7,104 matches
-
cumpăra. Noi, noi ieșenii, cei care beneficiem de acest confort pe care ni-l oferă existența lui Tinică la Iași, ce oferim în schimb? Mii de oameni din Iași și din întreaga Moldovă trăiesc cu siguranța că: Dacă, Doamne ferește și păzește..., mă salvează Tinică. Oare cînd măgarii se vor freca de măgari, ca în proverbul latin "asinus asinum fricat"? Din nefericire, măgarii noștri se freacă de oameni. Cu alte cuvinte, sînt mai puțin educați decît măgarii latini. Profesorul Dorohoi Profesorul Nelu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
acum ea În special transpirat tot și vorbind de unul singur batjocura și umilința rîsul amfiteatrului cînd am intrat În pufoaică și cu cizmele de cauciuc murdare de var nopțile mele În blocul Încă nerecepționat de la Liric cineva trebuia să păzească arzătoarele imperiul meu tăcut nelocuit un tron din saci de ciment cald cald mirosul parchetului crud sticla de rom la cap și calma senina companie a lui Platon un vopsitor necalificat reminiscențele cum se insinuează ele ca acești pași abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
un set Angelicăi Rozeanu, m-au trimis și În Bulgaria... Mi-a plăcut istoria, citeam bibliografie suplimentară, am intrat În Olimpiada pe țară... Mă pasiona șantierul, Îmi dădea posibilitatea să mă disting, eram un vopsitor intelectual, seara În blocurile goale păzind arzătoarele citeam din Platon. Eram Îndrăgostit de cărți. Am urcat treaptă cu treaptă scara librăriei - remizier, instructor, bibliograf, Îndrumător șef, consilier șef, șef, șef, plafonul. Aici se sta și se reface drumul, aici se adună, unu cu trei, cu cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
Cățelul Strașnicul apărător Prin curte latră de zor, Te salută prietenește De câte ori te zărește. Îl faci foarte bucuros De-i dai să roadă un os! Peste tot te însoțește, Voinicește te păzește Iar acum tu ne vei spune, Care este al său nume?
C??elul by Alin Gabriel Caras () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83634_a_84959]
-
siguranță și se va mișca mai repede, fără tine alături. Haide, timpul e totul: dacă prea mulți fry își croiesc drum prin tuneluri, n-o să-i mai scoatem niciodată. Are dreptate, îmi spuse Scout. O să mă descurc, trebuie să ne păzim sistemele de apărare. — Sisteme de apărare? — Îți explic totul când vin înapoi, apoi, întorcându-se spre Fidorous: Doctore, înainte să... — Hmmm? — Trebuie să te pun la curent cu câteva lucruri. — Îmi imaginez că sunt multe lucrurile cu care trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
bănuielile mele sînt Întemeiate, au să Încerce să mă omoare, pentru că, deși cozonacul nu mai există, am știut de existența lui și de intenția unor persoane de a intra În posesia lui. Așa că asta trebuie să facă Jones - să mă păzească. Stînjenit, Jones tușise, frămîntîndu-și pălăria pentru a atrage atenția patronului său. — Ce-i, A-2? Îl Întrebă domnul Rennit. — Nu se poate, sir, răspunse Jones. — Cum așa? — E contrar uzanțelor, sir. — SÎnt de acord cu Jones, spuse domnul Rennit. Totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
de o rară noblețe. — Bună seara, domnule, Îl Întîmpină slujnica. Intrați, vă rog. Era, evident, unul dintre invitați, căci slujnica Îl conduse Într-o Încăpere situată pe partea dreaptă a coridorului, anunțîndu-l celor dinăuntru: — Doctorul Forester. Apoi se Întoarse să păzească ușa. Fii bună și spune-i doamnei Bellairs numele meu - Hilfe, prietenul reverendului Topling. Poate că ne va primi. — Bine, am s-o Întreb, răspunse, cu Îndoială În glas, bătrîna. Totuși, rezultatul se dovedi favorabil: doamna Bellairs veni personal să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
Însă eu parcă înțepenisem, simțeam că mi se taie respirația. Cu o voce pițigăiată, unul vorbi: — Noi locuim în această pădure. Culoarea ei verde-aurie se datorează faptului că aurul nostru, cea mai mare comoară, stă ascuns în mijlocul padurii, furat și păzit de dragon. Eu eram tare confuză. Ascultam foarte atentă tot ce spuneau. Dar aveam multe întrebări: oare spiridușii existau și dacă da, de ce le luase dragonul aurul? Și de ce îl ținea ascuns în mijlocul pădurii? Nu știam răspunsul la nici una din
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
