7,387 matches
-
lui Iacob pentru circumcizie, i-a zâmbit bărbatului ei, iar el i-a sărutat mâinile. CAPITOLUL TREI Rahela a devenit tăcută. N-o mai însoțea pe Inna și nu se mai scula dintre pături până când Lea nu venea, n-o scutura și nu trăgea de ea să vină și să le ajute pe ea și pe celelalte femei la muncile lor. Doar așa o mai vedeai pe Rahela torcând, țesând sau plivind în grădină, dar le făcea pe toate în aceeași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
e ceva înăuntru. Când s-a îndreptat spre cortul lui Iacob, Simon și Levi au încercat să-l împiedice, dar Ruben i-a dat la o parte. S-au mulțumit să-l urmeze pe Laban și să-l vadă cum scutură fiecare pătură, ba chiar ridică și rogojina de pe jos și bate în pământ, să nu cumva să fi săpat vreo groapă pe post de ascunzătoare. Ziua trecea și Laban căuta în continuare. Făceam ture între locurile unde bântuia Laban și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
lucruri cu glas tare și poate era și prima dată când mă gândeam la ele. Dar o spuneam din adâncul inimii. - Nu ți-e frică de naștere? m-a întrebat verișoarea mea. Nici de durere? Și dacă copilul moare? Am scuturat din cap. - Moașelor nu le e frică de viață, am zis eu și mi-am dat seama că deja mă vedeam ca ucenica Rahelei și nepoata Innei. Tabea și cu mine ne-am holbat la undele apei și vorbele noastre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Dar, apoi, atâtea fiice mi s-au născut moarte. Și atâția fii. Doar doi au supraviețuit. Cine poate să explice misterul ăsta? Bunica a tăcut și amărăciunea ei le-a copleșit pe toate cele care ascultau, umerii ni s-au scuturat într-un suspin. Chiar și eu, care nu pierdusem nici un copil, am simțit golul dureros pe care îl simte o mamă. Apoi, bunica s-a ridicat și a arătat spre Lea, s-o urmeze în camera mai ferită din marele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
îmi lingea apa de pe obraji și apoi își trecea limba sărată de-a lungul corpului meu. - O să râd de tine din cauza asta când o să ni se nască primul fiu, îmi șoptea el, iar eu mă culcam pe pieptul lui, încă scuturată de acel fior rece. Și a venit și ora stabilită. Shalem m-a lăsat în zorii zilei. Am rămas în pat, m-am prefăcut că dorm, l-am urmărit cum s-a spălat și s-a îmbrăcat cu ochii întredeschiși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
mă scol tot mai târziu, doar de dragul de a rămâne în acest vis. Re-nefer îmi îngăduia să rămân în pat, așa cum îmi îngăduia orice. Înainte de a adormi, eu și ea ne uitam la burta mea cum se mișca și se scutura. - E puternic, se bucura ea. - Să fie puternic, mă rugam eu. Nu eram pregătită când a sosit ceasul. Încrezătoare în tot ce învățasem de la Rahela și Inna, nu-mi făceam nici o grijă legată de naștere. Fusesem martoră la venirea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
lăsam greutatea pe genunchii ei și ea îmi lăuda curajul. Herya, doamna casei, mă ținea de mâna dreaptă și murmura rugăciuni către Taweret, Isis și Bes, zeița cea urâtă în formă de pitic care iubea bebelușii. Bucătăreasa, pe partea stângă, scutura un băț gravat cu scene de naștere deasupra capului meu ca să-mi ușureze durerea. Chircită sub mine ca să prindă copilul era o moașă pe care o chema Meryt. N-o cunoșteam, dar mâinile ei erau la fel de ușoare și de pricepute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
alb și și-a scos mâinile din veșminte ca să ia instrumentul, iar lumea și-a ținut respirația, pentru că mâinile ei erau la fel de albe ca hainele, palide într-un fel nepământesc, de parcă ar fi fost arse de un foc teribil. A scuturat sistra de patru ori și a produs patru sunete complet diferite care i-au trezit pe ascultători și i-au făcut să tacă și să asculte cu atenție. Mai întâi grupul a cântat un cântec ușor din flauturi și tobe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
