7,594 matches
-
dintre diplomații la ale căror rapoarte am apelat pentru elaborarea acestei monografii au reușit să surprindă și să comenteze evenimente și fenomene istorice la care au fost, nu o dată, martori oculari, iar la desfășurarea unora, îndeosebi a celor din domeniul diplomației, au participat efectiv. Este vorba de evenimentele care au configurat complexitatea problemei orientale din această perioadă cronologică, precum și implicațiile lor asupra intereselor zonale sau, chiar, continentale ale statelor nordice. Firește, acestor surse le-am adăugat contribuțiile, pe diverse planuri, ale
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
a înlesnit consolidarea pozițiilor în zona ale aliaților săi, în teorie, dobândiți în anul 1756, dar adversari ireconciliabili, în practică politică, anume cele ale Austriei, dar, mai ales, ale Rusiei. Ca urmare, principalul obiectiv pe care și l-a propus diplomația revoluției l-a constituit evitarea pericolului că provinciile europene ale Imperiului Otoman să-i fi fost sustrase de Austria sau de Rusia. Pentru că, într-un astfel de caz, ar fi fost pusă în discuție însăși existența acestuia ca putere europeană
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
abandonat de vechiul regim, cel puțin în mod oficial, în anul 1756. Deoarece, acesta trebuia, în 9 Leonid Boicu, Principatele Române în raporturile politice internaționale (1792-1821), Ediție îngrijita de Victor Spinei, Institutul European, (Iași), 2001, p. 21. 10 Ibidem. viziunea diplomației franceze, să constituie "vârful de lance" al politicii Franței față de Rusia, principala să concurență la supremație în Europa Orientala. Iată pentru ce "alianță Turciei, Poloniei, Suediei și Danemarcei a fost visul constant al diplomației Republicii"11. Iar una din pârghiile
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
2001, p. 21. 10 Ibidem. viziunea diplomației franceze, să constituie "vârful de lance" al politicii Franței față de Rusia, principala să concurență la supremație în Europa Orientala. Iată pentru ce "alianță Turciei, Poloniei, Suediei și Danemarcei a fost visul constant al diplomației Republicii"11. Iar una din pârghiile cu ajutorul căreia s-a considerat că se puteau promova acele obiective a constituit-o înființarea de consulate franceze în Moldova și în Țară Românească, în anul 1796, mai ales că acolo ființau, deja, de
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
17 Loc. cît., p. 234. 18 Loc. cît., p. 233. 19 Loc. cît., p. 234. 20 Loc. cît. integrată în sfera de influență a Rusiei 21, caz în care peisajul politic din Nordul Europei s-ar modificat în defavoarea Franței. În timp ce diplomația franceză "bătea pasul pe loc" la Istanbul, generalul Napoleon Bonaparte continuă să pună în aplicare planurile politice ale Republicii Franceze. Victoriile succesive obținute în Italia împotriva armatelor austriece l-au determinat pe împăratul Francisc al II-lea să accepte ideea
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
problemele interne sau externe ale acestei țări. Deoarece, în viziunea conducătorilor de atunci ai Franței Republicane criză poloneză trebuia exploatată în 34 Ibidem, p. 132. 35 Ibidem, p. 140. 36 Cf., Veniamin Ciobanu, Statutul juridic al Principatelor Române în viziunea diplomațiilor franceză și rusă 1802-1812, în vol. "Franța, model cultural și politic", Volum editat de Alexandru Zub și Dumitru Ivănescu, Editura Junimea, Iași, 2003, p. 217. primul rând în interesul acesteia, în sensul că prelungirea și, chiar, agravarea ei putea să
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
existent în Polonia între cele trei puteri care participaseră la prima ei împărțire, din anul 1772, anume Prusia, Rusia și Austria, să se fi modificat în defavoarea celei din urmă37. Problemă poloneză a reprezentat, totuși, un mijloc prea important pentru că duplicitara diplomație franceză să nu-l fi utilizat în scopul promovării politicii sale continentale, în general, a celei orientale, în special. În acest scop, deci, s-a străduit să exploateze, la maximum posibil, interesul cercurilor conducătoare otomane că problema poloneză să fi
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
