7,964 matches
-
insatisfacției sale, așa cum a fost ea exprimată în Referatul cenzurii. Dar sunt convins că, probabil fără să-și dea seama, Manea s-a dovedit capabil să transforme constrângerea într-o virtute (Nu a spus, oare, Borges, în glumă și cu profunzime, că „Cenzura este mama metaforei“?). Mai mult, „scrierea criptică“, principala trăsătură stilistică a Plicului negru, nu este în sine însăși nici bună, nici rea. Este o tehnică literară absolut legitimă, ce a fost adeseori folosită de-a lungul vastei istorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
scriitorii est-europeni excelează. Restrângerea devine vastă. Tihna dispare din colțurile tihnite. Absurditatea încetează să fie comică: este teribilă. Manea creează acest efect printr-o proză lucidă care coboară deliberat temperatura emoțională pentru a potența cerebralitatea. El excelează în a revela profunzimea, păstrându-se la suprafață, scrutând surâsurile pe care nu te poți bizui în viață. Orice scriitor ar putea învăța meșteșugul de la el și să se îngrozească de perfecțiunea pe care și-a însușit-o. Dar făcându-ne să simțim curenții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
ne ascunde infinitul." Tâmplarul Zimmer spunea despre Hölderlin, pe care l-a găzduit pe malul Neckarului timp de 37 de ani de penumbră a minții: "nu e nebun, știe prea multe". De altfel, poeziile din acea perioadă sunt de o profunzime uneori greu de pătruns. Poetul însuși o spune în misterioase fragmente: "Din Dumnezeu iese opera mea... Atotputernicie e ceea ce creează Fiul nopții". Și iată această extraordinară "definiție" a naturii transmundane, de neatins, a poetului: Totul este lăuntric Asta separă Așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Hafiz și Spinoza. Despre Hafiz, cântat pentru pasiunea sa față de viață, scrie: Pasărea care a fost odată phoenixul, este oaspetele casei tale Tu ești phoenix și munte. ...Veșnic te cufunzi în tine și îți iei zborul dincolo de tine. Tu ești profunzimea tuturor crestelor. De Spinoza îl apropie cuvântul primordial al acestuia: Deus sive Natura panteismul în sensul confundării lui Dumnezeu cu întreaga Fire și excluderea transcendentului; totul se află aici, totul este imanență; de asemenea, analoage sunt tonul ritualic și profetic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
pentru opera de artă, cu înșiruirea de imagini, asocieri incongruente de cuvinte, precum aruncarea la întâmplare de forme și culori în tablourile lui Pollock (happening art). Poemul se transformă într-o proză versificată a unui puzzle haotic, neinteligibil, simulând subtilitatea, profunzimea. Evadând în spații false, pur lingvistice, simple aventuri ale cuvintelor oarbe, poezia nu mai vorbește despre imposibil, ci tinde să devină ea însăși imposibilă. Poezie și transposibil Precum am arătat în publicații anterioare, meditând, la anii adolescenței, asupra libertății metafizice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Ce purificatoare “neputință”! L-am văzut, odată, prost distribuit - În Firs din Livada. El nu era pentru Firs, ci pentru Gaev! Nu pui nobilul, În rol de iobag! Dacă ar fi să-i reproșez ceva, desigur, regret că nu avea profunzime...Dar cine e perfect, pe lumea asta imperfectă?!... Șeptilici (ce nume nepotrivit!) a avut o viață spectaculoasă: cît e adevăr, cît - legendă, a fost copil din flori de mare politician; era atît de seducător, Încît se sinucideau femeile pentru el
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
Lohengrin, Faust, Hamlet, Pescărușul, Vilegiaturiștii, Hernani, Don Carlos, Celestina, Troienele, Nabucco ș.a., texte pe care mulți practicieni le visează. Voi selecta din multele, pasionantele reflecții asupra artei scenice, publicate de Kokkos În jurnale, caiete-program, ori reviste, doar cîteva, elocvente pentru profunzimea gîndirii sale; de altfel, puțini scenografi importanți ai lumii s-au Încumetat să Încredințeze tiparului programul lor estetic. Artistul grec o face Într-un mod compensatoriu, parcă: „Teatrul există Începînd din momentul În care greutatea nu se mai vede, cînd
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
România față de autorii naționali! Și Mazilu rămîne un nedreptățit. Și, cel puțin, teatrul său scurt este de-o perfectă actualitate. Piesele Inundația, Împăiați-vă iubiții, Pălăria de pe noptieră, Frumos e În septembrie la Veneția ș.a. au umor, ironie, sarcasm, absurd, profunzime și, nu În ultimul rînd, oferă remarcabile partituri actoricești. Mă bucur că o doctorandă de-a mea din București, Mariana Lia, a acceptat ideea unei teze despre eroinele lui Mazilu și, complementar, pe cea a unui spectacol - coupé cu textele
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
