7,399 matches
-
de Organizația Mondială a Sănătății . Interferonii sunt o familie de molecule proteice mici cu greutăți moleculare de aproximativ 15. 000 - au 21. 000 daltoni . Aceste trei clase principale nu sunt omogene și pot conține mai multe specii moleculare diferite de interferon . S- au identificat peste 14 tipuri de interferoni alfa umani , distincți din punct de vedere te genetic . Viraferon a fost clasificat ca interferon alfa- 2b recombinant . es Interferonii își exercită activitățile celulare prin legare de receptori membranari specifici de pe suprafața
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
familie de molecule proteice mici cu greutăți moleculare de aproximativ 15. 000 - au 21. 000 daltoni . Aceste trei clase principale nu sunt omogene și pot conține mai multe specii moleculare diferite de interferon . S- au identificat peste 14 tipuri de interferoni alfa umani , distincți din punct de vedere te genetic . Viraferon a fost clasificat ca interferon alfa- 2b recombinant . es Interferonii își exercită activitățile celulare prin legare de receptori membranari specifici de pe suprafața celulei . Receptorii interferonului uman , izolați din celule limfoblastice
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
daltoni . Aceste trei clase principale nu sunt omogene și pot conține mai multe specii moleculare diferite de interferon . S- au identificat peste 14 tipuri de interferoni alfa umani , distincți din punct de vedere te genetic . Viraferon a fost clasificat ca interferon alfa- 2b recombinant . es Interferonii își exercită activitățile celulare prin legare de receptori membranari specifici de pe suprafața celulei . Receptorii interferonului uman , izolați din celule limfoblastice umane ( Daudi ) , par să fie proteine foarte asimetrice . Ei prezintă selectivitate pentru interferonii umani , nu
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
nu sunt omogene și pot conține mai multe specii moleculare diferite de interferon . S- au identificat peste 14 tipuri de interferoni alfa umani , distincți din punct de vedere te genetic . Viraferon a fost clasificat ca interferon alfa- 2b recombinant . es Interferonii își exercită activitățile celulare prin legare de receptori membranari specifici de pe suprafața celulei . Receptorii interferonului uman , izolați din celule limfoblastice umane ( Daudi ) , par să fie proteine foarte asimetrice . Ei prezintă selectivitate pentru interferonii umani , nu și pentru cei murini , sugerând
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
identificat peste 14 tipuri de interferoni alfa umani , distincți din punct de vedere te genetic . Viraferon a fost clasificat ca interferon alfa- 2b recombinant . es Interferonii își exercită activitățile celulare prin legare de receptori membranari specifici de pe suprafața celulei . Receptorii interferonului uman , izolați din celule limfoblastice umane ( Daudi ) , par să fie proteine foarte asimetrice . Ei prezintă selectivitate pentru interferonii umani , nu și pentru cei murini , sugerând o specificitate dependentă de specie . Studiile cu alte tipuri de interferon au Cu toate acestea
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
clasificat ca interferon alfa- 2b recombinant . es Interferonii își exercită activitățile celulare prin legare de receptori membranari specifici de pe suprafața celulei . Receptorii interferonului uman , izolați din celule limfoblastice umane ( Daudi ) , par să fie proteine foarte asimetrice . Ei prezintă selectivitate pentru interferonii umani , nu și pentru cei murini , sugerând o specificitate dependentă de specie . Studiile cu alte tipuri de interferon au Cu toate acestea , anumite specii de maimuțe , de exemplu maimuțele rhesus , sunt susceptibile de stimulare farmacodinamică la expunerea um la interferoni
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
de pe suprafața celulei . Receptorii interferonului uman , izolați din celule limfoblastice umane ( Daudi ) , par să fie proteine foarte asimetrice . Ei prezintă selectivitate pentru interferonii umani , nu și pentru cei murini , sugerând o specificitate dependentă de specie . Studiile cu alte tipuri de interferon au Cu toate acestea , anumite specii de maimuțe , de exemplu maimuțele rhesus , sunt susceptibile de stimulare farmacodinamică la expunerea um la interferoni umani de tip 1 . Rezultatele mai multor studii sugerează faptul că , după legarea de membrana celulară , interferonul inițiază
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
interferonii umani , nu și pentru cei murini , sugerând o specificitate dependentă de specie . Studiile cu alte tipuri de interferon au Cu toate acestea , anumite specii de maimuțe , de exemplu maimuțele rhesus , sunt susceptibile de stimulare farmacodinamică la expunerea um la interferoni umani de tip 1 . Rezultatele mai multor studii sugerează faptul că , după legarea de membrana celulară , interferonul inițiază o secvență complexă de evenimente intracelulare care includ producerea anumitor enzime . incluzând inhibarea replicării virale în celulele infectate de virus , supresia proliferării
