73,470 matches
-
vizitați frumoasa fermă a directorului nostru de bancă, domnul Mc.Roy. Dă un telefon și de la bancă ni se comunică ca la ora 11 să fiu acolo. Directorul mă primește ca pe un vechi prieten, dar se scuză că e reținut de treburile băncii și deci nu mă poate însoți. Dar nu face nimic, vizita va putea avea loc. Scoate o legătură de chei, mi le dă, și îmi indică să merg pe șoseaua nr. 6 până la Yabre, de acolo spre
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
Argonauților și Graal... În fine, este evident că există o legătură Între Graalul mistic din legendă, piatra filosofală (lapis) și izvorul acela cu o putere uriașă la care aspirau cei devotați lui Hitler În ajunul războiului, și până la ultima suflare. Rețineți că, Într-o versiune a legendei, Argonauții văd o cupă, o cupă, zic, planând pe deasupra Muntelui Lumii, unde e Arborele Luminii. Argonauții găsesc Lâna de Aur și corabia lor este dusă prin vrajă În plină Cale a Laptelui, În emisfera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
faptul de a ști dacă e potrivit să cădeți la Înțelegere cu noi sau cu alții. Mai puteți rămâne vreo zece minute, nu-i așa, domnule colonel?” Apoi mi se adresă mie: „Pentru dumneata e târziu, Casaubon, și te-am reținut și-așa prea mult aici. Evident, ne vedem mâine, nu?” Îmi dădea de Înțeles să plec. Diotallevi mă luă de braț și spuse că pleacă el cu mine. Am salutat. Colonelul strânse cu căldură mâna lui Diotallevi, iar mie Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
să sondeze posibilitățile financiare ale lui Camestres. O făcu prin multe ocolișuri verbale, iar la sfârșit rezultă că acesta, ca și Bramanti, nu avea nici o intenție să se autofinanțeze. Așa că Începea faza de debarasare, prin a-i cere binevoitor să reținem manuscrisul dactilografiat pentru a-l examina timp de vreo săptămână, apoi mai vedeam noi. Dar auzind acestea, Camestres Își strânse manuscrisul la piept, afirmând că nu mai fusese niciodată tratat cu atâta neîncredere, și ieși dându-ne de Înțeles că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
valabile ambele lucruri. În fine, acestea fiind zise, eu nu știu cum să mă mai descurc. Ar trebui să auzim ce zice domnul Garamond”. Și am auzit. El spuse că, În principiu, trebuia să nu aruncăm nimic și să ascultăm pe toată lumea. „Rețineți că cea mai mare parte din manuscrisele astea repetă lucruri care se găsesc la toate chioșcurile de prin gări”, am spus eu. „Autorii, chiar cei tipăriți, se copiază Între ei, unul dă drept mărturie afirmația celuilalt și toți folosesc drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
onorată și cea repudiată. Eu sunt prostituata și sfânta. Fragment din Nag Hammadi, 6, 2) Intră Lorenza Pellegrini. Belbo se uită În tavan și mai ceru un ultim martini. Era tensiune În aer și dădui să mă ridic. Lorenza mă reținu. „Nu, veniți toți cu mine, astă-seară se deschide noua expoziție a lui Riccardo, inaugurează un nou stil! E mare, tu, Jacopo, Îl cunoști.” Știam cine era Riccardo, se tot Învârtea pe la Pilade, dar atunci n-am Înțeles de ce Belbo se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ușor. Lacrimile Îi curgeau fine pe obraji, i se adunau pe gît și-i udau gulerul. Nu făcea nici o Încercare să le oprească; stătea cu mîinile atîrnîndu-i În poală, cu degetele curate și butucănoase contractîndu-i-se din cînd În cînd, Își reținea mereu răsuflarea și expira cu un oftat care-i zguduia tot trupul. — Dragă Horace, insista domnul Leonard, asupra ta nu are putere nici o altă minte. Resping orice putere a gîndurilor provocatoare de dezordine. Dezordinea nu există. Afirm puterea armoniei asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
În nerăbdarea de a pleca. Oare dorea s-o vadă pe Ursula? Oare? Puseseră la cale totul? Inima Îi bătea mai repede. Acum zece minute stătuse Întinsă ca acum, bucurîndu-se de apropierea familiară, secretă a picioarelor Juliei. Își dorise să rețină acel moment, să-l Închidă Într-o mărgea de cristal. Acum mărgeaua căzuse și se făcuse praf. Ce era Julia pentru ea, la urma urmelor. Nu se putea apleca s-o sărute. Ce putea face, să spună lumii Întregi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
