8,392 matches
-
am cizme Îmblănite, căciula mi-e trasă până peste ochi - dar tremur de frigul de azi. În mijlocul curții, acolo unde astă-toamnă a fost Rugul Crucii și, cu mulți ani Înainte Rugul Cărții, arde acum un foc cinstit, cu lemne cinstite, topind cinstit zăpada. S-a Întunecat demult, mama a obosit să mă tot cheme În casă, apoi nici nu mă prea vrea În casă, nici eu nu mă vreau, ca să-ți spui cinstit - nu-i de noi, casa noastră, azi... Știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
place că pleacă iarna. Dac-am avea o vară călduroasă de jur-Împrejurul curții școlii, dar aici să fie omătul de statul meu; de șezut. Dar n-avem. Nu se pot amândouă deodată: ori una, ori alta. Zăpada a scăzut, s-a topit... Chiar pe pântece de m-aș așeza, n-aș putea săpa tunel. Adun, strâng de sub gardul dinspre Moș Iacob, acolo n-a atins-o Încă soarele; o iau, o mut, o clădesc, o bătătoresc, tipăresc, o, cu mâinile: să deie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
umblă prin vecini, tare grăbiți: au nevoie de câte o unealtă, de câte-o țigară (până mâne...), de un sfat. N-au ce repara, decât dacă mai Întâi strică singuri, ca să aibă sămânță de vorbă, dreseseră totul, Încă de cum se topise omătul. Da, dar atunci nu se auzea tunul; La-Nistru. Între o venire și o ducere (depinde cum o iei), tata zice, să nu tacă: - Ce faci, Gheorghe (ori Vasile ori Ilie), nu-ți strângi lucrurile? - D-apăi le-oi strânge, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Întors la Mana, spre nord-vest, după hartă, să mai ia niște lucruri, chiar mobilă, ca ceilalți refugiați, ca oamenii, nu? Mergem cu trenul, oprim trenul. Amintire-de-la-Iași: mere murate, cumpărate la piciorul vagonului, gust dulce-acrișor-verde și, În mâini: hârtie de jurnal, topită de zeamă, de moare, cleioasă. Ceva mai Încolo - nu știu unde, nu contează, oricum, nu e Mana noastră - ceva cu alarmaerian’. Sunt bune, la trenul refugiatului, alarmaerienele: ne oprim, coborâm din vagoane, să ne mai dezmorțim picioarele, să ne mai piară zgomotul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Se pare că și-au luat viața cu o lamă de la un aparat de ras. Cu cît e mai tare lama, cu atît mai simplu... Pe chipul femeii nu se citea absolut nici o reacție. Spuma din paharul cu bere se topi de tot. Privită dintr-o parte, această spumă Îți aducea minte o porțiune de junglă fotografiată din avion. Oare la ce se uita? Deodată Îi apăru sub pleoapă o mică umflătură, parcă era o bobiță din email... Oare plîngea? Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
dezgoli de tot... și În locul trupului gol pe care mă aștept să-l văd, va apărea o cavitate neagră. Silueta Învăluită În palton alb se va transforma chiar sub ochii mei, bombîndu-se exagerat la lumina străzii și apoi se va topi În Întuneric... MÎinile și picioarele vor dispărea și ele, rămînd În urmă-i doar o scobitură adîncă ca o groapă fără fund... Aveam impresia că În loc de pantofi poartă mațe de pește Înghețat. Dar să mai așteptăm vreo jumătate de oră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
vîrstă, care tocmai venea dinspre magazie. Am citit o oarecare reacție În privirile lor, dar ceea ce m-a frapat a fost faptul că le era cunoscut numele Întreprinderii Dainen. Legătura suspectă dintre Dainen și M dinaintea dispariției LUI s-a topit pur și simplu și speranțele mele de a găsi cît de cît o urmă de-a LUI pe-aici Începuseră să se spulbere. Mai așteptam totuși ceva și nu mă simțeam complet descurajat. Mi-ar fi plăcut să mai adun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
știa și că sînt Însărcinată... Dacă eram polițist, te suspectam de avort, să știi. Își ridică privirile din spuma de bere. O fracțiune de secundă, o gheață subțire și transparentă Îi străluci albastră, Între sprîncene... dar la următoarea scînteie se topi. Ce curaj să lași o asemenea femeie fără protecție! Era singurul aspect pe care Îl admiram la EL și trebuie să recunosc că a dat dovadă de curaj, chiar dacă acest curaj era o chestiune de viată sau de moarte... Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
