7,819 matches
-
Corl o deschise și ieși pe coridor. O clipă se simți năpădit de un imens dispreț, gândindu-se la ființele acelea stupide care cutezaseră să-și pună mintea cu un corl Dar în clipa următoare își aminti că nu era singurul corl de pe această planetă. Era un gând pe cât de neașteptat, pe atât de straniu. Căci îi urâse pe ceilalți corli și luptase fără milă împotriva lor. Iar acum, vedea în puținii care mai rămăseseră în viață niște rude apropiate. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
întoarce aici în cinci minute. Peste câteva minute, Grosvenor intră cu transportorul pe ușa din dos a secției sale. Acum știa precis ce avea de făcut. Planul care la început i se păruse cam fantezist i se impunea acum că singurul realizabil. Trebuia să-i atace pe agresorii străini cu propriile lor arme hipnotice, lovind în miriadele lor de imagini. 10 Grosvenor își începu pregătirile de luptă sub privirile curioase ale lui Korita. La un moment dat, în timp ce fixa niște dispozitive
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
în timpul și-n spațiul lor. Aceasta este civilizația celei de-a doua galaxii, iar dacă unul din purtători ei de cuvânt ne-a avertizat... Gourlay amuți brusc și-și acoperi fața cu palmele, ca pentru a se apăra. Nu era singurul: în întreaga sală, oamenii se ghemuiră în fotolii deoarece Kent își apucase arma și începuse să tragă. Abia după ce-și vârî instinctiv capul între umeri, Grosvenor observă că țintea undeva în spatele lui. Auzi apoi un urlet de durere, urmat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
ca din cer de regăsirea la fel de neașteptată a gustului vieții, atunci, demult, la desprinderea chinuită din Îmbrățișarea galbenă a Măriei. Cărțile bătrînului Weisz Într-adevăr, pe Ioan Caița l-am simțit a-mi fi cel mai apro piat prieten, poate singurul, prin locurile În care am fost izgonit din paradis, mai cu seamă după izgonire. Dar prie tenul din vremea dinainte, a luminii, a fost Zoli. Cu el am Învățat ungurește fără ca el să fie de față și fără s-o
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
care se Îmbătau ca să se poată supăra și să spună că rușii nu aveau cum să ajungă ei cei dintîi În cer, „În cerul lui Dumnezeu“, adăuga cîte unul. Acolo, credeau ei, primii nu puteau ajunge decît germanii sau americanii, singurii de pe acest pămînt care știu să facă tehnică. Din cauza asta, tata și cu milițianul au avut mult de vorbit cu niște oameni pe care i-au chemat la Sfatul Popular, punîndu-i, zic eu, să mai asculte o dată cos mosul la
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
momente de singurătate. Ion Grosu crede, probabil, că epigramele lui din volumul Vă rog, schițați un zâmbet! (prefață de Radu Dorin Mihăescu, Geneze, Galați, 2000) sunt amuzante. Nu întâmplător, fotografia de pe ultima copertă îl reprezintă râzând. Din nefericire însă, este singurul care reacționează astfel. Ceilalți cititori ai catrenelor sale, dimpotrivă, se întristează. Cele mai multe dintre epigrame se referă la situații particulare, din Galați, și n-au deloc umor: „Domnului Valeriu Valegvi: Tot v-ați dat cu presupusul / Cam pe unde e apusul
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
a fost menționat H.G. Wells. Apoi doamna a dispărut cu manuscrisul. Domnul Sammler Își scoase pălăria și o puse În poală pe cartonul texturat ca marea. — A plecat cu el? — A dispărut cu singurul exemplar din lucrare. — A! Ce păcat. Singurul, zici? Destul de rău. — Da, m-am gândit că așa o să crezi. Doctorul Lal se aștepta ca ea să revină, că poate este doar uitucă. N-a spus nimic timp de douăzeci și patru de ore. Dar apoi s-a dus la autorități
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
atac spre dealul lui Mirenilă, unde primii fugari turci Încercau să se salveze. Călărimile de Vrancea și corpul secuilor respingeau un atac disperat al achingiilor. Dar, dincolo de aceste regrupări care deschideau calea unei victorii nesperate, căpitanul observă că nu e singurul care studiază starea oștilor În acest moment crucial al bătăliei. Mii de priviri erau ațintite spre atacul Apărătorilor. Nu doar fiindcă acolo se afla voievodul, ci fiindcă el răsturna o credință. Aceea că nu puteai ataca direct un comandant turc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
