70,637 matches
-
și împarte responsabilitatea cu guvernul, la toate nivelurile, pentru bunăstarea oamenilor și a naturii. Spre deosebire de sistemul economic, cel natural tinde să-și recicleze deșeurile proprii prin autoreglare. Neutilizarea unui habitat natural în dezvoltarea economică constituie prezervarea sau protecția acestuia. Conservarea constă în menținerea unei părți din trăsăturile habitatului (cele esențiale), o parte din habitat sau trăsăturile sale fiind modificate pentru avantajele de utilizare. Exemple tipice de conservare sunt parcurile naționale, rezervațiile faunistice și chiar fermele unde se crește fauna sălbatică pentru
Conservarea biodiversităţii în judeţul Iaşi/Conservation of biodiversity in Iaşi county by Mircea Nicoară, Ezsaias Bomher () [Corola-publishinghouse/Science/738_a_1241]
-
regnul căruia îi aparțin. Diversitatea speciilor reprezintă nu numai răspunsul adaptărilor ecologice și filogenetice ale populațiilor la particularitățile mediului, ci și baza resurselor primare și alternative pentru om (hrană, adăpost, materie primă, produse pentru tratarea unor boli etc.). Diversitatea genetică constă în variațiile genetice ale indivizilor, populațiilor și speciilor de pe Terra. Diversitatea genetică constituie suportul pentru menținerea capacității reproductive a speciilor, pentru asigurarea rezistenței la boli și intemperii, pentru capacitatea de adaptare la condițiile de mediu și de supraviețuire în cazul
Conservarea biodiversităţii în judeţul Iaşi/Conservation of biodiversity in Iaşi county by Mircea Nicoară, Ezsaias Bomher () [Corola-publishinghouse/Science/738_a_1241]
-
ducând la scăderea numărului de indivizi ai acestor specii (de ex., sardelele din Oceanul Pacific, merlanul din Oceanul Atlantic, heringul din Marea Nordului și din Canalul Mânecii). Cetaceele și alte mamifere marine de talie mare cunosc o situație chiar mai dramatică. Un alt risc constă în exploatarea resurselor marine pe baza unor evaluări exagerate care se datoresc necunoașterii complexității rețelelor trofice; de ex., krill-ul - crustacee exploatate industrial (50 60 milioane de tone anual) este consumat de diferite specii marine: pești și cefalopode (100-200 milioane de
Conservarea biodiversităţii în judeţul Iaşi/Conservation of biodiversity in Iaşi county by Mircea Nicoară, Ezsaias Bomher () [Corola-publishinghouse/Science/738_a_1241]
-
officinalis (în stratul erbaceu), respectiv pe Sambucus ebulus și Sambucus nigra (în stratul arbustiv). B. Fauna fosilă este reprezentată de 46 specii de moluște (bivalve și gasteropode), 12 specii de foraminifere și 3 specii de crustacee ostracode. Ineditul acestei faune constă în faptul că pe lângă specii salmastre de foraminifere (Ammonia beccari, Nonion cf. laevis), scoici (Mactra fabreana, Mactra podolica cobalcescui, Mactra podolica moldavica, Mactra podolica podolica, Plicatiforma fittoni,), melci (Barbotella intermedia, Dorsanum corbianum, Hydrobia sp., Potamides disjunctus, Terebralia lignitarum) și de
Conservarea biodiversităţii în judeţul Iaşi/Conservation of biodiversity in Iaşi county by Mircea Nicoară, Ezsaias Bomher () [Corola-publishinghouse/Science/738_a_1241]
-
fi “nume propriu” sau “nume comun”, “nume de concept”, cum îi mai spune Frege. Astfel, “semnificația unui nume propriu este însuși obiectul pe care îl desemnăm cu ajutorul său” (idem:51), dar “deosebirea dintre nume proprii și nume de concept ar consta numai în aceea că primele ar putea să se refere numai la un obiect, iar cele din urmă la mai multe. Un nume de concept, al cărui concept ar fi gol, ar trebui atunci să fie scos din știință, ca
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
fals. Deși se revendică de la Aristotel, abordarea adevărului ca și corespondență între un enunț și faptele la care face referință se impune prin studiile lui Tarski, pentru care „enunțul este adevărat dacă el relevă starea de lucruri reală. Adevărul enunțului constă în acordul (sau corespondența) sa cu realitatea”, mai concret spus, enunțul „<<zăpada este albă>> e adevărat, dacă și numai dacă zăpada este albă” (Alfred Tarski, Adevăr și demonstrabilitate, în Epistemologie - orientări contemporane, selecția textelor I. Pârvu, 1974:294-295). Searle, parafrazându