de-al casei? — Nici vorbă. Ce salariu credeți că am? Spre seară s-a mai Înmuiat frigul, poate și pentru că se Înnorase. VÎntul Încetase, dar s-a lăsat ceață, parcă priveai totul printr-un geam aburit. Luminile de pe stradă se topiră una-n alta... Magazinele de pe strada principală se pregăteau de Închidere dar de Îndată ce am luat-o pe o stradă lăturalnică, ne-am trezit Într-o lume Însuflețită În care abia atunci parcă Începea să clocotească viața. Cafenele - mari și mici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
am oprit și mi-am ridicat privirile spre vîrf. DÎndu-mi seama că nu-mi voi recăpăta memoria, că nu-mi voi putea aminti ce se află dincolo de curbă, am țipat. La Început mai anemic, apoi mai tare. Sunetele s-au topit În peisajul părăsit și lipsit de orice conținut, absorbindu-le cu totul. Nici urmă de ecou... Am pornit pe lîngă dîmb și am dat fuga Înapoi În oraș. Am trecut prin pasajul de sub șinele de pe estacade, la colț am luat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
camioanele mari Încercau să evite pisica moartă din mijlocul drumului... arăta ca o foaie subțire de hîrtie. Fără să vreau, Încercam să-i caut pisicii strivite un nume și atunci, pentru prima oară după vreme Îndelungată, un zîmbet bizar Îmi topi Încordarea din obraji și tot chipul mi se destinse Într-un surîs... Strămoș al tubului osciloscopic, construit În 1897 de către Karl Ferdinand Braun (1850-l913). Zona Tokyo Yokohama Vas cu mangal. Sărbătoarea morților (15 iulie). Localitate În sudul provicniei Kaga, renumită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
dar nicio clipă nu mi-a fost teamă de cădere, pentru că brațele lui mă susțineau strâns, dar atât de delicat... Dacă ai ști..., dacă ai ști cu câtă greutate mă abțineam să nu plâng... În momentul acela mi s-au topit toate frustrările și mă simțeam ocrotită, dar și supusă de bărbatul acesta. Îmi țineam cu încăpățânare ochii închiși, dar îl vedeam cu ochii sufletului, Marian Malciu sorbindu-i parfumul, atingându-l. I-am simțit buzele cum îmi atingeau fruntea, nasul
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
e frumos în această perioadă a anului, când frunzele au căpătat o culoare galbenă, frumoasă și caldă. Deși nu e cald aici. Deloc. E al naibii de frig. Asta e partea proastă la Boston și New York. Ori dârdâi de frig, ori te topești de căldură. Aici au ierni și veri adevărate, nu ca acasă, unde vremea e mereu incertă. Snakely stă în față și se răstește la săracul căpitan, așa că mă asigur că mă duc în spate. Unul dintre stewarzi stă deja lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
Mă odihnesc astă-seară aici și mâine vreau să plec în plasă... iartă-mă că-ți scriu numai atât, sunt tare obosit». «Dragă Lica, îi scria soției la 7 martie din Hotarele: E o zi tristă, mocnită și umedă, zăpada se topește repede și peste tot nu se aude decât picuratul somnoros al streașinilor... nu pot citi, mă gândesc și gândurile-mi alunecă din ce în ce înapoi - la copilărie. Aceleași zile ale babei, tot așa de nestatornice și triste, pline de
Academia b?rl?dean? ?i Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83084_a_84409]
-
raporta și el la povestirile lui Voiculescu : « Povestirile lui V. Voiculescu sunt opera unui prozator perfect stăpân pe mijloacele sale și care nu datorează aproape nimic poetului... Povestitorul e un magician al ficțiunii. Asemenea călugărului Evtichie care, concentrându-și voința, topește cu privirea țurțurii de gheață, el concentrează capacitatea de invenție spre a ne iluziona. Actul însuși al povestirii nu este decât o verificare a acestei capacități inexplicabile de a pune stăpânire pe noi, de a ne captiva. În planul artei
Academia b?rl?dean? ?i Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83084_a_84409]
-
La spital ! Cât mai repede, imbecilule !" Pe stradă, din nou mulțime ; este ora când majoritatea citadinilor ies de la slujbe și se grăbesc spre casă. Dar Victor nu mai sesizează nimic; înoată ca un disperat prin masa cenușie în care se topesc trecătorii. * * * Dora se regăsește culcată în îngustul pat la fel de alb ca și cămășoiul real de data asta în care este îmbrăcată. Interdicție totală de a se mișca. Dacă se mișcă simte dureri mai ales în coapsa stângă. Are gânduri, are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
