9,986 matches
-
blonzi, cu strălucitori ochi azurii... Îi închipuiam goi, statuari, într-adevăr albi ca marmura, încît ochii deveneau neliniștitori și obsedanți pe fețele lor elene. Umerii îi aveau împodobiți cu constelații arzînde, formând zodii limpezi ca pe abțibildurile de pe pahare. "Băieții veseli", cum îi mai numea orbul, puteau fi Raci, Scorpioni, Capricorni sau Fecioare, depinde de cât de înalt era rangul lor în ierarhie. Ei se mișcau printre noi și totuși erau nevăzuți, auzeau tot ce spunem, chiar în intimitatea caselor noastre
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe când ne zbăteam ca peștii pe uscat: "Mergi până la capăt! Până la capăt? Dimineața m-am trezit singur în pat de parcă totul n-ar fi fost decât o halucinație. Doar fotbalistul, stând lângă mine în capul oaselor, îmi făcu cu ochiul, vesel. Simțise ceva? Era și greu să nu fi simțit. Abia acum îmi dădeam seama cât de tare trebuie să fi scârțâit patul. Totuși nu-mi spuse nimic. Așteptam cu toții, sporovăind, ora vizitei. Toamna glisa încetișor înspre iarnă, și-n dimineața
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ochii din cap de indignare, fetele se topeau de râs, meșterind în compartimentele măsuței lor cu medicamente. Treceau pe la fiecare pat și lăsau pe noptieră, într-o scobitură specială, câteva pastile sau casete viu colorate, care, când se ciocneau, clincheteau vesel și dulce, într-o zi, dintr-o astfel de casetă lunguiață, jumătate verde, jumătate portocalie, uitată pe măsuța bătrânului cu bruxism nocturn, care ne trezea mereu cu scrâșnete atroce, ieșise un fel de larvă transparentă, ușor violacee, cu o complicată
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în balamalele lor ca niște fălci de rechin. Dacă nu erai atent, te sfâșiau. Deodată i-am văzut degetele pline de sânge. Atunci am văzut sânge pentru prima dată. Mama țipa și plângea ca un copil. Priveam cum pică lichidul vesel colorat pe podeaua murdară a tramvaiului și deodată mi-a trecut prin minte: "deci cu asta e plină ea pe dinăuntru", și atunci am început și eu să plâng. Mă așteptam ca mama să se golească de tot și să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-nfruntau tancuri rusești, pe care scria CCCP (aveau și o stea roșie, în cinci colțuri, pe ele) și nemțești, cu zvastică și soldați cu căști așa cum aveau nemții în filme. Câștigau sovieticii cu ușurință, din țevile lor ieșeau jeturi portocalii, vesele, pe când tancurile germane explodau și din ele ieșeau nori de fum. Mircea se mândrea cu felul în care desena tancurile, arătîndu-le în același timp din față și din profil, cu șenilele lor pline de roți metalice. Mai știa să deseneze
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tâmpit cîntecul: de ce să prindă Ștefan turcoaica și s-o tragă de floci? Și ce căuta ea pe câmpul de luptă? Dar era și comic tocmai de asta, fiindcă era tâmpit. Jean spunea cele mai mari porcării, dar atât de vesel și mucalit, că râdeai și tu cu el. Pe când, dacă zicea Lumpă ceva, chiar dacă nu era cu porcării, părea ceva urât și copiii se supărau. O dată Simfonia se certase cu Luță, dar mai mult în glumă, și se-njurau: "Pizda
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu lucruri mai bune ca de obicei. Bineînțeles că de biserică nici nu putea fi vorba. Dar venea momentul când trebuiau să ciocnească ouă, și-atunci tatăl lui devenea deodată ciufut, ca atunci când nu mai avea țigări. Ia hai", zicea veselă mama, "Hai să ciocnim, Costele, hai noi mai întîi! Cu ce dai, cu capul sau cu fundul?" Mircea studia îndelung ouăle, ca să-l găsească pe cel mai tare. "Hai, Cristos a-nviat!" la care taică-su răspundea mereu, făcîndu-i cu ochiul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
grup de mici zâne, cum se spunea-n Gruzia că poți vedea noaptea, în vreun luminiș cețos de pădure, după care rămâneai mut sau șchiop sau nătâng toată viața... " Gata, intrați!", le spuse asistentul, pe când de după cortină se auzea muzica veselă din finalul dresurii de cai. Animalele tre-cură-n goană pe lângă ele, sforăind și scuturând panașele din creștet, călăreața urlă, leoarcă de transpirație: "Grigore, ce mă-sa i-ai făcut Melodiei? Ce mă-sa are de șchioapătă?", iar în difuzoare se auzi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fotbal pe "Dinamo", când de asemenea oamenii ieșeau și inundau șoseaua, luau cu asalt tramvaiele, scoteau pe geamurile lor steagurile clubului și-și strigau lozincile către trecători. Și acum tramvaiele și puținele mașini abia aveau loc să-nainteze prin gloata veselă care-și purta pe umeri, neglijent, pancartele și portretele, și care, ca să scape de ele, dădeau copiilor stegulețele, florile de hârtie și palețelele de pânză pe care scria PMR. Și Luci, și Jean, și Lumpă aveau brațele pline de trofee