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
iar “acțiunea lingvistică este cea care utilizează limbajul, făcând din el un instrument: ne adresăm celuilalt pentru a-l ajuta, a-l înșela, a-l face să acționeze într-un fel sau altul”. Funcția “primă și imediată” a actului ilocutoriu constă în “pretenția de a modifica situația interlocutorilor”, situația lor imediată. Actul perlocutoriu, „servește unor scopuri mai îndepărtate, pe care interlocutorul poate să nu le sesizeze chiar cunoscând perfect limba”. (Ducrot, 1996:502-505). 4.3. Aspecte perlocuționare ale practicii discursive Pe lângă
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
produc în însăși verbalizarea acestora), fiind considerat “actul de a spune ce se face”, actul perlocuționar este produs prin faptul de a spune ceva, fiind “actul de a face ce se spune” și are rolul de a convinge, persuada. El constă în special, din efectele, consecințele asupra “lumii psihocomportamentale” a locutorului și prin acesta asupra lumii exterioare. Acest “prin faptul de a spune”, propriu actului perlocuționar, este evidențiat în etimologia termenului perlocuționar, care este compus din latinescul per “prin, prin intermediul” și
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
șiretlic” discursiv în vederea ducerii în eroare sau manipulării interlocutorului. Dacă argumentarea ca și convingere și argumentarea ca persuadare sunt modalități de influențare cu caracter rațional și conștinet, chiar dacă se recurge și la mijloace de ordinul sensibilității, afectivității, manipularea prin limbaj constă în “a face pe oameni să se comporte într-un anumit mod fără ca ei so știe - cum va spune Mey - și poate chiar împotriva dorințelor și intereselor lor majore.” (apud Slama-Cazacu, 2000:37). Ducrot spunea că argumentarea este înscrisă în
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
la nivel cognitiv, afectiv, cât și comportamental. P. Ricoeur în Metafora vie face o genealogie a metaforei, începând cu retorica clasică (în special Aristotel), trecând prin neoretorică, semiotică și terminând cu heremenentica. Metafora având la bază o „substituție subînțeleasă” și constând într-o „deplasare a sensului cuvintelor în funcție de o relație de similitudine” are, în viziunea hermenentului, o „unică structură dar două funcții: o funcție retorică și o funcție poetică”, prima urmând „să-i convingă pe oameni, oferind discursului podoabe care plac
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
durată cronologică, ale comprehensiunii - în viziunea fulgurantă a intuiției extatice, acea ipostază a intelectului noetic în care existența estetică, de natură textual-discursivă, este răscumpărată și mântuită prin prezența imponderabilă, dar orbitoare a adevărului întemeietor. Contribuția lui I. la hermeneutica postheideggeriană constă în demersul integrator prin care „amprentele” mundane ale ființei, concretizate în ceea ce modernitatea și postmodernitatea numesc „specializări” (științe teoretice) și „tehnici” (științe practice), sunt recuperate și reintegrate unei dimensiuni ontologice fundamentale: teoria psihanalitică a lui Jacques Lacan „traduce” inconștient liniile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287580_a_288909]
-
fi exhaustivă. Fenomenele sunt în interconexiune unele cu altele, în sensul că se generează și se influențează reciproc. Acest fapt conduce la noțiunea de cauzalitate, care exprimă interacțiunea dintre cauză și efect astfel încât întotdeauna cauza să preceadă efectul. Desfășurarea fenomenelor constă astfel într-un șir neîntrerupt de momente, într-o succesiune cauză-efect, efectul fiind la rîndul lui cauză pentru un alt efect ș.a.m.d. Astfel se formează un lanț cauzal. Orice întrerupere a lanțului cauzal înseamnă de fapt existența unui
Aplicaţii ale statisticii matematice by Elena Nechita () [Corola-publishinghouse/Science/323_a_639]
-
