7,772 matches
-
stil național de comportare. Dar un mod șmecheresc de existență, În care preocuparea principală este aceea de a obține succesul În mod facil, prin tot felul de vicleșuguri și șiretlicuri (care frizează chiar escrocheria, Înșelăciunea), reprezintă nu numai un mod superficial de existență, dar și unul incorect În raporturile cu ceilalți. Μ Nu este nici ușor, și nici prea plăcut să fii psiholog: ce poate fi mai greu decât faptul de a Încerca să pătrunzi cât mai adânc În intimitatea trăirilor
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
În realitate, nu suntem În fața unei situații comice, ci, dimpotrivă, a uneia grave sau chiar dramatice (din acest moment dispare râsul și resimțim un sentiment de jenă față de noi Înșine: cum de am fost În stare să fim atât de superficiali și să râdem, În loc să fi acordat imediat o mână de ajutor celui care a căzut atât de rău!). Suntem, cu alte cuvinte, mai predispuși prin firea noastră să receptăm aspectele comice ale situațiilor decât pe cele tragice sau dramatice. Μ
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
de semănat (AGATHOKLI IFULI, 1954; BONCIARELLI F., 1987; MUNTEAN L., 1995; AXINTE M., și colab., 1999, 2002; UNGUREANU O., 2001). Incorporarea semințelor la adâncimea optimă este una din condițiile principale de care depinde obținerea unui semănat bine încheiat. Boabele îngropate superficial nu germinează din lipsă de umiditate, sau germinează cu întârziere. Nu trebuie să se piardă din vedere că năutul are nevoie pentru 35 germinație să găsească un strat de sol bine umezit și că puterea de străbatere a colțului este
NĂUTUL by OVIDIU UNGUREANU, MIHAIL AXINTE, GINA UNGUREANU, ELENA UNGUREANU () [Corola-publishinghouse/Science/91866_a_92807]
-
45 cm). Lucrarea cu sapa rotativă, sau cu alte grape, (începe mai târziu în timpul zilei, când plantele nu sunt atât de turgescente) pe lângă rolul de combatere a buruienilor în curs de răsărire sau abia răsărite are și acela de afânare superficială a solului care ușurează pătrunderea aerului și căldurii până la rădăcinile plantelor de năut favorizând formarea nodozităților (HARDMAN L.L., 1990). II.2.5.1. COMBATEREA BURUIENILOR Combaterea buruienilor este principala lucrare de îngrijire în tehnologia de cultivare a năutului. Competiția dintre
NĂUTUL by OVIDIU UNGUREANU, MIHAIL AXINTE, GINA UNGUREANU, ELENA UNGUREANU () [Corola-publishinghouse/Science/91866_a_92807]
-
GH., 1977; ROMAN GH. și colab., 1998). Năutul (Cicer arietinum L.) dă rezultate bune pe soluri fertile, soluri 56 lutoase, bine drenate și aerate. Un drenaj este necesar deoarece și perioadele scurte cu exces de apă reduc creșterea, radăcinile cresc superficial iar tulpinile putrezesc în procent considerabil (OPINGER E.S., HARDMAN L.L., 1990). Năutul se ferește de solurile foarte fertile, unde leagă rău, dar mai ales de cele argiloase și nestructurate. Terenurile cele mai bune sunt mijlocii sau ușoare, numai să fie
NĂUTUL by OVIDIU UNGUREANU, MIHAIL AXINTE, GINA UNGUREANU, ELENA UNGUREANU () [Corola-publishinghouse/Science/91866_a_92807]
-
le fi scris deja. Aceste „repetiții”, pe care Montaigne le consideră deja regretabile la un autor ca Homer, căruia i le reproșează, Îi par cu atât mai „ruinătoare” pentru texte cum sunt ale lui, „care nu au decât un caracter superficial și trecător” și pe care riscă deci să le rescrie cuvânt cu cuvânt, de la un capitol la altul, fără ca măcar să bage de seamă. Însă teama de nu se repeta nu este singura consecință stânjenitoare pe care o are faptul că
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
stârni la cei care nu au citit-o. Poate să fie individuală sau colectivă. Vizează, plecând de la aceste ecouri Încrucișate, construirea cărții celei mai potrivite situației În care se găsesc necititorii. O carte nu va Întreține, cu siguranță, numai legături superficiale cu originalul (care va fi cel mai adevărat?), dar și apropiat pe cât se poate de punctul ipotetic de Întâlnire Între diferitele cărți interioare. În alt roman al său, Perna din ierburi, Sôseki ne Înfățișează un pictor care s-a retras
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
prin interpretarea care i se atribuie. Conform lui Derrida, ar fi, astfel, preferabil, să luăm termenul de deconstrucție, nu în sensul de a distruge ceva, de a desface, de a nimici, ci în acela de a analiza, în profunzime, nu superficial, structurile sedimentate, care formează elementul discursiv al propriei gândiri. Legat de această idee, în volumul 8 al enciclopediei The Cambridge History of Literary Criticism From Formalism to Poststructuralism, se vorbește despre teoria deconstructivistă a lui Derrida, afirmându-se: "Deconstructivismul a
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