din orice-mi dorință Ești sentimentul trăit mai presus de o simplă ființă Ești oftatul ce mă sfâșie când îmi oferi absență Ești extazul format de la prea multă decență... Ești oceanul de emoție revărsat în interior Ești frenezia stârnită în profunzimea trăirilor Ești sunetul calmant din glasul copiilor Ești dragostea ce dăinuie de-a lungul vecilor! Regăsit Eram pe punctul de a rămâne îngenunchiat Retrăgându-mi sufletul într-un arzător pustiu, Însă aerul dulce din aripa-ți m-a salvat, Dar
by MIHAI TODERICĂ [Corola-publishinghouse/Imaginative/1008_a_2516]
-
aia de pe malul ălalalt... O vezi? Și dacă n-o vezi, asta înseamnă că ea nu stă și așteaptă acolo? L-așteaptă pe țar, se zice... Și dacă odată și-odată are să vină țarul, ce-o să fie?“ Probabil îl mișca profunzimea gândurilor. Se răsuci spre Burtăncureanu, îngândurat: „Asta vreau de la tine! O poveste ca cum ar fi cu umbra asta care vine și te înghite. Cu mister. Cu taină. Cu fiorul ăsta de nu mai știi nimica din tot ce-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
local și atipic, în care se vede cum plăpumăria deține o imensă cantitate de inefabil, încât oamenii, deturnați de un șoc existențial, fug de acasă în căutarea sentimentelor și alungarea vidului din ei, năuciți de frumusețea deșertăciunii. Ilustrațiile, inspirate de profunzimea versurilor, certifică plăpumăria ca pe o ocupație aleasă, cele 24 de expuneri color adeverind universalitatea acestei jonglerii cu inefabilul, care se cheamă arta de a plăpumări. Plăpumăreasa la spital primul filtru F emeile de serviciu care își fac veacul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
lua forma dorită.) Mioara avea permisiunea de a vedea mai departe. Îmi venea să îi spun: Pătrunzi pe un teren minat, nici eu nu știu mai mult decât tine, vino cu mine! Autorule limitat, amănunțește, te rog, fiecare lucru cu profunzime balzaciană, ca cititorul să vadă multidimensional acțiunea, lumina, întunericul, lacrima, râsul, trecerea. N-am să pot, Mioara, pentru că sunt orb. Privește până ai să vezi, ne învață Brâncuși. Eu știu doar să privesc, Mioara! Vino cu mine! În felul acesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
celălalt, slab și jovial, din care motiv habar nu avea, văzând amândoi, peste tot, toamnă, simțindu-se plictisiți în plină exuberanță a tinereții, frumusețea debordantă a fetelor respinse evident de austerele lor gusturi estetizate pe crterii de cultură, sensibilitate și profunzime, caracteristice geniului și nu pentru niște fufe cu paie în cap visându-se penetrate cu același extaz cu care asceții gândeau raiul cufundați într-o adâncă depresie, specifică Eclesiastului, care vedea lumea ca pe o uriașă deșertăciune. Așa că Brăila neintrând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
derizoriu, perspectiva unei lumi imposibil de demonstrat matematic și de încadrat într-un curent filosofic, enciclopedismul cunoașterii fiind acceptat nu sub forma impunerii, ci ca o necesitate mulată pe structura fiecărui individ. Așadar, cu încrederea în Spiritul Dreptății, congruent cu profunzimea analitică asupra spațiului virgin al vârstelor imunde din Liceul pe care Îl Diriguiți, rog a fi eliberat din funcție, pe motive de vârstă, dovedită prin certificatul de naștere anexat. Dată: 79 august Moș Eveniment * * * A devărat, adevărat vă zic vouă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
noi. Dar asta se produce cu prețul unei „arii reduse a atenției, a căutării frenetice de noutăți, chiar a unor cicluri mai scurte de modă arbitrară și ... unei superficialități emoționale și spirituale atotcuprinzătoare“. Charlton adaugă că oamenii moderni „nu au profunzimea de caracter care părea atât de normală în trecut“. Capitolul 42 — Ellis, ce este în tubul acela? întrebă doamna Levine. Fiul ei ținea în mână un tub argintiu, cu o ceașcă mică de plastic în vârf. Erau în camera de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
afirmațiilor lui Florian. Totuși observația sa trădează cunoașterea profundă a metafizicii lui Schopenhauer. Într-o scrisoare trimisă cu un an mai devreme, Nae Ionescu mărturisea că îl iubește pe filozoful german nu numai pentru „perfecta lui probitate intelectuală“, ci pentru „profunzimea cu care pune el problema morală, chiar dacă nu izbutește să o rezolve mulțumitor“. Ceea ce îl interesa îndeosebi în gândirea lui era chestiunea personalității. Proaspătul student la Göttingen făcuse deja loc în propriul său system unei „teorii a personalității care promovează
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
