8,653 matches
-
acum, și, cu o demnitate foarte distinsă, începu să ocolească pe Aglae, venind ostentativ numai la moș Costache. Stănică simțea amărăciunile umui romantic în fața unui lac de munte, înconjurat de piscuri înzăpezite. El, omul bun, care aducea pe Lili ca să fericească un tânăr, care se interesa de afacerile Aglaei, deși vedea că sunt "imorale", sub demnitatea lui, el, care luase pe Olimpia pentru a înălța instituția căsătoriei, a o purifica de egoism, tocmai el era privit cu nasul sus. De acum
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
de vin și de alimente, în casa lui, acum părea preocupat de alte gânduri. În cele din urmă izbuti să întrebe, în șoaptă aproape, pe părinte: - O-o-oare crezi că este lumea cealaltă? - Nici vorbă, cuvintele Mântuitorului ne-nvață; căci ziceel: "Fericiți cei săraci, căci a voastră este împărăția lui Dumnezeu, fericiți cei care aici flămânziți, căci vă veți sătura și celelalte, căci multă este răsplata voastră în ceruri!" - Atunci slabă speranță să intrăm noi în rai, părinte, fiindcăsuntem sătui, observă Stănică
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
slabă speranță să intrăm noi în rai, părinte, fiindcăsuntem sătui, observă Stănică. - Taci, măi porc de câine, că nu e vorba numai de săturarea pântecului, ci de îndestularea cu toate fericirile, și ce muritor, satano, se poate lăuda că e fericit și fără lipsă, căci ce-i omul? Omul, ca iarba, zilele lui ca floarea cîmpului". Și apoi, tu nu pui în cântar mare mila Domnului, care și de șapte ori șapte de vom greși ne va învrednici cu milostivirea lui
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
sărută zgomotos pe Otilia pe amândoi obrajii și-i mărturisi patetic: - Totdeauna te-am iubit pe tine, că ai fost sinceră, și n-am aprobat-o pe mama. Sper că n-ai să ne părăsești, cel puțin așa curând. Te fericesc, în fond, că ești liberă și poți să faci ce vrei. Dacă n-aveam eu familia pe cap, azi eram fericită. Stănică nu spuse nimic Olimpiei de banii smulși de la bătrân. Toate temerile lui moș Costache trecuseră asupra sa. Ținea
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
am putut vedea spre surpriza noastră niște pictori de icoane din România, care ne-au permis să-i fotografiem când lucrau. Mă și gândeam că trebuie să ai un har deosebit ca să faci icoane, și cred că acești oameni sunt fericiți că fac acest lucru, altfel nu ar rezista mult aici, și nici nu ar face icoane de calitate și de o frumusețe rară. Am vorbit puțin cu acești oameni și mi-a făcut o deosebită plăcere să văd că sunt
Caravana naivilor by Mihai Dascălu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/436_a_1050]
-
de aerul curat și de liniștea de după furtună. Vă doresc tuturor ceea cemi doresc și mie = să conștientizați, să căscați ochii și urechile și toate simțurile și din nou să conștientizați. Să cereți ajutor și să-l conștientizați; să fiți fericiți În splendoarea și În același timp În simplitatea legilor universului și ale pământului. Să fiți sănătoși, să munciți pentru voi, dar și pentru alții, să fiți normali și echilibrați! Toate roadele materiale și spirituale să vă Înalțe viața, natura să
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
hulpavilor și furilor, cărora nu le mai ajunge, oricât ar fura și oricât ar avea. Vă spun eu că n-o să le rămână nici cele patru scânduri de care vor avea nevoie cândva. Nu-i plâng, dar nici nu-i fericesc, pentru că vor muri curând de grija averii. Cred că-ți fi auzit cândva de Harpagon sau de Hagi Tudose sau de alți avari vestiți. Aflați că aceștia au fost niște mielușei nevinovați pe lângă ce făcură ai noștri postrevoluționari. Și știți
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
zi s-a schimbat total. Nu mai era reprezentantul categoriilor defavorizate ci al conducerii de partid și făcea pe vedeta de televiziune În favoarea partidului de guvernământ. Nici măcar nu-l interesau sarcinile primite de la șeful său direct , el era așa de fericit de osul primit, Încât nu făcea altceva decât să-i lămurească pe cei pe care-i reprezentase ( și pe alții, din toate categoriile defavorizate ) ce bine e să-și achite nai Întâi dările față de regia pe care o reprezenta. Dar
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