o dispunere a cunoașterii, sub forma scrisului interpretativ, În favoarea iconografiei așa-zicînd directe. Textele care se publică astăzi Între copertele cărților cer din ce În ce mai puține competențe hermeneutice din partea cititorului. Timpul necesar formării unui cititor se reduce astfel În favoarea unui acces rapid și superficial la cît mai multe tipuri de texte. Putem vorbi, o dată cu democratizarea lumii, despre democratizarea cărții, și poate nu e Întîmplător că majoritatea cărților grele din cultura europeană au apărut În perioade de ascensiune a ideilor politice totalitare: În vremea lui
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
ale Lui, instanțieri ale Marelui Text. Nimeni nu „povestește” aici de plăcere, toate textele se scriu Împotrivă, Împotriva semnificațiilor dare, a genurilor recunoscute, a strategiilor discursive probate. Deci: Împotriva cititorului amorțit, Împotriva lumii imaginolatre și imaginofage - bidimensionalolatre și În consecință superficiale - deși textele sînt și ele, Într-un prim moment niște imagini; Împotriva clișeelor, a semnelor culturale recognoscibile de cître toți, familiare tuturor și ca urmare atît de comode. Revue de littérature générale Închide Între copertele-i mari o revoluție poetică
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
orice inimă, atunci cînd ceea ce se publică astăzi sub formă de literatură urmărește - vînează - cititorul, deghizîndu-se În mode, tendințe, la adăpostul sistemului de obiecte. Există un al doilea regim de vizibilitate a literaturii. Este vorba despre literatura ca spectacol, bidimensională, superficială, care se vinde bine și trădează literatura pură. Nesau asau antipoetică, nu pentru că ar refuza metafora, ci pentru că o manifestă ca și cum n-ar avea conștiința poeziei moderne ca antipoezie, a literaturii moderne ca antiliteratură. Acest teritoriu al literaturii expuse - narcisic
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
abilă manipulatoare, performanțele în arta înșelătoriei, astfel încât, atunci când își va putea părăsi, în sfârșit, adăpostul provizoriu, va fi mai neliniștit, mai ros de îndoieli ca la început. Chiar întâmplătoare sau ludică, supravegherea lasă urme, afectează oamenii și influențează, fie și superficial, viitoarea lor purtare. Comedia neagă gravitatea, dar nu-și interzice să-i utilizeze mecanismele și să le folosească, schimbându-le intensitatea și efectele, spre satisfacția unui public „suprainformat” care nu se mai teme de posibilele lor ravagii și care se
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
Iar noi știm prea bine că această practică este dublată de o alta, la fel de absurdă, aceea a arhivării tuturor acestor mizerii. Supravegherea este, astfel, crunt ironizată pentru incapacitatea ei de a accede la esențial. Ea rămâne prizoniera unor informații deseori superficiale sau a unor neadevăruri consemnate cu grijă. Prizoniera unor nimicuri, unor fleacuri, dar care ar putea fi oricând bune la ceva. Într-adevăr, retrospectiv, exact asta te și îngrozește: faptul că derizoria turnătorie, jalnica pâră ar putea deveni în orice
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
lapsus și încărcătura de implicit pe care o transportă. Aici eșuează toate tentativele de punere în ordine și în diagramă. Există un rest și acest rest este obișnuitul vorbei: nesemnificativul, vorbitul fără a spune nimic, banalul și modalitățile sale singulare. Superficialul, aici, face oficiu de adîncire: ceea ce rămîne de neatins este cu siguranță această rătăcire a sensului și valul său care plutește și ezită și care cere interpretare. Comunitatea interpreților Sensul comun, sau punerea în comun, intervine de două ori în
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
reprezintă un punct de cotitură în gândirea umană. Pentru Platon, a spus el, cercul a fost simbolul perfecțiunii, figura creatoare a conceptelor universului. În realitate, totuși . Solemnitatea acestui simbolism nu a reușit să aibă ecou în pictura apuseană din cauza folosirii superficiale la care a fost supus formatul eliptic. De altfel, dualitatea celor doi centri compoziționali apare clar numai în elipsa orizontală. În cea verticală, simetria este dominată de diferența ierarhică dintre sus și jos. Dar într-un oval orizontal, de pildă
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
competiție cu centricitatea influențează subiectul pentru care este cel mai potrivit. Am descoperit cum centricitatea dominantă a tondoului tinde să ridice subiectul deasupra servituților condiției umane, evocând transcendența religioasă, sau să o coboare sub propria-i condiție de dragul unui joc superficial. Pătratul, cu servituțile față de grila gravitațională, utilizează resursele formatelor rectangulare de a se raporta ferm la existența pe această lume. Nu este vorba de o excludere a spiritualizării subiectului, dar, așa cum echilibrarea centrului pătratului tinde să se realizeze pe seama intersectării
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