prevăzut, de-a lungul întregului proces. O clasificare importantă a metodelor de control se face după numărul de piese supuse inspecției, deosebindu-se două metode: controlul tuturor pieselor (controlul 100%) și controlul statistic. Controlul 100% (sau controlul bucată cu bucată) constă în inspecția tuturor produselor efectuate. Se poate aplica în condițiile producției moderne în cazul produselor speciale, a produselor complexe, precum și atunci când fabricația este instabilă și în serii mici. Deși presupune verificarea tuturor produselor, controlul 100% nu este infailibil, scapă produse
Aplicaţii ale statisticii matematice by Elena Nechita () [Corola-publishinghouse/Science/323_a_639]
-
când valoarea parametrului statistic de împrăștiere rămâne practic neschimbată în decursul unui interval de timp. Instabil este procesul în care acționează una sau mai multe cauze sistematice, care determină variația unilaterală ca sens a valorilor caracteristicii. Instabilitatea dinamică a procesului constă în aceea că nici una din valorile tipice care caracterizează centrul de grupare sau împrăștiere nu sunt constante. Producția necorespunzătoare calitativ poate rezulta dintr-un proces necorespunzător ca reglare, ca precizie sau prin conjugarea ambelor cauze. Pentru ca producția să fie corespunzătoare
Aplicaţii ale statisticii matematice by Elena Nechita () [Corola-publishinghouse/Science/323_a_639]
-
existența unei legi bine determinate (în general, legea normală). În acest sens, este deosebit de important să se cunoască modul în care se desfășoară procesul tehnologic. Analiza desfășurării procesului tehnologic cuprinde: cercetarea procesului tehnologic prelucrarea datelor cercetării analiza-propriu-zisă. Cercetarea procesului tehnologic constă în determinarea valorilor caracteristicii studiate pentru un număr de N produse. Există două procedee: 1. Metoda probelor curente, când se ridică r probe conținând fiecare același număr n de exemplare. Extragerea probelor se face la intervale determinate de timp și
Aplicaţii ale statisticii matematice by Elena Nechita () [Corola-publishinghouse/Science/323_a_639]
-
din producția mașinii individual și se înregistrează rezultatele măsurate ale caracteristicii. Metoda utilizată în cazul de față este cea a selecțiilor mari. Rezultatele se reprezintă grafic, obținându-se graficul de timp. Graficul de timp se construiește pentru fiecare caracteristică și constă în reprezentarea valorilor caracteristicii (valorilor observate) prin puncte, într-un sistem de axe rectangulare. Punctele au ca abscisă numărul de ordin al exemplarului iar ca ordonată valoarea corespunzătoare a caracteristicii. În Anexa 1 sunt prezentate aceste diagrame pentru toate reperele
Aplicaţii ale statisticii matematice by Elena Nechita () [Corola-publishinghouse/Science/323_a_639]
-
alternativa: H2: P> P0, caz în care lotul se respinge. Fracțiunea defectivă P poate lua orice valoare în cele două domenii limitate de punctul critic P0, adică în domeniile 0≤ P≤ P0 și respectiv P0<P≤1. Esența metodelor statistice constă în aprecierea calității unui lot de produse, de mărime N, pe baza studierii unui eșantion de mărime n, extras întâmplător din lot, pentru care se calculează un parametru de eșantionare (cei mai obișnuiți fiind media și abaterea medie pătratică). Cum
Aplicaţii ale statisticii matematice by Elena Nechita () [Corola-publishinghouse/Science/323_a_639]
-
realismul în relațiile internaționale și în economia politică internațională Traducere din limba engleză de Diana ISTRĂȚESCU INSTITUTUL EUROPEAN 2000 PREFAȚĂ O reflecție asupra realismului în disciplina relațiilor internaționale ar fi îndreptățită să urmeze strategia școlii de filosofie din Torino, care constă în întrebări de felul: "Care socialism?" (Bobbio 1976) sau "Care realism?". Căci realismul se bucură, ca orice teorie politică (sau ideologie) importantă, de o impresionantă varietate internă. Există aproape tot atîtea teorii realiste cîți teoreticieni sînt. Conștiința acestei diversități interne
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
