7,594 matches
-
în contextul conjuncturii politice din Europa și să fie convinsă să accepte ofertele Rusiei de asistență "la plus puissante" contra Franței 32. În sfârșit, merita a fi reținută, în această ordine de idei, importanța pe care continuă să o acorde diplomația rusă popoarelor creștine din Imperiul Otoman, al căror atașament față de Rusia trebuia utilizat nu numai în scopul subminării, din interior, a puterii otomane, ci și în acela că ele "ne se livre pas à Bonaparte, mais au contraire devient une
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
des avantages considérables, tels que l'acquisition de la Moldavie et de la Valachie, même de la Finlande" (s. Ven.C.) (cf., Dimitrie A. Sturdza și C. Colescu-Vartic, op. cît., p. 701). 52 Cf., ibidem, p. 762. 53 Mai ales că, în viziunea diplomației franceze, "la prise de Stockholm seră un coup terrible pour Londres" (s. Ven.C.) (cf., ibidem, p. 795). 54 Ibidem, p. 763; vezi, în acest sens, si p. 774. 55 După unii autori, fără declarație de război (cf., Sten Carlson
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
dar numai datorită faptului că ocuparea Finlandei a fost înlesnita de comandantul cetății Sveaborg care a predat-o rușilor, fără a opune rezistență, la 21 aprilie/3 mai 180862. Căderea Sveaborg-ului, urmată de ocuparea întregii Finlande, au impulsionat și demersurile diplomației ruse în problema orientala. Tarul Alexandru I îl asigura pe Napoleon că a respins propunerea Porții Otomane de a se "aranja" direct cu el, fără intervenția Franței 63. La rândul său, Alexandru Tolstoi încerca să-l convingă pe Napoleon că
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
a raporturilor sale cu Rusia, Napoleon Bonaparte mai speră, încă, si la jumătatea anului 1810, să o mențină în sistemul său continental, motiv pentru care o încuraja să nu renunțe la anexarea Moldovei și a Țarii Românești 92. Ca urmare, diplomația rusă persistă în a asimilă statutul juridic al celor două Principate Române, ocupate de trupele ruse, cu cel al Finlandei. Căci, potrivit interpretării date de Pavel Andreevich Șuvalov, trimisul special al Rusiei la Viena, există o similitudine evidență între cele
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
a invadat, fără declarație de război, Pomerania Suedeză 124, ca represalii pentru retragerea Suediei din blocada continentală. Deși, ca urmare a acestei agresiuni, au fost demarate tratativele Suediei cu Rusia și cu Marea Britanie, în vederea încheierii unei alianțe împotriva Franței 125, diplomația rusă a menținut contactele cu cea franceză, pentru a salva, din perspectiva raporturilor Rusiei cu Franșa, cel putin o parte din obiectivele politice ale celei dintâi în problema orientala, ca și din Nordul Europei. Potrivit opiniei lui Aleksandr Ivanovich Cernișev
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
iar celei de a doua, Norvegia, "dont elle a grandement envie"127, pentru ca, apoi, să intre "inopinément dans le duché de Varșovie", iar tarul să se proclame rege al Poloniei 128. În contextul deteriorării tot mai evidente a raporturilor rusofranceze, diplomația rusă punea un accent tot mai mare pe legăturile intrinsece dintre cele două mari direcții ale politicii continentale a Rusiei. Ea se străduia, deci, să o fundamenteze, demonstrându-i lui Napoleon "legitimitatea" obiectivelor acelei politici, si, prin urmare, "dreptul" Rusiei
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
de către Danemarca 138. În condițiile apropierii rapide a armatelor ruse de Centrul Europei, Suedia a devenit, însă, "a strategic back-water" (s. Ven.C.)139. Ca urmare, s-a înregistrat o reconsiderare a priorităților Rusiei în Nordul Europei, în sensul că diplomația ei și-a concentrat eforturile în direcția antrenării tuturor puterilor europene pentru confruntarea finală cu Franța lui Napoleon I Bonaparte, deci, inclusiv, a Danemarcei. Această opțiune a provocat, însă, o răcire evidență a raporturilor Rusiei cu Suedia. Victoriile obținute de
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
sistemul său continental, obiectiv înscris în Tratatul de la Tilsit, din 9 iulie 1807150. Că și în cazul Prusiei, Napoleon aborda, însă, și problema locului Peninsulei Scandinave în raporturile franco-ruse, din perspectiva intereselor orientale ale Franței, ceea ce indispunea, în mod deosebit, diplomația rusă, pentru care această asociere 147 Cf., Hug Ragsdale, A Continental System în 1801: Paul I and Bonaparte, în "The Journal of Modern History", Vol. 42, Nr. 1, March 1970, The University of Chicago Press, p. 73. 148 Cf., Ingvar
