12,882 matches
-
întotdeauna pe cei care "îndrăznesc", pe cei care sunt dispuși să gândească și să se manifeste altfel. Poți fi orice tip de erou, în România nu vei fi niciodată decorat. Se va găsi cineva să spună că ai furat un măr când erai mic, din pomul vecinilor, sau că ai fost răcit astă-iarnă, sau cine mai știe ce și, în consecință, cel care trebuia să te decoreze va spune: "mai bine lasă, decât să dăm drumul la discuții, mai bine nu
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
de carne omenească arsă pătrunzând până în augustele Tale apartamente dotate cu aer condiționat? Cum puteai asista indolent, pasiv, rece și nesimțitor la distrugerea propriei Tale creații?? În timp ce stăteai liniștit și visător, odihnindu-Ți bătrânețile într-un fotoliu comod, așezat sub mărul Cunoașterii din grădina Edenului, filosofând asupra frumuseții nepieritoare a acestei lumi, n-ai sesizat plutind prin fața ochilor Tăi divini particule de cenușă umană, depunându-se cu sfială tremurândă în părul Tău, pe umerii Tăi, pe obrazul Tău impasibil și pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
am aprins o țigară să mă relaxez. Arbitrul de centru, unchiul meu, își aprinsese și el țigara de nervos ce era că meciul parcă nu mai vroia să se încheie odată. Când fotbaliștii de la Cioara Doicești au părăsit terenul, bătuți măr, spectatorii îi huiduiau înjurându-i frumos, fără excese, de mamă și tată. Unul a luat o piatră și a aruncat-o antrenorului advers în cap. Măi, boule, așa îți antrenezi tu echipa! își argumenta el gestul, pe un ton delicat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
nud, Afrodita hrănindu-se cu ficatul lui Prometeu, confucianiști convertiți la Zamolxe, președintele Americii îmbrățișând secera, mutilarea lui Tito, întâlnire de gradul trei cu un chinez, un cecen în luptă la Stalingrad, Tezaurul de la Pietroasa cântărit de ocaua lui Boris, mere putrede în Danemarca, farisei în chip de mei, cuiul lui Pepelea în parlament, năpârci năpârlind, indian cu burta mare bând ceai de cucută cu aromă de whisky, lupi schingiuiți de schimbarea năravurilor, lapte de cuc în cutii de ness, eclipsă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
care o căutam era una dărăpănată, cu mari crăpături prin care puteai băga mâna până la cot, ferestrele închise, poarta zăvorâtă. Peste gard se vedea o parte din curtea interioară, mică, umbrită de coroanele copacilor bătrâni. Pe o bancă, sub un măr cu frunze albe, rare, se afla o cuvertură galbenă, îmbietoare ca razele soarelui molatec. Într-un con de lumină jucăușă, se găsea o măsuță rotundă, cu un singur picior. O ceașcă de cafea cu gura în jos, uitată pe un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
Dacă priveai însă peste gard, vedeai case frumoase, cu fațade îngrijite, cu grădini și pomi de tot felul ce răspândeau în jur miresme plăcute, lumină de flori albe și roz, primăvara. Avea și ea un pom în curtea mică: un măr putregăios ce dădea niște mere chircite, pline de viermi. Bătrâna trecea pe lângă el cu repeziciune de parcă el însuși ar fi putut s-o întrebe: Dar cu mine ce faci? Nu vezi că sunt părăginit ca și casa. Iarna, copacul își
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
vedeai case frumoase, cu fațade îngrijite, cu grădini și pomi de tot felul ce răspândeau în jur miresme plăcute, lumină de flori albe și roz, primăvara. Avea și ea un pom în curtea mică: un măr putregăios ce dădea niște mere chircite, pline de viermi. Bătrâna trecea pe lângă el cu repeziciune de parcă el însuși ar fi putut s-o întrebe: Dar cu mine ce faci? Nu vezi că sunt părăginit ca și casa. Iarna, copacul își arăta goliciunea sa: crengi negre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
ramurile arcuite și rupte se rugau parcă să aibă cineva milă și de ele, să îngrijească pomul ori să-l răpună. Bătrâna privea abătută pe fereastră și neavând ce să facă se gândea la el. I se făcea milă de măr ca de un copil neajutorat și atunci și-l imagina cum arăta în urmă cu patruzeci de ani când fusese sădit. Era ca un lujer de crin, plăpând și ușor, înălțându-și tulpina zveltă spre lumină și căldură. Femeia simți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
gândindu-se la anii ce au trecut când casa, încăperile ei și curtea, răsunau de zarvă și veselie. Erau copiii ei ce se jucau cum numai la vârsta inocenței se joacă cineva, alergau cu dezinvoltură în curte învârtindu-se în jurul mărului ca în jurul pomului de crăciun. Se jucau de-a ascunsa prin cotloanele casei, răsturnau lucrurile, dar ea nu se supăra. Acum, din tot ce-a fost, au rămas casa și mărul. Nici astea nu erau cum fuseseră, îmbătrâniseră și ele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
