70,637 matches
-
strategice relative l-au avut asupra comportamentului și concentrîndu-se asupra scopurilor puse în discuție. Acest model determină gama acțiunilor posibile. Cuba: prima interpretare Pe baza primului model, Allison deduce ipotezele posibile pentru explicarea crizei rachetelor din Cuba. Strategia sa teoretică constă în a verifica de fiecare dată relația dintre mijloace și scopuri, pentru a afla dacă o anumită ipoteză este plauzibilă. Primele ipoteze încearcă să lămurească întrebarea de ce guvernul sovietic a instalat rachete în Cuba. Mai întîi, există posibilitatea ca Uniunea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
și interdependent al politicii internaționale, conexarea a devenit un concept central al politicii externe de destindere a lui Kissinger, aplicată deopotrivă prietenilor și dușmanilor. Într-adevăr, destinderea poate fi definită ca o politică de îngrădire prin conexări negociate. Politica conexării consta în întrepătrunderea ariilor politice cu scopul creării unei pîrghii de avans diplomatic pe multiple fronturi. Principala sa țintă era guvernul sovietic. De fapt, ea implica două elemente aparent contradictorii. Pe de o parte, ea încerca să integreze economia sovietică în
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
erau nici măcar subiect de negociere, din cauza puternicei reacții a fermierilor și a Departamentului Comerțului. Cînd administrația Carter a instituit embargoul grîului asupra URSS, în urma invaziei din Afganistan, punerea lui în practică a fost sabotată. Principalul neajuns al perspectivei lui Kissinger constă în supraestimarea posibilității de a izola politica externă de cea internă. Deși sarcasmul său era poate justificat în ce privește amendamentul lui Jackson, el era nerealist atunci cînd baza politica externă pe capacitatea de a separa instrumentele externe de interesele și lobby
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
se bazează pe o serie de dihotomii, reminiscență a disputei realism-idealism, pe care nu le probează în întregime. Într-adevăr, problema cu lucrarea lui Waltz, decretată imediat după apariție drept text paradigmatic al neorealismului, nu este doar faptul că ea constă în principal din idei vechi îmbrăcate într-o haină mai la modă, așa cum afirmă unii critici, ci că ea permite uneori pare chiar să încurajeze multe interpretări contradictorii. Acesta este unul dintre motivele nesfîrșitelor dezbateri pe marginea acestei cărți. Evident
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
dintre națiuni și ceilalți actori" (Waltz 1979: 61-2). Dar, de fapt, Waltz își definește și propria teorie în aceeași manieră: "Sistemul, ca și piața în științele economice, este creat de acțiunile și interacțiunile unităților..." (Waltz 1979: 118). Diferența nu poate consta în aceea că toți acești realiști preștiințifici nu ar fi luat în considerare nivelul sistemic. Teoriile balanței puterii nu erau chiar noi pentru Morgenthau sau Kaplan. Diferența nu este nici că toți ceilalți teoreticieni, cu excepția lui, nu puteau gîndi sistemul
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
masive de dolari în aur, exploatînd rezerva de aur a SUA și acumulînd ea însăși mari rezerve. De aceea, o creștere a ratei aurului ar fi putut avea un efect politic ce putea isca controverse: acele țări ale căror rezerve constau în principal în aur, cum erau SUA și mai apoi Franța, își puteau vedea crescînd valoarea propriilor rezerve, în dauna țărilor care susținuseră poziția dolarului, prin aceea că nu-și schimbaseră la loc rezervele de dolari în aur (Germania). Există
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
capitalismului), ci și relația acesteia cu o structură politică internațională mai autonomă. Ca un corolar, tradiția dependenței a contribuit la redefinirea conceptului de putere, atît de important și pentru realiști. Un prim pas al acestei politizări a perspectivelor asupra dependenței constă în distincția dintre structurile puterii din sistemul internațional și dinamica economică a capitalismului. Atunci cînd compara epoca mercantilistă cu cea prezentă, Laclau a spus că dezvoltarea structurilor eco-nomice dominante poate genera subdezvoltarea prin fixarea prețurilor de monopol de către nucleu și
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
și transporturilor fac din statul-națiune un anacronism și deplasează controlul chestiunilor internaționale spre actorii și structurile transnaționale (de pildă, piața eurodolarului). La acest cadru el adaugă o viziune globală a relațiilor voluntare și cooperative dintre economiile interdependente, ale căror scopuri constau în accelerarea creșterii economice și a bunăstării generale prin mijloacele corporațiilor multinaționale, văzute ca o curea de transmisie a capitalului, ideilor și creșterii. Această prezentare suprapune idei din literatura interdependenței peste credo-ul neofuncțio-nalist al economiștilor liberali. Altfel spus, Gilpin
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