de zile. Nu era un vis greu de înțeles, dacă mă întrebi pe mine, a zis Shery. Pești grași devorați de un pește schilod, vaci grase călcate în picioare de vaci slabe și apoi șapte paie de grâu care erau scuturate până rămâneau doar șapte paie goale. Orice fals magician care scoate păsări de sub coșuri pe la piață ar fi putut să-l tălmăcească, chicotea Shery. Dar visele îl bântuiau și îl speriau pe idiotul de rege, iar el l-a calmat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
al soarelui. Numele său, cu varianta Re, apare în componența unor nume din carte, Re-nefer, Re-mose Sistra, sistrum, instrument de percuție din Egiptul antic, format dintr-o ramă de metal și mai multe corzi, care scotea sunete atunci cînd era scuturat. (n. tr.) Stick, băț, surcea (n. tr.) FILENAME \p D:\microsoft\docuri nefacute\cortul rosu.doc PAGE 212
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
în speranța că odată și odată, cine știe, se va descoperi că am fost genial și atunci vor da lovitura cea mare. Dar spre deosebire de cei care se feresc să pună ordine în mediocritatea lor, eu mi-am dereticat-o, am scuturat-o de praf și am privit-o atent, chiar dacă am făcut asta cu silă. Încât mediocritatea mea semăna cu o cameră curată în care nu găseai nici un gunoi. Totul era de duzină, ieftin, descurajant; eram prea conștient de asta ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
prea mari, dar ajungeau pentru vreo două luni. Până trecea iarna. M-am apucat de lucru chiar de a doua zi. Într-o seară, în iarna aceea, m-am pomenit cu un vizitator ciudat. A intrat în casă, și-a scuturat zăpada de pe căciula cu clape și de pe mantaua de postav vechi, cerându-mi permisiunea să se așeze pe un scaun chiar înainte de a-mi spune ce dorea de la mine. Avea ochii arși de febră și obrazul neras. Îmi părea cumva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
-l înmormântez într-un cimitir de marmură. Fiecare piatră funerară putea să fie un prilej ca să-mi obțin definitiv acea memorie ușoară pe care o simțisem câteva clipe, mai devreme, bătând din aripi înlăuntrul meu, gata să zboare după ce se scuturase de mâl. După care aș fi plecat fără să-mi pese încotro din moment ce trecutul nu mai putea să mă stânjenească; aș fi plecat înainte de căderea serii, ca să nu vină ora strigoilor și nu m-aș mai fi întors niciodată pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
excepțional, i se aducea totdeauna mâncarea în cameră. Și avea tabieturi. De fiecare dată împingea în silă lampa cu spirt, punga cu ceai și pachetul, nelipsit, de biscuiți ca să-și facă loc, lua un șervet, se ducea la fereastră, îl scutura, și-l așeza după aceea tacticos dinainte și se apuca să mănânce. Pedant, plescăind fără să se grăbească. Alt chin. Numai că de data aceasta scăpam mai ușor. Ieșeam, mă duceam la Dinu sau pe țărm, mai ales că individul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
de nici una din amintirile mele și cu toate acestea eram sigur că nu-i vedeam prima oară figura. Studia mai multe țigări înainte de a se hotărî să fumeze una. Le alegea, cum se aleg pepenii. Lua țigara, o privea, o scutura lovind-o de unghie, o ducea la nări și aspira mirosul tutunului, apoi, ca și cum ar fi fost nemulțumit de expertiza făcută, lua alta. Și repeta aceleași mișcări de cinci, șase ori, până ce, în sfârșit, se hotăra. Atunci apuca țigara cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
pe umeri un impermeabil ca să nu mă plouă și am ieșit pe țărm. Dar Laura dispăruse. Începuse și ploaia. „Pe cine căutați, domnule sculptor?” m-a întrebat, îndatoritor, portarul. Ceva nu mi-a plăcut în curiozitatea lui încât mi-am scuturat impermeabilul de apă pe trepte și i-am zis sec: „Pe nimeni”. Până la urmă n-a fost o ploaie furtunoasă. Dimpotrivă, ploua meschin, mărunt, ca toamna. Se lăsase și ceața. O ceață deasă, vâscoasă, care aproape ascundea marea. L-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
un făcut, imediat după aceea m-am pomenit asaltat de Tuberculosul. Era neras, ceea ce făcea ca obrazul lui supt de boală să pară și mai scofâlcit. Avea ochii tulburi, arși de febră și nici halatul nu mai ascundea că trupul scuturat din când în când de accese de tuse se încovoia frânt. „De ce nu stai, omule, în pat pe o asemenea vreme ticăloasă?” l-am certat. Tuberculosul a vrut să-mi explice că în pat se simțea la fel de rău, dar se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