Începem : pensiile s-au mărit cu 2-3% ; salariile cu 6% ; dările - fiecare În parte - cu 15% = În total 60-70% Am ajuns deci , să fie „mai mare daraua decât ocaua”. Credeți că mai avem de unde ? Și credeți că astfel o să fim fericiți să vă mai votăm, ca să puteți să uitați de noi imediat a doua zi după alegeri ?! Că doar asta este politica domniilor voastre : să vă păstrați fotoliile calde cu orice preț ; restul ( acesta fiind noi, cei mulți ) nu contează. Dar vedeți
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
se făceau glume, nu se simțea nevoie de prezența ei de gazdă, așa că și-a permis câteva secunde de relaxare și s-a uitat pe fereastră. Îți rămân în minte clipe din viață când te-ai simțit fericit, inexplicabil de fericit, vezi tu, mai târziu. Mai târziu, îți dai seama că acea clipă de fericire și liniște era pândită de necazuri mari, ce nu peste mult timp aveau să se declanșeze ; totuși, păstrezi o amintire bună de-atunci. Așa păstrează ea
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
știe decât cântecul acela oribil și fără sens cu un iepuraș și cu Domnul Ștefan sau Mihai, cu care te asasinează prin tramvaie încă de prin noiembrie. Și totuși, în seara aceea, privind când în cameră, când pe geam, fusese fericită ca altădată - ca atunci când era copil, când trăia Papa, când tante Margot era nelipsită la toate Crăciunurile, cu oncle Alexandre... Se retrăseseră toți la o oră rezonabilă ; Muti era ușor agitată, cine știe ce suveniruri se treziseră o clipă în mintea ei
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
câțiva pași, s-a oprit din nou - de data aceasta, în fața fotografiei regelui Carol I și a reginei Elisabeta. Ar putea să deschidă acest subiect la ordinea zilei : să îl condamne pe cel care, după patruzeci de ani de domnie fericită în scaunul voievozilor, la cea dintâi probă a sorții, s-a arătat a fi rămas ceea ce a fost și când a sosit din Sigmaringen : un obedient, un mediocru ofițer prusac. Sau dimpotrivă : să îl deplângă pe nefericitul rege, care, ajuns
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
tachinându-se ; din câte am auzit, ils ont toujours été raisonnablement heureux en ménage, încât spectacolul lor îmi trezea tot felul de impulsiuni usturătoare. Dintr-odată am fost conștient că ceea ce resimțeam era pur și simplu invidia cu care (ființă fericită în această privință !) nu prea m-am întâlnit în viață ! Jena de mine însumi, dar mai ales spectacolul străzii m-au calmat. Nu, inexact ! De fapt mi-au înlocuit nemulțumirea cu o îngrijorare, care însă mi-a părut mai ușor
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
E ca un vis urît. Un vis urît, cu un montagne russe care a ieșit de pe șine. Însoțitoarele de zbor se leagă bine cu centurile de scaune. Una dintre stewardese Își șterge sîngele de pe față. Acum un minut, se plimbau fericite cu căruciorul cu alune prăjite. Asta se Întîmplă altor oameni, de pe alte avioane. Oamenilor de pe casetele video demonstrative. Nu mie. — Vă rugăm să vă păstrați calmul, spune căpitanul. În clipa În care vom avea mai multe informații... Să-mi păstrez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
echipă. Purtați-vă normal, nu faceți nimic special. Ochii i se fixează asupra mea și Îmi zîmbește de serviciu. Bună, Emma ! Cum merge ? OK ? — Ăă, da, Paul, mulțumesc, murmur. E OK. — Bravo ! Așa-mi place, ca oamenii mei să fie fericiți. Și, dacă tot v-am prins aici pe toți, spune tușind puțin prea teatral, dați-mi voie să vă aduc aminte că de sîmbătă Într-o săptămînă, compania noastră sărbătorește Ziua Angajaților În Familie. O șansă pentru noi toți să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Mă fixează, cu o expresie impenetrabilă pe față. — Ce cauți tu cu tipul ăla ? repetă. Hohotele Îmi Îngheață brusc și-mi dau părul de pe față. — Ce vrei să spui ? zic, Încercînd să cîștig timp. — Cu Connor Martin. N-o să fii fericită cu el. Nu te vei simți Împlinită alături de el. Mă uit la el, simțindu-mă prinsă pe picior greșit. Cine zice asta ? — Îl cunosc destul de bine. Am stat la destul de multe ședințe cu el. Am văzut cum gîndește. E un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
