9,038 matches
-
cerșetoare pe ultima felie de pâine, dar spre surprinderea mea mă simt mult mai bine cu ostilitatea ei decât cu dragostea ei, o grăbesc, mănâncă, este deja târziu, renunț cu dragă inimă la conversație, ea înghite pâinea cu o poftă stranie, își toarnă iar și iar lapte, toate gesturile ei îmi par stranii în dimineața aceasta, dar nu le dau prea mare atenție, numai să plece odată, să îmi dea câteva ore să îmi revin. Trebuie să se însănătoșească în altă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
mult mai bine cu ostilitatea ei decât cu dragostea ei, o grăbesc, mănâncă, este deja târziu, renunț cu dragă inimă la conversație, ea înghite pâinea cu o poftă stranie, își toarnă iar și iar lapte, toate gesturile ei îmi par stranii în dimineața aceasta, dar nu le dau prea mare atenție, numai să plece odată, să îmi dea câteva ore să îmi revin. Trebuie să se însănătoșească în altă parte, ea se întoarce cu buzele albe, murdare de lapte, important este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
lui mici, neliniștiți, urmărindu-se unul pe celălalt pe fața sa triunghiulară, acum nu mai este aici, pentru o clipă nu îmi mai pasă unde se află. Așteptarea tensionată, obositoare a întoarcerii lui se transformă deodată într-o pace sufletească stranie, pentru că, iată, am aici o fetiță și trebuie să învăț cum anume să o iubesc, departe de umbra sa tăioasă, geloasă și iritantă, privesc din nou fotografia, nu știam ce ne pândește de după țiglele roșii, dar ce e rău, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
spălat tace, și telefonul aproape că a amuțit, iar dacă se întâmplă cumva să sune, mai ales de la serviciu, mama îi anunță imediat că sunt bolnavă, convingându-mă chiar și pe mine, apoi mă întind și dorm cu o senzație stranie, a bolii care se apropie, ezitând între gât și ceafă, între burtă și spate, Udi, întoarce-te, șoptesc eu, Udi, întoarce-te. Dimineața ne împăcăm, intră încetișor în camera întunecată, mă trezește din somnul greu și aruncă peste mine o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
în psihiatrie? A.B.: Tocmai, că nu eram. Terminasem medicina generală. Specializarea se obține după vreo șase ani. Trebuia să-mi caut altceva. C.Ș.: Ca medic generalist? A.B.: Ca medic generalist. În Maramureș. Și, iarăși, printr-o întâmplare stranie, urma să fiu medic în același sat în care fusesem învățător suplinitor, în Firiza, la Valea Neagră. Or, eu îmi jurasem că la Valea Neagră nu mai pun niciodată piciorul. Deci nu m-am dus la post, ci am rămas
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
stingherit, dar mi-a fost și de folos. M-a ajutat să-mi țin mintea trează, să încerc tot timpul să cunosc. C.Ș.: Nici astăzi nu ești mulțumit? A.B.: Nu. Sunt cumplit de nemulțumit. Trăiesc mereu o stare stranie, nu știu cum s-o definesc exact, de permanent debut. Atunci nici măcar nu eram conștient de ceea ce însemna literatura, dar astăzi, când știu... nu mai am nici o scuză. C.Ș.: În perioada de început considerai însă că cele două volume publicate te
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
C.Ș.: Și s-a întors. A.B.: S-a întors. S-a întors foarte tulburat că nepotul nu știe limba părinților. Se trăgea dintr-o familie de memorandiști, o familie în tradiția ardelenească de luptători, și i se părea straniu ca un urmaș al lor să nu știe limba părinților. Sora lui i-a promis că nepotul o să vină să vadă România. S-a pregătit în mod special. În mintea lui existau o Românie reală și o Românie de ieri
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
ei nu vor, care se simte „ideologizat” la maximum, care respectă absolut toate „indicațiile”? Ar fi, cred, o bizarerie umană. Într-o lume cum este a noastră, dacă le respecți pe toate acestea, riști să apari ca un personaj absolut straniu, căzut din lună. C.Ș.: Îi consideri pe comuniști niște învingători în România? A.B.: Păi, sunt învingători. Din moment ce au puterea! Din moment ce fac ce vor! Din moment ce și-au impus legile lor! C.Ș.: Scriai undeva că învingătorii își impun morala
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
În anumite puncte, lumina pătrundea în această substanța câțiva centimetri, dezvăluind o structură internă extrem de complicată. În alte părți, această materie poseda o opacitate totală. Culorile erau blânde: verde pal și gri, pe alocuri cu straturi mai sumbre. Niște cavități stranii, ale căror diametru varia între cincizeci centimetri și peste zece metri, erau legate prin fire de păianjen care păreau fragile, dar în fapt se dovedeau mai rezistente decât cablurile de oțel. În acest labirint intrau tunele adânci, iar în podea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