al dracului de bun. La naiba, Viv. Continuă să bodogănească. Ea nu-l asculta. Opri În cele din urmă mașina pe o stradă de lîngă Blackfriars Bridge; Îi spuse c-o să ia un autobuz de-acolo, și el n-o reținu. Opri Într-un loc liniștit, o trase lîngă el pentru a se săruta, apoi Îi luă din nou batista și-și șterse gura și fruntea asudată. — Ce mai excursie! exclamă el, de parcă după-amiaza fusese un dezastru absolut, de parcă uitase deja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Nu face caz din asta. Totul e-n regulă. Comportă-te natural. Fii calmă. Apoi Julia veni lîngă ea și o sărută; mirosea a vin și fum de țigară, arăta Îmbujorată și mulțumită. Și apoi inima - cu toate că Încerca disperată să rețină maxilarul - inima i se Închise strîns, ca o capcană. — Iubito! Îmi pare rău, zise Julia. — De ce Îți pare rău? o Întrebă Helen cu răceală. — E atît de tîrziu! Am vrut să mă Întorc mult mai devreme. Nici nu mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
să memoreze semnificația ancorelor, coroanelor, leilor, scaieților - ascultînd cu o ureche bătaia În ușă În tot acest timp... Șapte și jumătate veni și se duse. Se Încordă. Începu să-și imagineze tot felul de nimicuri care l-ar fi putut reține pe Fraser. Și-l imagină venind cu respirația tăiată la ușă, așa cum venise la poarta fabricii, data trecută. O să aibă fața roz, iar părul o să-i salte peste frunte, și-o să zică: „Pearce! Te-ai plictisit să m-aștepți? Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
scuturînd capul și zîmbind. Continuă să alerge, scoțîndu-și mănușile și pălăria În drum; trînti la o parte ușa dulapului ei, cînd ajunse acolo, și-și Îngrămădi acolo paltonul. Domnișoara Gibson le permitea să-și țină poșetele În birou, așa că o reținu; dar Înainte de a Închide ușa, deschise repede poșeta și se uită Înăuntru, să se asigure că are tot ce credea că-i trebuie - era data de ciclu, și o dureau sînii și stomacul - un tampon igienic și o cutie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Nu știu ce crezi tu, dar dacă prețul ar fi bun, aș putea fi tentată. Încă o mai ținea pe Viv de braț. În regulă, fetițo, spuse ea cînd se așezară, strînseră paltoanele În jurul lor. Spune-mi ce s-a Întîmplat. Și reține: am renunțat la șansa de a fi pipăită de un funcționar divorcé, așa că trebuie să fie un motiv serios. Viv zîmbi. Dar zîmbetul se transformă aproape instantaneu Într-unul dureros. Simți cum lacrimile i se ridică În gît, ca Înainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
internat, și nu Într-o Închisoare - Îi transforma dezamăgirea În furie. Uneori se abținea cît putea să se uite la fața tatălui și să nu-și dorească să se repeadă și să-l lovească. Simți că Începe să tremure. Își reținu mîinile pe masă, dar văzu cum Îi zvîcnesc. Așa că și le retrase și le Împreună În poală. Se uită la ceasul din camera pentru vizite. Mai aveau unsprezece minute... Taică-său se strîmba din nou la bebeluș, și acesta se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
rușinea aici, zise el. O să afli cînd o să ieși. O s-o știi imediat după ce-o să treci pe stradă pe lîngă femeia aia și bărbatul ei... Se referea la părinții lui Alec. Dar niciodată nu pronunța numele lui Alec. Își reținu cuvintele și, făcînd un efort, și le Înghiți. Fața i se Înroșise. — Dacă mi-e rușine! repetă el. Îl privi pe Duncan. Ce vrei să-ți spun, băiete? Duncan dădu din umeri. Și el era rușinat, dar se simțea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
În Întuneric. Uneori tăcerea și nemișcarea o călcau pe nervi. Se așeză din nou cu cartea În brațe, dar Își dădu seama că nu se poate concentra. Luă atunci o revistă; privirea Îi alunecă pe cuvintele de pe pagină dar nu reținu nimic. Atunci se gîndi că-și pierde timpul. Era ziua ei de naștere - o zi de naștere În timpul războiului. Poate n-o să mai aibă parte de alta! „N-ai cum să petreci o zi de naștere deosebită În vreme de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
o Întrebă el. — Cred că da, spuse ea printre lacrimi. — Isuse, repetă el, apoi i se adresă domnului Imrie: Așa ar trebui să arate? — Puțin slăbită, cum am spus. Graviditatea ușor avansată a complicat Întru cîtva lucrurile, asta-i tot. Rețineți ce v-am spus despre stările de vomă și crize... Reggie Înghiți În sec. Își Îmbrăcă paltonul și apoi o ajută pe Viv să se Îmbrace. Ea se sprijini de brațul lui. Era nouă fără zece. Ieșiră cu toții În hol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
