7,503 matches
-
Ierarh Nicolae, pictură pe lemn și ferecată apoi în argint. Este lucrată la Moscova în anul 1850. Prin tehnica de incizie în lemn avem o icoană Maica Domnului cu Pruncul, lucrată în anul 1809. Mai sunt și obiecte metalice și sculpturi: o Sfântă Cruce pentru binecuvântare frumos lucrată în filigran cu aur și argint cu postament, din secolul al XVIII-lea . Toată suprafața este îmbrăcată cu aur și argint filigranat cu pietre semiprețioase de diferite culori (rubinii, roze, bleo, albe, verzi
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
În Copenhaga am vizitat un cămin de bătrâni. Etaje multe, strapontine în pantă, garsoniere cochete. Dar n-a fost asta. La parter era de fapt o mare universitate. Acolo, bătrâneii învățau ceea ce tinerețea nu le-a dat răgaz sau șansă: sculptură, antropologie, aerobic, filosofie, muzică, computer science. Clădirea era plină de expoziții de-ale lor, de săli de concerte, i-am văzut la tutoriale, ușor jenați că luau doar B (7-8). Copiii lor veneau mereu să se plimbe cu ei prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
unor prieteni ai ei, împreună cu Adriana. Au 15 acri de pământ, incluzând pârâu și un lac mai mic, un pic de munte și pădure, stau într-o casă făcută de o mare arhitectă care a mai și umplut jur-împrejurul cu sculptură în fier. Copacii erau și uriași, și bătrâni. Am făcut un mare tur de pădure. În dreptul proprietății lor era un bețișor cu o panglicuță roz. Nimeni nu are aici nevoie de garduri. Nimeni. Respectul pentru proprietatea privată este în capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
din hol și bat încetișor. — Intră ! o aud pe Trish. Când intru, ea stă pe un scaun de lângă fereastră, ținând o revistă într-un unghi destul de ciudat. Eddie se află în partea opusă a camerei, și se uită la o sculptură de lemn. — Mulțumesc, Samantha. Trish își înclină capul grațios, în timp ce eu torn cafeaua. Pentru moment, ne ajunge atât. Mă simt de parcă aș fi nimerit din întâmplare în nu știu ce film ciudat de epocă al lui Merchant Ivory, doar că în acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Păi a început să-mi pună tot felul de întrebări, așa că m-am gândit că e mai bine să inventez câte ceva. I-a zis că știi să împăturești șervetele ca într-o scenă din Lacul lebedelor... că știi să faci sculpturi din gheață... și că David Linley ți-a cerut odată o rețeta de saleuri. — Freya... Închid ochii. — Sinceră să fiu, am băgat destul de mult din top. Dar e vina ei, ea m-a provocat ! Trebuie să te las acum, scumpo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
pe el, n-a produs niciodată decât niște intenții vagi, generale, difuze, și, mai ales, puțin variate, despre ce trebuie să facă mâinile și degetele. De exemplu, dacă creierului din cap i-a venit ideea unei picturi, sau muzici, sau sculpturi, sau literaturi, sau păpuși de lut, el n-a făcut decât să-și manifeste dorința și să rămână apoi în așteptare, să vadă ce se întâmplă. Doar pentru că a trimis un ordin mâinilor și degetelor, el crede, sau se preface
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
nu seamănă cu nimic din ce-ai mai văzut, și apoi adaugi că femeia îți amintește de cineva, E o dublă impresie, de stranietate și de familiaritate, Poate că nu va trebui să cresc câini, poate că mă voi dedica sculpturii, care e o artă din cele mai bănoase, din câte am auzit, O familie exemplară de artiști, observă Marta cu un zâmbet pe jumătate ironic, Noroc că-l avem pe Marçal ca să nu se piardă chiar totul, răspunse Cipriano Algor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
mă îndrept cu pași nesiguri spre el, blestemând ușor în gând noroiul. Pietrișul ne scârțâie sub picioare în drum spre hotel - și, trebuie să spun, sunt impresionată. E un vechi conac de țară, cu grădini frumoase, în care se află sculpturi moderne și cu cinematograf propriu, cum scrie în broșură. Luke a mai fost aici de câteva ori și zice că e hotelul lui favorit. Plus că aici vin tot soiul de celebrități! Ca Madonna. (Sau era Sporty Spice? Oricum, cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
înțelegem. Ce poveste extraordinară! Schimbă priviri cu Judd, și el la fel de impresionat, iar eu zâmbesc cu modestie. Și... despre ce operă de artă e vorba? Mă uit la ea, încă zâmbind. OK, hai, repede, gândește‑te. La Guggenheim. Pictură modernă? Sculptură? Aș merge pe pictură modernă. Ce bine ar fi dac‑aș putea să sun un prieten. — Chestia e că... aș prefera să nu spun, zic în cele din urmă. După părerea mea, preferințele artistice sunt o problemă... intimă. — A, spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Normal că m‑am dus. OK, știu că n‑ar trebui să‑ți minți iubitul. Dar e oarecum adevărat, nu? Adică, am fost la Guggenheim. În cel mai larg sens al cuvântului. — E foarte interesantă, spune Luke. Ai văzut și sculptura aia faimoasă de Brâncuși? — Îhm... păi... Mijesc ochii peste umărul lui, încercând să văd despre ce vorbește. Păi, m‑am concentrat mai mult pe... ă... formele euclidiene, și evident pe incomparabilele... ă... — Uite‑l pe Michael, mă întrerupe Luke. Închide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