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de balegi. Predomină aici țăranii, cu pălăriile lor negre de fetru și cu pieptare subțiri, de vară. Își cară căruțurile cu ceapă, morcovi și roșii la piață. Alții poartă funii de usturoi peste piept ca niște cartușiere. Copii rahitici dar veseli trag după ei căruțuri cu butelii. Dinspre hală vine o putoare de pește stricat de nu mai știi încotro s-o iei. Noroc că pe colțurile dinspre Colentina sânt cârciumi de unde iese permanent fumul albastru al mititeilor fripți pe cărbuni
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
toate casele, lungă, scundă și galbenă) - un afiș strâmb din care-ți rânjește un cap sălbatic de tătar: la cinema "Timpuri noi" rulează filmul "Mongolii", de care toată lumea e-nnebunită. Un difuzor de deasupra Halelor hîrîie-n gura mare un cântec vesel: De dimineață lângă lac pescarul amator/ își cânta ca pentru el un cântecel de dor..." Ce de lume! Fiecare zorind spre daravelele lui. Stai în intersecție cel puțin un sfert de oră și, o dată scăpat din viermuiala, tramvaiul țâșnește pe
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se încheagă o casă din lemn adus din pădure, cărămidă făcută din lut ars, sticlă din nisip topit, fier scos din pământ, nu strălucește ea o vreme în mijlocul satului, adăpostind oameni tineri și plini de sănătate? Nu vede ea nunți vesele și botezuri, ca apoi să îmbătrînească o dată cu oamenii și cu satul, să ajungă "casa cea veche", să fie părăsită și apoi să se ruineze încet, ca să dispară iar în pământul din care s-a plămădit? Nu a fost cândva întemeiat
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
trebuia să și le apere cu fast. - Sânzâienele (24 iunie) este sârbătoarea populară din ciclul agrar care celebrează coacerea holdelor, menționată și de Dimitrie Cantemir în „Descrierea Moldovei”, sub numele de „Drăgaică”. Fetele din sat o alegeau pe cea mai veselă și mai frumoasă, o împodobeau cu o cunună de spice și de panglici și îi dădeau cheile hambarelor. Fetele se întorceau de la câmp cântând și dansând. Coronițele pe care le împleteau la câmp din sânzâiene le aruncau pe acoperișurile caselor
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
produse, prepară mâncăruri specifice, iar după liturghie se adună în casa de prăznuire și petrec. Obiceiurile lipovenilor sunt strâns legate de evenimentele religioase. Cel mai bine s-au păstrat cele legate de Masleniță (Săptămâna Brânzei), când oamenii sărbătoresc cu cântece vesele pe străzile localităților și cu preparate lactate specifice: varenichi, blini, piroghi. În timpul slujbei de Florii, podelele bisericilor sunt acoperite cu un covor de iarbă, în timp ce credincioșii țin în mână lumânări și crenguțe de salcie sfințite. Paștele se sărbătorește în familie
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
de-al doilea război mondial. Liceul l-am început la „B.P.Hasdeu” din Buzău și l-am terminat la „Eudoxiu Hurmuzachi” din Rădăuți în anul 1952, unde am avut profesori deosebiți. Am participat la realizarea spectacolului i de revista “În veselul vieții pas” unde alături de alți colegi am interpretat anumite roluri, spectacol care a avut mare succes. Am dat examen de admitere la Istitutul Agronomic “Nicolae Bălcescu” București unde intrat ușor datorită pregătirii de la Rădăuți. În anul 1958 am terminat studiile
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93299]
-
era distilat aici, în Abație, nu-i așa? Maria dădu din cap. ― Nu știu... Chiar nu știu. Și îi întoarse din nou ochii aceia limpezi și sinceri, și Rim renunță la întrebarea care îi stătea pe buze. 20. Aloim intră vesel în chilia Abatelui. Pe fața tânărului călugăr era întipărită o satisfacție care stârni curiozitatea lui Radoslav. ― De ce ești așa de bucuros? ― De ce n-aș fi? Afară e o vreme excepțională, mă simt sănătos și încrezător în viitor, aș putea jura
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
din familia mea fraza, aceea n-a avut nici un sens. Am păstrat-o însă cu sfințenie în memorie. A zis așa: "Abația trebuie nimicită fiindcă umple lumea cu atei..." Kasser medita o clipă și recunoscu apoi cu un glas aproape vesel: ― Asta e într-adevăr o prostie. ― Așa ne-am gândit și noi. Poate că or fi tâmpite clonele alea, dar numai lipsite de credință nu se poate să fie numite, hohoti gros bătrânul. ― Poate se referea la faptul că împărtășesc
