9,986 matches
-
și alții care parcă doreau să ne facă universitari direct, erau exigenți și cereau foarte mult, dar aprecierea educației primite în liceu a venit mult mai tarziu. În cadrul liceului, am participat în ultima clasa, la reușită revistei noastre muzicale “ În veselul vieții pas” împreună cu D. Valceanu, D.Luchian, M. Sorodoc, I. Țurcanu, N. Sorea, Ț. Șerban și alții, în sceneta „Să-i ardem la bacalaureat”, care a fost cea mai reușită manifestare școlară din acei ani, generațiile celelalte de lângă noi nu
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93327]
-
unde aprinde focul, m-am săturat cu harbuji păstrând mămăliguța pentru seară. Ploua fără încetare și seara m-am culcat cu grija în suflet. În cernerea monotonă, am dormit neîntors toată noaptea și până târziu a doua zi, trezindu-mă vesel, știind că azi va veni de la Huși moșul. Întâi m-am uitat la Pruteț, crescuse mult, malurile înverzite în timpul secetei erau acum pe jumătate pline, niciodată nu-l văzusem cu atâta apă. Ploaia curgea pe linii drepte, jos vântul încetase
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
de adevăr, redată cu mijloace foarte simple. Pe un fond întunecat de brun-verzui transparent se detașează figura omului făcută din griuri șterse ușor rumenite pe unele locuri. Trăsătura de penel este astfel pusă de parcă s-ar fi jucat. Nota mai veselă este pelerinuța ce-i îmbracă umerii, făcută dintr-o culoare roz-violaceu. Haina albă în cutele căreia circulă ușoare umbre verzui. Mâinile omului și hârtia ce o ține în mâna stângă ating perfecțiunea supremă. În timpul liber, când mă duceam la Institut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
prin celulele reci și întunecate ne-au cuprins cele mai puternice sentimente de tristețe și de durere față de oamenii deținuți fără vină care au murit acolo. Ieșind din acest mare muzeu, am plecat către Săpânța, o localitate cunoscută datorită Cimitirului Vesel. Chiar dacă tocmai ce vizitasem Memorialul Durerii, aici ne-am înveselit și ne-am amuzat foarte tare. Acesta este un muzeu în aer liber, de natură unică și de atracție turistică. Fiecare cruce din acest cimitir este diferită de cealaltă: imaginile
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
și finisate de nepoata ei, Maria Nicolau) Probota, satul copilăriei mele Sunt fericită că m-am născut într-o familie de români ortodocși, care-și au rădăcinile în două zone cu încărcătură istorico-geografică și spirituală deosebită: Probota și Cotnari. Copilăria veselă și nevinovată am petrecut-o, în cea mai mare parte, alături de bunicii mei, de la care am avut multe de învățat și care au rămas pentru mine modele demne de urmat, pline de povețe și lecții de viață. Crescând, am încercat
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
îngustă până pe dealul Fânului. Acesta desparte satul de comuna Tătăruși. La fel ca în fiecare vară dealul mă întâmpina cu flori multicolore, frumos parfumate și drăgălașe ca surâsul sincer al unui copil. De aici privesc satul; un sat mare și vesel, sat de țărani - în cea mai mare parte, cu oameni gospodari și harnici, care știu să mânuiască lucrul de dimineața devreme până seara târziu, dar care știu și să se veselească în zilele când se adună împreună de sărbători. Era
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
Pășind prin celulele reci și întunecate neau cuprins cele mai puternice sentimente de tristețe și de durere față de oamenii deținuți fără vină care au murit acolo. Ieșind din acest mare muzeu, am plecat către Săpânța, o localitate cunoscută datorită Cimitirului Vesel. Chiar dacă tocmai ce vizitasem Memorialul Durerii, aici ne-am înveselit și ne-am amuzat foarte tare. Acesta este un muzeu în aer liber, de natură unică și de atracție turistică. Fiecare cruce din acest cimitir este diferită de cealaltă: imaginile
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
și finisate de nepoata ei, Maria Nicolau) Probota, satul copilăriei mele Sunt fericită că m-am născut într-o familie de români ortodocși, care-și au rădăcinile în două zone cu încărcătură istorico-geografică și spirituală deosebită: Probota și Cotnari. Copilăria veselă și nevinovată am petrecut-o, în cea mai mare parte, alături de bunicii mei, de la care am avut multe de învățat și care au rămas pentru mine modele demne de urmat, pline de povețe și lecții de viață. Crescând, am încercat
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