o salcie a fost trăznită sub ochii mei. A doua zi îmi trecuse înverșunarea. Poate și fiindcă acum cerul era senin, iar pescărușii țipau în lumina unui soare înflăcărat. L-am așteptat pe individul cu mers de pisică să-și scuture ca de obicei șervetul la fereastră, să și-l așeze în față și să-și mănânce felia de pâine unsă cu dulceață de piersici pe care o înghițea în fiecare dimineață. Știam că după aceea, dacă tac ostentativ, va ieși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
pe care mi-a aruncat-o, mi-am dat seama că era la curent cu ce se întâmplase. Poate chiar el îi șoptise Moașei istoria cu statueta. Am simțit un puternic impuls să-l iau de guler și să-l scutur zdravăn, „ascultă, fiu de cățea, nu încapi de mine?”, când deodată, poate chiar din pricina acestei porniri, mi s-au luminat nedumeririle. Da, asta era. Nimeni nu suporta, probabil, o dragoste cât de cât adevărată în azilul acela unde totul era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
din care faci parte împotriva tuturor neajunsurilor provocate de celelalte viețuitoare. Da, o vânătoare de cerbi e tocmai ce ți-ar trebui, un balsam pentru nervii puși ceva mai devreme la grea încercare. E adevărat că ai căutat să te scuturi complet de această mârșavă ocupație, însă acum nu te mai împiedici de scrupule; musca a reușit să-ți dea o justificare. Ca să nu mergi totuși singur, îl rogi pe doctorul Dinu să te însoțească în această escapadă scârboasă. El nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
n-au voie să treacă balta, așa sună consemnul. Tu râzi. Așa e, dar în situația ta îți poți permite să treci peste acest mic obstacol. Un fleac. Vecu știe însă și el ceea ce doctorul Dinu ți-a spus discret. Scutură din cap. Nu vrea. Ceea ce te irită. Ești atât de mărinimos și-l inviți, iar el face nazuri? „La întoarcere n-ai decât să pretinzi că te-am luat cu forța”, îi zici lui Vecu, apucându-l de gulerul halatului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
cumva - și Domnul Andrei coborî și mai mult vocea - primise ordin; în ziua dinainte Laura declarase că s-a hotărât să plece din azil”. Simțeam că Domnul Andrei nu-mi spusese totul. L-am strâns de braț și l-am scuturat. „Îmi ascunzi ceva, hai, dă-i drumul”. „Ce să vă ascund, domnule sculptor?” încercă el să se eschiveze, dar fără prea multă convingere, fiindcă în realitate nu aștepta decât să fie silit să-mi relateze scena grotescă la care asistase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
și vor să nu devină niciodată vânat! O clipă de ezitare și-ți smulge altul pușca din mână; apoi te împinge înainte și-ți lipește țeava de ceafă. Îmi venea să strig acum: „Mulțumesc, Dinule, că mă ajuți să mă scutur de ultimele sentimente. Complet fără inimă, voi fi de temut”. Deodată, am încremenit. În ochiul de apă noroioasă, aproape de urechea mea stângă apăruse o gaură neagră, metalică. Prin urmare, viața mă confirma pe loc! Întotdeauna un vânător ne urmărește. În spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
rostite adineauri. Spusese lucruri chiar atât de cumplite? Parcă nu... Îl privi pe sclav cu ochi bănuitori și înfricoșați. Dacă va afla Puarem ce întrebări îi pune soldatul său unui rob? Să nu-l ucidă acum, ca să scape? Iahuben se scutură, scârbit. Cum să-l ucidă? Era și primejdios să-l ucidă, căci va veni armata și nu va mai găsi călăuza ce-i fusese dată în grijă anume lui. Și de ce să ucidă un om care nu-i făcuse nimic
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
palatele și grădinile Atlantidei. El nu se folosea de aceste palate și grădini, însă le știa în țara lui. Iar acum, deși soldat liber atlant, îl legau de mâini ca pe oricare rob. Nu putea răbda astfel de înjosire. Se scutură și vru să lovească cu umerii pe unul dintre războinicii care-l păzeau. Dar acesta îl izbi cu coada lăncii peste șale, și Iahuben își mușcă buzele aducîndu-și aminte că e fără arme și legat. Își privi cuceritorii cu dispreț
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]