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Korrespondenzen, Zweiter Teil (1800-1807), Leipzig, 1887, p. 288. 150 Cf., Dimitrie A. Sturdza și C. Colescu-Vartic, op. cît., p. 657. echivala cu tentativă de a le torpila pe cele ruse, exact în aceeași zonă geografică 151. Din această perspectivă, deci, diplomația franceză urmărea cu atenție eforturile celei ruse de a se prevală de importanță pe care o acordă Franța, îndeosebi Suediei, în blocada continentală, pentru a o folosi că "moneda de schimb" cu care să-și asigure propriile sale interese din
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
decât Suedia sau Suedia și Prusia. Nu este, deci, de mirare că orice demers al Rusiei care ar fi putut favoriza, chiar și într-o manieră insignifianta, interesele Suediei alertă Franța. Un exemplu în acest sens este oferit de reacția diplomației franceze la conținutul articolului trei al tratatului de pace ruso-suedez, de la Fredrikshamn, din 17 septembrie 1809, care, dat fiind faptul că liberaliză comerțul suedez cu Marea Britanie, era considerat "comme contraire au système continental" (s. Ven.C.)165. Este de presupus
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
și Marea Britanie, în detrimentul Franței. Redeclanșarea războiului cu Anglia, la 22 mai 1803, a pus din nou Franța în fața necesității de a neutraliză, cel putin, Rusia, cu ajutorul Prusiei. Constituirea celei de a treia Coaliții antifranceze, în anul 1805173, a sporit interesul diplomației franceze față de rolul pe care și-l putea asuma Prusia, în contextul politicii continentale a Franței, în general, precum și cea vizând Nordul Europei. Tratatul de pace încheiat cu Prusia la Schönbrunn, la 15 decembrie 1805, care trebuia să-i asigure
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
s-a mai preocupat de rezolvarea problemei poloneze, în parametrii sugerați și de Montgaillard 205. Totuși, nu a neglijat rolul pe care îl avea această problemă în determinarea Rusiei să încheie pacea 206. Pentru a se ajunge la acel rezultat, diplomația franceză a luat în considerare și cointeresarea Austriei în rezolvarea problemei poloneze. După opinia lui Talleyrand, Curții Imperiale de la Viena trebuia să i se asigure avantajele care ar fi decurs din acceptarea unui schimb teritorial care viza cedarea Galiției în favoarea
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
care evoluaseră până la sfârșitul anului 1799. Pe masura ce contradicțiile ruso-engleze se estompau, în aceeași măsură, sau, poate, într-un ritm și mai accelerat, se reactualizau contradicțiile dintre foștii membri ai Coaliției antiengleze. Pentru că acelor contradicții li se puseseră surdina doar de către diplomația Rusiei și de cea a Franței, pe de o parte, iar pe de alta, de perspectivă dobândirii unor avantaje imediate de natură economică. Deoarece, în cazul în care Coaliția 252 Cf., Ingvar Anderson, op. cît., p. 300-301. ar fi funcționat
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
care a durat câteva zile, flotă daneză a fost capturată de englezi 267. Rămânea, totuși, deschisă, o altă problemă, nu mai puțin importantă din punctul de vedere al securității pozițiilor engleze în Europa de Nord, si anume cea poloneză. Iată pentru ce diplomația britanică urmărea cu atenție evoluția acesteia, încercând să sesizeze intențiile lui Napoleon în legătură cu statutul Poloniei, suspectându-l că "veut ériger en Pologne une barrière contre la Russie"268. Și nu numai împotriva Rusiei, de vreme ce una din cele mai importante sugestii
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
manifestat în diverse forme și în perioada următoare a încheierii Tratatului de la Tilsit, unele dintre ele putând apare chiar că paradoxale. Dacă ar fi să dăm crezare relatărilor lui Nils Gustaf Palin, însărcinatul cu afaceri al Suediei pe lângă Poartă Otomană, diplomația engleză urmărea, în colaborare cu cea austriacă, chiar și din Istanbul, cursul războiului dintre Suedia și Rusia, declanșat de cea din urmă, în luna februarie 1808, tocmai ca o consecință a Tratatului de la Tilsit, pe care Suedia a refuzat să
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
menite să sprijine efortul de război al Suediei, ci, din contră, pentru a determina Poartă Otomană să nu-i acorde un eventual sprijin, fie el și numai diplomatic 271. Dacă se au în vedere eforturile pe care le-a făcut diplomația britanică și pentru a determina Poartă Otomană să încheie pacea cu Rusia, îndeosebi după declanșarea invaziei franceze, se poate presupune că amintită atitudine urmărea să împiedice prelungirea războiului ruso-suedez, cu scopul de a degajă Rusia de un efort în plus
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
raportul lui Nils Gustaf Palin către rege, din 10 iunie 1809, în Sveriges Riksarkivet, Kabinettet/UD, Huvudarkivet, E2D, 225, Konstantinopel. Napoleon Bonaparte care, dată fiind evoluția raporturilor francoruse, afectate de politică poloneză a tarului Alexandru I, apărea că iminentă. Calculele diplomației britanice, dacă acestea au fost, în realitate, s-au dovedit corecte. Faza finală a războiului franco-rus, declanșat de Napoleon la 24 iunie 1812, a reactivat interesul Mării Britanii față de Nordul Europei. Condusă de Henry Robert Stewart Castlereagh, unul din cei
