70,637 matches
-
lumină dimensiunea simbolică, relațională, morală și argumentativă. Cercetarea lui Marcel Mauss a fost cea care a descoperit rolul central al darului în viața oamenilor. Punctul central al lui Mauss, care iese la iveală în concluzia eseului fundamental Saggio sul dono, constă în încercarea de a explica „secretul” conviețuirii comunităților și popoarelor, adică în a ști să găsești de fiecare dată modalități instituționale, prin intermediul cărora oamenii pot să se „opună”, fără a se vătăma și „a se dărui”, fără a se sacrifica
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
primi și a da înapoi, și trimite la crearea și existența unei relații sociale a cărei origine se găsește în însăși practica dăruirii, cu cele trei momente ale sale: a da - a primi - a da înapoi. Descoperirea lui Marcel Mauss constă în primul rând în a fi arătat că în practicile darului ceea ce ocupă rolul fundamental nu este constituit atât din lucrurile schimbate, ci din legătura care, datorită practicilor dăruirii ca atare, se generează, se cultivă și se întărește. Darul ca
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
pozitive, a pune în circulație cunoașterea, a forma o bază critică de administratori și de cetățeni sensibili față de integritatea civilă, sunt „condiții necesare pentru a reactiva circuitele controlului democratic, ale unei Țări ca a noastră, cu o ilegalitate răspândită”. Aceasta constă în ceea ce Gustavo Zagrebelsky a pus ca primul pas fundamental: „Să ne facem un examen de conștiință și să ne întrebăm dacă și noi suntem amestecați (în corupție) într-o oarecare măsură. Suntem siguri că suntem imuni?” Căci intrarea în
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
sine însăși. Ea manifestă în sine încă o dată tendința irezistibilă de a se repeta, și încă o dată de a deveni permanentă. 3. A treia trăsătură a structurii interne a corupției este la fel de importantă între diferitele imagini ale propagării răului, și constă în faptul că în timp ce în alte comportamente morale, precum omuciderea sau furtul, una din părțile implicate direct este subiectul lovit, în corupție este mereu un al treilea care este lovit și lezat în diferite moduri. În corupția politico-administrativă, în particular
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
aspect e corelat cu aspectul percepției. Nu înseamnă intrarea în contradicție cu valoarea atribuită a ceea ce este „perceput” în lumină sociologică, în sondaje și instrumente asemănătoare de cercetare, care în orice caz - așa pare - oferă o oarecare indicație. Percepția corupției constă într-un dublu aspect: pe de o parte, deoarece acționează „sub acoperire”, trebuie să ținem cont și eventual să încercăm să verificăm când o colectivitate „percepe” prezența unei acțiuni corupte. Pe de altă parte, în special când percepția crește, motivațiile
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
corupt. Până acum, de fapt, am folosit termenul „corupție” și am vorbit despre ea: studii, cercetări, rapoarte și analize se concentrează, în mod evident, asupra corupției și rămân cel puțin la suprafața unei fenomenologii despre omul corupt. Riscul - după cum știm - constă în faptul că științele sociale, ținând cont de abordarea de valori, restituie o viziune morală neutră despre corupție. A conduce reflecția de la corupție la omul corupt, are indubitabil avantajul de a demonta convingerea noastră că putem să rămânem în interiorul unui
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
de fiecare zi, și nu din aceste căi mai facile care în cele din urmă îți iau totul”, redescoperind iminenta demnitate a muncii umane, noi suntem în măsură să înțelegem și gravitatea omului care practică, în mod obișnuit, corupția, ce constă în „a nu câștiga pâinea cu demnitate”. Al doilea exemplu implicat este acela al omului corupt care dă „pâine murdară” fiilor „flămânzi de demnitate”, trădând astfel exigența lor de demnitate. 4. Cine plătește corupția Există apoi caracterul corupției care lovește
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
punct de vedere social”. Această strategie, de fapt, are adesea și astăzi efectele sale în opinia dominantă. Simularea, în plus, merge mână în mână cu autojustificarea: omul corupt tinde să se salveze singur, cu ajutorul a două modalități de justificare. Primul constă în ducerea la extrem a negativizării anumitor comportamente și situații, cu scopul de a evidenția, în schimb, eventualele sale lipsuri. Al doilea constă în furnizarea unei caricaturi a cazului, asumată ca o comparație, încă o dată cu scopul de a arăta că
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
mână cu autojustificarea: omul corupt tinde să se salveze singur, cu ajutorul a două modalități de justificare. Primul constă în ducerea la extrem a negativizării anumitor comportamente și situații, cu scopul de a evidenția, în schimb, eventualele sale lipsuri. Al doilea constă în furnizarea unei caricaturi a cazului, asumată ca o comparație, încă o dată cu scopul de a arăta că, în fond, această modalitate nu este rea. În această autojustificare, ea ajunge până la a se prezenta ca judecător al altora, făcând să se