el (ca și pentru marxiști) "lupta pentru putere și dorința de cîștig economic sînt în mod fundamental și inextricabil legate" (Gilpin 1987: 46). Într-o lucrare ulterioară, el discută din nou diferența dintre cele două ideologii și spune că ea constă în principal în două concepte diferite asupra naturii umane. Marxismul susține maleabilitatea omului și anunță sfîrșitul imperialismului, al războiului și al statului, după revoluția comunistă (Gilpin 1987: 43). Aici Gilpin atinge o idee profundă. Realismul se bazează pe un scepticism
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
modificări istorice importante, deși el nu o numește ca atare. După cum o descrie Gilpin, economia politică globală de după 1945 se caracterizează printr-o ordine internațională liberală hegemonică, anume Pax Americana. Totuși, această hegemonie diferă de cea britanică. Esența acestei diferențe constă în însăși legătura dintre configurațiile sociale și sistemul internațional pe care ele l-au creat. Schimbarea care a survenit și care a fost instituționalizată după primul război mondial este trecerea la societăți de masă, în care legitimitatea provine din capacitatea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
lume externă (adică independentă de ceea ce gîndește omul), ci și un limbaj universal acceptat de publicul pentru care testul a fost efectuat. Pentru acesta din urmă, diferitele angajamente metateoretice exclud posibilitatea unui limbaj comun care să fie neutru. Proiectul științific constă, de aceea, în a da un sens (în cadrul înțelesurilor intersubiectiv împărtășite) momentelor individuale ale istoriei, metodă numită uneori idiografică sau, după Clifford Geertz (1993 [1973]), "descriere densă".1 În concluzie, din această dezbatere pot fi extrapolate două tipuri ideale: o
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
apreciată de către cealaltă tabără, a lansat de asemenea un avertisment împotriva sirenelor poststructuralismului, această tendință către îngrădirea dezbaterii a devenit mai vizibilă. A doua problemă a tipologiei ilustrează această închidere, în ciuda recunoașterii aparente a validității egale a perspectivelor teoretice: ea constă în definiția părtinitoare a principalelor concepte controversate din metateoria științelor sociale și este cel mai ușor de recunoscut în modul în care Keohane descrie empiricul. Keohane arată că reflectiviștilor le lipsește un program de cercetare empiric și că, pînă vor
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
politic responsabil, să stea departe de aceste presiuni. Nu e atît de sigur că o astfel de despărțire este cu adevărat posibilă. Importanta schimbare istorică ce a survenit odată cu apariția societăților de masă, cel puțin în unele regiuni ale globului, constă în legătura din ce în ce mai strînsă dintre legitimarea populară și asigurarea bunăstării. Statul bunăstării nu înseamnă doar o creație generoasă a unor oameni politici luminați, atunci cînd respectiva țară cunoaște o perioadă de înflorire. Unele state europene ale bunăstării au apărut din
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
ca putere relațională. Această neînțelegere aruncă o lumină aparte asupra proiectului. Baldwin a introdus din teoria politică ideea că puterea este un concept relațional. Ea nu este resursa sau proprietatea unui actor. Resursele constituie doar baza puterii, puterea în sine constînd în relația dintre actori. Exemplul preferat al lui Baldwin este o încercare coercitivă, în care o persoană amenință pe alta cu o armă și strigă: "Banii sau viața!". Amenințarea cu moartea și mijlocul vizibil de a o duce la îndeplinire
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
nici în conspirația realiștilor malefici, care își tăinuiesc în mod voit puterea. Ea vede această putere ca fiind reprodusă social prin practicile comunității internaționale a realiștilor (Ashley 1989). Este vorba de o formă de putere impersonală (Guzzini 1993, 1994b). Ea constă în practicile de rutină ale comunității, în înțelegerile sale evidente și luate de-a gata. O analiză a puterii intersubiective trebuie să ia în considerare nivelul metateoretic, care stă la baza analizei realiste și a politicilor sale deliberate. "Teoria cunoașterii
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
unul din ei mi-a propus formula consolatoare că "îmi fac din subiectivitate o obiectivitate". Însă la mijloc era numai o neaprofundare a principiilor estetice, curentă în critica noastră. Este absolut admis de către toți esteticienii că momentul prim al criticii constă într-o reacțiune de consimțire ori de neconsimțire la opera artistică. A spune da ori nu, asta este critica în substanța ei. Subiectivitatea e inclusă, fiind vorba de o simplă mișcare a subiectului, însă subiectivitatea nu înseamnă sentință arbitrară. Kant
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
