73,470 matches
-
să fac politică conservatoare, Zlătescu fiind, cum se știe, prin relația cu casa Racotă, cât se poate de bine cu guvernul de-atunci, conservator, iar acum tatonez trecerea la liberali, frecventarea asiduă a Mironeștilor fiind cea mai bună dovadă ! (De reținut : Zlătescu, astăzi, amuzat : Profesorul Mironescu ar fi destul de mirat să se vadă numărat fără menajamente la liberali, el crezându-se independent și neștiind că este singurul care crede asta. Vârându-și capul precum struțul și neacceptând a privi adevărul în
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
faci o vizită lui Zlătescu, pentru obișnuitul vostru comerț de informații, iar la ocaziile cuvenite îl atenționezi ; și, astfel, fidelitatea ta este îndeajuns de dovedită. Ai preferat însă să taci, de vreme ce principiile politicii tale interioare îți recomandă discreție absolută... (De reținut : Zlătescu a confirmat astăzi zvonul demisiei lui Brătianu, deținându-l de la familia Racotă, unde se așteaptă ca sigură numirea rudei lor, Maiorescu, drept prim-ministru. Promi siune făcută lui Zlătescu de sondare în acest sens a cercului proliberal, prin Profesorul
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
surprize. Sophie însăși te-a surprins cu capricii ce le-ai putea închipui din partea unei femei, nu însă să le fi făcut ea pentru tine ! Nu însă să te trezești cu ea de ziua ta (adresa trebuie s-o fi reținut de când ai fost bolnav și Profesorul, într-un acces de grandilocventă mărinimie, a trimis feciorul să se intereseze). Acum, mai spectaculos, chiar ea, însă (noroc pe tine !) neprinzându-te deloc în mizerie. Totuși, să te trezești cu tânăra doamnă Mironescu
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
se ivească astfel chiar fără a se anunța... Chiar numai ca să lase un mic cadou împreună cu o carte de vizită, nu o dată a mai avut o astfel de lubie. Și, dacă i-aș recunoaște echipajul, aș fi dispus să o rețin ! Aș da farmecul solitudinii pe plăcerea unei mici conversații cu ea, sclipitoare și plină de umor, pe orișicare temă : criza ei mistică ori gimnaziul de băieți între care a crescut, ea, singura fată, cele zece operații pe care le-a
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
să-ți spun că în fiece om există ceva ridicol și ceva dezgustător, astfel că oricare dintre noi se află neapărat la discreția celui ce îl privește. Ești doar atât și doar ceea ce privirea care se oprește asupra ta va reține. De ce însă ne uităm la frații noștri cu o asemenea ironie ? De la o asemenea zdrobitoare înălțime ? De ce atât de puțină generozitate ? Atât de puțină solidaritate și eleganță ? Afară, prin ferestrele limpezi, catifeaua albastră a clematitelor pe cerul luminos, rose-pâle, auriu
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
orișice clipă a avea cu sine actele doveditoare... Cu puținul ce-l poți simți prin telefon, am avut impresia că între barea nu i-a căzut deloc bine. S-a grăbit să mi răspundă că însărcinări destul de întâmplătoare îl mai rețin în Capitală, dar este o situație provizorie, ce nu va mai dura multă vreme. Vagul în care pluteau explicațiile mi-a accentuat bănuiala că e ceva louche, și chiar și faptul că imediat a trecut, cu abilitatea sa mecanică, la
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
și tremurânzi, și tot întorcându-se spre locul unde căzuse bomba, foarte aproape de unde mă oprisem eu : acolo, pe pământul scurmat, negru de sânge și cu urme albicioase de creieri împrăștiați, rămăseseră încă niște resturi neridicate și, la prima privire, reținusem ca într-o teribilă halucinație un picior de bărbat, încălțat cu bocanci soldățești, o mână, un trunchi de femeie, tăiat oblic și cu sânii dezgoliți, o masă însângerată ce putea să fi fost un copil mic, un băiețandru cu corpul
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
revine, practic, fiecărui personaj adult și adaptat plăcerea de a râde, în sinea lui, de capul atât de serios al familiei ; de a-l minți în față și a-l bârfi ; de a-l asculta cu falsă atenție și aprobare, reținând un enorm căscat interior. În capitolul „Ora ceaiului“, Mironescu este încă respectat, statutul lui poate fi doar întrezărit printre echivocurile erotice dintre Sophie și Titi Ialomițeanu. Doi ani mai târziu, după ce în „După-amiază în grădina cu trandafiri“ perspectiva s-a
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
