11,108 matches
-
în colinde, cele două instanțe ale ritualului: autorul și beneficiarii lui: „Calul calcă-n văi adânci,/ (...) Boieri caii-ș adăpase;/ Calul calcă-n piatră seacă/ (...) Boieri caii ș-adăpară”. Precizarea constantă a celor două tipuri de actanți este fundamentală pentru conștientizarea ritualului de regenerare a forțelor telurice și împărtașirea comunității din ele. O altă structură sintactică repetitivă rezultă din interogațiile cu rol de ascuțire a atenției: „Da’ș din carnea ta ș’or faci?/ Or fașe-o iururi lu’ Ajun-u,/ Masî mari lu
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
scena basmului pentru această considerație constituie o strategie ce educă receptorul să recunoască semnele lumii sacre. Coordonatele stilistice analizate au fost întâlnite în creațiile ce conțin tipare inițiatice, dar ele aparțin, desigur, întregii literaturi populare românești. Evidențierea lor în contextul ritualului studiat a demonstrat puternica relație de interdependență dintre semnificație și realizarea ei lingvistică, natura organică a imaginarului arhaic și a modalităților de expresie. Totul unitar rezultat la nivel literar, lingvistic, geografic și temporal (dacă ne gândim la distanțele dintre momen
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
ne gândim la distanțele dintre momen¬tele în care au fost culese textele) arată indubitabil că inițierea tinerilor înainte de căsătorie constituie un arhetip viu și bine definit în cultura tradițională autohtonă, în ciuda dispariției de mai bine de un mileniu a ritualurilor propriu-zise din spațiul european. În loc de încheiere Operele folclorice analizate conțin numeroase elemente prezente în mitologia universală, datorită capacității cuvântului artistic de a memora fapte de cultură străveche. Practici primitive atestate de etnografi încă de la începutul secolului al XX-lea s-
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
imaginea diluviului strunit de fecioara în leagănul mitic, în colindele de fată mare, sacrificiul animalului totem la masa ceremonială de la nunta sacră, uciderea șarpelui din care apare musca columbacă, în balada lui Iovan Iorgovan, recupe¬rarea aștrilor din dimensiunea infernală. Ritualul inițiatic al populației karadjeri din Australia este, ca majoritatea acestor rituri de trecere, profund marcat de semnificația cosmogonică. O apropiere spirituală de cultura noastră arhaică este dată de așezarea celor doi frați, numiți Bagadjimbiri, la originea lumii, apariția lor ex
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
formă literară. Ion Taloș a aprofun¬dat tema luptei cu leul într-o conferință recentă și a ajuns la concluzia că „tradiția se dovedește mai puternică decât ne imaginăm”. El preia afirmația lui Mircea Eliade privitoare la anterioritatea miturilor și ritualurilor românești față de civilizațiile antice și merge până la a „data” mitul leului înfrânt de fecior în textele ceremoniale acum 3000 de ani, când cultura europeană a acordat un spațiu larg fiarei cu simbolistică solară. Dacă începerea inițierii feminine după zămislirea pruncului
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
mă preocupă În ultimii ani, ideea de destin, acel amor fati al lui Nietzsche, care nu e decât o amplă și profundă recurență a vechii „ideologii” grecești sau romane, dar și ceea ce antichitatea profesa și adula sub termenul și sub ritualul Profeției și al profeților. Iată ce farse ne pot juca timpul și contemporanii noștri grăbiți; și cine?, nu binevoitorii, nu prietenii, ci... inamicii! Așa cum citam În primul volum al prezentelor memorii apariția primă a „diavolului” În existența mea, și anume
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
său elev, C.G. Jung, au arătat nu numai că există, dar și-au și fundat Întreaga știință pe o asemenea tehnică sau metodă. Deoarece, din noianul de vise care ne copleșesc aproape În fiecare dimineață - eu am deprins obiceiul, aproape ritualul, de a le rememora și de a Încerca să le pun cât de cât În ordine În primele minute ale trezirii, cu acea prudență și infinită delicatețe pe care „corpul lor Înșelător de meduză” o reclamă. Și, deși nu mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
adevărata normă a valorii! Eroarea - credinței În ideal! - nu este prostia, eroarea este lașitatea!” De altfel, Încă din tinerețile mele, le „comunicam” prietenilor mei - noi, În tinerețe, ne „comunicam adevăruri”, gravi și prețioși, bineînțeles, dar fericiți de a intra În ritualul acelor Întâlniri ideatice, care te formează și te susțin În anii grei, vitregi și lungi ai debutului În artă! - că fenomenul, actul creației se compune, grosso modo, din cel puțin două segmente și elemente: cât „Îndrăznești” - adică ceea ce se cheamă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