urmărește În narațiune, fie că reușește să Îi portretizeze printr-o fină artă a descrierii, dar, mai ales, prin dialogul foarte bine gradat. În cazul Întâmplărilor prin care trece Rică, aventurile cu femeile Încep cu discuții mergând de la formalism la profunzime, personajele se cunosc vorbindu-și, de obicei deschis, Însuși Rică, de la un moment la altul, se maturizează, este din ce În ce mai sigur pe el (trecând astfel, În câțiva ani, printr un proces de auto-construcție), prin arta vorbirii, sau mai bine spus printr-
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
gorilă sinistră, rupe tăcerea Antoniu. Mi-ar trebui un fluviu cât Gangele ca să mă curățe de păcate. Interesant este că, deși am citit foarte mult nu m-au atras decât metaforele, stilul operei, ingeniozitatea ficțiunii și mult mai puțin mesajul, profunzimea textului, filozofia lui. Și atunci, nu m-am Întrebat de două ori dacă greșesc, nu mi-am smuls hainele de pe mine când am greșit, nu m-am Împiedicat de regrete și nu m-am zgâriat pe față de furie. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
puteam să cred că mi se Întâmplă mie așa ceva. Din acel moment l-am considerat pe dumnezeu dușmanul meu de moarte. A fost doar o „expresie” Într-un loc nepotrivit. N-am vrut să fac rău nimănui. Nici măcar nu Înțelegeam profunzimea celor „scăpate” fără vrere. Mă tot frământam ce să spun acasă sau dacă trebuie să spun ceva... În seara respectivă nu am avut curajul să mănânc. Am spus mamei că mă doare capul și aș bea doar un ceai de
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
lăuntric pornește În căutarea certitudinii propriei identități, identitate „risipită Într-o lume a aparențelor”. Poetul simte nevoia permanentă de a-și Îmbogăți limbajul, de a găsi noi mijloace de expresie, și astfel - Cuvântul scris - purtător de semnificații și sonorități fine, profunzime, emotivitate radioasă... să aibă forța să producă reverberații cu ecouri infinite În sufletul cititorului.” ( să arzi... cuvânt de Întâmpinare din antologia “55 de poeți contemporani”, semnat de Valentina Becart). Poeții cuprinși În antologie abordează atât versul liber cât și forma
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
semnat de Valentina Becart). Poeții cuprinși În antologie abordează atât versul liber cât și forma clasică, formă care poartă amprenta modernității, limbajul fiind unul Încărcat de rod și semnificații stilizate, profunde. Poezia este asemenea unui izvor. Revărsarea lirică poate căpăta profunzime, consistență numai dacă se asigură o oarecare Îndiguire. Lăsată la voia Întâmplării, Își pierde claritatea și forța comunicării, devenind confuză. Iubirea, suferința, nostalgia, curgerea timpului, angoasa sunt trăiri abordate În poezii. Poetul este mereu În căutarea frumuseții frumusețe care face
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
prins la ceafă, pielea fină și albă, Înconjurată fiind de verdele pădurii. De fapt, era o pictură În ulei. Artistul se afla acolo, printre ei, poate chiar blondul cu figură de comediant. Dincolo de aparențe, se putea ghici limpede rafinamentul și profunzimea detaliilor din pictură, delicata combinare a culorilor, trasarea și accentuarea liniilor, șlefuirea contururilor. Admirând frumoasa pictură... gândul mi-a fugit Într-un timp trecut, când Încercam să-mi fac drum prin hățișul poeziei. Tipăream cel de-al doilea volum de
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
O astfel de „miniatură” - poate impropriu, pe undeva, denumită, pentru că ea are o greutate atomică foarte mare, foarte densă, o morală, o consecință a unei acțiuni, o sintagmă cu profunzimi sclipitoare - a bântuit cândva și prin mintea mea, numai că tu le-ai denumit „Hușanisme”. Într-adevăr „pastila, concentratul de gândire și de sensuri” poate primi și numele producătorului cu „isme” în coadă așa cum s-a întâmplat cu toate denumirile
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93051]
-
care umple și stăpânește cu totul inima pe care El a luat-o în posesie. Este un zeu care lasă oamenii să simtă în adâncurile lor propria lor nimicnicie și îndurarea Lui fără sfârșit. El se unește cu ei în profunzimea sufletelor lor și-i umple cu umilință, bucurie, siguranță și dragoste. Atunci nu m-am putut stăpâni să nu-i povestesc directorului despre arendașul Pettersson din Hugnaden, care odată, foarte demult, apăsase cu arătătorul lui grosolan pe tufișul arzător și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
mai bună. în climatul nostru rama de metal este o necesitate. Pianul cu ramă de lemn nu poate imita niciodată sunetul atât de râvnit al unui pian cu coadă. în toate casele în care se pune preț pe calitate și profunzime spirituală pianul trebuie să aibă ramă de metal. Sus, în vârful unuia dintre copacii morți, atârna lupa bunicului în rama ei de metal, instrumentul de ajutat la citit pe care i-l dăduse tata. Arăta ca și cum cineva de sus, de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]