o istorie a secolului al paisprezecelea În Europa, spune Nick. — Eu tocmai citesc Proust, zice Caroline, ridicînd cu modestie din umeri. În original, În franceză. — A, Încuviințează Jack Harper, cu o expresie ilizibilă pe chip. Și tu... Emma, dacă am reținut bine... Tu ce citești ? — Îhm, adevărul e că... Înghit În sec, Încercînd să cîștig timp. Nu pot să spun că citesc Hobbyurile vedetelor - Ce Înseamnă ele ? Chiar dacă e de fapt o carte foarte bună. Se citește rapid. De ce ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
cînd am rugat-o să mă angajeze ? Îmi răsucesc ușor capul, pentru a-l vedea mai bine. Și nu numai asta. Absolut tot ce ți-am spun În avion. Fiecare amănunt. Despre slujba și familia mea, despre Connor... tot. Ai reținut absolut tot. Și nu Înțeleg deloc cum ai reușit. Ce anume nu-nțelegi ? a zis Jack ușor Încruntat. — Nu Înțeleg de ce cineva ca tine ar fi interesat de viața mea tembelă, insignifiantă și plicticoasă, am spus eu, din ce În ce mai jenată. Jack
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
viața ta nu e deloc tembelă și plicticoasă. — Ei, nu ! — Nu e. — Cum să nu fie ? Nu fac niciodată absolut nimic ieșit din comun, nimic superinteligent, nu am propria mea firmă, n-am inventat nimic... — Vrei să știi de ce am reținut absolut toate secretele tale ? mă Întrerupe Jack. Emma, În clipa În care ai Început să vorbești În avion - m-ai absorbit. Mă uit la el uluită. — Te-am absorbit ? am zis, ca să mă asigur că am Înțeles bine. Eu ? — M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
descoperă cu plăcere evoluții surprinzătoare, sau se mîhnește pentru timpul irosit, căci are senzația cînd cartea e indigestă că mestecă la nesfîrșit un zgîrci și, dintr-o dată, se oprește: în curgerea frazelor întîlnește o idee ori o afirmație demnă de reținut. Scoate creionul, o subliniază, apoi o copie pe o hîrtie. Așa s-a întîmplat și acum; Liliana a spus un lucru demn de toată atenția: regretul unei femei pentru timpul cheltuit degeaba cînd, undeva în lume, un bărbat ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
are funcție decorativă, nu atunci, cînd toate se făceau cu voie de la popă iar Inchiziția și-avea specialiștii ei... Din sala Operei de peste drum ies grupuri de oameni. "Mai bine mergeam la spectacol..." O femeie, zărită cu coada ochiului, îi reține gîndurile, făcîndu-l să-și uite regretele. De unde-o știu?!..." Privește după ea: mers elegant de femeie mîndră, stăpînă pe sine. Palton și tocă dintr-o blană rară, cizme negre, poșetă de lux. O portieră albă se deschide tocmai cînd ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
sau de sub tejghea, în cel mai bun caz", își zice el și cumpără două exemplare, gîndind că unul i-l va oferi lui Petre Graur. În drum spre hotel, cînd tocmai încetinește pasul să admire clădirea Universității, privirea îi e reținută de o fată ce se grăbește, ducînd sub braț un pachet. Este îmbrăcată într-un costum de catifea roșie raiată și poartă ochelari. Sărut mîinile! o acostează. Fiți amabilă, unde este rectoratul? Îmi pare foarte rău, nu știu, că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de studiu, peste care tronează telefonul. Pe pereții zugrăviți simplu, atît de simplu că porțiunile neacoperite de mobilă dau impresia că luminează camera, stau agățate cîteva tablouri originale. Dintre toate cinci la număr, de cel puțin trei autori diferiți două rețin atenția. Primul este de-a dreptul dureros: un tînăr, de o frumusețe rară, poartă pe frunte o coroniță din frunze de stejar și trandafiri, iar în mînă ține diploma făcută sul; se vede doar o frîntură din Premiul I. Privirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
mînă ține diploma făcută sul; se vede doar o frîntură din Premiul I. Privirea lui e înlăcrimată. În planul doi, cîteva siluete grațioase, frînte la jumătate. Este intitulat "Premiantul". Al doilea, o Golgotă în flăcări, un adevărat festin al culorii, reține în mod deosebit atenția lui Mihai. "Dorința artistului", spune Liliana, observîndu-i privirea. De pictorul Cetină, completează Mihai. Puteam să pariez! Te rog! spune el, oferind femeii florile, al căror ambalaj l-a scos deja, lăsîndu-l pe colțul mesei. Mulțumesc! se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
rîs în glas. Imediat însă, vocea i se frînge. Simte cum palmele bărbatului i-au cuprins între ele mijlocul, abia atingîndu-l. Stau nemișcați clipe în șir. Mihai se gîndește să se plece și să încerce iar să o sărute. Îl reține însă privirea ochilor limpezi, ridicați spre el, și umerii strînși între palmele femeii. Dacă-ți spun din nou că ești frumoasă, ai să gîndești: ce scriitor prozaic! Surîzînd, buzele Lilianei se apropie, apoi, brusc, un fior trist îi taie obrazul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