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
natura viciului să se manifeste și să se exteriorizeze, în timp ce corupția trăiește din simulare pentru a căuta să „salveze aparențele”. Tot astfel și Papa Francisc s-a oprit asupra diferenței dintre „a păcătui” și „a scandaliza”. Diferența, a spus el, constă în faptul că „cine păcătuiește și se căiește cere iertare, se simte slab, se simte fiu al lui Dumnezeu, se umilește și cere mântuirea lui Isus. Dar cine scandalizează nu se căiește și continuă să păcătuiască și să simuleze că
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
plini de oase putrede. „Un creștin care se laudă că este creștin, dar nu trăiește o viață de creștin, este un corupt”. Capitolul VIII De ce omul corupt nu poate fi iertat În ultimă instanță marea diferență între păcătos și corupt constă tocmai în faptul că primul este încă deschis iertării, iar al doilea nu o mai caută. Păcătosul știe că a greșit și se spovedește; coruptul respinge conștiința și trăiește în păcat, și fără această conștiință nu poate să caute iertare
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
la rădăcina oricărei atitudini corupte există o indiferență față de transcendență: în fața lui Dumnezeu care nu obosește să ierte, coruptul se prezintă ca autosuficient în expresia mântuirii sale: obosește să ceară iertare”. Adevărata imanență, ca prima cauză a lipsei de iertare, constă în faptul că cel corupt, construindu-și propriul sistem de mântuire, se plictisește să ceară iertare: nu este Dumnezeu care nu oferă iertarea, dar e pur și simplu cel corupt care nu mai caută o astfel de iertare. Faptul că
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
de protagonism care primește aplauzele lumii”, iertarea riscă să se transforme într-un fel de indulgență cerută și acordată prea facil. În al doilea rând, nu numai, ci în special în Italia, ne-am conformat unor situații de fapt, ce constau în a amnistii ciclice, grațieri, tranzacții, prescrieri..., adesea promulgate chiar în materie de corupție, mite, deturnare de fonduri, fraude, evaziuni fiscale și șantaj, care au în cele din urmă un dublu efect: pe de o parte golesc de conținuturi materiale
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
convertirii” de tradiționala „penitență”, care este o consecință, ce s-a dezvoltat în cadrul unei religiozități individualiste și al unei asceze moraliste. Nu este așa în tradiția profetică și nici în Evanghelia Împărăției lui Isus, unde, împreună cu noi dispoziții interioare, convertirea constă într-o nouă orientare pe planul vieții sociale. Așa cum viața coruptă denaturează profund atât inima cât și relațiile, convertirea, dimpotrivă, nu se poate reduce la un fapt individual, ci trebuie să apară pe planul unei noi calități morale sociale. Calitatea
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
împotriva corupției, o concepție mai evanghelică a iertării și a convertirii. În această direcție ne-ar putea ajuta ideea exprimată cu mai mult de douăzeci de ani în urmă, de către Alberto Monticone, cu privire la valoarea etico-pedagogică a păcatului civic, ce ar consta în individualizarea lipsurilor împotriva Statului, a comunității, a bunurilor comune. Proiectul asupra căruia trebuie să ne concentrăm, atât în comunitatea creștină cât și în cea civilă, este deci acela de a reformula și a face conștientă relevanța iertării și a
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
proteiformă în procesul de comunicare. Oswald Ducrot și Jean-Marie Schaeffer subliniază importanța limbajului, afirmând că: "Nu există activitate umană străină de utilizarea limbajului"24, și vorbesc despre trei perspective de definire a limbajelor (naturale sau artificiale): "Punctul de vedere sintactic constă în determinarea regulilor care permit, prin combinarea simbolurilor elementare, construirea de fraze sau formule corecte. Perspectiva semantică își propune să furnizeze mijlocul de a interpreta aceste formule și de a le pune în corespondență cu altceva, cu realitatea sau cu
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
coordonatelor cercetării, prin deschiderile pe care le oferă demersul semiotic. Cercetarea limbajului politic cunoaște, începând cu cea de-a doua jumătate a secolului al XX-lea, două direcții principale de dezvoltare: prima vizează analiza de conținut, împletită cu investigații lexicometrice, constând în procesarea discursurilor politice cu ajutorul instrumentelor informatice; cea de-a doua are în centrul preocupărilor analiza retorico-pragmatică și urmărește recenzarea strategiilor discursive, specifice comunicării politice. Ambele direcții datorează enorm lingvisticii structurale care pune bazele analizei limbajului, lărgindu-și considerabil obiectul
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
