8,894 matches
-
viclenii, prejudecăți ori scepticisme, făcându-ne mai ușor să înțelegem de ce oamenii nu pot trăi în prietenie, dar și că, așa cum se vede din film, prietenia poate fi mascată de o dușmănie asumată de ambele părți. Aș pune în același coș și filmul lui Michael Yorke, Dossers, realizat în 1982 și prezentat la Sibiu, în cadrul unui program special consacrat cineastului care și în acest an a fost membru al juriului. Eroii lui Dossers sunt niște homeleși londonezi. Dintr-un grup de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
cetatea pe care v-o dădusem vouă și părinților voștri, vă voi arunca dinaintea Mea, 40. și voi pune peste voi o veșnică ocară, și o veșnică necinste, care nu se va uita." $24 1. Domnul mi-a arătat două coșuri cu smochine, puse înaintea Templului Domnului, după ce Nebucadnețar, împăratul Babilonului, strămutase din Ierusalim și dusese în Babilon pe Ieconia, fiul lui Ioiachim, împăratul lui Iuda, pe căpeteniile lui Iuda, pe lemnari și fierari. 2. Unul din coșuri avea smochine foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
a arătat două coșuri cu smochine, puse înaintea Templului Domnului, după ce Nebucadnețar, împăratul Babilonului, strămutase din Ierusalim și dusese în Babilon pe Ieconia, fiul lui Ioiachim, împăratul lui Iuda, pe căpeteniile lui Iuda, pe lemnari și fierari. 2. Unul din coșuri avea smochine foarte bune, ca smochinele care se coc întîi, iar celălalt coș avea smochine foarte rele, care nu se puteau mînca de rele ce erau. 3. Domnul mi-a zis: "Ce vezi, Ieremio?" Eu am răspuns: "Niște smochine! Smochinele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
Babilonului, strămutase din Ierusalim și dusese în Babilon pe Ieconia, fiul lui Ioiachim, împăratul lui Iuda, pe căpeteniile lui Iuda, pe lemnari și fierari. 2. Unul din coșuri avea smochine foarte bune, ca smochinele care se coc întîi, iar celălalt coș avea smochine foarte rele, care nu se puteau mînca de rele ce erau. 3. Domnul mi-a zis: "Ce vezi, Ieremio?" Eu am răspuns: "Niște smochine! Smochinele cele bune sunt foarte bune, iar cele rele sunt foarte rele și, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
holul, simți o privire ațintită asupra ei. O femeie durdulie, cu un păr negru scurt și cârlionțat, se uita lung la ea de pe canapea. Purta o rochie colorată, marocană, și avea un aer oriental. Pe fruntea ei o duzină de coșuri păreau gata să explodeze. Un chelner Îi blocă vederea cu o tavă plină cu pahare, care se opri chiar În fața ei. Femeia luă două pahare și se uită fermecător la ospătar. Apoi ascunse un pahar sub canapea și Își Înmuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
intenționat nici o clipă să fie un foc de tabără, cu vâlvătăi, scăpărător, ci, tocmai, unul mititel, ca-n preerie, să nu mă încolțească fețele palide ori triburile dușmane după dâra de fum. Resturile covorașului le-am înghesuit la sfârșit în coșul cu rufe murdare, iar cenușa și scrumul le-am împins cu mătura sub patul meu din camera mică. Mama n-a vorbit cu mine cinci zile, nici un cuvințel, cinci zile! b’. în duminica aia am descoperit ce greșeală uriașă este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
piua unde totul se liniștește unde îmi pot aminti că cea mai frumoasă căsuță din lume e sub plapumă unde mai pot asculta cu mâinile la urechi cum trece trenul pe dinăuntru ca pe un pod care zăngăne ușor spre coșul pieptului și chestia aia pe care mama o numește stomac unde în sfârșit îți pot scrie îl pot afurisi pe Bau-Bau îți pot explica unele chestii despre literele astea șmechere, singurele care ne pot apropia unul de altul mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
bâzâit) a început să alunece zbârnâind pe gât (s-a oprit puțin și s-a făcut nod), pentru ca, exact în momentul în care scriu, să se fi proțăpit din nou zdravăn și ca lumea (de data asta fumegând) fix în coșul pieptului. Trebuie să mă înțelegeți că, oricât aș vrea ca unele lucruri să stea pitite măcar până la Judecata de Apoi dacă nu pentru totdeauna, oricât mi-aș dori (și mi-am dorit ca un bezmetic) ca ele să rămână departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