în șir, întîlnind degetele Lilianei, le-a atins într-o mișcare domoală, ca un sărut prelung. Liliana mișcă brațul și întoarce palma, lipindu-și-o în întregime de-a lui Mihai. Îi caută cu insistență ochii. Întîlnindu-se, privirile lor se rețin. Calme și senine. Muzica s-a oprit de mult. Camera întreagă e cuprinsă de o liniște stranie. Doar de departe, de dincolo de ușă, dinspre demisol, se aude flacăra gazului metan în sistemul de încălzire, ca o șoaptă prelungă, îndemnînd la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
saloane mari de primire și cu oglinzi de Veneția, acoperind pereți întregi. Mihai își amintește cum aseară, grăbind pasul înfuriat, și-a lăsat totuși privirea furată de vila pe lîngă care trece acum. Cineva deschisese ferestrele de la parter, să aerisească. Reține imaginea unui interior rivalizînd cu o sală de muzeu. Oamenii acestor ținuturi, la adăpostul munților de incursiunile tătarilor sau otomanilor, au moștenit plăcerea de-a dura cămin temeinic, în piatră. Uneori poate prea închis. Pe Mihai, de cîte ori vede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Pentru Adrian găsește la magazinul sportiv un bluzon de velur modern și practic. La agenția de voiaj vrea să cumpere bilet pentru trenul de după miezul nopții, dar se răzgîndește în ultimul moment. Alături, la "Bijuteria", stăruie îndelung în fața galantarelor. Îi reține atenția o pudrieră plată, lucrată în filigran. Oglinda din interior semăna a fi de cristal. Dar nu-i decît o sticlă superioară. Concavitatea ei este astfel calculată încît, de la distanța obișnuită a brațului, cînd femeile se pudrează, capul și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
minte imaginea femeii ieșite de la Operă ieri seară, cu haină și tocă de blană. Are din nou intenția s-o întrebe pe Liliana dacă în drumurile ei la spectacole n-a cunoscut o asemenea persoană. Imposibil să nu-i fi reținut atenția, mai ales că nu oricine e luată într-un Mercedes alb! Dar nu se hotărăște să rostească întrebarea. Ba chiar, o clipă, simte în el o răbufnire de furie. Acum ar fi putut avea o viață fericită, alături de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
înțelegere infinită... Bănuise numai că ar fi putut să mă rănească vreodată prin indiferența ei de moment la adresa preocupărilor mele literare și a plecat... De multe ori mi-am reproșat că, atunci, n-am știut să fiu ferm, s-o rețin. Toți regretăm lipsa de fermitate cînd ne amintim de vreun atunci, rostește Liliana clar, sonor. Dar numai unii au posibilitatea să se răzbune, transformînd înfrîngerea în victorie. Mihai se uită speriat spre ea. O vede calmă, cu ochii migdalați din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
adevărul prezenței strămoșilor tăi în vîltoarea neamului! Doamne! rîde Liliana. La mine mă gîndeam cînd ți-am spus că m-ai jignit... Vezi, oftează ea prelung, atunci cînd ai îngenuncheat la marginea patului, dacă mai făceai un gest, să mă reții, sînt sigură că te-ar fi costat, sufletește vorbind. Eram hotărîtă să fii al meu! Și cred c-aș fi reușit. Chiar tu spuneai în ultimul roman că o femeie se poate înfrăți cu Dracul numai să-l cucerească total
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pe-al lui Mihai și-l strînge atît de puternic, aproape cu violență, că bărbatul se întoarce speriat spre ea. Doamne, ce-aș vrea să călătorim împreună! șoptește Liliana cînd îi întîlnește privirea bănuitoare. În semiîntunericul compartimentului, ochii lor se rețin cu aviditate. Am o idee! se ridică Liliana precipitată și iese pe culoar urmată de Mihai. Mă duc să-mi iau și eu bilet. Merg cu tine pînă la Pașcani. De-acolo, mă întorc cu trenul care vine ziua spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
o idee! se ridică Liliana precipitată și iese pe culoar urmată de Mihai. Mă duc să-mi iau și eu bilet. Merg cu tine pînă la Pașcani. De-acolo, mă întorc cu trenul care vine ziua spre Ardeal. Liliana... îi reține Mihai mîna, clătinînd îndelung din cap, cu părere de rău. Nu mai ai timp. Deja anunță plecarea trenului. Casa-i departe, la casă-i aglomerație pentru trenul de București... În difuzorul gării se aud ultimele cuvinte din anunțul de rutină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]