îngustă până pe dealul Fânului. Acesta desparte satul de comuna Tătăruși. La fel ca în fiecare vară dealul mă întâmpina cu flori multicolore, frumos parfumate și drăgălașe ca surâsul sincer al unui copil. De aici privesc satul; un sat mare și vesel, sat de țărani - în cea mai mare parte, cu oameni gospodari și harnici, care știu să mânuiască lucrul de dimineața devreme până seara târziu, dar care știu și să se veselească în zilele când se adună împreună de sărbători. Era
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
a devenit o glumă chiar și pentru copii, mă gândesc fără să vreau că, dacă aș fi murit pentru ce a ieșit, aș fi fost foarte tristă pe lumea cealaltă. E drept că nici pe lumea asta nu sunt prea veselă, dar mă pot bucura totuși că mai văd încă soarele și - chiar dacă uneori sunt deprimată pentru că lucrurile merg din rău în mai rău - mă gândesc că nu se poate să nu mai existe și o altă soluție decât cea de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
și, din ele, în atmosfera din jur. Am sfârșit prin a nu mai vedea omul de dedesubtul lui, prin a vedea doar acest zâmbet care plutește peste tot și peste toate, încercând zadarnic să facă lumea să pară ceva mai veselă decât este. Dacă în aprecierea zâmbetului deschis al domnului Iliescu există un consens și despre el pot să scrie cu același patos atât unii dintre cei mai renumiți disidenți de altădată, cât și unii dintre cei mai convinși adepți ai
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
ne spune că ea a iubit partidul, dar partidul nu a iubit-o pe ea. Chiar dacă pot să admit că amorul acesta neîmpărtășit ar fi făcut-o să sufere mai mult decât toate celelalte la un loc. Printre amintirile sale vesele și triste apar și două care sunt legate de numele lui Nichita Stănescu și de al meu. Lui îi reproșează că i-ar fi lăudat și pe ea și pe Bucuroiu, care era securistul Uniunii. De mine se plânge că
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
de împăturirea fluturașilor Aum, muncă de sclavi. Fluturașii îi băgam în cutiile de scrisori sau îi împărțeam pe stradă. Cam astea erau activitățile noastre de duminică. Era distractiv. Aveam un sentiment de împlinire sufletească. Nu știu de ce, însă eram mai veselă. Prin munca acesta dobândeam merite. Cu cât acumulezi mai multe merite, cu atât energia ta devine mai puternică. În Aum ni se spunea mereu asta. Mi-am făcut prieteni. Au intrat în sectă și colegi din școala generală și împărțeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
Chiar și acum, când are timp, se duce la tribunal să asculte procesele persoanelor implicate în secta Aum. În timpul facultății am dus o viață activă. Totuși simțeam o puternică înstrăinare între partea exterioară și partea interioară a propriei ființe. Eram vesel, entuziast, aveam o groază de prieteni. Când eram singur în camera mea, eram invadat de singurătate și nu exista nimeni cu care să pot împărți lumea. Așa am fost de mic. Țin minte că mă ascundeam prin dulapuri. Nu-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
simt o apăsare în piept care le condiționează respirația. Condiția este să conștientizăm când relația de cuplu este alta decât ne-am așteptat. Începi să vezi florile, dar care din păcate nu mai sunt pentru tine. Că tot ce era vesel și colorat înainte, devine trist și cu tentă cenușie. Că meriți mai mult, dar nu poți obține, etc. Vina este a noastră, femeile, deoarece acceptăm să se întâmple astfel de lucruri, sau ne complacem în situații critice cu credința că
Fii înţeleaptă! by Liliana Rotaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1159_a_1886]
-
eschivați, și să o faceți în mod diplomatic. Puteți eventual să începeți să spuneți o altă glumă care va distrage atenția celorlalți. De aceea, este bine să învătați și glume. Nu se știe niciodată! Pe lângă faptul că creează o atmosferă “veselă”, acestea te pot scoate dintr-o situație penibilă, sau pot elimina o posibilă ceartă. VESTIMENTAȚIA ESTE “ADIEREA PERSONALITĂȚII” Nu puține sunt femeile care nu știu să se îmbrace. Nu mă refer la faptul că nu sunt în pas cu moda
Fii înţeleaptă! by Liliana Rotaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1159_a_1886]
-
scria foarte multe poezii cu subiecte foarte variate, cele mai multe dintre ele aveau teme filozofice care depășeau cadrul școlar, ca o dovadă a pegatirii sale culturale. El a fost autorul principal, care a scris în versuri tot textul pentru revista „În veselul vieții pas” cu exceptia tabloul folcloric care fost scris de colegul său Sorea Niculai, ce era și în echipa de dansuri naționale din acest tablou al spectacolului. Succesul deosebit al revistei noastre, prezentată pe 2 martie 1952, ca omagiu adus școlii