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
de interferon au Cu toate acestea , anumite specii de maimuțe , de exemplu maimuțele rhesus , sunt susceptibile de stimulare farmacodinamică la expunerea um la interferoni umani de tip 1 . Rezultatele mai multor studii sugerează faptul că , după legarea de membrana celulară , interferonul inițiază o secvență complexă de evenimente intracelulare care includ producerea anumitor enzime . incluzând inhibarea replicării virale în celulele infectate de virus , supresia proliferării celulare , precum și de activități imunomodulatoare , cum ar fi creșterea activității fagocitare a macrofagelor și creșterea citotoxicității specifice
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
de virus , supresia proliferării celulare , precum și de activități imunomodulatoare , cum ar fi creșterea activității fagocitare a macrofagelor și creșterea citotoxicității specifice a limfocitelor pentru celulele țintă . Fiecare dintre aceste activități sau toate ina împreună pot contribui la efectele terapeutice ale interferonului . umane la animale , interferonul alfa- 2b recombinant a dovedit că are efecte antiproliferative . Acesta a demonstrat o activitate imunomodulatoare semnificativă in vitro . Interferonul alfa- 2b recombinant inhibă replicarea virală in vitro și in vivo . Deși nu se cunoaște cu me
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
celulare , precum și de activități imunomodulatoare , cum ar fi creșterea activității fagocitare a macrofagelor și creșterea citotoxicității specifice a limfocitelor pentru celulele țintă . Fiecare dintre aceste activități sau toate ina împreună pot contribui la efectele terapeutice ale interferonului . umane la animale , interferonul alfa- 2b recombinant a dovedit că are efecte antiproliferative . Acesta a demonstrat o activitate imunomodulatoare semnificativă in vitro . Interferonul alfa- 2b recombinant inhibă replicarea virală in vitro și in vivo . Deși nu se cunoaște cu me exactitate modul de acțiune
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
pentru celulele țintă . Fiecare dintre aceste activități sau toate ina împreună pot contribui la efectele terapeutice ale interferonului . umane la animale , interferonul alfa- 2b recombinant a dovedit că are efecte antiproliferative . Acesta a demonstrat o activitate imunomodulatoare semnificativă in vitro . Interferonul alfa- 2b recombinant inhibă replicarea virală in vitro și in vivo . Deși nu se cunoaște cu me exactitate modul de acțiune antivirală a interferonului alfa- 2b recombinant , acesta pare să modifice metabolismul celulei gazdă . Această acțiune inhibă replicarea virală sau
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
recombinant a dovedit că are efecte antiproliferative . Acesta a demonstrat o activitate imunomodulatoare semnificativă in vitro . Interferonul alfa- 2b recombinant inhibă replicarea virală in vitro și in vivo . Deși nu se cunoaște cu me exactitate modul de acțiune antivirală a interferonului alfa- 2b recombinant , acesta pare să modifice metabolismul celulei gazdă . Această acțiune inhibă replicarea virală sau , dacă replicarea apare , virionii descendenți nu pot părăsi celula . Hepatita cronică B : ul Experiența clinică curentă la pacienții cărora continuă să li se administreze
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
recombinant , acesta pare să modifice metabolismul celulei gazdă . Această acțiune inhibă replicarea virală sau , dacă replicarea apare , virionii descendenți nu pot părăsi celula . Hepatita cronică B : ul Experiența clinică curentă la pacienții cărora continuă să li se administreze tratament cu interferon alfa- 2b timp de 4 până la 6 luni arată că terapia poate produce eliminarea ADN- VHB seric . S- a us observat o ameliorare a histologiei hepatice . La pacienții adulți care prezintă o pierdere a AgHBe și ADN- VHB , s- a
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
că terapia poate produce eliminarea ADN- VHB seric . S- a us observat o ameliorare a histologiei hepatice . La pacienții adulți care prezintă o pierdere a AgHBe și ADN- VHB , s- a observat o scădere semnificativă a morbidității și mortalității . od Interferonul alfa- 2b ( 6 milioane UI/ m , de trei ori pe săptămână , timp de 6 luni ) a fost administrat pacienților copii cu hepatită cronică activă de tip B . Din cauza unei deficiențe metodologice , nu a putut fi demonstrată eficacitatea . Mai mult chiar
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
UI/ m , de trei ori pe săptămână , timp de 6 luni ) a fost administrat pacienților copii cu hepatită cronică activă de tip B . Din cauza unei deficiențe metodologice , nu a putut fi demonstrată eficacitatea . Mai mult chiar , la copiii tratați cu interferon alfa- 2b s- a observat o Pr Hepatita cronică C : La pacienții adulți cărora li se administrează interferon în asociere cu ribavirina , rata de răspuns susținut atins este de 47 % . Eficacitatea superioară a fost demonstrată cu asocierea interferon pegilat și