a mărețului soare. În această pădure magică se află o cetate, cu un castel măreț unde locuim noi, elfii. Castelul are milioane de camere, doar una este specială, deoarece pe plăcuța de pe ușa de la intrare scrie ,,INTERZIS!!!”. Încăperea nu este păzită și nici nu are lacăte la intrare. Sunt multe legende care vorbesc despre elfii ce au intrat și nu au mai ieșit de acolo. Într-o zi, trecând pe coridorul unde se afla și acea cameră, am văzut că ușa
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
sublim, fapt pentru care l-am admirat deoarece nimic nu e mai impunător decît să întorci opinia publică pe dos. Cea mai populară figură a cenaclului rămînea însă un pompier care, cu falca aruncată în jos, răcnea: P.C.I.-ul ne păzește contra flăcărilor care... În răutatea noastră de adolescenți, la ieșire intonam pe străzi în cor: „P.C.I.-ul ne păzește contra flăcărilor care...” La un moment dat ședințele au fost reorganizate de către un tovarăș Fridman, picat de la centru. Deși era redactor
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
dos. Cea mai populară figură a cenaclului rămînea însă un pompier care, cu falca aruncată în jos, răcnea: P.C.I.-ul ne păzește contra flăcărilor care... În răutatea noastră de adolescenți, la ieșire intonam pe străzi în cor: „P.C.I.-ul ne păzește contra flăcărilor care...” La un moment dat ședințele au fost reorganizate de către un tovarăș Fridman, picat de la centru. Deși era redactor șef la publicația scriitorilor din oraș, Fridman, căruia, schimbîndu și între timp numele, îi ziceam tovarășul Popescu, nu scria
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
largi spre cerul inversat. Pe deasupra înota, argintat de vreme, un crap. Sub sălcii pîrîiau scîntei. Apoi părerea de lumină era schimbată de vîrteje. Dihanie iscată în mister, pe unde se legăna un trunchi putregăit. Zimțată de gușa brotăcelului, doar tăcerea păzea pacea în livadă. - Să mergem în salonaș, cîrîi fericit Goilav. Tresării. - N-ar fi mai bine să rămînem aici? - Atunci mă duc să pun de cafea. Coana Sofica va scoate și șerbet din borcanul pe care îl ține dumneaei în
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
la suprafață, ca spuma pe valuri. Rainer cască gura din locul în care se află și care, firește, nu e strada, ci parcul. De fapt, chiar locul ăsta e destul de nefiresc, pentru că acest om stă de regulă în casă, bine păzit de stradă și de agitația ei. Nu plebea, ci mobila stil din camera de fată a Sophiei. Spun „fată“ și chiar la asta mă refer, fiindcă tu încă nu ești femeie, Sophie, dar totul va atinge o intensitate inimaginabilă când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
arădean. Totuși, ajuns lângă Cătă, după ce-i zâmbește, Ungureanu salută, Întreabă: - Unde e ProTV-ul? Pe-aici pe-aproape, nu-i așa? Cătălin e fericit că știe unde e ProTV-ul local. Le zice și lor. Ce face? E bine, păzește intrarea. Turcește. Cu țigara În mână. Dar ei? Domnul Manolescu, faceți cunoștință, are de filmat emisiunea, o face aici, cu Konrad Gyorgy, faceți cunoștință. Cătă e la pământ, tremură de emoție. Întinde o dreaptă moale, probabil instantaneu nădușită. Face abuz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
sculat, a mers după nevastă-sa, s-a dus la omul acela, și i-a zis: "Tu ai vorbit femeii acesteia?" El a răspuns: "Eu." 12. Manoah a zis: "Acum, dacă se va împlini cuvîntul Tău, ce va trebui să păzim cu privire la copil, și ce va fi de făcut?" 13. Îngerul Domnului a răspuns lui Manoah: Femeia să se ferească de tot ce i-am spus. 14. Să nu guste nici un rod din viță, să nu bea nici vin, nici băutură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85109_a_85896]
-
13. Îngerul Domnului a răspuns lui Manoah: Femeia să se ferească de tot ce i-am spus. 14. Să nu guste nici un rod din viță, să nu bea nici vin, nici băutură tare, și să nu mănînce nimic necurat; să păzească tot ce i-am poruncit." 15. Manoah a zis Îngerului Domnului: "Îngăduiește-mi să Te opresc, și să-Ți pregătesc un ied." 16. Îngerul Domnului a răspuns lui Manoah: "Chiar dacă M-ai opri, n-aș mînca din bucatele tale; dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85109_a_85896]
-
