8,653 matches
-
scos din universul gîndurilor negre. A fost schimbarea radicală. Rana lăsată de Teona s-a cicatrizat. Acum, la atîția ani distanță, Liliana... Urmează Brașovul! strigă cineva pe culoar. Mihai ar vrea să iasă la fereastră, să vadă gara. Era mai fericit atunci cînd, împreună cu Petre Graur, făcea pe toreadorul în fața unui măgar pe Tîmpa?!... Dar cu fata aceea gureșă, frumoasă, cu ochi mari, căprui, care nu i se adresa decît cu tovarășul Vlădeanu?... Din cauza ei a ratat-o pe tovarășa Camelia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pui piciorul în București... Te torn eu Anei! Oricum, păcat că n-ai venit pe la mine! Voiam să-ți spun ceva... Ce? Lasă! Cînd ne-om vedea... Mihai nu insistă. Și-a amintit pentru o clipă de studenție și e fericit. Așa cum fericit a fost și aseară în compania tinerei în pardesiu de doc alb. Alături de ea, parcă era adolescent. O stare sufletească ce l-a dominat toată noaptea. Poate de-aceea secvențele rescrise la scenariul de film i-au ieșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
a desfăcut-o măcar, să-și arunce ochii pe ea. În toate duminicile, a mers cu Ana și cu copiii pe munte să culeagă fragi și muguri de brad, pentru sirop. A făcut totul cu o mare tragere de inimă, fericit de fericirea copiilor. O singură dată s-a întristat. Urca de la calea ferată forestieră spre o poiană, de-a lungul unui firicel de apă. Mai fusese pe aici, atunci, primăvara, împreună cu Teona. Adunau albăstrele și toporași, fiecare din ei amintindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
să stea de Anul Nou la Sînzieni, avea să-i revadă. Acum, amintirile au rămas frumoase numai la primul nivel al gîndului. Dincolo, în adînc, e drama paradisului pierdut. Atunci însă, încrezător în soarta piesei de teatru din fața sa, era fericit. Chiar și-n dragoste era fericit. Iar dacă nu avea certitudini, îi rămîneau măcar speranțele. Cînd a auzit două bătăi în ușa garsonierei sale, a bombănit un "intră, e deschis", crezînd că-i Paul, un inginer vecin. Ușa s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Sînzieni, avea să-i revadă. Acum, amintirile au rămas frumoase numai la primul nivel al gîndului. Dincolo, în adînc, e drama paradisului pierdut. Atunci însă, încrezător în soarta piesei de teatru din fața sa, era fericit. Chiar și-n dragoste era fericit. Iar dacă nu avea certitudini, îi rămîneau măcar speranțele. Cînd a auzit două bătăi în ușa garsonierei sale, a bombănit un "intră, e deschis", crezînd că-i Paul, un inginer vecin. Ușa s-a deschis și-n cameră, la spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
alunge nodul care i se așază în gît, înecîndu-l. Cine alta poate fi prietena comună dacă nu chiar Teona?! * Scenariul pentru teatrul radiofonic e gata, într-o primă formă. Recitindu-l, Mihai înțelege că a făcut un lucru bun. E fericit! O fericire ce-l cuprinde întotdeauna cînd izbîndește. Va mai lucra un timp la finisarea lui, apoi, după ce-l dactilografiază, îl va trimite la Radio. Chiar azi vrea să-l recitească de cîteva ori, cît va sta pe deal. E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
-ntorsei. Nu cumva era sor-sa? întreabă Mihai. Are o soră ca un polițai... Tot un drac! face Liuță un gest de lehamite. Acu' fii sincer! Uite, ai aproape patruzeci de ani. Eu te știu de cînd erai puști... Ești fericit? Dar tu? Nu cerui multe de la viață, Mihai. Și nici nu mă ostenii ca tine. Cînd îmi spuseși că stai nopți întregi și înveți mi se păru de necrezut, dar mă convinsei cît locuiși la mine. Vezi, de-aceea nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Copiii plîngeau, iar Mihai, deși părea că e stăpîn pe sine, trăia un moment de zbucium profund o întîmplare care, într-o operă literară, i-ar fi aruncat irevocabil pe cei doi unul în brațele celuilalt și ar fi trăit fericiți pînă la adînci bătrînețe... Cu zece zile înainte de plecare, coadă la biletele de tren. Femeia de la agenție trage de timp în mod sfidător. Dacă cineva îi lasă peste mai puțin de 25 de lei, devine nervoasă, vorbește urît. Timorați că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