Într-un tip de instinctivitate colectivă, În acei ani ’50, ocupați de tancurile sovietice, uitați de „puternicii lumii”, această baladă se instalase În miezul preocupărilor și discuțiilor noastre fierbinți, ca un fel de ars moriendi, o reintrare În legendă, un ritual „posibil și adecvat” al unei extincții colective! (Sub cea de-a doua dictatură comunistă, cea a lui Ceaușescu, a fost Caragiale și mai ales proza sa scurtă, schițele sale, cele care au fost urcate pe un altar indiscutabil al apologiei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
la metaforele ei, confiscând-o Într-un strict perimetru estetic, ca o acceptare a morții, o moarte colectivă, a comunității de limbă și cultură! - și, aidoma ciobanului vrâncean, o proiectam pe un fundal cosmic, ca o nuntă la al cărui ritual participau elementele ambientului păstoresc anarhaic, pădurea, stelele, turmele... De ce nu admirăm, de ce nu ridicăm alte balade pe tronul unei admirații ce depășește stricta evaluare estetică sau etnologică? De ce nu Toma Alimoș, Pintea-Viteazul sau de ce nu formidabila istorie icariană a Meșterului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
cum o Întâlnim la romani În perioada care Începe cu Augustus, când imperatorii erau adulați pe altare; cum o știm, religia la romani avea aparența unui cult fără o prea mare participare, fiind mai mult o respectare a unui anumit ritual. În Asia și la popoarele sale, acest „cult” al celui predestinat de a conduce masele, popoarele, asumându-și existența și destinul lor, tindea să „lunece” spre acel Potentat, Despot sau Tiran - tiran nu În accepția strâmtă de azi, ci ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
pe creștetul capului. Trecerea pe sub masa aerului era prilej de duhovnicie, de sfială și bucurie, dar și un fel de joacă pentru unii mai struluibatici, că mai mul t păcătuiam decât ne lepădam de păcate. Sâmbăta era destinată vopsirii ouălor, ritual la care participam și noi copiii, care ni le alegeam pe cele mai „tari”, bune să iasă învingătoare a doua zi la ciocnitul, când ziceam „Hristos a înviat”. După ce mama le scotea din boia, foi de ceapă, sfeclă roșie sau
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
ar fi înlesnit apariția mucegaiului la suprafața conținutului îmbuteliat. După aceea, cu ele la beci! Adică le duceam în beci pentru păstrare. Pentru la iarnă . Deoarece în grădină aveam și nuci, mama și sora mea, le adunau - cu un anumit ritual, le decojeau de partea lor exterioară, pe care nu o pierdeau, ci o păstrau și o foloseau cu alt meșteșug la vopsirea firelor de lână, cânepă sau in, lăsau nucile la soare potrivit să li se usuce miezul, iar după
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
foarte important de legătură între Grecia și ortodoxia mai nordică, slavă. S. A.: Sigur. Dar nu știm prea bine cum funcțion-au efectiv aceste "vetre de sihăstrie românească" (formula unui înalt prelat), unde mai pulsa neoplatonismul, mai curând la nivelul practicii și ritualului decât la nivelul speculației și gândirii teoretice. În aceste centre relativ izolate pare să fi supraviețuit un fel de mantră neoplatonică însușită existențial. Dar cum s-a retradus această mantră într-un sistem de idei în secolele XVIII-XIX? Ori, pur
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
reprezentativ pentru a fi în atenția Academiei Americane de Film, atunci când ea (și nimeni altcineva) nominalizează de regulă, patru titluri la această categorie. Dar cred că nu greșesc afirmând că este pentru prima oară de când România se pliază acestui onorant ritual, că există șanse reale pentru ca filmul să intre în vizorul votanților americani ; nu foarte mari, câtă vreme filmul nu va fi distribuit în SUA, dar totuși sunt șanse ! Un succes frumos a avut și Occident, debutul în lungmetraj al lui
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
cum o numește Emil Brunner, timpul a fost încărcat cu o tensiune imensă. A devenit, așa cum am spus, timpul așteptării, al deciziei și încercării 15. Dacă până atunci timpul anticilor părea fără noimă, punctat doar de caracterul sezonier al sărbătorilor ritualurile păgâne sau riturile personale de inițiere estompând orice vectorialitate, după Întrupare Eternitatea curbează timpul ca o gaură neagră. Pentru creștin linia de demarcație în istoria mântuirii nu mai este un simplu futurum, ci un perfectum praesens, întruparea lui Hristos. De la
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
cărui alegere o invidiază. După ce au dat greș în încercarea de a distruge adevărata religie prin forță sau persuasiune (elenizare), ele au recurs la un vicleșug. Dacă Legile au fost stabilite de "viclenia lui Dumnezeu" astfel încât să utilizeze imagini și ritualuri politeiste cu intenția abolirii lor, creștinismul și islamul, prin chiar monoteismul lor, ajută împotriva voinței lor la propagarea și pregătirea acceptării adevăratei religii [iudaismul, n.n.], deoarece ele pavează calea lui Mesia 93. Sensul atribuit de Maimonide vicleșugului divin amintește de