gust nu este deci o judecată de cunoaștere, adică logică, ci o judecată estetică; ceea ce înseamnă că fundamentul său nu poate fi decât curat subiectiv". Vezi și paragrafele următoare. o pseudouniversalitate (nu însă universalitate absolută ca în judecățile logice) care constă în valabilitatea obștească a judecății, în faptul adică de a fi primită de opinia publică și ratificată de timp. Criticul e subiectiv, dar nu arestat în subiectul lui, ci în relație continuă cu alte subiecte, și tocmai această contemporaneitate a
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
interpretare a ideilor, unilaterală folosire a documentelor, producîndu-se altele care ar infirma observațiile mele, despuiere insuficientă de elemente, în baza cărora s-ar fi făcut propoziții exagerate, folosire de informații dubioase, ignorare de opere etc. În judecata strictă de gust, constând într-un da sau nu, chiar de ar avea dreptate, oponentul nu are dreptul să protesteze cu învinuirea de subiectivism, căci acesta este tocmai momentul rezervat subiectului. El poate cel mult ancheta alte subiecte reputate ca foarte sensibile esteticește (socotite
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
o cuvântare facețioasă. Capodopera acestei proze de ilaritate clasică este Păcală și Tândală, cu un râs de subtilitate infinită ce nu se poate comunica decât unui cititor care petrece la erudiția hohotitoare a lui Rabelais și a lui Sterne. Arta constă în a vărsa un sac de sentințe, legate între ele prin intimități mai mult verbale decât de conținut, în spiritul unui gnomism pur: " Fine! De vrei să trăiești bine și să aibi ticnă, să te sălești a fi totdauna la
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
cu fișe, strângând într-un pachet de pe drumul ocupațiilor lui tot ce avea vreun raport cât de superficial cu vorba "vînătoare", și tot umorul stă în punerea în pagină, prin asociații sofistice, a lucruri atât de disparate. Tehnica lui Odobescu constă în continua deplasare, și, spre deosebire de Lessing, în ruperea sistematică a oricărui sistem. Ca exercițiu de sudură, scriitorul merge până acolo încît introduce, ca din nebăgare de seamă, pasagii traduse din texte străine, spre a se denunța la urmă. Ca artist
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
rus, a unui "roué" de tradiție franceză. Un student își pune în gând să seducă pe frumoasa fată a gazdei sale și izbutește simulând un duel și o falsă rănire. Peste spiritul libertin al farsei se aruncă un văl romantic, constând într-o maliție demonică și în decor teatral. Umorul rece, imperturbabil al dialogului e excelent. Ca om de știință, Hasdeu are mari merite. Enorma lui străduință de a culege documente, îndeosebi slave, în a sa Archiva istorică a României, consultabilă
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
cultivă o romanță nudă, deconcertant de directă, mai degrabă abstractă, în care fondul e al cântecului de lume autohton, cu "jele", "dor", cu iubiri ducând la zăcere și moarte. Totuși tehnica e cu mult mai complexă decât se pare și constă în trecerea gradată de la confesiunea cea mai simplă la o atitudine speculativă. Romanța ce se deschide așa de sentimental: S-a dus amorul, un amic Supus amândurora, Deci cânturilor mele zic Adio tuturora... culminează în constatarea filozofică a irealizării eroticii
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
Suprema forță, Cancer la inimă) de oarecare îndemînare teatrală, ceea ce și explică succesul lor relativ, azi însă cu aer de fabricație de calitate dubioasă, Radu D. Rosetti, urmând tot pe Fr. Coppée, inaugura o poezie diletantistă de tribunale și barou, constând în madrigaluri și romanțe tremolate, nu fără un anume simț al neantului pentru albumuri. Anecdota, foarte în favoare în acest timp, a fost deținută de Th. D. Speranția, autor verbios, de oarecare haz aci, complet nul în alte genuri. P.
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
la merhaz ca să fie curați când își pun tivelul și talesul, ceremonii de nuntă, momente de școală etc. Capitolul XIX ÎNDRUMĂRI SPRE "CLASICISM" H. SANIELEVICI Inteligentul evreu H. Sanielevici crezu de cuviință să opună tendenționalismului naționalist un soi de clasicism constând într-o literatură "care să propage munca regulată și stăruitoare, viața liniștită de familie, cinstea, economia, sobrietatea, hărnicia, sentimentele delicate". În realitate revenea și el la materialismul și umanitarismul lui Gherea. Scriitorul se cădea să fie "frămîntat" de "problemele vieții
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
specificul e un aspect fatal, condiționat de calitatea etnică a scriitorului. Ibrăileanu îl vede însă ca un postulat. După un anume examen, el a ajuns la concluzia că moldovenii și în parte și ardelenii dețin procentul maxim de specificitate, care constă mai ales în spiritul critic, muntenii având mai degrabă spirit politic. Deci sorții cei mai mari de a se apropia de creație l-ar avea moldovenii. Asta însă atinge pe românii nemoldoveni și pe scriitorii de îndepărtată origine străină, ca
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]