și-a scos capul de sub învelitoarea caldă pe când o mână continuă să mângâie cu delicatețe coapsele umezite de atemporala sevă a iubirii. Un al doilea cap se ivește și buze fierbinți sorb răcoarea fulgilor de nea până ce alte buze îi topesc și usucă înainte ca cele două capete să dispară din nou în lumea începutului începuturilor. Atanasie... rostește Dora într-o clipă de luciditate. Fii liniștită, îmi este credincios și este mut săracul de el de atunci, de când l-au snopit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
la început: cercetările cele mai serioase prevăd că, în ciuda extremei variabilități a climei, Terra se va încălzi cu două grade până în 2050 și cu cinci grade până în 2100. Consecințele acestui fapt sunt deja vizibile: calotele polare au început să se topească, cel puțin în nord; viteza de topire a ghețarilor a crescut cu 250% între 2004 și 2006, ghețarii din Groenlanda, a doua sursă de apă dulce a lumii, se reduc foarte rapid; din 1990 până în 2006 au dispărut trei milioane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
că vei veni aici, sau că te voi mai întâlni vreodată? Lângă ei apăru ca din pământ o fetiță, cu părul blond, cu breton tăiat rotund pe frunte, Fana îi așeză palma pe creștet și ceva din exuberanța ei se topi. Micuța îi privi pe rând, de la înălțimea ei, curioasă. Să v-o prezint pe Ela, fetița mea, zise și cu degetele îi răvăși părul la spate. Are patru ani, dar amândouă, singure aici cât e ziulica de mare, ne ținem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Poate te căutam pe tine, voiam să te întâlnesc, măcar să te văd dacă să te am nu se poate, știam că e de "bon ton" să mergi la teatru, să-ți etalezi rochia sau coafura care te avantajează, Larisa se topește după asemenea expuneri, ar fi fost foarte probabil să vă întâlnesc acolo. Carmina își aruncă un picior peste altul. Poala rochiei alunecă dezvelind-o, se acoperi nervoasă, dezlănțuită în fața provocărilor lui, izvorât din sentimentul său orb de egoism menținut asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
stea acasă să aștepte telefonul despre care îmi vorbise. — Nu pot să sufăr să stau în casă și să aștept să sune telefonul. Când rămân singură, am impresia că îmi putrezește carnea pe mine. Da, putrezește puțin câte puțin, se topește și se transformă într-un lichid verde care se scurge pe p\mânt [i e absorbit. În urma lui nu mai rămân decât hainele. Asta e senzația care pune stăpânire pe mine când stau toată ziua în casă. — O să-ți țin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
patruzeci de minute. M-am dus la bucătărie și am băut câteva pahare cu apă, apoi m-am băgat iar în pat, dar nu a fost chip să adorm până când primele raze ale soarelui au pătruns în toate ungherele încăperii, topind urmele palide ale lunii. Eram undeva între veghe și somn când Reiko a venit la mine și m-a bătut ușor pe obraz, spunându-mi „bună dimineața“. În timp ce Reiko aranja patul, Naoko a intrat în bucătărie ca să pregătească micul dejun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
de fapt? — Hai, nu mă lua peste picior. — Bine, tac. — O rog pe Reiko să mă ia în brațe. O trezesc, mă târăsc spre ea și o rog să mă țină strâns. Eu plâng și ea mă mângâie până ce se topește gheața și mă încălzesc. Nu ți se pare că mă port ciudat? — Nu, nu e ciudat, dar aș prefera să te strâng eu în brațe, totuși. Atunci, ia-mă în brațe, aici, spuse Naoko. Ne-am așezat pe iarba uscată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
o să vă placă de când v-am văzut prima oară. E mai plăcut decât să faci amor cu un bărbat, nu? Ia uitați cât sunteți de udă! Pot să continui, să fac în așa fel încât să aveți senzația că vă topiți de tot. Vreți, nu-i așa?“ Avea dreptate. M-am simțit mai bine ca oricând și voiam să se repete, dar nu puteam să îmi permit așa ceva. „Haideți, măcar o dată pe săptămână, continuă ea. Doar o dată pe săptămână! Nu spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
n-am încotro. Sunt lucruri pe care trebuie să le fac și le iau ca atare. — Cum profiți de alții [i cum profit\ ei de tine? Midori își b\g\ un cub de gheață în gură și încerca să-l topească. — Ia ascultă, vrei să mă cunoști mai bine sau nu? — Oarecum. — Ascultă-mă! Te-am întrebat dacă vrei să mă cunoști mai bine sau nu. Ce fel de răspuns e ăsta? — Da, Midori, aș vrea să te cunosc mai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]