e. Jemima ne privește alb. — Evident că nu ! Emma, dacă ai mai fi avut puțină răbdare și ai fi continuat să jucați rolul de cuplu perfect, Încet-Încet ați fi devenit cu adevărat un cuplu perfect. — Dar... n-am fi fost fericiți ! — Ați fi fost cuplul perfect, spune Jemima, pe un ton de zici că vorbește cu un copil bătut la cap. Firește că ați fi fost fericiți. Se ridică cu grijă, cu bucățele roz de vată Între degetele de la picioare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Încet-Încet ați fi devenit cu adevărat un cuplu perfect. — Dar... n-am fi fost fericiți ! — Ați fi fost cuplul perfect, spune Jemima, pe un ton de zici că vorbește cu un copil bătut la cap. Firește că ați fi fost fericiți. Se ridică cu grijă, cu bucățele roz de vată Între degetele de la picioare și pornește spre ușă. — Și oricum. Nu există relație perfect sinceră. — Ba da ! Sau cel puțin, ar trebui să existe. — Toată lumea se preface. Și toată chestia asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
conștiința faptului că victoria va fi a lui; Teona s-a transformat în literatură: partea a treia și cea mai bună a ultimului roman, aflat la editură. Și totuși, blestemul gîndului său de bărbat normal, ce-și dorea să fie fericit, s-a împlinit: romanul s-a dus dracului, zace în dulapul redactorului. Despre Teona, din ziua cînd a văzut-o în Mercedes, nu mai are nici o veste. Iar el, Mihai Vlădeanu, tatăl unei fetițe pe care o adoră, cutreieră țara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
îl vede pe Mihai că și-a revenit și se preocupă de paharele cu vodcă, așa că prinde curaj: Într-una din seri, după ce mi-ai dat obișnuitul telefon, să schimbăm două-trei vorbe, am înțeles ce puțin ne trebuie să fim fericiți. În fond, de ce n-ai accepta propunerea celor de la combinatul de îngrășăminte, să te transferi aici, cu toată familia? Măcar am discuta la telefon mai des. Mihai ridică brusc ochii spre Liliana. Privrea lui nu exprimă decît calm, dar unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
învățătoare. Are și trei copii. Mihai adună toate hîrtiile și se duce la Petre Graur. Salut, știința! Salut, literatura! Ce mai face domnul doctor în Chimie? Se bucură de vizita reprezentantului local al realismului în literatură. Ce ai de ești fericit? E-atît de rar sentimentul ăsta, că sare imediat în ochi, nu-i așa? Cred că-s la un pas de-a rezolva problema filtrelor fine. Rahat! Credeam că ți-ai început romanul, se supără Petre. M-am întîlnit cu Ana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de el cu mecanicii din secție și nu mai așteaptă să se bucure la auzul vorbelor frumoase. Găsește mereu o scuză și pleacă ba la director, ba în birourile vecine. Zilele trecute, cînd Mihai venise să-i spună că e fericit pentru scenariul scris și să-și manifeste bucuria pentru soluția găsită în realizarea filtrelor fine, care, de ce să n-o recunoască, i-au cam fost băgate pe gît de Tamara, ea s-a scuzat din nou, pretextînd c-o așteaptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
evadeze, dar adoarme și visează pescărușul mort, vînat de cei cărora le strica liniștea cu țipătul lui. Deși... mi-e teamă de pescărușul mort, nu că ne trimite la Cehov, ci... ideea... Mihai e mulțumit de discuție. Încă o dată se fericește că are norocul colaborării cu un regizor care știe să descifreze textul așa cum l-a conceput el ca autor. Oricum, va elimina pescărușul mort; va lăsa doar vînătoarea continuă... Își dau întîlnire pentru a doua zi la prînz, cînd vor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
eu ce-am urmărit cînd o voiam pe Violeta să-și depășescă limitele?!" Anii următori facultății, cînd venea în București, programa fiecare seară. Cînd delegația era pînă sîmbătă, stătea și duminică, pe banii lui. Două spectacole sîmbătă, trei duminică era fericit! De cîțiva ani însă, de cînd colaborează cu cinematografia, are toate după-amiezele ocupate cu refacerea vreunor pagini sau cu discuții interminabile purtate cu prietenul său, redactorul de la casa de filme. A învățat multe de la el. În special, chestiuni legate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
bărbierește. Cît timp Mihai se spală, șoferul se îmbracă și pleacă. În urma lui, rămîn două sticle goale: una de șampanie și cea de vodcă. Plus aerul greu, sufocant, al unor destăinuiri. Și, ca de foarte multe alte ori, Mihai se fericește că lucrează într-o uzină, unde, făcînd abstracție de cîțiva, simte întotdeauna aerul onest și simpatia celor cu care muncește. Înjură alături de ei la necaz și se bucură împreună la izbîndă. Vă rog, datoria de onoare! spune șoferul, întorcîndu-se cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]