73,470 matches
-
de scris. Vrea mai întîi răgazul cîtorva zile la rînd, să stea undeva singur și să mediteze la carte ca la un tot unitar, așa cum un bun arhitect visează clădirea ce-o va aștene pe planșetă. Ceva însă l-a reținut cu adevărat: femeile toamnei lui oscilează între două coordonate: Margareta, femeia de servciu de la liceu, care, într-o noapte geroasă, cînd el și bunul său prieten Cătălin Andrei Păduraru fuseseră trimiși acasă după acte și, ca de atîtea alte ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
în mînă o bucată din banda de polimer, în care sistemul electric a realizat perforeurile. Hîrtia pe care vrea să-și înceapă romanul în orele lui de răgaz acasă, spre miezul nopții, îi apare ca un capăt neperforat și o reține, privind-o lung, în neștire. Iar dincolo de toate astea, acaparatoare, anulînd pînă și dorința de-a mai scrie, alungînd-o pe Teona cu brutalitate chiar, se instalează în mintea sa amintirea Lilianei. Și de fiecare dată îl apucă o înverșunare nebună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
el cînd și-a dat seama că a întins coarda prea mult vorbind despre dragoste unor tineri chemați la instruire ideologică iar "tovarășa Prisecan", binevoitoare cu el pînă atunci, îl privea deja cam lung. Visa în fiecare zi s-o rețină, să o întrebe ceva, să lungească vorba, doar nu de pomană Lie îl poreclise "marele trombonist", dar nici nu apuca ședința să se termine că și era acostat de o tînără gureșă, o adevărată propagandistă, învățătoare sau educatoare undeva, într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ace de brad uscate și tăcerea gureșei doar cît era sărutată. "Vezi că te așteaptă tovarășa Mioara; mai are să-ți pună ceva întrebări", l-a atenționat Camelia Prisecan cu un început de ironie în glas cînd a reușit s-o rețină într-o zi, ajutînd-o să ducă florile oferite de cursanți. S-a întors de la Poiana Brașov jurîndu-se că nu mai calcă în vreo tabară de-asta... Apoi, concertele de orgă ascultate demult, în compania unei fete dragi. Și, bineînțeles, cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ca doi soți porniți, din apartamentul lor, spre serviciu. Nu mi-aș fi închipuit niciodată! se agață Liliana de brațul lui înainte de-a coborî treptele de la intrare. Își încetinește pasul și se întoarce puțin spre el, să-i poată reține privirea. Dar ce nu face "iubirea ce rotește sori și stele"?! No, rîde ea șăgalnic, ți-am declarat și dragoste. Cu vorbele lui Dante, e drept... Eu cred că ne-am făcut-o reciproc demult, o conduce Mihai încet pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
înlănțuie lung, cu o imensă bucurie. Mamă dragă, mă aștepți doar cîteva minute, pînă încălzesc mîncarea, îl conduce ea de mînă în salon. O clipă! hotărăște și iese, întorcîndu-se imediat cu o vază mică, în care stau ghioceii. Liliana! o reține Mihai la întoarcerea ei dinspre pian, unde a pus vaza. Am mîncat la cantina-restaurant a combinatului. Atunci, o cafea! "Doamne, ce fac?!" gîndește Mihai, cînd scoate placa din ambalaj. Ar vrea să aibă putere să o rupă, sau măcar să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
o pună pe măsuță. Rămîn în picioare amîndoi, privindu-se lung. Știu! clatină Liliana afirmativ din cap. Vrei să-ți completezi brutalitatea de dimineață. Iartă-mă! întinde Mihai mîna spre placa lăsată pe fotoliu. Nu! se repede Liliana și-l reține. Să n-o rupi... adaugă, depărtîndu-l. Umple, te rog, din nou ceștile cu cafea! Mihai șterge cu un șervețel de hîrtie tava, apoi toarnă cafea în cești, umplîndu-le. Liliana pune placa pe pick-up și se așază în fotoliu, în fața lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
-i ajută să-și îmbrace paltonul. Cu gesturi mecanice, de somnambulă, răsucește zăvorul yalei și deschide ușa. Merge cu jumătate de pas înaintea lui pînă la portița din fier forjat, unde face o întoarcere promptă, parcă ar vrea să-l rețină cu forța. Pot spera să mă ierți? întreabă aranjîndu-i fularul la gît. Pot spera să te revăd deseară? surîde Mihai. Liliana își lunecă palmele în sus, pînă după gît și-l apropie, lipindu-și gura de-a lui, într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