fost marcate de încercările de a transforma regulile societății internaționale într-o teorie științifică, încercări care potrivit tezei au eșuat de fiecare dată. Și atunci, la ce mai folosește o introducere în teoria de bază a unei discipline, dacă ea constă într-o analiză istorică și conceptuală a unui mare eșec? Cercetătorii sînt interesați de teorii pentru valoarea lor instrumentală. Teoriile sînt instrumente care fac posibile, cu ajutorul legăturilor cauzale, explicațiile cu privire la fenomene; iar în științele practice, cum ar fi politica, ne
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
dezbatere din relațiile internaționale. Dar ea înseamnă mai mult decît atît: realismul își derivă logica internă din opoziția constantă față de un idealism adesea idealizat. R.N. Berki (1981) și Martin Griffiths (1992: 159) merg chiar pînă la a susține că realismul constă pur și simplu în susțineri negative. Într-adevăr, filosofic vorbind, realismul nu poate fi conceput în afara raportului său cu o poziție idealistă anterioară, poziție profund îndatorată universalismului iluminist și teoriei politice a democrației (Walker 1993a: 22, 42, 77, 86). Totuși
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
că acționează în numele dreptului la autodeterminare al sudeților germani. Idealurile unei ordini pașnice deveniseră o parte a mașinii de război naziste. Strategia democrațiilor de a preveni un nou război cu Germania, etichetată de către criticii de mai tîrziu drept conciliere, a constat într-o serie de concesii ce urmăreau să cumpere reținerea acesteia. Dar, în condițiile în care rezistența era necesară, această strategie, concepută pentru a evita războiul, nu a făcut altceva decît să-l amîne și chiar să-l agraveze după ce
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
imobilismului așa-numitei Realpolitik, așa cum s-a întîmplat în timpul perioadei de maximă intensitate a războiului rece (Carr 1961: 177). Carr este poate cel mai apropiat de poziția politică realistă, așa cum a fost ea reconstruită de Berki și Griffiths, și care consta pur și simplu în enunțuri negative. NOUA PARADIGMĂ: MORGENTHAU ȘI POLITICA ÎNTRE NAȚIUNI Atitudinea lui Carr era prea ambiguă și stilul său prea polemic pentru a fonda o școală de gîndire sau pentru a preconiza apariția unei discipline printr-un
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
este similară cu conceptul tradițional de raison d'état, așa cum a fost el formulat de Friedrich Meinecke, un istoric pe care Morgenthau îl admira și a cărui definiție a acceptat-o ca fiind analogă cu a sa: ""Rațiunea" unui stat constă în a fi conștient de sine însuși și de mediul său propriu și în a deriva din această cunoaștere maximele acțiunii [...] Pentru fiecare stat în fiecare situație există o unică logică ideală a acțiunii, o unică rațiune ideală de stat
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
mult de opinia internațională ca o putere imperialistă și antireformistă. Uniunea Sovietică a încercat să profite de această situație, accelerînd cursa înarmărilor și lansînd o ofensivă diplomatică în lumea a treia, curtînd India, de exemplu. De cealaltă parte, reacția americanilor consta în încercarea de a restabili o anumită legitimitate, ilustrată, printre altele, de politica drepturilor omului a președintelui Carter. Noua politică de destindere promovată de SUA, stimulată, dacă nu chiar cauzată de eșecul din Vietnam, nu se abătea de fapt de la
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
internă) modelul IV: procesul cognitiv (cauzalitatea psihologică) PARADIGMA ANALITICĂ: MODELUL ACTORULUI RAȚIONAL Asumpții În cadrul paradigmei analitice, comportamentul național este tratat ca o alegere rațională în vederea unor scopuri date și în circumstanțe determinate. După o analiză a raportului costuri-beneficii, alegerea optimă constă în găsirea acelei soluții care maximizează valoarea relativă a diverselor scopuri. La nivel individual, decizia este analizată în interacțiune strategică. Prin interacțiune strategică se înțelege faptul că alegerea maximizatoare de valori trebuie să se refere, prin definiție, la scopurile și
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]