segnò", adică celui de la Șiștov, pe care l-a semnat cu Austria, în luna august 1791, și celui cu Rusia, încheiat la Iași, la 9 ianuarie 1792 (s. Ven.C.)67. Lipsa de reacție a Porții Otomane nu a descurajat diplomația franceză care a continuat să-i alarmeze pe conducătorii acesteia cu spectrul consecințelor funeste ale aservirii Poloniei de către Rusia 68, de vreme ce, stăpânind Polonia, ea își crea condițiile și pentru anexarea provinciilor europene ale Imperiului Otoman. Mai mult chiar, pretindea Raymond
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Iași, din 9 ianuarie 1792, a fost considerată de Rusia ca fiind o nouă etapă, încheiată, deja, catre stabilirea definitivă a frontierelor cu otomanii pe talvegul Dunării. Pregătirea terenului în vederea realizării acelui obiectiv a revenit, în condițiile internaționale de atunci, diplomației. Pe termen scurt, Ecaterina a II-a și-a propus să împiedice colaborarea Porții Otomane cu Franța. De aceea, a avertizat-o că în cazul în care nu ar fi dat dovadă de mai multă circumspecție față de Franța, Moldova putea
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
cele din urmă concretizate în păcile încheiate cu Prusia, la Basel (5 aprilie 1795), urmată de cea cu Olanda, la Haga (mai 1795) și cu Spania, tot la Basel (iulie 1795) propagandă subterană a fost conjugata cu demersurile oficiale ale diplomației Rusiei la Istanbul, susținute asiduu de repre zentanții diplomatici ai Mării Britanii și ai Austriei 85. Pentru Rusia, menținerea Porții Otomane într-o strictă neutralitate avea, însă, o motivație în plus. Pacea de Iași, din 9 ianuarie 1792, i-a
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
rațiuni ideologice, deoarece "nun ein gemeinsamer Feind aufgetaucht șei, mit dem keiner allein fertig werden könne und dessen Name "Revolution" lăute" (s. Ven.C.)118. Tratatul de la Campoformio nu a restabilit, însă, o pace durabilă între cei doi semnatari, desi diplomația imperiala părea să secondeze planurile franceze în Germania, de vreme ce ar fi slăbit poziția adversarei sale la preponderenta în acest spațiu, adică Prusia, spre marea nemulțumire a acesteia, precum și a Rusiei și a Angliei 119. Deja la începutul lunii noiembrie 1798
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Transactions of the Royal Historical Society", New Series, Vol. X, London, New York and Bombay, 1896, p. 114-115. 129 Loc. cît., p. 115. 130 Cf, W.B. Duffild, op. cît., p. 297. Otoman, în toate posesiunile pe care le avea atunci. Diplomația engleză a fost, însă, deosebit de preocupată că deciziile Conferinței de la Reichenbach să nu lezeze interesele nici unei puteri vizate de acele decizii. Din contră, rezoluțiile ce urmau a fi adoptate acolo trebuiau să creeze condițiile "to unite these powers (and more
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
act internațional viza și restabilirea păcii și menținerea liniștii generale în Europa "et surtout de celle du Nord" (s. Ven.C.)143. Încheierea păcii dintre Franța și Prusia, la Basel, la 5 aprilie 1795, a provocat o mare dezamăgire și diplomației engleze 144. A fost, însă, doar prima breșă care a spart unitatea primei Coaliții, deoarece la puțin timp după producerea acestui eveniment, exemplul Prusiei, blamat, inițial, si de Olanda și de Spania 145, a fost urmat și de către acestea care
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
de Olanda și de Spania 145, a fost urmat și de către acestea care au fost nevoite, după cum se știe, să încheie pacea separată cu Franța, prima la 16 mai, iar a doua, la 22 iunie același an. Ca urmare, pentru diplomația engleză atitudinea pe care urma să o adopte Poartă Otomană față de evoluția războiului de pe Continent a sporit, desigur, în importantă. Obiectivul principal al englezilor, sprijiniți activ de Misiunea diplomatică a Rusiei de la Istanbul, constă, la acea dată, în împiedicarea recunoașterii
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Obiectivul principal al englezilor, sprijiniți activ de Misiunea diplomatică a Rusiei de la Istanbul, constă, la acea dată, în împiedicarea recunoașterii de către Poartă a Republicii Franceze 146. Evidență evoluție negativă a unității Coaliției a putut constitui un argument în plus pentru diplomația engleză să găsească un mijloc de reducere a efectelor, ceea ce s-a concretizat în constituirea unei Triple Alianțe între Anglia, 141 Cf., Martens, op. cît, vol. VI, p. 13. 142 Vezi, în acest sens, si Leonid Boicu, op. cît., p.