cineva, alergau cu dezinvoltură în curte învârtindu-se în jurul mărului ca în jurul pomului de crăciun. Se jucau de-a ascunsa prin cotloanele casei, răsturnau lucrurile, dar ea nu se supăra. Acum, din tot ce-a fost, au rămas casa și mărul. Nici astea nu erau cum fuseseră, îmbătrâniseră și ele; femeia îmbătrânise odată cu casa, odată cu mărul. În multe din casele vechi din cartier locuiau copiii celor ce locuiseră cândva în ele. Numai bătrâna rămăsese singură, ca un blestem, să aibă grijă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
Se jucau de-a ascunsa prin cotloanele casei, răsturnau lucrurile, dar ea nu se supăra. Acum, din tot ce-a fost, au rămas casa și mărul. Nici astea nu erau cum fuseseră, îmbătrâniseră și ele; femeia îmbătrânise odată cu casa, odată cu mărul. În multe din casele vechi din cartier locuiau copiii celor ce locuiseră cândva în ele. Numai bătrâna rămăsese singură, ca un blestem, să aibă grijă de o casă goală. Ea nu mai era în stare de nimic, privea în jur
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
pleca spre gară, iar bătrâna rămânea singură. De când se îmbolnăvise de inimă, vara pe căldură mare stătea afară, sub copac, altfel i se făcea rău; în casă parcă nu avea aer suficient. Aducea un scaun și stătea la umbră, sub măr, abia seara târziu îndrăznea să intre în casă. Într-o zi i s-a făcut rău, rău de tot, noroc că a avut forța s-o strige pe o vecină ce se afla afară, în curtea ei, lângă gardul comun
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
acolo se simțea în siguranță, ocrotită parcă, aerul curat și răcoarea îi făceau bine. Vara, bătrâna intra în casă doar noaptea și când era înnorat și ploaie. Se bucura de ploaie întotdeauna, privea pe fereastră bulbucii albi de apă și mărul cu frunzele îngreunate de picături mari, luminoase. Spera ca pomul să nu se usuce, să-l aibă și la anul pentru umbra lui; se simțea în stare să-l îngrijească ca pe un copil mic numai să reziste, să regenereze
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
pomul să nu se usuce, să-l aibă și la anul pentru umbra lui; se simțea în stare să-l îngrijească ca pe un copil mic numai să reziste, să regenereze iarăși în primăvara ce urma. N-avea nevoie de merele lui stricate, avea nevoie de ramurile înverzite și răcoroase. La primăvară o să-i tai crengile uscate, o să distrug cuiburile de omizi se încuraja privind mărul pe fereastră. Copacul avea însă o tulpină putregăită, verde albastră, coroana și frunzele lăsate în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
mic numai să reziste, să regenereze iarăși în primăvara ce urma. N-avea nevoie de merele lui stricate, avea nevoie de ramurile înverzite și răcoroase. La primăvară o să-i tai crengile uscate, o să distrug cuiburile de omizi se încuraja privind mărul pe fereastră. Copacul avea însă o tulpină putregăită, verde albastră, coroana și frunzele lăsate în jos, era un pom gârbovit, cu crengile răsucite în toate părțile, încât te mirai de el, de ciudățeniile naturii. Femeia se obișnuise cu mărul, un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
privind mărul pe fereastră. Copacul avea însă o tulpină putregăită, verde albastră, coroana și frunzele lăsate în jos, era un pom gârbovit, cu crengile răsucite în toate părțile, încât te mirai de el, de ciudățeniile naturii. Femeia se obișnuise cu mărul, un copac nici prea mare, nici prea mic, aflat într-un colț potrivit al curții; poate de asta rezistase, în timp ce alți pomi îmbătrâniseră, se uscaseră, în locul lor crescând smocuri răzlețe de iarbă. Pământul îmbătrânise și el, se bătătorise, încât nici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
se evapora, nu mai vroia să intre în pământul devenit ca asfaltul. Bătrâna nu vedea decât copacul, se gândea mai mult la el decât la casă. Trăia încredințată că odată cu moartea lui, va dispărea și ea. Gândul că între viața mărului și viața ei există o legătură nedeslușită, o înspăimânta. Consolându-se, își spunea, că va îngriji copacul sau va chema un grădinar să-l curețe să nu putrezească de tot, să prindă și cealaltă vară, iar ea să-și revadă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