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
cronică activă de tip B . Din cauza unei deficiențe metodologice , nu a putut fi demonstrată eficacitatea . Mai mult chiar , la copiii tratați cu interferon alfa- 2b s- a observat o Pr Hepatita cronică C : La pacienții adulți cărora li se administrează interferon în asociere cu ribavirina , rata de răspuns susținut atins este de 47 % . Eficacitatea superioară a fost demonstrată cu asocierea interferon pegilat și 170 ribavirină ( rata de răspuns susținut de 61 % obținut într- un studiu realizat cu pacienți netratați anterior , folosind
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
tratați cu interferon alfa- 2b s- a observat o Pr Hepatita cronică C : La pacienții adulți cărora li se administrează interferon în asociere cu ribavirina , rata de răspuns susținut atins este de 47 % . Eficacitatea superioară a fost demonstrată cu asocierea interferon pegilat și 170 ribavirină ( rata de răspuns susținut de 61 % obținut într- un studiu realizat cu pacienți netratați anterior , folosind doze de ribavirină > 10, 6 mg/ kg , p < 0, 01 ) . Adulți : Viraferon administrat în monoterapie sau în asociere
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
folosind doze de ribavirină > 10, 6 mg/ kg , p < 0, 01 ) . Adulți : Viraferon administrat în monoterapie sau în asociere cu ribavirina a fost investigat în patru studii clinice randomizate de Fază III , la 2552 pacienți netratați anterior cu interferon , care prezentau t iza hepatită cronică C . În cadrul studiilor , s- a comparat eficacitatea Viraferon utilizat în monoterapie sau în asociere cu ribavirina . Eficacitatea a fost definită ca răspuns virusologic susținut , la 6 luni după încheierea tratamentului . au Viraferon s- a
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
cu infecție concomitentă cu HIV și VHC . Per total , în ambele studii , pacienții la care s- a administrat Intron- A plus ribavirină au avut o probabilitate mai mică de răspuns la tratament , comparativ cu pacienții la care s- a administrat interferon alfa- 2b plus ribavirină . În Tabelul 4 sunt prezentate răspunsurile la tratament în cele două studii clinice . t iza ( RIBAVIC ; P01017 ) a fost un studiu randomizat , multicentric , care a înrolat 412 pacienți adulți netratați anterior , cu hepatită cronică C și
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
două studii clinice . t iza ( RIBAVIC ; P01017 ) a fost un studiu randomizat , multicentric , care a înrolat 412 pacienți adulți netratați anterior , cu hepatită cronică C și cu infecție concomitentă cu HIV . Pacienții au fost randomizați pentru a li se administra interferon pegilat alfa- 2b ( 1, 5 µg/ kg/ săptămână ) + ribavirină ( 800 mg/ zi ) sau Intron- A ( 3 MIU TPS ) + ribavirină ( 800 mg/ zi ) , timp de 48 de săptămâni , cu o tor perioadă de urmărire de 6 luni . Studiul 2 ( P02080 ) a
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
000 UI/ ml ( Amplicor ) care au fost tratați timp de 24 de săptămâni , cu o te perioadă de urmărire de 6 luni . es Tabelul 4 Răspunsul virusologic susținut în funcție de genotip după tratamentul cu Intron- A în asociere cu ribavirină versus interferon pegilat alfa- 2b în asociere cu ribavirină la pacienții cu infecție concomitentă cu VHC/ HIV . ai interferon pegilat um alfa- 2b ( 100 sau 150c µg / alfa- 2b ( 1, 5 µg/ kg săptămână ) + ( 3 MIU TPS ) săptămână ) + + ribavirină ( 800 - ( 800 mg
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
de urmărire de 6 luni . es Tabelul 4 Răspunsul virusologic susținut în funcție de genotip după tratamentul cu Intron- A în asociere cu ribavirină versus interferon pegilat alfa- 2b în asociere cu ribavirină la pacienții cu infecție concomitentă cu VHC/ HIV . ai interferon pegilat um alfa- 2b ( 100 sau 150c µg / alfa- 2b ( 1, 5 µg/ kg săptămână ) + ( 3 MIU TPS ) săptămână ) + + ribavirină ( 800 - ( 800 mg ) 1. 200 mg ) d Global Genotip 1 , 4 27 % ( 56/ 205 ) 17 % ( 21/ 125 ) dic 20 % ( 41
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
21 % ( 9/ 43 ) 7 % ( 2/ 27 ) 0, 017 0, 007 Genotip 2 , 3 44 % ( 35/ 80 ) 43 % ( 33/ 76 ) 0, 88 53 % ( 10/ 19 ) 47 % ( 7/ 15 ) 0, 730 c : la subiecții cu greutatea < 75 kg s- a administrat interferon pegilat alfa- 2b în doză de 100 µg/ săptămână , iar la subiecții cu greutate ≥75 kg s- a administrat interferon pegilat alfa- 2b în doză de 150 µg/ săptămână . d : doza de ribavirină a fost de 800 mg la pacienții
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]
-
88 53 % ( 10/ 19 ) 47 % ( 7/ 15 ) 0, 730 c : la subiecții cu greutatea < 75 kg s- a administrat interferon pegilat alfa- 2b în doză de 100 µg/ săptămână , iar la subiecții cu greutate ≥75 kg s- a administrat interferon pegilat alfa- 2b în doză de 150 µg/ săptămână . d : doza de ribavirină a fost de 800 mg la pacienții < 60kg , 1. 000 mg la pacienții cu greutatea cuprinsă între 60- 75 kg și de ul 1 Carrat F
Ro_1148 () [Corola-website/Science/291907_a_293236]