fără nici un efort. Sub ea, acoperit cu pământ, era un obiect de metal. Șeful tribului Bordjighin se aplecă și scoase ceea ce știa deja că se află acolo, dar nu Îndrăznise să creadă cu adevărat. Era semnul pe care Îl aștepta, singurul care putea lega clipa ieșirii, de acum șaptesprezece ani, de clipa revenirii. Un pumnal. Îl ridică În lumina torțelor și Îl scoase din teacă. Pe lama lui era scrijelit cu un vârf ascuțit un singur cuvânt. „ANDA”. Citi de câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
văzuse decât de curând, poate fiindcă abia se Întorsese din misterioase străinătăți. Avea o față rotundă, păr și barbă de culoare castanie, ochi negri, mereu scrutând depărtările. Era puțin mai scund decât Morovan, dar mult mai vânjos. Părea a fi singurul care știa cu precizie ce misiune avea fiecare Apărător. De aceea, poate, Gabriel era cel care nu avea o misiune anume, ci trebuia să vegheze asupra celorlalți. Deși echipajul și Apărătorii abia Începuseră să se cunoască, legăturile dintre ei erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
afla În piață. Își aminti și detaliile care Îi dovediseră că palatul se mai afla sub supravegherea unei forțe străine, dar care nu Îi era deloc ostilă. Aflase de la Amir că Alexandru studiase pictura la Veneția. Pictorul acela! Pictorul acela, singurul care observase transformarea lui din cerșetor În ienicer! Tânărul aflat la pupa corabiei care se Îndepărta! - Amir! exclamă Ștefănel, tulburat. Alexandru a fost aici! Chiar aici, În fața palatului! Acest portret... e pictat de el! De fratele meu! Amir rămase Încremenit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
iar cetatea e liberă. Căderea Sabac-ului e iminentă. Deci, numărul participanților la târg crește. Fiindcă, prin acțiunea armatei ungare, Belgradul a redevenit un oraș al Europei. Comandantul trupelor ungare este Vlad Țepeș, fiul lui Dracula. - Și vărul lui Ștefan. Singurul lui aliat dacă Moldova e atacată. Și va fi atacată, În mai puțin de cele opt luni, cât trebuie să asigur transferul Cuceritorilor spre alte structuri militare. Amir, de ce crezi că târgul de cai de la Belgrad e atât de important
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
acceptabile. Oricum, odată căzut În zăpadă nu s-ar mai fi putut mișca. De jos se auzi un zgomot de cizme care urcau scările. Oană rămase nemișcat, așteptând. Putea fi tătarul care Îi aducea cina și Îl ajuta să mănânce. Singurul care nu avea aproape nici o vină În tot ce se Întâmpla. Singurul care făcea un gest de bunătate, chiar dacă la porunca lui Ogodai. Tătarul ajunse la etaj și deschise ușa. Oană nu mișcă, rămânând cu ochii Închiși. Tătarul spuse ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
mișca. De jos se auzi un zgomot de cizme care urcau scările. Oană rămase nemișcat, așteptând. Putea fi tătarul care Îi aducea cina și Îl ajuta să mănânce. Singurul care nu avea aproape nici o vină În tot ce se Întâmpla. Singurul care făcea un gest de bunătate, chiar dacă la porunca lui Ogodai. Tătarul ajunse la etaj și deschise ușa. Oană nu mișcă, rămânând cu ochii Închiși. Tătarul spuse ceva În limba mongolă. Nu primi nici un răspuns. Îngrijorat, puse strachina cu mâncare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
dublul efect al surprizei și al loviturii. Oană se Întoarse cu greu În patul În care se afla și căzu jos, peste tătar, lovindu-l din nou În același loc. Ascultă dacă respiră, dar de data aceasta tehnica avusese succes. Singurul lui ajutor În acea casă murise. De jos se auzeau voci, dar nimeni nu părea a urca pe scări. Oană continuă aplicarea planului. Se târâ pe jos, Împingând mai mult din piciorul stâng, până ajunse la fereastră. Acum urma partea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
se află alături de noi. - Fiul cel mare... murmură tătarul. - Ce ai spus? tresări Angelo. - Ce am spus și mai devreme. Poate Înălțimea voastră n-a fost atentă la formulare. Era vorba de fiul cel mare al căpitanului Oană. - Deocamdată, e singurul... spuse Angelo, scormonindu-l cu privirea pe mesager. Am auzit și noi zvonuri, dar ne e greu să credem În legende... - Fiul cel mare, repetă mesagerul, privind drept În ochii lui Angelo. Căci fiul cel mic este stăpânul suprem al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
și oastea sultanului la Vaslui. Dar, după ce văzuseră reacția lui la cuvintele lui Iusuf, Înțeleseră că au În față un conducător imprevizibil și crud, asemeni stăpânului lor, Mahomed, și asemeni Înspăimântătorului Vlad Dracula. Iar În lumea musulmană stăpânii cruzi erau singurii respectați. - Ridicați-vă! porunci Ștefan. Întoarceți-vă la Mahomed și spuneți-i că mesajul meu este cel pe care l-ați văzut. Solii se retrase de-a-ndărătelea, ducând mâinile la frunte, la buze și la piept, după tradiția islamică. Nici unul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
