7,345 matches
-
mult, pentru că nu exista aur. Ai putea spune că a fost un semn că n-o să fac niciodată avere În lumea comerțului, după cum nu făcuse nici tata. Ce doream cu adevărat să mă fac era artist. De când mă știu am desenat, chiar și când eram mic, pe bucățele de hârtie, pe dosul scrisorilor, pe marginea cărților de școală... fiecare spațiu alb era o invitație irezistibilă de a-l umple cu siluete și chipuri. După moartea tatei, la Londra - cu părere de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
mai bun loc pentru așa ceva, la vremea aceea. Nu sunt sigur că mai este, acum, că Împrăștiații ăștia de impresioniști dau tonul, dar pe-atunci academiile engleze erau niște instituții scorțoase și reacționare. Erai obligat să Îți petreci trei ani desenând după modele de ghips Înainte să ți se Îngăduie să desenezi și să pictezi după natură. Trei ani Întregi! Și chiar și după aceea ți se impuneau tot felul de restricții pudibonde. La Paris era cu totul altceva - aveau un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
că mai este, acum, că Împrăștiații ăștia de impresioniști dau tonul, dar pe-atunci academiile engleze erau niște instituții scorțoase și reacționare. Erai obligat să Îți petreci trei ani desenând după modele de ghips Înainte să ți se Îngăduie să desenezi și să pictezi după natură. Trei ani Întregi! Și chiar și după aceea ți se impuneau tot felul de restricții pudibonde. La Paris era cu totul altceva - aveau un sistem de atelier. Te Înscriai pe lângă un pictor consacrat - eu m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
La Paris era cu totul altceva - aveau un sistem de atelier. Te Înscriai pe lângă un pictor consacrat - eu m-am dus la Gleyre - și, În studioul lui, intrai Într-un grup de tineri plini de speranțe, adunați În jurul unui model, desenând și pictând cum se pricepeau mai bine, de dimineața până seara. Vinerea, bătrânul Gleyre venea În persoană să facă observații critice, dar de Învățat, Învățai din practică sau constatai că nu ai talent. Erau și rivalități, desigur, și glume proaste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Chiar și Chang, observând că cei doi se așezaseră, se Întoarse săltând din tufa pe care o investiga și se Întinse la picioarele stăpânului, privind În sus la el cu ceva ce semăna foarte bine cu compătimirea. — Într-o zi, desenam după model. Am ridicat ochii de pe planșă... și brusc, capul fetei parcă s-a micșorat, până a ajuns cât o nucă. Mi-am acoperit ochiul stâng cu mâna și capul a revenit la dimensiuni normale. Apoi mi-am acoperit ochiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
sub acoperișul albastru al cerului - toate astea Îmi vor fi răpite pe vecie și va trebui să-mi găsesc drumul prin câmpie pe bâjbâite, Într-un Întuneric perpetuu, cu ajutorul unui baston și al lui Chang. Nu voi mai putea să desenez niciodată. Veniturile Îmi vor seca imediat și numai Dumnezeu știe ce se va alege de noi. Copiii mă tachinează pentru că sunt econom și se plâng că lucrez atâtea ore În fiecare zi, dar ei nu știu ce Înseamnă să nu ai bani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Hoyer Millar. Căsătoria avu loc În vara lui 1884 și Henry, care participă la nuntă, declară că erau cea mai frumoasă pereche a anului. În sinea sa medită că nici penelul idealizant al lui Du Maurier nu ar fi putut desena un cuplu mai aspectuos. Beatrix radia de fericire - de data aceasta, clișeul era adecvat. Urmărind-o parcurgând culoarul dintre bănci În biserica St George, din Hanover Square, la brațul tatălui, și revenind, treizeci de minute mai târziu, la brațul soțului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
când se reunise cu familia la Newport, În Rhode Island, William studia sub Îndrumarea pictorului William Hunt; neavând nimic mai bun de făcut și Împins de spiritul competițional care caracterizase dintotdeauna relațiile dintre cei doi frați, Henry Își umplea timpul desenând modelele de ghips depozitate la parterul studioului lui Hunt. Într-o zi, plictisit și nemulțumit de efortul de a copia Sclavul lui Michelangelo, se aventură la etaj, În atelierul propriu-zis, unde Îi găsi pe William și pe un alt Învățăcel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
modelele de ghips depozitate la parterul studioului lui Hunt. Într-o zi, plictisit și nemulțumit de efortul de a copia Sclavul lui Michelangelo, se aventură la etaj, În atelierul propriu-zis, unde Îi găsi pe William și pe un alt Învățăcel desenându-l pe vărul lor, Gus Barker, aflat În vizită la familia James și care se oferise voluntar. Gus stătea În picioare pe un piedestal, compet dezbrăcat, În poziția unui aruncător de disc. Îi zâmbi scurt lui Henry, fără a-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