a întors de la examenul de admitere. Parcă și vede cașul mare, luminînd în jurul străchinii smălțuite, iar în amintire poartă mirosul cărnii de porc scoasă din vasul de lut și topită în tigaie, peste care s-au spart cîteva ouă. E fericit și-și simte aripile întinse, gata de zbor, ca atunci, cu aproape douăzeci de ani în urmă. În fața lui se deschidea viitorul asemeni mării înaintea corăbierului aflat la țărm. Dar cînd revine la realitate, înțelege că are în spate o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pe plan social, că științific trebuie să sclipească, să fi devenit ceea ce promitea în studenție prietenul ei, actualul personaj central. Asta-i! se bucură regizorul. Pînă la miezul nopții, cînd pleacă la gară, Mihai umple cîteva pagini cu însemnări. E fericit că a găsit rezolvarea! După ce-și ia bilet, mai are jumătate de oră la dispoziție. Telefonează acasă. Ana îl întrebă dacă a cumpărat ceva. Răspunde că n-a găsit. Dar nici măcar n-a căutat. Dacă și-ar fi amintit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
să fi fost teribilă aia de-l dăduse gata, pe el, care manevra femeile ca pe banii mărunți. Eram vecini, vilele noastre aveau gardul comun. Am mers la el în cîteva seri și-am discutat. Eu, care nu eram prea fericit în căsnicie, am încercat să-l înțeleg. Dar îl și voiam prim-vice! Cred c-ar fi existat o soluție: divorț urgent putea dovedi că soția lui a stat la tine -, se căsătorea cu aia, ba-i proiecta și-un copil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
curajul s-o sărut prima dată pe fata care-mi era dragă și care se topea după mine. Era înaltă cît mine, cu ochi mari, căprui și-un păr lung, pînă la mijloc... Dacă-mi zîmbea într-o zi, eram fericit o săptămînă. Acum o văd uneori cînd trece spre lan, cu furca de scos sfeclă în spate. Nu-mi vine să cred, dar, uitîndu-mă la ea, înțeleg că nici eu nu-s mai breaz. "Ce mai faci, Profiră?" am întrebat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Merge la casierie și achită costul convorbirii: o sută patru lei. Apoi pleacă spre sat. La iaz, se oprește și stă îndelung pe mal, privind pînza de ceață de la suprafața apei. Undeva, spre stuf, se aude un pește zbătîndu-se. E fericit că astă-vară a făcut două săptămîni de adevărat concediu alături de copii. Poate că Ana are dreptate: cînd se va termina maratonul lui?! Dar dacă judecă astfel, se poate lăsa de scris și totul va intra în normal. Mai ales sănătatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
singură! a adăugat ea confirmarea ce i-o făcea mereu, un fel de parolă, semn că pot discuta în voie. Singură a fost rostit cu o nuanță stranie în glas. Atunci, Mihai a șarjat. Ella i-a spus că-i fericită să-l poată revedea. Mai ales că locuia central, în Piața Rosetti. Mihai a pornit spre ea, rotind în buzunarul pardesiului colțul de hîrtie pe care notase adresa. Era sigur că a reușit. După atîția ani de cînd o cunoscuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
doar cu numele, ele părînd mai degrabă niște manechine ce se mișcă la porunca biciului și cu gîndul la halca de carne, Vlad îl ia de braț: Te-am văzut în sală cu soția și copiii. Sînt sigur că ești fericit. Iar de nu, încearcă să fii e lucrul cel mai bun care ni se cuvine! Nu-i niciodată prea tîrziu să faci o cotitură radicală în viață... Ascultă... schimbă Vlad tonul, oprindu-se la jumătatea unui pas făcut cu oarecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
unui soare matinal, de toamnă lungă. Pe Tîmpa, releul de televiziune pare o construcție stranie, dintr-un film de anticipație. În amintirea lui Mihai, cîțiva tineri se distrează prin poienițele de pe culme, făcînd pe toreadorii în fața unui măgăruș. Era mai fericit atunci?!... Dar cînd a fost pe aici cu Ana, în vremea festivalului de teatru contemporan?... La Poiană! face Liliana un semn șoferului. Chiar nici un bagaj? întoarce spre el privirea plină de zîmbet. Cît încape în buzunare. Și dacă plouă? Că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