rog! Mi s-a părut, sau e adevărat? întreabă ea cînd îl ajunge. Da, ai ochii umezi... Vîntul. Depinde ce amintiri o fi purtat pe aripi, surîde trist Liliana și se întoarce. Mihai își continuă drumul. Din mers, privirea lui reține culori mov sau galbene în multe alte curți. La vila admirată data trecută, geamurile de la parter sînt deschise larg. Oglinzi mari, cu margini late, tot de oglindă, șlefuite după modele anume. În majoritatea curților alăturate, mașini mari, frumoase. Chiar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
în capul tău, trebuie să existe o explicație, insistă Mihai, plin de zîmbet. Nu. Pur și simplu vreau să plec. Ei, hai! Ce, sîntem copii?! rîde Mihai. Dar cînd o vede cît e de gravă, se oprește. Poți să mă reții, face ea un gest spre jumătatea goală a patului, parcă l-ar invita. Dar eu nu vreau! adaugă cu convingere. Hm! Bine... aprobă Mihai. Cînd sînt gata pregătiți de plecare, ia una din sacoșele de pe pervazul ferestrei: Te rog! Portocalele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
colțul unei mese de lucru. Am citit un roman tradus de curînd, încearcă el să schimbe tonul discuției, dar fără să ocolească subiectul. Era acolo un personaj, un scriitor, care ajunge la un moment dat traficant de cărți. Mi-a reținut atenția, îndeosebi, scena în care soacra acestuia strigă din camera vecină: "N-aud, n-aud!", adică n-aude mașina de scris deci ginerele ei nu muncește! Am auzit de carte. Autorul e matematician, Makanin. Portretul unei tinere femei. Am s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
zice cînd lipsești atîtea zile? Nu e prima oară. Plînge cînd plec să cumpăr pîine și întîrzii prea mult, nu și cînd știe că-s la București. Tamara s-a rotit cu fotoliul spre el. A ridicat privirea și-i reține ochii, parcă l-ar judeca. Ce vrei să-mi spui, Tamara? o înfruntă Mihai. Eu?! Mă gîndeam că tu, ca bun prieten, vei fi avînd ceva... Da! rîde Mihai. Am scris un nou scenariu. Și cred că-mi încep și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de carte. La institut, ședința a durat de la douăsprezece la unu și jumătate. Peste o oră, s-a întîlnit cu regizorul. Dar mai întîi s-a abătut pe la TAROM, să vîndă biletul. Observațiile făcute scenariului sînt mai multe decît a reținut el. Regizorul le-a stenografiat. Pe Mihai a început să-l doară capul. Trebuie retopită o bună parte din scenariu. Nu poți micșora sau mări o rotiță într-un ceasornic fără să modifici și diametrul celorlalte! Cred că și Aristotel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
mai sărutat? o necăjește Mihai, trecîndu-și vîrful degetelor peste buzele ei. Liliana roșește toată. Se ridică din fotoliu, își strînge mai bine pardesiul și se reașază. Mihai scoate fularul de la gîtul său și-i acoperă cu el genunchii. Mîinile Lilianei rețin palma lui Mihai. Nu e bine ce-am făcut! Iar începi?! o privește Mihai dojenitor. Nu, mamă dragă! rîde Liliana. Ar fi trebuit să nu iau termosul cu mine. Zău, ești obosit. La mine te-ai fi întins un ceas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
frumoasă, lucrată din fier forjat, două femei stau de vorbă. Cea de pe trotuar, îmbrăcată elegant, într-un pardesiu bej, s-a aplecat mult, parcă ar povesti ceva și-i e teamă să nu fie auzită. Trecînd prin spatele ei, Mihai reține parfumul discret și imaginea părului castaniu, ondulat în bucle frumoase, inconfundabile. Alături, dincolo de gardul din plasă de sîrmă, un cățel face scandal cît îl țin puterile. Mihai îl privește amuzat și-și continuă drumul. Are o stare ciudată de bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
O spui cu patimă! Pentru că mi-e dor de-ai mei!" ar vrea să-i răspundă, dar se abține. Privirea lui a redevenit calmă, învăluind-o pe Liliana. Îi observă ochii umezi și-i atinge obrazul cu palma. Te rog! reține Liliana palma. Vreau să-ți spun ceva, trebuie să-ți spun! Aseară m-ai întrebat de cîteva ori ce am, de ce vorbesc sacadat... Plîngeam. Pentru că nu știam ce-i cu tine. Dar și pentru comportarea prietenei mele. M-am dus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pună un disc, în speranța că va împrăștia ceața din gîndurile sale. Alege Serbările romane de Respighi. Stă aplecat, cu mîna pe butoane, pînă ce se aud primele acorduri. Apoi vrea să se întoarcă la fotoliu, dar privirea îi este reținută de pictura prietenului său Cetină. Atunci, în expoziție, cînd i s-a refuzat cumpărarea Păsării de foc, Teona a continuat să se plimbe cu pas rar prin fața tablourilor. Mihai a rămas în urmă, stăruind asupra unui portret. Pictorul a venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