facă? Să cotească la stânga pe lângă această clădire ori să continue mersul către Universitate? Se gândi că e mai bine totuși să rămână să meargă prin mijlocul carosabilului, printre mașinile staționate astfel fiind feriți de loviturile mai multor cărămizi a unor coșuri de fum ce Încă se mai auzeau căzând jos spărgând geamuri, rănind oamenii. Mai făcură câțiva pași, auzind un infernal vuiet. Troznind din toate Încheieturile, clădirea Scala se prăbuși generând un fel de praf ucigător, amestecând cu dărâmăturile, oamenii aflați
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
organizare a locurilor de muncă. Lucrătorii erau conrupți să execute alte urgențe, Încasând numerar de câteva ori peste prețul inițial, iar cetățenii În necaz se revoltau În timp ce reclamațiile curgeau fără Încetare. Putea oare președintele În calitatea avută să arunce la coșul de gunoi o asemenea tumultoasă reclamație...? Nu, de aceea menționă. „Justificările sunt de prisos. Fii sigur domnule Tony Pavone, cunosc bine dificultățile momentului...! Cale de mijloc nu există... Mâine dimineață, colectează lucrători de la alte puncte de lucru și trimitei la
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
de repede unele cuvinte rusești pentru a Întreține o ușoră conversație și comerciant cum sunt - am prins gustul banilor atunci când părinții mei adoptivi la vârsta de 7-8 ani de zile, la bariera comunei Progresul mi-au dat În primire un coș enorm și rotund În care vindeam bomboane, semințe de bostan prăjite și sărate și covrigi, negustorilor agricultori ce se Întorceau dela piață cu buzunarele pline de bani: se Înțelege, nu eram lăsat de capul meu, dumnealor mă urmărea dela cârciuma
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
STOMATOLOGIE FĂRĂ DURERE. De obicei, cînd acest scriitor se oprea În librărie, era În drum spre altă destinație, adesea spre locuri Îndepărtate precum Piața Harvard din Cambridge, de dincolo de rîu, și se ducea acolo cu o bicicletă veche cu un coș mare de sîrmă În față. Avea apărătoare verzi și, Între mînerele ghidonului, un butonaș alb, care acționa claxonul. Nu știu cum funcționa acesta. Adeseori, lăsa bicicleta rezemată de vitrina prăvăliei, deși Norman Îl rugase să nu facă asta. Încă nu știam că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
șobolanul norvegian e stăpînul absolut. Am Închis Cuibul și m-am așezat pe el. Mai aveam puțin și izbucneam În lacrimi, și am adăugat, lîngă numele lui Jerry, cuvintele SUFLET PERECHE și SINGURĂTATE. Am Înțeles acum că avea nevoie de coșul cel mare de sîrmă de pe ghidonul bicicletei pur și simplu pentru a-și purta În permanență În ataș disperarea fără de margini, și că ochiul lui, care mie mi se părea că Îi scapă Într-o parte, privea de fapt În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
din cană și l-a pus pe birou. Toată dimineața a aruncat Întruna priviri către el, de parcă s-ar fi așteptat ca floarea să facă brusc ceva care să-i explice prezența acolo, apoi, după prînz, l-a aruncat În coșul de gunoi. Darul meu a avut efectul opus celui scontat. În loc de alinare, Îi provocasem lui Norman Încă o grijă În plus, și Îmi părea rău. După asta, nu i-am mai adus nici un alt cadou. N-am fost niciodată prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
țintă la mine, În timp ce tovarășul lui supraveghea atent traficul. Jerry Magoon răsufla greu de la efortul de a pedala, iar respirația Îi sufla mustața, de fiecare dată cînd expira. În timp ce pedala, bicicleta se clătina Într-o parte și-n cealaltă, iar coșul de sîrmă se balansa ca un leagăn. Mi-am pus capul pe lîna cu miros pătrunzător, care, am aflat mai tîrziu, era puloverul lui Jerry, mirosul lui Jerry, și am Închis ochii. Împletitura groasă a puloverului amortiza hurducăturile, Însă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
leagăn. Mi-am pus capul pe lîna cu miros pătrunzător, care, am aflat mai tîrziu, era puloverul lui Jerry, mirosul lui Jerry, și am Închis ochii. Împletitura groasă a puloverului amortiza hurducăturile, Însă nu-mi alina durerea din picior. Sub coș, roata din față a bicicletei scîrțîia. Mi-ar fi plăcut să-i spun lui Jerry adio fermoar, Însă nu aveam puterea și, oricum, mă cam Îndoiam că ar Înțelege. Și așa am ajuns a doua oară În Cornhill. Prima oară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
că ar Înțelege. Și așa am ajuns a doua oară În Cornhill. Prima oară fusesem purtat aici pe apele mișcătoare din pîntecul mamei, iar acum Între cutele puloverului lui Jerry. Asemeni lui Moise, am fost purtat de destin Într-un coș. CÎnd am ajuns la Pembroke Books, Jerry a ridicat bicicleta peste bordură cît de grijuliu a putut și a rezemat-o de vitrina prăvăliei. L-am văzut pe Shine schimonosindu-se cumplit la vederea noastră dincolo de geam - fața lui lătăreață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