spun încrezătoare. Mâine o să‑i faci praf pe toți. — Și tu o să‑i faci praf pe toți la testul video, zice Luke, în clipa în care de masa noastră se apropie chelnerul, cu primul fel de mâncare - cele mai extraordinare sculpturi făcute din vietăți marine. Ne toarnă vinul și Luke ridică paharul pentru un toast. În sănătatea ta, Becky. O să ai un succes uriaș. Nu, tu o să ai un succes uriaș, răspund, simțind că strălucesc de plăcere. Amândoi o să avem succes
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
făcut-o, bineînțeles, dintr-o dorință de claritate. Și vrînd să vadă cum triumfă dragostea asupra dezordinii. El strălucește de Încredere În sine Însuși și, asemenea lui Heracles, are oroare de tot ce contrariază ordinea firească a lucrurilor. Într-o sculptură realizată În cea mai bună manieră neoclasică, Tezeu și centaurul, pe care am văzut-o la intrarea În galeriile muzeului de artă din Viena, Antonio Canova l-a reprezentat viguros și irezistibil. Tezeu nu e Însă un gînditor și nici un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
poros și se Îmbibă de liniște, rătăcind vag după zei vechi care nu disprețuiau viața și omorau cu candoare. Și dacă pronunț numele lui Apolo o fac pentru a mă Îndepărta și mai mult de orice scepticism. Căci nimic În sculptura greacă nu trădează Îndoiala. Din contră, totul caută s-o ascundă. Așa cum Îl vedem În statui, Apolo Înaintează ținînd În mîini lira și arcul, mîndru și melodios. VÎntul Îi flutură buclele blonde. La șold Îi atîrnă tolba cu săgeți, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
freamătă gata să adreseze o nouă Întrebare. Cum spune Socrate că Zeul voind să Împace plăcerea și durerea, fiindcă n-a putut, s-a mulțumit să le lege strîns laolaltă capetele. Pygmalion Într-un univers ca al Greciei antice, unde sculptura a ajuns la o atît de glorioasă Înflorire, trebuia să se nască, mai devreme sau mai tîrziu, un Pygmalion care să se Îndrăgostească de propria sa statuie. Povestind această Întîmplare În Metamorfoze, Ovidiu relatează În amănunt cum Afrodita s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
spune Rousseau, Pygmalion preferă minciuna descoperită de el unui adevăr descoperit de altul. MÎngîind statuia, degetele sale așteaptă Înfiorate ca piatra sa Înceapă să palpite și să devină carne omenească. El ne declară astfel cu pasiune că Încrederea grecilor În sculptură mergea pînă acolo Încît o socoteau capabilă mai mult decît să imite viața; s-o Înlocuiască. Desigur, e greu să credem că lumea a Învățat melancolia de la Hamlet sau că secolul al nouăsprezecelea, așa cum Îl cunoaștem, ar fi În bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
surîsul statuilor grecești părea să nu-l contrazică. Însă la Pygmalion aflăm un punct de vedere diametral opus: avem arta pentru ca adevărul să se nască Înfiorat sub mîinile noastre. Căci dragostea lui Pygmalion ascunde și o revoltă Împotriva esteticii eline. Sculptura greacă a evitat sîngele și zbuciumul cărnii pentru ca oamenii să aibă armonia și frumusețea zeilor. Acum, În locul buzelor care să surîdă ca zeii, Pygmalion preferă să simtă sîngele cald al unor buze omenești. Dărîmă piramida pentru ca sub cerul gol, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
el... Auzind nisipul scîrțîind sub tălpile lui Belerofon, ar trebui totuși să ne aducem aminte că pentru omorîtorul Himerei melancolia este mai degrabă un viciu labirintic. Există printre marmurile de după Praxitele piese care mă emoționează profund deși nu aparțin marii sculpturi grecești. O tristețe ciudată emană din ele, În ciuda eforturilor de a zîmbi ostentativ. E tocmai momentul În care Belerofon pătrunde În deșertul melancoliei sale, renegîndu-și aventurile. Inima lui a sfărîmat echilibrul rațional; răspunde sfinxului simțind; și amintindu-și. Belerofon a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
decît Oedip de respect? Adevărul nu cere o vitejie mai mică decît acea de a ucide un monstru. Heracles răspunde altfel sfinxului, dar nu altceva decît Oedip. Brațele lui glorifică același răspuns pe care-l glorifică sensibilitatea lui Oedip și sculptura greacă În epoca ei de aur. Numai că inima lui Oedip ține minte totul și reia mereu Întrebările de la capăt, În vreme ce Heracles, după ce a omorît un monstru, l-a uitat. El nu cunoaște lumea, n-o bombardează cu Întrebări, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