însuși poetul, devine transparentă: "Năvălind ca sămânța fierbinte a vulcanului,/ iarba foșnind din pahare, în gâtlejul speranței,/ arzând prin acvarii și-n miezul tăcerii, ninsoare verde-a pământului,/ iarbă." Există o față exterioară a lumii, reprezentată de-un dans ușor, superficial, menit sa acopere o lume gravă; dansăm peste lumina ce moare, peste trena tristeții, peste puritatea logodnei, peste misterul nunții și flacăra ne taie timpul. Dansăm peste clopote mute,/ în pacea din miezul furtunii,/ dansăm peste inima noastră/ Sub lacrima
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
ce lemnele,/ numele între tâlhari să i se lase". În "Cariatida", așa cum spune Ion Pop, în "Poezia unei generații", este propusă, în "ultimă instanță", o lecție, demonstrație de reabilitare a unor motive poetice compromise de o viziune simplificat idilică și superficial anecdotică a multor poeme pătrunse, atunci, înainte de vreme, în manualele școlare"1. Și în aceste poeme, domină tonul oracular, aura de legendă, cu incantații de bocete și blesteme, un limbaj familiar sau tehnic, păstrând însă doza de dramatism și de
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
ciungi de un cuvânt/ Soarbe-mă de poți să sorbi" ("N-ai să vii"). Cântecele sunt de nevastă, de muiere, de fetie, de ursitoare, de cununie, de împreunare; oricum bărbatul este regele puternic, ușor distant, sau uneori gestificând și plângând superficial, într-o ușoară cochetărie de cântec: "Am stâlcit-o, am stâlcit-o,/ de din alb am dezalbit-o/ de din rece am încălzit-o/ și am pierdut-o și am pierdut-o." ("Cântec"). Doamna blândă, doamna ce poartă lumina dintâi (L.
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Odată ca să fiu vesel,/ și odată ca să fiu trist". Ne convinge astfel că arta lui este, de fapt, un rezultat al descoperirii firii, al paradoxului ei. În acest context, și receptarea artei lui este dificilă, având în vedere învelișul vesel, superficial aparent și "miezul", cum spune el mal târziu, grav și trist. De aceea, în poemul "Capriciu", își va citi opera scaunelor din sufragerie: "Scaunele sunt foarte receptive/ la poezie dacă știi cum să le așezi". Deci, poetul ne solicită înțelegerea
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
trist. De aceea, în poemul "Capriciu", își va citi opera scaunelor din sufragerie: "Scaunele sunt foarte receptive/ la poezie dacă știi cum să le așezi". Deci, poetul ne solicită înțelegerea și receptarea la două nivele ale lecturii: primul este cel superficial al fabulației, care explică succesul de public al poetului, al doilea constituit de semnificațiile grave pe care le deslușim la o lectură mai atentă. Observăm, de exemplu, în volumul "Tinerețea lui Don Quijote", o mai accentuată preocupare nu numai pentru condiția
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
care ea se desfășoară subiectul cărții, și egoismul eventualilor cititori, care se pot regăsi în această modalitate de dispunere față de lume. Titlul cărții semnifică și necesitatea unei orientări a atenției către cei din proximitatea noastră într-o epocă a relațiilor superficiale, puse în scenă de excesul de mijloace de comunicare și de sărăcia sensurilor vehiculate pe aceste căi. Titlul încearcă totodată să aducă în discuție posibilitatea finalului unui mod de-a privi semenii, respectiv în maniera lecturii, pornind de la discuțiile despre
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
maturității și senectuții de a găsi un sens în însăși faptul trecerii prin timp, ceea ce dezvăluie implicit o mutare a accentului pe durata vieții, adică pe existență. * Resimt în mod dureros lipsa timpului pentru a gândi, trăindu-mi în mod superficial viața cotidiană. Este o penurie a propriei existențe ce-mi golește de conținut până și căutarea unui sens al vieții. Acum știu că tăria morții derivă din absența la sine; iar vindecarea față de ea avem iluzia că vine din prezența
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
fiți în stare să preparați așa ceva; - mențiune importantă: timpul de fierbere e același indiferent de numărul ouălor; exemplu practic: șase ouă tari se fierb tot în zece minute, și nu într-o oră, cum ați putea deduce la o analiză superficială*. * O asemenea eroare am făcut eu când am fiert pentru prima oară în viață patru ouă simultan. Trăiam pe atunci cu numărul trei și, sub presiunea mirosurilor barbare venite din baraca de lângă casă, renunțasem la mâncarea furnizată de restaurante și
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
de bine, de mulțumire, de satisfacție. În general, plăcerea se definește prin opoziția sa cu durerea. Această definiție, prin comparație, le fixează pe amândouă În planul somatic, raportate la schema corporală, fie că este vorba despre plăcerea procurată de sensibilitatea superficială, tactilă, fie despre plăcerea procurată de sensibilitatea profundă, viscerală. În ambele situații, plăcerea este o stare primară, imediată a organismului. Ea este legată de satisfacerea unor nevoi, a unor apetențe, corespunzând În sensul acesta cu pulsiunea libidinală din sfera psihanalizei
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]