rezemat-o de vitrina prăvăliei. L-am văzut pe Shine schimonosindu-se cumplit la vederea noastră dincolo de geam - fața lui lătăreață arăta ca o bufniță care se holba la noi prin fereastră. Îl priveam din culcușul meu de lînă din coș, mai aproape de el decît fusesem vreodată, mai aproape chiar decît În acea zi nefastă cînd privirile noastre se Întîlniseră pentru prima oară, a mea plină de dragoste și a lui plină de... ce anume ? Acum, dacă mă gîndesc bine, cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
altceva ar fi putut face ? Să mă Îngroape În Grădina Publică ? — Ce faci aici, amice ? — Ce să fac, domnule polițist, Îngrop și eu un șobolan. — Ce Îngropi ? Îmi displăcea profund ideea de a fi cules de pe jos și aruncat la coș. Însă chiar și așa, În această atmosferă Îmbibată de melancolie, pot să spun că erau totuși vremuri frumoase, și Îmi face plăcere să-mi aduc aminte de ele; uneori, mă joc cu ele și Încerc să extrag din substanța lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
pîini și cei doi pești, și-a ridicat ochii spre cer și le-a binecuvîntat. Apoi le-a frînt, și le-a dat ucenicilor să le împartă norodului. 17. Au mîncat toți, și s-au săturat și au ridicat douăsprezece coșuri pline cu fărîmiturile rămase. 18. Într-o zi, pe cînd Se ruga Isus singur deoparte, avînd cu El pe ucenicii Lui, le-a pus întrebarea următoare: "Cine zic oamenii că sunt Eu?" 19. Ei I-au răspuns: "Unii zic că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85112_a_85899]
-
bun, ce e original, ceva ce mi-ar putea servi ca punct de plecare sau de sprijin pentru scriitura mea. Scrii dintr-o suflare sau îți cauți atent forma? Am făcut experimente de stil. Multe. În felul acesta, am umplut coșuri de gunoi întregi. Am scris extrem de mult față de cât am publicat. Cum am spus, coșuri întregi cu ciorne. E ceva ce face orice scriitor la început, pentru că totul funcționează mai greu. Poezie mai scrii? Nu. Am scris în 2000, când
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
de sprijin pentru scriitura mea. Scrii dintr-o suflare sau îți cauți atent forma? Am făcut experimente de stil. Multe. În felul acesta, am umplut coșuri de gunoi întregi. Am scris extrem de mult față de cât am publicat. Cum am spus, coșuri întregi cu ciorne. E ceva ce face orice scriitor la început, pentru că totul funcționează mai greu. Poezie mai scrii? Nu. Am scris în 2000, când mi-am luat casa, nu mi-au mai rămas bani de mobilă, aveam doar o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
era înjurată în toate felurile. Muzica lor era numită musak, iar eifaggots. Nu li se iertau, mai ales, cămășile de mătase albă cu care apăreau în concerte, culmea conformismului burghez, după părerea celui ce semna articolul. O fată plină de coșuri pe frunte încerca să dea pagina, citind pe dedesubt. Intr-un pulovăr pufos, de mohair roz bon-bon, stătea deoparte Clara, frumoasă, cuminte și pură, cu tenul ca o coajă subțire de sticlă și cu ochii albaștri deschis, o fetiță pe
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
corp și gurița întredeschisă. Ies în fugă pe ușă, pe când celălalt întinde mâinile după mine implorator 39 , pâlpâind o dată cu filmul șters și zgâriat. Și când filmul (sau retinele mele, sau meningele ce-mi învelește creierul) s-a rupt, lăsîndu-mi în coșul pieptului o tristețe sfâșietoare, băiatul cel necunoscut a rămas totuși pe fundalul gol, incendiat, al ecranului și timp de câteva clipe a trebuit să suport, să privesc drept în față, pe chipul lui, rânjetul zălud, umed, inconfundabil al lui Lulu
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
putrede de peste pârâul secat, cu albia plină de frunze moarte și noroi și gunoaie de la cantină: conserve, hârtii, folii jegoase de polietilenă, și am urcat treptele de ciment către restaurantul-pensiune. înăuntru, figurile tipice: nepoțelul prodigios cu bunica, literatul plin de coșuri strângând între palme sticla de bere, muzicianul celebru încrucișînd dinții a două furculițe și manevrîndu-le ca pe un fel de clește nichelat. In rest, mese goale, cu mușamaua în pătrate albe și roz, cu câte un pahar decorativ cu crenguțe
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]