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
ciocnească un pahar de vin. Curios, tânărul luă cana și mirosi lichidul din interior. Avea un parfum ciudat, pe care nu-l mai întîlnise niciodată. ― Mi-ai povestit odată despre vin. Mi-ai spus că te face să fii mai vesel și că, o dată ce te înfrățești cu el, e greu să-l mai lași deoparte. ― N-ai să pățești nimic de la un pahar, zâmbi Maria. Și apoi, chiar dacă ai să te amețești puțin, avem de sărbătorit două evenimente. ― Două? se miră
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
sclavie, legați fiind tocmai de ceea ce urau cel mai mult: religia. ― Trebuie să... începu Kasser, dar spusele lui fură întrerupte de furia cu care se deschise ușa bisericii. Cu pași mari, Rim pătrunse înăuntru și spuse pe un ton aproape vesel: ― Bună dimineața tuturor. Patru frați-ostași se repeziră spre el. Kasser știa cum luptau quinții. Văzu obișnuita ceață și apoi, în doar două secunde, privi cum podeaua se umple de sângele atacatorilor. ― Ei, Rade, parcă aveam o înțelegere. Dacă mă mai
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Era destul însă pentru ca rotunjimea albastră a Pământului, așa cum prefera el să îi spună, să îl facă să se simtă mândru și împlinit. - Știi ce facem noi acum? întrebă deodată Barna. Desfacem butoiul cu murături, zise el pe un ton vesel, fără să aștepte replica celuilalt. Johansson se întoarse amuzat către tovarășul său, care zâmbea fără să îl privească fiindcă se concentra la comenzile navetei. - Murături... Îmi sună cunoscut. - Sigur că îți sună cunoscut. Sunt convins că și părinții tăi obișnuiau
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
l umpluse din nou și i-l împinsese în față, spuse cu o nerăbdare prost ascunsă: — Spune-mi ce vrei de la mine, Balamber. S-a făcut târziu și azi mi-am rupt spatele toată ziua pe câmp. Hunul îl bătu vesel cu mâna pe braț. — Bravo! Ești un muncitor grozav. Ah, eu am spus-o întotdeauna, știi, și întotdeauna te-am apărat, chiar și atunci când cineva, la ultima adunare, a avut câte ceva de zis despre tributul tău. Audbert se întunecă. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
savoare și mai mare oricărei libertăți ce ar fi vrut să și-o ia și, cu siguranță, birtașii din tavernele orașului, femeile ușoare din bordeluri și poate chiar vreo fetișcană prea încrezătoare și-ar fi amintit mai târziu de trupa veselă ce urma să se reunească în curând pentru a-și face de cap din nou pe străzile nobilei capitale a helveților. Dar ce se întâmpla? De ce se opriseră cei doi care mergeau în față? — Atenție! Ceva nu e în regulă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
cer de un azuriu intens, cum lui Sebastianus îi părea să fi văzut doar în Italia, nori albicioși se deplasau leneș către răsărit. Mult mai aproape, mici zgomote produse de animale minuscule însuflețeau mărăcinișurile de-a lungul torentului și gâlgâitul vesel al apei printre pietre suna ca un cântec molcom și cuceritor ce părea să-i cheme pe toți la odihnă și la a lăsa deoparte toate grijile. Rezemat de un copac, Vitalius cerceta grâul încă fraged, mușcând ușurel dintr-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
pierduse pe Kayuk, trecut prin tăișul săbiei de un catafract; un lucru și mai grav era că băiatul fusese ucis în vreme ce încerca să ducă la adăpost carul unde, din ordinul său, stivuise o mare parte a prăzii sale: aur, bijuterii, veselă și unelte, țesături de preț, care acum se găseau, cu siguranță, în mâinile mercenarilor romani; astfel că lui nu-i mai rămăseseră decât doi cai și un catâr îdintre care unul împovărat de armura pe care i-o dăruise Onegesiusă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
Budapesta. În pas ceremonios,de paradă, în cântecul tiumfal al fanfarei militare, soldații români trec prin Budapesta. Constantin Kirițescu nota: ,,Și trupele române trec mereu, iar pasul lor răsună cadențat, ca un ritm de epopee. Trâmbițele înalță spre cer din ce în ce mai vesel imnul lor de triumf. Câte povestesc ele! Câte restriști ale trecutului, câte veacuri de suferințe se răzbunau în ceasul de față!”. Unii lideri politici și militari ai Antantei mareșalul Foch, generalul Franchet d’Esperey, Berthelot i-au felicitat pe români
Mareșalul Constantin Prezan mereu la datorie by Lucica Vargan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1654_a_3109]