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
cazul epurărilor periodice sau al luptelor pentru putere, păcatul capital este acela de a fi trădat partidul, socotit infailibil. Numai că adevărul partidului aparține întotdeauna învingătorilor, majoritatea "ortodoxă", și nu este inspirat de Duhul Sfânt. Comuniștii au preluat practici și ritualuri bisericești le-au golit de conținut, reificat și transformat în metode de reeducare. Recurgând la o personificare dostoievskiană, Berdiaev caracterizează comunismul ca fiind "doctrina Marelui Inchizitor bazată pe căderea din domeniul libertății în acela al constrângerii, astfel încât umanitatea sa fie
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
Occident cu o carte intitulată The Importance of Living („Importanța tră irii“, a viețuirii de zi cu zi). Nu era un elogiu „vitalist“ al existenței comune, ci o invitație la asumarea exigentă a fiecărei experiențe de viață (de la artă și ritual la mâncare și îmbrăcăminte), din pers pec tiva actului spiritual care o instituie. În genere, și la Apus, și la Răsărit, se socotește că lumea nu are sens decât pe fundalul unei ordini meta-lumești, care o justifică și o orientează
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
instruit mai întâi asupra ambianței în care te ai născut, să-i pricepi metabolismul, istoria, rostul. Nevoia de a înțelege ce înseamnă slujba Învierii, la care participi din copilărie, e, până una alta, mai acută decât nevoia de a înțelege ritualurile vedice. Evident, cei de altă confesiune trebuie să aibă libertatea de a opta. Pentru ceilalți însă, a face din cultura religioasă o îndeletnicire facultativă e a le oferi o libertate riscantă. Aud mereu că, prin educația religioasă din școală, se
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
o problemă distinctă, unică, și are de parcurs o traiectorie unică. ți se dă un reper stabil, transcendent, și ți se lasă libertatea să mergi spre el pe o cale proprie, imprescriptibilă. Ai un model și ai sprijin liturgic. Dar ritualul nu e o simplă „disciplină“, pentru că nu are structura „soluției“, ci pe aceea a „drumului“. Creștinismul declară că nu poți funcționa în această lume după regulile ei, ci după regulile Celui care a creat-o. Cu alte cuvinte, n-o
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
planul comunicării împărtășite, al unei emotivități omogene, al unui afect în permanentă mișcare de la unul la altul. Iubirea se exprimă, adesea, ca indistincție. Treci neîncetat în celălalt și celălalt trece neîncetat în tine. E vorba, cu alte cuvinte, de un ritual al participării. Al participării reciproce. Te regăsești, clipă de clipă, în cel care se regăsește în tine. Duci apropierea până la identificare. Transformi diferența în complementaritate și stricta cunoaștere în recunoaștere. Idolatria stabilește între idolatru și idol un cu totul alt
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
stabilește între idolatru și idol un cu totul alt raport. Nu unul de continuitate, ci unul de ruptură. Idolul e o expresie a distanței. E necontenit deasupra și departe. Idolatrul îl privește cu o extatică teroare și adoptă spontan un ritual al obedien ței. În vreme ce partenerii unui act de iubire coexistă în același teritoriu, sau își construiesc un teritoriu al lor, idolul și idolatrul nu trăiesc în aceeași lume. Cel dintâi e un conglomerat de putere, cel de-al doilea - un
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
sfințenie de pension. Vrem trăiri! și nu mai putem avea trăiri, dacă nu ne dăm cu capul de pereți, dacă nu participăm spasmodic la drame de cartier, dacă nu suntem cotropiți de otrăvuri, delir neptunian și orgasm incontinent. Viața așezată, ritualul cu ștaif ne umplu de plictiseală. Vrem realul cel mai explicit cu putință, spectacolul cel mai indiscret, emotivitatea cea mai la îndemână. Cum s-a ajuns aici? Mai întâi, prin scleroza treptată a vieții interioare. Am reușit, încet-încet, să nu
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
intrând astfel în rândul celorlalte femei, având dreptul să facă treburi ce-i fuseseră interzise până acuma. În acest timp nănașii, cum li se spune pe la noi celor ce i-au cununat cândva pe părinții pruncului, se îngrijesc de tot ritualul ce se obișnuiește a se înfăptui cu ocazia botezului. Adică nănașa vine în ziua programată înfăptuirii tainei botezului, îl îmbracă pe noul născut în haine noi, având grijă să ia un rând de haine de schimb, îl ia în brațe
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]