te las, să vorbești în tihnă, arată spre telefon. Dar să știi că infidelitatea conjugală nu-ți face nici sufletul mai curat, nici orizontul mai senin... Mihai se uită lung în ochii prietenului: Știi care-i durerea? Aș fi fost fericit acum să-mi fi spus că a fost vorba doar de-o infidelitate!... Dar te rog, stai! Vreau să mă interesez de soarta scenariului. După tonul cu care îi răspunde regizorul, Mihai înțelege că iar nu-i în ordine ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Teona să revină o dată cu primul strat alb depus peste pămînt, după o perioadă lungă de secetă. Norii, din care se revarsă valuri de fulgi, prevestesc zăpadă multă, ca o binecuvîntare. N-o să-i poată spune nimic Teonei. Dar va fi fericit! Simte că s-a pierdut deja. Acum, aparține în totalitate Teonei, așa cum personajul romanului la care lucrează îi aparține, e al său și numai al său, deși-i creat pornind de la amintirea unei femei... La poartă, încetinește pasul. Deja i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Sînt așa bucuroasă!! mi-a spus, arătînd pachetele puse în sacoșă. Fetiței mele îi plac teribil smochinele!..." Cred că atunci am iubit-o. Cu adevărat! Aș fi vrut să-i fiu soț, să-i cumpăr mereu smochine, s-o văd fericită de fericirea unei fetițe pe care n-o cunoșteam încă... De la ea am înțeles că bucuria de-a avea copii le întrece pe toate, că e profund umană, iar grija ce le-o porți, izvorîtă sincer, din suflet, poate răscumpăra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Era prea lovit de plecarea Teonei ca să mai ia aminte la unele amănunte cu implicații profunde în viața ulterioară. De altfel, uitîndu-se ca din treacăt la Ana, a văzut că nici ea nu se simțea în largul ei. A fost fericit, crezînd-o alături de el. Dar peste cîteva zile, ajunși acasă, la primul schimb de cuvinte, Ana a avut grijă să-i reamintească: Și n-o mai fă pe deșteptul atîta cînd mergi la frate-miu, discutînd numai de literatură, că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
-l prindă Anul Nou fără să se fi achitat față de Tamara. A mers la Ion în birou și i-a telefonat. Știa că lucrează la un laborator. I-a mulțumit și i-a urat sărbători fericite. Bineînțeles că vor fi fericite, a murmurat Tamara. Ale naibii de fericite! Lui Mihai i s-a părut că o vede scuturînd capul încet, dînd impresia unui măr în floare, lovit de vînt. Regretă că nu mai lucrează în combinat; ar fi trecut să o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
și pleacă acasă cu trenul de noapte. Găsește loc la vagonul de dormit. Asta îl bucură. Stă toată noaptea întins pe pat îmbrăcat, cu pătura peste picioare și retrăiește în amintire întîmplările de la Sinaia și Eforie. Ar trebui să fie fericit: a scos din ghearele dorinței obsedante de sinucidere o femeie tînără... La Eforie a avut senzația că vor rămîne împreună pentru totdeauna, că fiecare gest al lor era destinat trăiniciei, ca o piatră în temelia viitoarei construcții. Dar de ce nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
o revadă pe Doris. Pur și simplu s-o revadă. Să-i admire gesturile domoale, calculate și mai ales mersul mersul ei!... Dar atunci, în dimineața aceea geroasă de duminică, n-a avut curaj să-i vorbească la telefon. Era fericit că nu i s-a întîmplat nimic și a închis. Orice vorbă schimbată cu ea ar fi reactualizat relația dintre ei și nu și-o dorea. Femeia aceasta tînără și frumoasă nu încăpea în nici un sistem, i se părea că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
știa de fetița Simonei?! se apropie Mihai de capul lui Dinu. Ochii bolnavului se închid prelung, aprobator. M-a rugat să nu-ți spun nici c-am întîlnit-o pe ea în spital, adaugă. Zicea că te-ai căsătorit și ești fericit... N-am înțeles ce-o stăpînea mai mult: ura, grija, sau dragostea pentru tine. De altfel, nici tu n-ai rămas indiferent, că, în ultima carte, personajul feminin are ceva din... Eah! pare el că se îneacă și fața i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
că ai adus vreo soluție pentru gîndacii de bucătărie. Primul pahar, băut încet, cu plăcere, încălzește atmosfera. Pentru o clipă, Mihai și-a amintit de Violeta, dar prezența Anei alături alungă prompt orice alt gînd. Își dă seama că este fericit acea fericire ieftină, sau teribil de scumpă, care se poate stabili într-o familie, cînd soții își rezervă un ceas numai pentru ei, dar nu uită să treacă întîi prin camera unde dorm copiii, să le așeze perna mai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]