facem acum? Ea uită de brățară pentru a studia planurile furnizate de imprimanta ordinatorului. Ceva ciudat se întâmpla în vreme ce ei lucrau. Erau prea ocupați ca să-și dea seama, dar Newt le atrase atenția. Vântul nu mai bătea. Deloc. O liniște stranie pentru această planetă se instaurase în exterior. Colonia se adâncea în tălăzuirea de ceață. Pentru Ripley era a doua ședere pe această lume, dar pentru prima oară nu mai auzea tânguiala fără sfârșit. Tăcerea era apăsătoare. Absența vântului reducea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
și experiențe comune. De exemplu, când eram copil, am văzut la mânăstirea Neamț practici din care atunci n-am înțeles nimic. Acum știu că erau practici isihaste. Ce puteam eu înțelege - un copil de cinci sau șase ani? Era ceva straniu, bineînțeles, dar asta era tot. N-am înțeles nimic. Și nu numai că n-am înțeles nimic, dar când am scris despre isihasm în teza de doctorat n-aveam nici o idee că îl văzusem cu ochii mei. Nici nu m-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
ascund sub măști mondene și trăiesc din plin deziluziile autoeroizării. Numele personajelor, multe dintre ele reduse doar la o singură inițială (V., J., N., C., S. etcă, pot fi simboluri ale unei întregi generații, generația „fără filtru ironic al situațiilor stranii“, generația celor care oscilează între „a fi“ și „a părea“, într-un joc interminabil cu măști și avataruri. Deși comunică cu ceilalți, pozează în reviste mondene, sunt intelectuali cu renume sau femei de succes, personajele din povestirile lui Rogozanu sunt
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2191_a_3516]
-
lui Alexa Visarion, iar premiul George Enescu pentru muzică i s-a acordat compozitoarei și dirijoarei Carmen-Maria Cârneci. CIRCUL NOSTRU V| PREZINT|: Retrospectiva unor ezitări Lucian Dan Teodorovici Retrospectivele, trebuie s-o afirm de la bun început, au un rol destul de straniu în redacții. Un rol pe care nu-l înțeleg întotdeauna, dar care trimite cumva, într-un sens laic, firește, la ideea de spovedanie. Asta am făcut anul acesta, despre asta am scris, de-acum sumarizăm, mărturisim, punem punct, iar în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2191_a_3516]
-
încheiat romanul, Dan Stanca, așa cum mărturisește chiar el într-un interviu, a fost pus în fața a două sinucideri: a lui Alexandru Chivoiu și a lui Ion Stratan. Sinuciderea poetului Ion Stratan, căruia autorul îi și dedică cartea, este de o stranie asemănare cu romanul Mut. Dan Stanca, Mut, colecția „Proză“, Editura Cartea Românească, 2006, 22.40 lei TREI R|SPUNSURI DE LA DAN STANCA „Prin romanul Mut nu am închis conturile cu literatura“ Bogdan Romaniuc Este romanul Mut un roman al bilanțului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
partid. În aceeași idee, mai târziu, în cadrul Departamentului Securității Statului a fost înființat consiliul politic, iar la fiecare inspectorat județean a apărut funcția de locțiitor politic al inspectorului-șef. Pe acest fond de neîncredere, mi s-a părut cel puțin stranie angrenarea fostelor organe de securitate la cercetările ce s-au efectuat în urma producerii devastatorului cutremur din 4 martie 1977, având în vedere că Securitatea nu avea nici o competență legală care să justifice o astfel de implicare. Să nu mai fi
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
înscrisuri, a căror instrumentare intrase oarecum în obișnuința anchetatorilor de securitate. Cele peste 300 de înscrisuri erau împărțite în trei categorii, fiecare sută având câte un text diferit, unul adresat studenților, altul, militarilor, iar al treilea, cetățenilor țării, în general. Stranie coincidență sau premoniție, dacă avem în vedere că, o știm cu toții, tinerii, inclusiv studenții, s-au aflat printre primii pe baricade, armata a fraternizat cu revoluționarii, iar marea revoltă populară a fost hotărâtoare pentru căderea regimului ceaușist. Toate textele
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
singur, manifeste anticeaușiste, în numele unui așa-zis, deci inexistent, C.S.N., pe care le-a realizat la Constanța cu ajutorul a trei complici și le-a adus la București, în vederea difuzării. Fără îndoială că subtitlul de mai sus poate părea cel puțin straniu, chiar și pentru cei care au citit cu atenție ultimul paragraf al subcapitolului anterior. Pentru că nu puțini se vor întreba, probabil, ce legătură poate exista între acțiunea unui om care a luptat împotriva lui Ceaușescu, prin intermediul unor manifeste, în vara