târziu, se auzi doar sunetul unor corpuri căzute la pământ. Un spahiu ieși dintr-un cort, sesizând, probabil, zgomotul ciudat. Dar abia făcu un pas și se prăbuși cu o săgeată În gât. Locul În care țintea arcașul mongol era singurul care elimina riscul unor gemete care ar fi alarmat tabăra. Oană Înțelese că acela nu era un plan de evadare, ci o nebunie. Ascuns undeva, Într-un loc strategic, un om privea cum cei doi se Îndreaptă spre marginea taberei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
mai erau călăreți, ci pedestrași, iar ridicarea lor fu doar o jumătate de gest. Nici unul nu apucă să ridice iataganul. Umbra scoase de la spate o sabie care nu semăna cu nimic din ceea ce exista În Europa, iar gestul acela fu singurul care putuse fi deslușit. Mișcările acelei săbii, lungi și drepte, fără mâner de apărare a pumnului, erau atât de precise și de iuți Încât nu mai puteau fi văzute. Alexandru se concentră. Îi trebuia un chip. Îi trebuia un indiciu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
care Alexandru nu-l Înțelese. Războinicii Bordjighin ridicară capetele și puseră genunchiul drept la pământ. Li se permitea să privească. Dinspre Răsărit se auzi semnalul unui atac. Achingii porneau spre mongoli. Nimeni nu tresări. Anda se ridică În picioare. Era singurul care avea dreptul. Era primul care trebuie să decidă. El decidea totul. Înmormântarea. Locul. Ceremonia. Urmările. Iertarea. Sau răzbunarea. Anda era cel care putea porunci ca albastrul liniștii eterne să stingă furia oamenilor. Așa se Întâmpla de obicei. Fratele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
Își putea mișca decât brațul stâng. Dar, chiar și așa, era cel mai bun strateg pe care Îl avea. Iar sosirea lui era un miracol. Îi acordase dreptul de a prelua conducerea bătăliei, fiindcă știa că vechiul său prieten este singurul care Îl poate Învinge pe Mahomed. Altă bătălie nu mai putea exista. Acesta putea fi Începutul eliberării Moldovei. Sau sfârșitul. Cosmin avea dreptul de a decide. Era cel care Îl salvase la Reuseni și care fusese alături de el În toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
treia minune fusese scufundarea flotei care sosea pe Marea Neagră, cu misiunea de a relua luptele. O catastrofă neînțeleasă și explicată de Ștefănel scurt, În stilul lui asiatic de a vorbi: „A venit furtuna”. Tânărul desenase, apoi, pe pământ, o ideogramă. Singurul care o Înțelese fusese Alexandru. „Vânt deasupra unei mări Întunecate, cădere a luminii În haosul Începuturilor”. Era ca un haiku, o poezie scurtă japoneză. A patra minune fusese Înscăunarea lui Vlad Dracula, pentru a doua oară, ca domnitor al Țării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
vorbind, nu-l omorâse, s-a Întâmplat Însă ca omul cu care s-a bătut să moară. Tatăl lui Neng doar l-a lovit. Mă rog, Îl lovise zdravăn, până și maică-sa a zis așa, dar n-a fost singurul. Mulți alții se bătuseră, fusese o Încăierare de stradă În fața magazinului unde se vindea orez, știi, lângă turnul cu ceas. Numai că taică-său era singurul care mai era-n pușcărie. și asta doar pentru că-i madurez. Atâta nedrep tate
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
bine seama de adâncimea nenorocirii pe care tocmai i-o Împărtășise Adam. Toți anii ăștia fără fratele tău, singur!... Singur. Da, și-a spus Adam, singur. — Nu știu dac-ar fi pentru tine o mângâiere să afli că nu ești singurul În situația asta. O mulțime de copii, zeci de mii, poate sute de mii, dacă nu chiar milioane, au rămas orfani În ultimii zeci de ani, Întocmai ca tine. Sărăcia și bolile, plus stupida politică de transmigrație au produs generații
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
uita că nu sunt oricine, știi asta. Oamenii văd, dau din gură. Uite-l iar pe feciorul lui Halim cu curva lui. Faci familia de rușine! Mă rog să nu audă cumva maică-ta de toate astea! Nu sunt eu singurul care face familia de rușine. Oricum, nu te lua după bârfe, cum ziceai. Celaka. Asta-i prea de tot! N-ai pic de respect! Mă rog, hai să lăsăm prostiile, Johan, am o propunere. De-aia am vrut să bem
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]