spunea, că va îngriji copacul sau va chema un grădinar să-l curețe să nu putrezească de tot, să prindă și cealaltă vară, iar ea să-și revadă fiica. De cum a venit primăvara, primul ei gând a fost să îngrijească mărul înainte de a înflori. Într-o zi însorită, a luat o scăriță mică și cu foarfecele de tăiat vița de vie în mână s-a îndreptat spre pom. S-a urcat încet în copac și a început să taie crenguțele rupte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
ceva uitat sau ascuns cu dibăcie într-un colț al minții sale, încât se ridică de pe scaun, șotâng șotâng, ieși în fața casei. Privi cu nesaț cerul senin, albastru oțelit, își roti privirea, trase aer în piept și porni încet spre măr. Îl privi de sus în jos de parcă îl vedea pentru întâia oară: înfrunzise peste tot, o mireasmă proaspătă și caldă răspândea în jurul lui. Era ca o aureolă luminoasă nevăzută, dar așteptată. Copacul fremăta din toate frunzele la adierea vântului de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
răspuns. Se rezolvau punctele contestabile ale teoriei continuității (ciudatele asemănări cu albaneza, de pildă), fără să se sacrifice Însă esențialul: persistența elementului românesc pe teritoriul României sau cel puțin Într-o parte a acestuia (și În orice caz În Transilvania, mărul discordiei). Românii deveneau moștenitorii Întregii romanități orientale (concepție susținută cu tărie de Nicolae Iorga); pe lângă rolul ei În argumentația istorică, această „moștenire balcanică“ era de natură să justifice și politica românească În zonă: la Începutul secolului al XX-lea, România
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
stabil, dintre micile state apărute În urma destrămării Imperiului Otoman. În 1912, țările balcanice (fără România) au intrat În război cu Turcia, pe care au Înfrânt-o. A fost „primul război balcanic“. Învingătorii nu s-au Înțeles Însă asupra Împărțirii câștigului; mărul discordiei era Macedonia, cu populație extrem de amestecată. Bulgaria a ajuns În conflict cu toți ceilalți, izbucnind astfel al doilea război balcanic, În care a intervenit și România, tot Împotriva Bulgariei. Pentru România a fost o victorie perfectă: intrarea ei În
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
oară l-am întâlnit tot la "Eternitatea": se muta la cele veșnice poetul Mihai Ursachi și l-am întâmpinat pe Adi, ca întotdeauna, cu distihul lui exemplar prin cadență și sugestivitate, devenit parolă: "Pe o stradă din Suceava / Mirosea a mere coapte." Nu bănuiam că-i măcinat de cancer încă de pe atunci oricum, se străduia să nu arate și să nu se comporte altfel decât îl știam. Acum, în biserica în care a trecut, fie odihnindu-se în raclă, fie ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
Bolnav nou, bântuit de spaimele inerente, cumpăr două cărți de-o dată: "Regimuri alimentare în tratamentul bolilor" și "Boli metabolice diabetul, obezitatea, subnutriția, guta, ateroscleroza". Prima carte ("Regimuri...") zice, la pag. 101, că, în gută, se recomandă tomatele, strugurii, pepenele verde, merele, perele, prunele, cireșele, vișinele, caisele. Cea de a doua ("Boli metabolice...") avertizează, la pag. 131: sunt contraindicate tomatele, strugurii, pepenele verde, merele, perele, prunele, cireșele, vișinele, caisele. Culmea culmilor este că ambele cărți au... același autor, dr. Popescu Aurel-Bălcești și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
guta, ateroscleroza". Prima carte ("Regimuri...") zice, la pag. 101, că, în gută, se recomandă tomatele, strugurii, pepenele verde, merele, perele, prunele, cireșele, vișinele, caisele. Cea de a doua ("Boli metabolice...") avertizează, la pag. 131: sunt contraindicate tomatele, strugurii, pepenele verde, merele, perele, prunele, cireșele, vișinele, caisele. Culmea culmilor este că ambele cărți au... același autor, dr. Popescu Aurel-Bălcești și-s publicate la aceeași editură ("Triumf")!!! Dac-aș trăi într-o țară cu adevărat civilizată, după fiecare criză l-aș putea da
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
profund după 1965, degradându-se an de an. Sigur că-s exagerate și nemeritate sumele încasate de Beniuc pentru minunatele cărți "Poeme despre Uniunea Sovietică" și "Partidul m-a-nvățat", ambele apărute în 1954, după cum evident supraevaluat a fost volumul "Mărul de lângă drum" (1962), onorat cu echivalentul a 60 de salarii medii brute. De necrezut sunt retribuirile lui Sadoveanu, ce se bucura de un venit mediu lunar însumând 47.594 lei, într-o vreme în care salariul celorlalți muritori se învârtea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]