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
au determinat să includ în carte cazul ce urmează: mai întâi, caracterul oarecum inedit al acestuia, în sensul că nici una din numeroasele scrisori care au făcut obiectul cercetărilor nu a fost anonimă, iar apoi, pentru a ilustra reacția cel puțin stranie a organelor de securitate, din aproximativ ultimii doi ani dinainte de Revoluție, față de numărul tot mai mare - și de o virulență mereu crescândă - al acțiunilor și manifestările potrivnice regimului Ceaușescu, un alt argument al susținerii supoziției că Securitatea l-ar fi
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
asemenea unui mormânt triumfal. Era vorba, firește, despre chiar o apoteoză a morții și despre o lecție privitoare la cum moartea poate fi instrumentată și utilizată... după moarte. Nu mi-a fost frică, mai degrabă am fost amuzată de pitorescul straniu al capelei, unde îndemânaticii capucini confecționaseră o adevărată dantelărie din oase umane. Eram foarte tânără și tot ce însemna moarte nu mă atingea și nu mă atinsese încă. Așa încât am perceput lucrurile în pitorescul lor extravagant. Ajunsă peste mulți ani
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
posibilitate. Nu ați Înțeles Încă ce spălare de minți face Disney exact cu aceeași metodă prin care ne Îmbie la ficțiune și dragoste? Mergem mai departe la scurtul film al lui Pierre Huyghe despre vocea Albei ca Zăpada. Un film straniu În care se explică cum compania Disney a utilizat atâta timp o voce a unui om real fără a-i oferi acestuia drepturile. Dar În 1996 artista și-a „recăpătat“ vocea. Piticii oare ce mai fac? În aceeași Încăpere, artistul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
și ieșind din incinta pavilionului. Au fost mai multe elemente care au descris o percepție mai amplă decât aceea a unui pavilion gol. De exemplu, ușa deschisă În spatele pavilionului care a dat naștere la o multitudine de reacții. Cele mai stranii au fost acelea a unor vizitatori care nu-și dădeau seama că dincolo de ușă se vede viața normală În fața ochilor și li se părea că strada din Santa Elena (din spatele pavilionului) este o culisă imensă. „E foarte bine făcută!“, ziceau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
heimlich“ (care Înseamnă familiar, cunoscut) și „unheimlich“ (necunoscut, Înfricoșător, neliniștitor), iar cei doi termeni au creat de-a lungul timpului numeroase confuzii. Numim „unheimlich“ ceea ce trebuie să rămână secret, ascuns, Însă care se manifestă. „Unheimlich“ se referă la o apariție stranie, neașteptată, care ne face să trăim un sentiment de teamă, de nesiguranță. Astfel de apariții ciudate Îl chinuie și pe Paul Noimann pe tot parcursul romanului. Diavolul Îl vizitează de mai multe ori, Însă de fiecare dată sub altă Înfățișare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
la noi niște călugări mai bătrâni să vadă ce și cum. în vreme ce discuția se derula astfel, Iovănuț stătea încurcat în jilț și avea sentimentul ciudat că Ruxăndrița îl privește pe sub gene. Ruxăndrița, doamna Moldovei, nu-l privea, dar avea senzația stranie că, până una-alta, ce-ar fi să-l privească pe sub gene? Vru să se-ntoarcă și să transpună în practică ceea ce simțea, când deodată papagalul cârâi scurt: — Stai liniștită, Ruxăndriță! „Fire-ai a dracului de cioară împuțită!” gândi cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Sigur, bunul simț ultragiat al slugilor o numea „nebună”, mai ales de când, pe la 13 ani, Despina meșterise un sistem de sfori prin care legase orătăniile două câte două și astfel cine intra în gospodăria prosperă a boierului putea avea imaginea stranie a câte doi cocoși fugărind cap la cap câte un cuplu de găini dezorientate. Dar asupra acestor aspecte vom mai reveni. Episodul 89 DESPINA (IIÎ Altfel, în afara acelor pomenite mai sus, Despina era o fată cu totul și cu totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
valuri și valuri de lăcuste, tăierea bruscă a unor capete, fumăritul, alunecările de teren, mazilirea, fuga în codru. Un ienicer căzând în noroi, cu abdomenul despicat în fața Vienei, murmura numele lui Allah întrucât n-avea cum să știe că senzațiile stranii care-i dădeau târcoale nu sunt decât rezultatul firesc al unei incizii fără precedent prin peritoneu. Vezi tu, dragul meu prieten - spuse Barzovie-vodă către Broanteș, după ce amândoi își mai veniră în fire - fără voia ta ai fost martorul unei întâmplări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]