dar lovită de nenoroc, care venise la el la recomandarea lui Frith, căutând de lucru ca modele. Cei doi fuseseră nevoiți să recurgă la asemenea expediente, dat fiind că nu aveau nici o pregătire sau deprindere În afară de manierele impecabile. — Știau că desenez mult personaje din Înalta societate, spuse Du Maurier, și s-au oferit să Îmi pozeze. I-am pus la Încercare, dar erau fără speranță, țepeni ca niște scânduri. Jessie, micul meu model cockney, care lucrează seara ca barmaniță, reușește să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
În societatea noastră, bietul model este pur și simplu ostracizat. Nici nu mă mir că cele mai multe dintre ele nu sunt cu nimic mai bune decât se crede - cel puțin la Paris, În tinerețea mea, nu erau. — Mai pictezi sau mai desenezi după natură? se aventură Henry. Du Maurier zâmbi. — Nu, Emma n-ar fi de acord. Și oricum, pentru ce fac eu, nu am nevoie. Chiar dacă Sambourne nu-mi Împărtășeșete opinia... Îl știi pe Sammy, nu? — L-am Întâlnit de câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
era unul dintre desenatorii angajați de la Punch, specializat În caricaturi politice, dar care producea și desene inspirate din viața socială, adesea ale unor femei tinere și frumoase. Știi că nu a urmat cursuri speciale de artă plastică, de aceea, atunci când desenează personaje, se folosește de fotografii pe care le copiază. Își fotografiază modelele nud, apoi Îmbrăcate. Susține că trebuie să știe care este poziția membrelor pe sub haine, pentru ca atitudinile să fie convingătoare. — Și doamna Sambourne ce are de spus despre toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
fiului său la spectacolul cu Trilby părea să fie singurul lucru care Îi făcea lui Du Maurier o plăcere reală. Se căznea În continuare cu Marțianul și, În ciuda faptului că era de-acum aproape orb, continua să lucreze pentru Punch, desenând la scară foarte mare, pentru a vedea ce face. Întâmplător, după această Întâlnire produse unul dintre cele mai bune desene după mult timp. Hașurile erau grosiere și trasarea siluetelor lipsită de subtilități, dar compoziția avea forță și umor. Intitulat Adevărata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
purpuriu, Întrevăzute printre frunzele și ramurile viței și ale arborilor fructiferi cățărători, erau ca niște pete de vopsea pe paleta unui pictor; și În fine - nu la sfârșit, ci doar ca punct culminant al vizitei - Camera Grădinii, pe care o desenase Warren, sădind prima sămânță a dorinței de a avea această casă. Ea fusese adăugată de James Lamb, primarul orașului Rye care construise corpul principal, ca sală de banchete, dar Îi apăru imediat În imaginația Înfierbântată ca spațiul perfect pentru birou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
merită. Există persoane ce nu ți-au fost alături, ce te-au rănit, există gloata. Și, pentru a îndulci, există și cei ce te-au iubit. Sau pe care i-ai iubit. · Coreea de sud e o păpușă de țară. Între orașe desenate în luminițe colorate și locuri sacre, pitorești, artă a religiei lăsate în prețiozitatea sa, între claritate și pulbere de aur, între mic și strâmt și imensitate adusă din condei. Scopul vieții e supraviețuirea. Pentru a supraviețui trebuie ca individul să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
o lamă. Într-adevăr, în acea clipă, pata de grăsime impregnată de unsoarea pișcoturilor, pe schița de mână trasată de talmudist, începu să se plimbe, încet, precum un spot de lumină al unei lanterne. Peste străzile, parcajele, umbrarele și părculețele, desenate pe acea schiță de mână. Pata de grăsime se opri în jurul unei piațete... 127 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI de coif, cu vârful în sus, undeva în dreptul liniei dublu sinusoidale a nasului. Cu genunchii desfăcuți cuviincios la o lățime
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
iar dânsa, brusc conștientizată, își ia seama de ce podoabă de ucenic are parte, Ulpiu îți poate menține locul în atelierul din spatele casei exclusiv datorită meritelor sale de ucenic ceramist. Tot ceea ce îl poate duce mintea să facă e să deseneze, prin șopron, pe fundul farfuriilor golite, prin closete, modele de vase. Cu mâinile sale pufoase, vag scandalizată, doamna Frefrony îi mută hainele, lipsite de șic, din camera servitoarei, într-unul dintre paturile de sus ale ghetoului lucrătorilor, la "șerpărie". - Mai