ca proprietate a actului discursiv, este asigurată de capacitatea elementelor verbale explicite, co-prezente în structura discursivă, de a realiza legături intradiscursive de sens, prin aplicarea regulilor gramaticale. Printre principalele mijloace de realizare a coeziunii limbajului politic se numără: * elipsa verbală, constând în suprimarea unor semne verbale exprimate anterior și ușor decodabile; * folosirea conectorilor discursivi: conjuncții, adverbe și locuțiuni adverbiale, cu funcție transfrastică; * utilizarea proformelor, cu funcție anaforică, respectiv cataforică (pronume, adverbe și locuțiuni adverbiale care, fie reiau o informație exprimată anterior
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
cuprinde datele imediate ale situației de comunicare, și un context larg, care include presupoziții, credințe, valori, atitudini etc. Raportat la datele contextuale, limbajul politic se nuanțează, dobândind un profil particular, iar analiza lui impune o serie de operații cognitive care constau în interogarea: * contextului imediat al enunțării, permițând degajarea unor informații pertinente care să conducă la interpretări adecvate; * unui context mai larg (care cuprinde enunțuri anterioare), în măsura în care contextul imediat se dovedește insuficient; * unui context și mai amplu, cuprinzând cunoștințele generale sau
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
dezvoltă o analiză semantică pe baza unei inferențe: în primul caz, el efectuează implicații convenționale, în cel de-al doilea, operează implicații conversaționale. Pentru Grice, comunicarea nu este posibilă decât în condițiile în care protagoniștii aderă tacit la principiul cooperării, constând în stăpânirea și aplicarea a patru reguli esențiale 140: a) maxima cantității reglementează volumul de informații furnizat de fiecare participant la schimbul verbal și stabilește următoarele: contribuția fiecărui protagonist trebuie să cuprindă atâta informație câtă este necesară; contribuția fiecăruia nu
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
cu rol argumentativ constituie un tip de strategie argumentativă care nu mai are rol ornamental, devenind semnificativă și cognitivă. Metafora se definește printr-un transfer de semnificație și o tranzacție între contexte eterogene. d) Amplificarea este un alt procedeu retoric constând în afirmația elaborată. Amplificarea include procedee precum: repetiția, anafora, epifora și acumularea. e) Repetiția unui sunet, a unui cuvânt, a unei structuri, marchează insistența asupra unei idei și prezintă valențe eufonice remarcabile. f) Anafora constă în folosirea unui pronume care
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
este un alt procedeu retoric constând în afirmația elaborată. Amplificarea include procedee precum: repetiția, anafora, epifora și acumularea. e) Repetiția unui sunet, a unui cuvânt, a unei structuri, marchează insistența asupra unei idei și prezintă valențe eufonice remarcabile. f) Anafora constă în folosirea unui pronume care are același referent cu un termen anterior. În accepție retorică, anafora definește repetarea unui cuvânt sau a unei expresii la începutul unor propoziții succesive. Relația anaforică are la bază principiul echivalenței semantice. g) Epifora procedeu
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
unui pronume care are același referent cu un termen anterior. În accepție retorică, anafora definește repetarea unui cuvânt sau a unei expresii la începutul unor propoziții succesive. Relația anaforică are la bază principiul echivalenței semantice. g) Epifora procedeu retoric care constă în repetarea aceluiași cuvânt sau expresii la sfârșitul unor propoziții succesive. h) Acumularea procedeu retoric care face legătura între structuri care prezintă asemănări sintactice și semantice parțiale. Conectorul argumentativ reprezintă "un morfem (conjuncție, adverb, locuțiune adverbială) care articulează două enunțuri
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
de forță, de statut al interlocutorilor, jucând un rol deosebit de important în interacțiunea comunicativă. Urmând cele trei axe simetrie/asimetrie, distanță/proximitate, convergență/divergență, raporturile dintre participanții la actul de comunicare politică înregistrează configurații distincte. Definit ca procedeu lexical care constă în atenuarea expresiei unei idei prin substituire sau perifrază, eufemismul are rațiuni variate: evitarea unor expresii triviale; eludarea unor expresii insultătoare sau care ar putea fi interpretate astfel de către receptori; rezolvarea unor tabuuri religioase, deseori cu valoare onomastică. Ca procedeu
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
Berlin (1878), care impune României ca preț al recunoașterii Independenței, abolirea articolului 7 din Constituția de la 1866, prin care li se interzice evreilor care nu sunt de rit creștin, dreptul de a dobândi cetățenie. Un alt neajuns al exegezei eminesciene constă în preluarea necritică a unor judecăți de valoare fără acoperire în textul articolelor: "Publicistica eminesciană, pe cât este de "citată", blamată sau înălțată, pe atât este, în fapt, de puțin cunoscută pe text și în context. Mai nimeni nu se obosește
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]