afirmatoare ale omului, ale existenței pe planuri superioare neîntrevăzute încă, ci o luptă acerbă a destructivului în sine împotriva așezărilor armonioase ale vieții și ale culturii. Epocă a confuziei, a fragmentarismului și disoluției desfigurativul a năpădit nu numai pictura și sculptura, dar și muzica, literatura, filozofia întreaga cultură. Numai că, așa cum s-a întâmplat cu marile schimbări din istoria omului, un asemenea gol, asemenea stare negativă, cu cât se accentuează, cu atât devine o mai puternică energie care cheamă prin contrast
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
înfăptuiri. "Cunoaște-te pe tine și vei cunoaște pe zei" exprimă conștiința unității cosmice, cer-pământ. Pe de altă parte, amintim expresia cosmicității în artă: secțiunea divină sau proporțiile de aur, care realiza o formulă ideală a armoniei materiale în arhitectură, sculptură, ceramică. Prin această formulă, frumosul a devenit sublima înfăptuire, neîntrecută ulterior, a grecilor antici. Frumosul devine logosul ideal al formelor, al finitudinii materiale, condiția ontologică în lumea umană. Coloanele grecești suișul lor constituie arhitectura spirituală unind lumea zeilor cu lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
în cultura europeană prin mituri precum Apollo, Orfeu, Dionysos, prin ideea de "secțiunea de aur" sau "proporțiile divine", iar presocraticii au fundamentat întreaga filozofie ulterioară occidentală. Vedele indiene au creat viziunea unui întreg popor, întruchipată în operele lor culturale poezia, sculptura, pictura, arhitectura. Configurația spirituală a popoarelor este o neonatură în natură, așa cum proclama Kant. * Și dacă vorbim în limbajul unor deschideri ale modernității, poezia își creează spațiul său cuantic și timpul său supratemporal sunt două tipare cu adevărat subiective kantiene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
astfel că goana înaripată va dura etern: pentru că absolutul nu este atingerea unui capăt, ci este o tensiune continuă. Absolutul ca oprire definitivă, este "frate cu moartea", afirmă Eminescu. Bucuria de a trăi este exprimată prin excelență și de pictură, sculptură, arhitectură, precum și de arta cântului. El Greco exaltă viața întru îndumnezeire prin lumina selenară care transfigurează eteric omul năzuind spre lumina cerească; Tițian serbează în imagini strălucitoare erotismul și gloria frumuseții feminine; arta lui Vermeer exprimă bucuria luminii pure, de cleștar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
pure, de cleștar, emanată și simbolizată de perlă; Rembrandt face să răzbată în densa beznă ce ne înconjoară lumina din sufletele curate, Monet bucuria miriadelor de fotoni iradiind din fiecare lucru, mai ales din corola florii sacre nufărul. Dacă în sculptura greacă respiră armonia sferelor prin proporțiile divine, dacă în sculptura lui Michelangelo relieful formei umane își depășește drama lăuntrică prin energia sa nemăsurată, dacă neînfrânata bucurie a vieții cu paroxismele ei entuziaste sau dureroase cutremură rodiniana Poartă a Infernului, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
să răzbată în densa beznă ce ne înconjoară lumina din sufletele curate, Monet bucuria miriadelor de fotoni iradiind din fiecare lucru, mai ales din corola florii sacre nufărul. Dacă în sculptura greacă respiră armonia sferelor prin proporțiile divine, dacă în sculptura lui Michelangelo relieful formei umane își depășește drama lăuntrică prin energia sa nemăsurată, dacă neînfrânata bucurie a vieții cu paroxismele ei entuziaste sau dureroase cutremură rodiniana Poartă a Infernului, în arta lui Brâncuși retrăim Ziua Dintâi a formelor originare, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
de modernitate ? Paul Valéry Ce este absurdul ? Conceptul de "absurd" se referă la două realități: ceea ce este anti-existențial și ceea ce este împotriva unei realități superioare, creată de om: această neorealitate este poezia, înțelegând prin poezie atât arta verbului, precum și pictura, sculptura, muzica transfigurate orfic. În ce privește implicarea absurdului în poezie, aceasta comportă două aspecte: absurdul ca temă a liricii și absurdul privind modul de a privi ființa poeziei. Absurdul temă existențială În raport cu viața, absurdul este ceea ce o neagă: suferința, moartea, răul. Toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]