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
de la unele 294 DANIEL BĂNULESCU - În conștiința acelorași meșteri anonimi, ctitorii și ctitorițele apar în veșminte fastuoase, ample, lungi și într-atît de străvezii... încît meșterul anonim, pentru a le sugera, cât mai subtil, finețea și transparența, uită să le mai deseneze. - Cafeaua dumneavoastră. Coniacele. Doriți și Pepsi? - Cine, mă, Sonia? Vrei să vii cu Sonia pe la mine? Nu știi că s-au întors gazdele mele din concediu? Lăsați-ne și patru Pepsi. - Cât face cu totul? Ștefane, ce fac eu acuma
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
din cartier... —Daaaaaa! Milly a împuns aerul cu pumnișorul strâns. — În esență, o să facem exact ce-o să decidă persoana care e la rând în ziua aia, a adăugat bărbatul. Iar azi persoana care hotărăște ce-o să facem e..., Nick a desenat cu degetul cercuri în aer, înainte s-o arate pe Susan, ...ești tu. —Moi1? a exclamat ea ducând o mână la piept. Ei, sunt onorată. Ia să vedem... —Înot, înot, înot, a scandat Milly. —Milly! a admonestat-o Nick. Las
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
perioada cât și-a revenit în simțiri, Virgil a atins intrusul și l-a recunoscut. Revenirea la realitate. Era gol, hainele îi stăteau grămadă acolo unde le lăsase, pe pieptul lui Vultur-în-Zbor, pădurile îi înconjurau, iar trupul său încă mai desena mișcările metodice, circulare, ale Dansului Putinței. Simțea în membre povara cumplită a epuizării, dar mânia îl făcu să uite de ea. — Unde ești? strigă el. Unde? „Vocea“ gorfului nevăzut se auzi calmă dinspre pădure: — Salutare, domnule Jones. Virgil se îmbrăcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
fiind chiar o vendetă. Povestea continuă în același registru, spectaculos, producând o emoție înaltă cititorului: Coborî cuțitul pe piept tăind, rând pe rând nasturii bluzei care ascundea trupul Karinei. Karina se înfioră și se crispă, dar el nu se opri. Desenă conturul sânilor pe marginea sutienului cu același vârf ascuțit și cu o mișcare abia perceptibilă tăie banda care ținea prinse cele două cupe, eliberând sânii din strânsoarea lor. Karina țipă scurt... Iată acum o scenă într-un registru total diferit
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
-le. Karina închise gura apoi își linse buzele cu limba. - Îți place... știam eu... Coborî vârful cuțitului pe piept tăind, rând pe rând nasturii bluzei care ascundea trupul Karinei. Karina se înfioră și se crispă, dar el nu se opri. Desenă conturul sânilor pe marginea sutienului cu același vârf ascuțit și cu o mișcare abia perceptibilă tăie banda care ținea prinse cele două cupe, eliberând sânii din strânsoarea lor. Karina țipă scurt și-și reprimă o înjurătură. - Șșșș... Promit că nu
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
degetele. Aproape albastre, furnicate de așteptare. De așteptarea unei posibile Îmbrățișări. Vulgaritatea gândului ce mă inundă e copleșitoare. Mă lăfăiesc În magma lui cu o dureroasă plăcere. Porii se deschid, nervii cad pradă unei moleșeli rapace, oasele mi se lichefiază. Desenez În aburul memoriei un pantof lăcuit, o gleznă albă, de fildeș. Un nas mic, ușor arcuit spre În sus. Pulpe lucioase, plinuțe, intuite vag În obscuritatea unei rochițe atârnând, În limita decenței, deasupra genunchilor. Rotunzi, mici, ca două pleoape Închise
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
Încâlcită și hainele din cale-afară de soioase și de jerpelite, Filozoful, mut din naștere, mă salută Întotdeauna cu degetele fluturate ca o batistă, Într-un fel foarte delicat. Ridică apoi mâna și, cu arătătorul Înțepenit, Îmi face un semn ciudat, desenând ceva În aer și scuturând greoi din capul păros. Și-mi arată dinții lui galbeni, murdari. Nu a acceptat niciodată din măruntul pe care, uneori, Îl mai Împart. Pe el pare-se că-l interesează altceva: plăcerea salutului, a schimbului
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
purta tot timpul proaspăt ras și În veșnicul său costum maro. Un tip inflexibil, morocănos, care se supăra, pe bună dreptate, pe rău-platnici. Dar cel mai rău se supăra (devenea chiar violent) pe cei care murdăreau ori scrijeleau pereții blocului, desenând inimioare străpunse, chipuri intenționat deformate (tot felul de prostii), ori scriind nume de Îndrăgostiți sau lucruri obscene. Odată s-a certat foarte urât cu Țurca, al cărei copil obraznic ciobise În mai multe locuri, și destul de grav, două trepte de la
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]