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
realitate, s-au dovedit corecte. Faza finală a războiului franco-rus, declanșat de Napoleon la 24 iunie 1812, a reactivat interesul Mării Britanii față de Nordul Europei. Condusă de Henry Robert Stewart Castlereagh, unul din cei mai înverșunați dușmani ai lui Napoleon, diplomația engleză și-a propus ca obiectiv imediat "the liberation of Europe" (s. Ven.C.)272, având ca element central "the construction of a system of alliances directly against France" (s. Ven.C.)273. Desăvârșirea acelui sistem de alianțe apărea că
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
care rolul de leader trebuia să-i fi revenit Mării Britanii și Rusiei. Suedia și, de preferat, si Danemarca trebuiau să intre în coaliție "în order to safeguard the supply lines between Britain and Russia"275. Concomitent cu afirmarea de către diplomația engleză a drepturilor Suediei asupra Norvegiei, ca o compensație pentru Finlanda și în schimbul căreia Suedia urma să cedeze Danemarcei Pomerania Suedeză, diplomația suedeză, sub conducerea lui Bernadotte, care inaugura "șo called "policy of 1812""276, făcea eforturi pentru a convinge
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
în coaliție "în order to safeguard the supply lines between Britain and Russia"275. Concomitent cu afirmarea de către diplomația engleză a drepturilor Suediei asupra Norvegiei, ca o compensație pentru Finlanda și în schimbul căreia Suedia urma să cedeze Danemarcei Pomerania Suedeză, diplomația suedeză, sub conducerea lui Bernadotte, care inaugura "șo called "policy of 1812""276, făcea eforturi pentru a convinge Danemarca despre necesitatea de a accepta amintitul schimb teritorial. Între argumentele invocate se află și pretenția potrivit căreia Danemarca, "dans Să position
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
compromettre să situation en Galicie"295. Cu toate acestea, Austria și-a luat măsuri de precauție, mobilizând o puternică armata în Germania, Moravia și chiar în Galiția, ceea ce punea în contact direct trupele austriece cu cele ruse, fapt sesizat de diplomația franceză care nu renunțase la ideea de a o implică în război. De aceea, la 18 noiembrie 1806, Napoleon i-a sugerat avantajele pe care le-ar fi obținut Austria dacă ar fi acceptat să schimbe Galiția cu Silezia, cea
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
I am afraid we shell repent it a year hence, aș we now repent not having prevented the Separate peace of Verele" (s. Ven.C.)9. Aliații au declinat, totuși, aceasta sugestie 10. Declanșarea revoluției franceze a favorizat, însă, eforturile diplomației ruse de a menține Suedia departe de orice alianță îndreptată împotriva ei. Dușman declarat al revoluției franceze, Gustav al III-lea a dorit să se plaseze în fruntea unei "cruciade" antirevoluționare 11, motiv pentru care nu a ezitat să se
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
ale Rusiei, Angliei și ale Prusiei 39. Suedia consideră că, în acele împrejurări, interesele sale puteau fi aparate numai printr-o politică de neutralitate. De aceea, a fost justificată, ori de câte ori era dezaprobata de Poartă Otomană, dar care era consiliata de diplomația suedeză să se mențină, la rândul ei, pe aceeași poziție de 36 Consacrate de Convenția de comerț, încheiată de Marea Britanie cu Rusia, la 25 martie 1793, care reînnoia Tratatul de comerț, încheiat în anul 1766, si a cărui durată de
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
deși ar fi putut exploata situația în favoarea sa, dar nu a făcut-o de teama "de s'attirer des querelles avec șes voisins", adică rușii; concluzia era cât se poate de clară și, se subînțelegea, trebuia luată în considerare de diplomația suedeză, în sensul că "tellement se connoit faible vis-à-vis șes voisins cette même Puissance, qu'on prétendoit dernièrement méditer une attaque contre la Russie" (s. Ven.C.) (cf., Europe and the Porte, doc. nr. 8, din 10 mai 1793). 38
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
d'Ohsson nu-și mască, însă, în suficientă măsură, reclamata de uzanțele diplomatice și, mai ales, de poziția internațională a Suediei, simpatiile sale franceze și dorința să că Poartă Otomană să fi dat curs, cât mai repede cu putință, eforturilor diplomației franceze de a se restabili relațiile lor diplomatice. Pe langă motive de ordin sentimental, atitudinea lui se poate explica și prin convingerea să că o colaborare diplomatică franco-otomană pe plan internațional ar fi putut contribui la reducerea efectivă a presiunilor
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]