În jur. — Și nu crezi că dac-ai pune, Îi zise Reggie arătînd spre tamponul sanitar, chestia acolo... Ea clătină din cap, prea speriată pentru a vorbi. Trase hîrtie după hîrtie de toaletă și Încercă să-l oprească așa. Îl reținu așa un minut-două, și se mai calmă, dar Îi scăpară din mîna la fel ca tamponul de tifon. Reggie Încercă și el, punînd mai multe hîrti. Își puse mîna peste a ei, pentru a ține hîrtia acolo. Dar și aceste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
dintre picioarele lui Viv. Tinerile ca tine, tre’ să se menajeze. Așa se zice, nu? Viv Închisese ochii. Era conștientă de ce murmura bătrîna, dar stătea țeapănă, concentrîndu-se asupra sîngelui care se scurgea din ea, Încercînd să-l Încetinească, să-l rețină, să-l Împingă Îndărăt În ea. Frica i se ridica, i se topea și sălta În valuri Întunecate. Uneori - și astea i se păreau minute fără capăt - avea impresia că sîngele se oprea, iar ea se calma Întru cîtva; apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
le strînge. Kay o luase de mînă. Strînsoarea Îi era lipicioasă; Viv o prinse mai tare ca să nu dispară plutind. Deschise ochii și o privi pe Kay. O privea așa cum nu mai privise pe nimeni Înainte, de parcă acest gest o reținea, nu-i dădea voie să se ducă. Mai e puțin, Vivien, repeta Kay. Fii curajoasă. Foarte bine. Aproape că am ajuns. Peste o clipă, ambulanța dădu colțul și se opri. Ușile fură descuiate și deschise larg. Mickey se sui Înăuntru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ea, de parcă mi-ar fi intrat În piept un buton și inima mi-ar fi smulsă, fibră cu fibră. — Dar sună Înspăimîntător, spuse Julia. Ce fată morbidă ești! Duse degetele lui Helen la gură și i le sărută, apoi le reținu să le examineze vîrfurile. Și ce unghii mici ai, spuse ea nedeslușit. Unghiuțe și dințișori. Helen se intimidă, deși lumina era extrem de scăzută. — Nu te uita la mine, spuse ea trăgîndu-și mîna. — De ce? — Eu... eu nu merit. — Toanto, spuse Julia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
forța să vorbească În șoaptă. — Domnișoară! Deschideți, vă rog! — Dumnezeule! Își zise Viv. Presupunea că era doar unul dintre canadieni. Sau, În caz extrem, tatăl fetei Înnebunite după cai. Dar cînd trase zăvorul și deschise ușa, apăru o mînă care reținea ușa de teamă ca ea să n-o Închidă iar. Apoi apăru mîneca aceea kaki, umărul, bărbia nerasă și ochii Înroșiți. — Domnișoară, spuse el. Își scosese chipiul. Vreți să mă ajutați? Controlorul e pe drum. Mi-am pierdut biletul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
bărbia nerasă și ochii Înroșiți. — Domnișoară, spuse el. Își scosese chipiul. Vreți să mă ajutați? Controlorul e pe drum. Mi-am pierdut biletul și o să mă nenorocească... — Ies imediat, zise ea, dacă-mi dați voie. El Își scutură capul. O reținea să Închidă sau să deschidă ușa. — L-am văzut pe tip și, Dumnezeule, e un tartor. L-am auzit mai devreme, Înfulecînd o halcă dintr-un biet drac care nu avea permisul În regulă. Dacă bate la ușă și-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
că nu-mi aminteam cîtuși de puțin de el, am trecut de la o expresie de exasperare la una de surpriză, cu o ușoară nuanță de plăcere. — Desigur! am exclamat. Acum Îmi amintesc de tine. Regret Însă că nu ți-am reținut numele. — Nu-i nimic. SÎnt Dan Cooper. Lucram la departamentul de producție de la Channel Four. Stabilisem să luăm masa Împreună cîndva, dar... Presupun că n-am mai ajuns să facem asta, zise el, dînd din umeri. Abia atunci mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
genul de subiect despre care să discuți. Ce mai faci? Ce mai fac copiii? Da, sîntem cu toții bine și, apropo, știai că fumez? Mă Încrunt. — Știu, dar... — Eu nu fumez, de fapt. Asta e clar, zic eu, neputînd să-mi rețin un rînjet. — Nu, serios. M-am lăsat de ani de zile, dar mai fumez cîte o țigară cînd și cînd. Dacă sînt În oraș, la un pahar, am tendința să fumez. Și În vacanțe, uneori. — Spune-mi că nu fumezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]