vedere. Și pentru asta trebuie să ne certăm? Nu eu am început! se scuză Mihai școlărește. Nici eu! replică în același mod Liliana. Se privesc surprinși. Apoi izbucnesc amîndoi în rîs. Știi, Mihai, mereu mi-a fost teamă de tine, reține Liliana mîna care a atins-o. Acum sînt sigură că, indiferent care ar fi fost situația ta necăsătorit, sau căsătorit fără copii -, eu tot n-aș fi spus da... Ești sinceră? Tu ai fost sincer cînd ai propus să rămînem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Mihai, răpus de vorbele Lilianei, care s-au înfipt în el cu violență. Iar eu amîn mereu ziua cînd să încep bătălia, adaugă trist. Stă gîrbovit pe marginea canapelei și privește în jos. Cînd simte palma femeii atingîndu-i tîmpla, o reține, strîngînd-o puternic, în disperare. Apoi ridică ochii. Obrajii Lilianei sînt tăiați de două urme umede. Oricînd, Mihai, aș fi spus da. Pentru mine ar fi însemnat imens șederea ta în casa asta. Dar nu acum, nu azi! Cu ani în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
figură de om blajin, domol la vorbă. Menajera n-a venit încă de la film, iar cumnatu-i la Operă... încearcă o scuză în șoaptă. Ne întoarcem repede. Doar cît face soția o injecție... Să vă fac cunoștință... intervine Liliana. Doru Apostolan, reține bărbatul mîna lui Mihai, zîmbindu-i prietenește. Păcat că plecați, domnule Vlădeanu! La întoarcere, am fi putut bea o cafea. Chiar și-o vodcă, în ciuda doamnelor, rîde el. Că prea v-au forfecat în lipsă. Lasă mîna lui Mihai, vrînd să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
străzii, unde-i lumină și l-a rugat s-o sune cînd ajunge la gară, că prea s-au înmulțit cazurile de huliganism în ultima vreme. În zori, cînd Mihai ajunge în București, merge întîi la un hotel lîngă Gara de Nord, reține o cameră cu un pat prin bunăvoința unor tineri de la recepție, care îl cunosc, apoi telefonează regizorului. Merg împreună la casa de filme. Trebuie să mai aștepte două ore. Se duce pe la editură. Aceeași asigurare prietenească: romanul va apărea! Ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
două femei: una este tînără, aducînd la înfățișare, ca primă impresie, cu Liliana. Are însă ceva de cucuvea în privire. Cealaltă, o femeie la peste 40 de ani, este de-a dreptul impozantă prin constituția fizică și eleganța îmbrăcămintei, dar reține atenția în special o anume fragilitate. De cum și-a întîlnit privirea cu a lui Mihai, a lăsat impresia că pierde teren. Aerul ei ferm din prima clipă a dispărut subit și, ca să-și mascheze deruta, a întins palma, să și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
la ușă, dar înainte de-a ieși, se oprește din nou, cu aceeași expresie cu care a întîrziat cînd au fost împreună în foișorul vilei. Mihai știe că cel mai bun lucru ar fi să întindă mîna și s-o rețină. Un gest cît de mic al lui ar însenina totul. Tamara și-ar cere scuze din nou pentru vorbele izvorîte din furie, apoi... de ce nu?!... George e plecat, fetele sînt în tabără... Dar nu vrea. Faptul că Tamara știe ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
piele de căprioară la guler. Să fie gata în septembrie. Femeia spune că a înțeles și, salutînd cu respect, se retrage, arborînd un aer calm, parcă situația s-ar repeta zilnic. Fii pe pace! atinge Violeta brațul lui Mihai. Am reținut afirmația ta apropo de ce-ți poți permite, dar n-o să te coste totul decît... Mă rog, să fie legal! rîde ea. Și, devine gravă, privindu-l pe Mihai în ochi, e prima oară că o fac cu plăcere. Ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
să taie în întregime partea a treia a romanului. Toate astea după ce a pierdut-o întîi, de adevăratelea, acceptînd cu ușurință ideea întoarcerii ei la Iftimie. Deși simțea atunci că un gest al lui, ferm, făcut cu convingere, ar fi reținut-o. Și rămînînd împreună, totul ar fi decurs altfel. Mai bine, mai rău cine știe?! Oricum, ar fi fost cu Teona! Și nu crede că-n compania ei s-ar fi ofilit. Dimpotrivă! Dar s-a lepădat de ea; a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]