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93304]
-
păpușică și, la ora stabilită - nouă - în apartamentul părinților ei se aflau și Dan, și Cătălin, și Claudiu, și Livia, și... Nu lipseau nici prietenii noștri Sorin și Sorina - care au petrecut de minune alături de toți ceilalți ; toată lumea a fost veselă, a cântat, a dansat, fiecare copil a spus câte o poezie, s-au jucat de-a grădinița, de-a școala, de-a spitalul... Deodată, Ana se apropie de cei doi frați și le spune: Știți, noi, ceilalți copii, mergem cu
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
medicamente, să le facă injecții - căci fiecare doctor are o trusă doldora de toate, dar mai ales de seringi și ace care te fac să le simți înțepătura numai când te uiți la ele. Acum, însă, sunt, cu toții, sănătoși tun, veseli și cu mare chef de joacă. Știi ce? spune Sorin. Hai să ne jucăm de-a spectacolul. Cum se joacă jocul ăsta? întreabă Sorina. Păi, foarte simplu. Luăm toate jucăriile; artiștii vor fi cei care știu să facă ceva. Adică
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
Sau, poate, nici n-a vrut. În loc de răspuns, i-a îmbrățișat și i-a sărutat pe toți. Apoi, soarele care, după cum se știe, are obiceiul să nu lipsească de la nici o bucurie, mare sau mică, râde și, cu razele poznașe și vesele, mângâie obrajii copiilor și al bunicii și alungă orice lacrimă. Sorin, cel mai mic nepoțel al bunicilor privește la maldărul de cadouri pe care buna le așază peste tot. Clipind din ochi ștrengărește, băiatul întrebă: Ei, bunică, ce zici, care
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
de prin apropiere. A vrut, chiar, să prindă câteva vrăbiuțe, dar Cuțulache, care-l urmărea de jos, i-a strigat c au mârâit: „Să le lași în pace, auzi!? Altfel, stricăm prietenia!”. Toată lumea se simte tare bine și e foarte veselă. Deodată, Sorin scoate un țipăt scurt. Un gușter cu piele verzuie și ochi sticloși îl privește amenințător, parcă. Dar, Puiu, care era lângă el, a ajuns, dintr-un salt, lângă ciudata vietate, o prinde cu ghearele, iar cu ciocul o
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
cumpărate încă de cu seară și ținute-n apă, ca să nu-și piardă parfumul și frumusețea. Mama i le ia din mână și le împachetează în celofan. Gata, să mergem! Pe drum, Sorinei nu-i mai tace gura. E fericită, veselă, dar și emoționată. De acum înainte, că-i elevă, o să treacă și pe la grădiniță și o să le spună copiilor de-acolo ce frumos e la școală!... Au ajuns la poarta școlii. Tata tresare. Privește mai atent. Unde-i Sorin? Unde
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
te-ai sulemenit la ochi, și te-ai gătit cu podoabele tale; 41. ai șezut pe un pat mare, înaintea căruia era întinsă o masă, pe care ai pus tămîia și untdelemnul Meu. 42. S-au auzit strigătele unei mulțimi vesele; și cu mulțimea aceasta de oameni de rînd au adus niște bețivi din pustie, care au pus brățări în mîinile celor două surori și mîndre cununi pe capetele lor. 43. Am zis atunci cu privire la curva cea bătrînă: "Și acum își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85085_a_85872]
-
fi plata oastei lui! 20. Ca plată pentru slujba făcută împotriva Tirului, îi dau țara Egiptului; căci pentru Mine s-au ostenit", zice Domnul Dumnezeu. 21. "În ziua aceea, voi da tărie casei lui Israel, și-ți voi deschide gura veselă în mijlocul lor; și vor ști că Eu sunt Domnul." $30 1. Cuvîntul Domnului mi-a vorbit, astfel: 2. "Fiul omului, proorocește, și spune: "Așa vorbește Domnul Dumnezeu: "Văitați-vă!... Nenorocită zi! 3. Căci se apropie ziua, se apropie ziua Domnului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85085_a_85872]
-
aproape de râul Suren. Un munte golaș se ridica în fața mea. Profilul său uscat mă făcu să mă gândesc la cel al doicii mele. Nu știu ce asemănare era între cele două siluete. Mergând de-a lungul muntelui, am dat de o priveliște veselă, împrejmuind un cerc de coline. Pământul era acoperit de nuferi albaștri. Pe această creastă se zărea o cetate construită din cărămizi masive. Eram ostenit; m-am așezat pe malul râului, pe nisip, sub un bătrân chiparos. Locul era pustiu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]