe care-l avea fiul ei, care dăduse prilej de glume prostești și crude în cortul roșu. La un moment dat, Lea amenințase că va lua o bucată de cărbune și va desena un chip pe prepuțul lui Ruben, așa încât lui Iacob să-i cadă cuțitul de mirare când va umbla acolo. Femeile se adunau pe rogojini, își adunau poalele fustelor și râdeau de acoperământul cel pufos pe care-l aveau bărbații între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
servitoarea lui Re-nefer văzuse deja că mă pierdusem și începuse să râdă. Eram speriată și am fugit de lângă bătrâna aceea. Nu l-am văzut pe Shalem când s-a apropiat, dar era deja lângă mine, iar soarele la apus îi desena în jurul capului o coroană de lumină. M-am uitat în ochii lui și mi s-a oprit respirația. - Ești bine, doamna mea? a întrebat el, cu o voce dulce, cântată, pe care mi-o amintesc și acum. Eram mută. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
la douăzeci de pătrate, jocuri elaborate care se jucau pe table desenate și care cereau strategii complicate și multă logică. Încă de când a fost în stare să țină un băț în mână, Nakht-re i-a arătat fiului meu cum să deseneze imagini pe bucățele de piatră, mai întâi în joacă, apoi ca un profesor elevului său. Cu cât creștea, cu atât petrecea mai mult timp în casă, uitându-se la munca lui Nakht-re, studiind literele și luând masa de seară cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
așa de slabă, soțioară, a șoptit el și m-a luat în brațe. - Am fost bolnavă în oraș, am explicat eu. Dar acum m-am făcut sănătoasă. Ne-am studiat fețele. - S-a mai întâmplat și altceva, a zis Benia, desenându-mi cu degetele fruntea și citind acolo semnele șocurilor din ultimele zile. - Te-ai întors de tot, iubita mea? a întrebat el și eu am înțeles cauza umbrelor de sub ochii lui. L-am asigurat cu o îmbrățișare care i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
de câte ori le arătam profundul meu respect și marea mea admirație. Bieții de ei. Cât erau ei de psihiatri n-au rezistat lingușirilor unui băiețandru. În scurtă vreme i-am cucerit și nu mai conteneau să se minuneze: „Și ce bine desenează, altul în jocul lui și-ar fi luat nasul la purtare”. Noroc că tata nu mă mai căuta deloc. Ar fi căscat ochii mari și m-ar fi dat de gol. Mi s-a permis să ies singur în oraș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
20 august Așezat pe un pat de spital, fumez ultima țigară. Doctorul B. mi-a cerut să mă las de fumat. Sau să fumez, cel mult, pipă, fără să trag fumul în piept. Fac rotocoale de fum și încerc să desenez cu ajutorul lor figuri cunoscute. Îl văd o clipă pe G. Apoi pe Augusta. Pe mama, așa cum era, furioasă, când i-a cerut fratelui meu să mă lege de pat și să mă bată. Ceața care s-a lăsat pe munte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
motiv ascuns, mai puternic decât simpla invidie sau decât ranchiuna provocată de ironiile Laurei care, la urma urmei, erau normale la o femeie tânără încolțită de bărbați mai în vârstă. Am ieșit pe țărm. Marea, pustie și indolentă, pescărușii care desenau în aer cercurile lor albe, ca de obicei, m-au făcut să uit de nedumerirea mea, dar cum l-am văzut pe individul cu mers de pisică am căzut din nou pe gânduri. Urmărind zborul pescărușilor, individul scotea țipete scurte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]