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
union des trois cours, en conséquence des étroites liaisons qui existe déjà entre elles, un système de triple alliance, servant au rétablissement et au maintien de la paix et de la tranquillité générale de l'Europe" (s. Ven.C.)149. Ca urmare, diplomația engleză și-a concentrat, în continuare eforturile, conjugate cu cele ale Rusiei și ale Austriei, pentru menținerea Porții Otomane cât mai departe de Franța și a o împiedică să-i înlesnească, direct sau indirect, realizarea obiectivelor politicii sale orientale 150
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
a Rusiei, este cert că se preocupă, totuși, ca bunele raporturi existente între Anglia și Rusia să servească și interesele comerciale ale supușilor britanici, idee ce este sugerată de Tratatul de comerț semnat la Petersburg, la 10/21 februarie 1797156. Diplomația engleză avea să fie confruntata, însă, în chiar cursul aceluiași an, 1797, cu necesitatea de a găsi o altă soluție la pericolul expansiunii franceze pe Continent. Dacă defecțiunea Prusiei din anul 1795 nu provocase, totuși, colapsul primei Coaliții antifranceze, în
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
puteau fi armonizate. Astfel că demersurile sale au eșuat 160. Concomitent, declanșarea noii crize orientale ca urmare a invadării Egiptului de către o armată franceză, comandata de generalul Napoleon Bonaparte, la 1 iulie 1798, a sporit gradul de alertă și al diplomației engleze. Guvernul britanic nu ignoră, desigur, consecințele pe care le-ar fi antrenat asupra pozițiilor sale strategice și a intereselor sale economice din Marea Mediterana și, respectiv, din India, instalarea controlului Franței asupra Egiptului. De aceea, în același timp cu acțiunile
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
concertului european (cf., ibidem, p. 284). 161 Cf., Europe and the Porte, Vol. ÎI, p. 58, 115. desigur, presiunile diplomatice exercitate împreună cu Rusia asupra Porții vizând același obiectiv 162. De remarcat este, totuși, faptul că în pofida colaborării oficiale cu Rusia, diplomația engleză nu ignoră inconvenientele pe care le-ar fi provocat politicii orientale a Angliei, daca Rusia ar fi reușit că, profitând de invazia franceză în Egipt, să-și fi asigurat un control mai strict decât ar fi fost convenabil asupra
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
invazia franceză în Egipt, să-și fi asigurat un control mai strict decât ar fi fost convenabil asupra Porții Otomane 163. Chiar și în cazul în care observația lui Mouradgea d'Ohsson ar fi fost în totalitate acoperită de realitate, diplomația engleză evita, totuși, cu grijă orice ar fi putut zadarnici colaborarea cu Rusia, în scopul captivării tot mai puternice a Porții Otomane pentru "cauză comună", adică războiul împotriva Franței 164. Ceea ce nu însemnă, însă, că Marea Britanie nu ar fi fost
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Smith (William Sidney Smith n. Ven.C.)"; mai mult chiar, el aflase că "la Mission Angloise a même dicte la Note qui a eté remise au Baron Dedem" (cf., Europe and the Porte, Vol. ÎI, p. 143). 1798. Îngrijorătoare pentru diplomația engleză era și atitudinea de expectativa adoptată de împăratul Francisc al II-lea față de evenimentele din Italia, ceea ce ridică semne de întrebare privind posibilitatea antrenării Austriei în coaliția împotriva Franței, alături de Marea Britanie și de Rusia 176. Pe de altă parte
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
cu energia dorită de aliați, ceea ce dă naștere la numeroase proteste din partea acestora care obiectau "contre leș lenteurs du Gouvernement (Poartă Otomană n. Ven.C.), son inepție, son indolence et le mauvais choix de Șes Généraux"177. În sfârșit, eșecul diplomației engleze de a crea o largă coaliție antifranceză a fost determinat și de refuzul Prusiei de a-si însuși clauzele tratatului anglo-rus, din 18/29 decembrie 1798. În cele din urmă, a doua Coaliție antifranceză a fost constituită în primăvara
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Danemarca și Suedia, astfel încât, la 28 august 1800, i-a invitat pe regii Suediei, Danemarcei și Prusiei să colaboreze, în scopul reconstituirii coaliției, denumită Neutralitatea Armata, creată, din inițiativa Rusiei, în anul 17803. La Copenhaga, terenul fusese pregătit atât de diplomația rusă cât și de disponibilitatea manifestată de ministrul Afacerilor Străine al Danemarcei, Christian-Gunter Bernstorff, de a se alinia la sistemul de neutralitate preconizat de Rusia 4. Motivația acelei disponibilități o constituia intenția de a contracara, cu ajutorul Rusiei, tendința Mării Britanii
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
instaurarea unor bune raporturi între Suedia și Rusia, tendința datorată adversității sale față de revoluția franceză și față 21 Cf., ibidem, p. 739, art. XIX. 22 Ibidem, p. 738. 23 Criză, existentă din această cauză, era urmărită, cu atenție, si de diplomația britanică (cf., raportul lui Șir John Borlase Warren, ambasadorul extraordinar, ministru plenipotențiar al Mării Britanii la Petersburg, adresat lui Howkesbury, la 22 aprilie 1803, în Public Record Office, Foreign Office, 353, 67) (în continuare, PRO, FO). 24 Căci, reamintea Aleksandr
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
unui "aranjament amical" cu Napoleon Bonaparte, demnitarul rus îi expunea tarului mijloacele pe care le consideră ca fiind necesare pentru evitarea consecințelor negative amintite. Iar măsurile preconizate de el, în scopul salvgardării intereselor Rusiei, evidențiază, o dată în plus, faptul ca diplomația rusă avea o viziune clară asupra interdependentei dintre 25 Cf., Sten Carlson, O podziale krolestwa Szwedzkiego w 1809 roku. Utrata zwierzchnictwo nad Finlandii, în "Zapiski Historyczne", Tom 46, Rok 1981, Zeszyt 2, p. 34; aderarea Suediei la cea de a
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]