sorocul, iar Siloa, oricui Îi va fi făcut ea prunc, o să-i răspândească cenușa În vânturile aspre ce bat dinspre Răsărit. Așa va fi, iar Moru, Vindecătorul oamenilor-lupi, va veghea să fie așa. M-am uitat la cel ce mă păzea și i-am arătat degetele. - Unu, doi, trei, patru, cinci, am Început să-l Învăț, dar el a clătinat din cap, semn că nu, numai că a Început să zică după mine, unu, doi, trei, patru, cinci. Am intrat În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
gât, m-am răsucit pe călcâie și l-am lăsat acolo, legat și singur, să-l acopere oamenii mei cu crengile dese de copac. El și Scept... Hm. Ca doi vânători ce Împart frica În noapte. Amândoi la pândă. Unul păzește pe mâna moale, celălalt pe mâna tare. Scotocesc desișul. Își Încordează auzul. Trec orele și amândoi sunt unul și același gând. Of, of, zău că mintea mea pricepea cum de ajungeau să se Însoțească dar, Tată din cer, amândoi Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Îmbrîncind oamenii din jurul meu. Dar oamenii nu puteau accepta să se despartă de imaginea aceea minusculă și singuratică a mîndrei morți, șezînd rigid, cu demnitatea grotescă de bețiv, cu zîmbetul său fin - căci oamenii rămîn devotați trupului neînsuflețit și-l păzesc și-l privesc și refuză să-l părăsească pînă ce nu-l Înghite și nu-i acoperă iarăși pămîntul. Iar acum refuzau să-l părăsească pentru că moartea cea mîndră, moartea cea Întunecată, demnitatea singuratică a mîndrei morți Învăluia cu măreție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
Luke. „Nu putem să plecăm În oraș și să-l lăsăm singur să bea. Face rost de băutură de undeva“ - zice - „și-o să am eu grijă să nu mai facă, chiar de-ar fi să stau aici și să-l păzesc.“ „Nu, ai răbdare“ - am zis. „Ce-nseamnă asta?“ - zice. „Cum de nu pricepi?“ - am zis, vai de mine, eram așa de furioasă că nu-mi dăduse prin cap mai demult, bețivanul ăla nenorocit, Gus Tolly din Seneca, din Carolina de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
o să-l ducem la spital, Înțelegi, și pe urmă o să ne rămînă timp să ne plimbăm singuri și să vedem ce era de văzut, dar, Doamne, În halul În care era nici un regiment Întreg n-ar fi reușit să-l păzească. Sigur că n-a vrut să meargă, dar și-a dat seama că sîntem hotărîți și că n-are scăpare, așa că s-a-ntors În camera lui, cu Luke, iar eu i-am scos hainele și l-am Îmbrăcat. Și m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
a mai întâlnit la nimeni, față de potențialul, mic găinar, care poate răsări de oriunde. Poate de aceea prietenul meu de la țară și-a luat un cățel de curte, pe care, fiindcă e mititel, firește, l-a botezat Boc. Cică să păzească avutul casei de hoți! După umila mea părere, cred că nu se va pune problema, ca Boc cel mic să-și onoreze vreodată funcția de paznic, fiindcă în cazul acesta sunt absolut sigur își va dovedi ca și corespondentul său
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
Tuturor Ministerelor, sunt absolut sigur, că o să-mi fie mult mai ușor să conduc Scara, fiindcă după câte-i știu, că n-o să mă mai contrazică nimeni. Profilactic, așa cum mă știți, am luat și măsuri în cazul în care, Doamne păzește, își pierde mințile Emil Trosc și începe să mă înfrunte. O să vedeți că o să mă descurc, nu-i nici o problemă. Ce mi-i greu să modific iar Constituția și îl schimb. M-am gândit și la cazul în care o
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
drept, verișoarele mele se jucaseră cu vlăjganul meu, dar asta fusese de mult, pe când el nu era decât un cocoșel. Într-adevăr, mângâiasem castorul soră-mii, dar și asta fusese de mult, pe când umezeala ei de melc fără cochilie mă păzise de năzbâtii mai mari. Acum însă eram în fața femeii! Femeia cristalină, dominatoare și fragilă, femeia cu care umblasem trei luni de mână și pe care o sedusesem cu fraza 4 din ghidul seducătorului: „te-ar deranja mult să-mi dai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
străzi lăturalnice din cimitir. Dimineața, când mă trezeam, prima grijă era să vărs în zoaiele din lighean jumătate din sticla de vin și s-o umplu la loc, cu apă. În rest, scriam povești, citeam despre Winettou și Old Shatterhand, păzeam poșeta roșie în care se găseau ultimii bani ai casei. La școală nu mergeam de frică să nu vină taică-meu, să mă răpească în Banat. Aveam două surori, una brunetă, alta blondă. Sălbatice. Le duceam mâncare cu furca în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]