71,250 matches
-
tren și alte articole similare și le-au expediat în Uniunea Sovietică. În relațiile lor cu toate țările blocului socialist, sovieticii pretindeau prețuri ridicate pentru exporturile lor, dar plăteau prețuri sub cele de pe piața mondială pe cumpărăturile lor. Ei au înființat de asemenea companii mixte, în cadrul cărora contribuția sovietică consta de obicei în proprietățile confiscate de la germani. Întreprinderile de acest fel asigurau guvernului de la Moscova controlul asupra unor sectoare importante ale economiilor statelor balcanice. S-a apreciat că costul total al
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
de la centru asupra economiei. Ei erau de asemenea extrem de preocupați de unele aspecte ale reformelor. Una dintre intențiile inițiale ale programului comunist fusese dezvoltarea regiunilor înapoiate; fuseseră construite în acest scop așa-zisele fabrici politice. Totuși, tocmai aceste întreprinderi, adeseori înființate pe o bază economică precară, nu reușeau să treacă testul profitabilității. Practic, în condițiile noului sistem, republicile bogate deveneau și mai bogate, iar cele sărace ceva mai sărace ca înainte. În același mod, dacă fabricile nu aveau bilanțuri financiare pozitive
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
barieră în calea relațiilor bune cu Bulgaria. Republica aceasta nu a provocat totuși declanșarea nici unei crize majore pe plan intern. Așa cum am văzut, Macedonia devenise una dintre cele șase republici în sistemul stabilit la Jaice în 1943. În 1944 fuseseră înființate instituțiile de partid și de stat. Conducerea și-a îndreptat apoi atenția asupra instituirii unei naționalități macedonene. Procesul acesta era asemănător celui la care am asistat în cazul altor grupuri naționale în trecut: accentul principal era pus pe stabilirea unei
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
individuale, datorată în primul rînd obiceiurilor în privința moștenirii, făcea dificilă introducerea metodelor moderne. Dezvoltarea industrială rămînea modestă, predominînd fabricile și atelierele mici. Majoritatea firmelor reprezentau afaceri de familie; ele erau furnizoarele unui grup restrîns de clienți locali și nu fuseseră înființate cu scopul de a face față competiției de pe piața internațională. Protejate pînă atunci de tarife ridicate, ele aveau nevoie de continuarea acestei politici ca să supraviețuiască. Era dificil pentru aceste afaceri să adopte noile tehnologii sau să achiziționeze echipament modern scump
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
proiectelor din domeniul construcțiilor de drumuri. Numirea lui nu s-a bucurat de acceptul tuturor membrilor Alianței. Papagos îl declarase el însuși ca succesor pe Stefanopoulos. Deoarece dezamăgitul candidat, împreună cu douăzeci și nouă de suporteri, a părăsit coaliția, Karamanlis a înființat propriul lui partid, Uniunea Națională Radicală, sau ERE, pe care o domina. El a fost figura dominantă a vieții politice pînă în 1963 și din nou după 1974. Modificînd de mai multe ori procedurile de votare, el a cîștigat alegerile
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
populației turcești din România și Bulgaria după 1945 constituia un exemplu elocvent. Nu exista absolut nimic în situația din Cipru care să fi putut înlătura îngrijorarea turcilor. Populația grecească a insulei împărtășea bineînțeles punctul de vedere al Atenei. Au fost înființate organizații naționale, al căror obiectiv era expulzarea englezilor și unirea cu Grecia. Biserica ortodoxă a jucat din nou un rol de frunte în lupta pentru atingerea acestui țel național. Makarios, arhiepiscopul Ciprului, a devenit principala figură politică a insulei și
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
dublat, de la 5.000 lei în anul 1809, la 10.000 lei în 1812. În anul 1815 se produc unele schimbări și se fac unele precizări în regulamentul de funcționare a vătajiilor: vătăjia de harabagii este subordonată nazâriei podurilor, se înființează vătăjii în toate capitalele de ținut, havaietul pe care-l încasează vătavul de harabagii de la cărăuși este din 10 lei unul. Havaietul se ia „numai atunci când se încarcă marfa de pe la târguri”, iar „aiurea nu se ia”. Marfa putea fi tranportată
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
noastre. Au fost numiți câte un ofițer, responsabil cu îmbunătățirea comunicațiilor, în fiecare Principat. Acestor ofițeri li s-au dat în subordine grupe de ingineri, care au pregătit planurile și au verificat realizarea lor. La 1 ianuarie 1829 s-a înființat Divanul Împlinitor, cu o secție specială - a 3-a - care a avut îndatorirea de a procura mijloacele de transport necesare armatei și de a angaja ,,meșteri și lucrători pentru reparații și construcții de poduri, drumuri, spitale”. În bugetul statului au
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
util țării. Din nefericire, documentele nu ne îngăduie până în prezent să vorbim de o societate atât de mare. Este cert însă că, imediat ce Hommaire de Hell a adus la cunoștința publică rezultatele investigațiilor sale pe Prut și Siret, s-a înființat o societate de navigație, a cărei activitate s-a limitat la organizarea unor transporturi pe Prut. Nu știm însă cum anume au fost transportate produsele despre care vorbea Duclos și cât timp anume a funcționat acea asociație. În vara anului
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
La 3 septembrie 1856, s-a aprobat instalarea unui birou telegrafic în Piatra, a cărui legătură cu Romanul s-a făcut prin Nisporești. În luna mai 1857, s-a lucrat la linia telegrafică Galați - Ismail, în iunie 1857 s-a înființat un nou birou telegrafic la Vaslui, iar în septembrie a luat sfârșit construirea liniei Iași - Botoșani și au început lucrările unei noi linii telegrafice între Vaslui și Huși. La 10 august 1857, Comisia Europeană a Dunării s-a adresat caimacamului
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
D. Aga Nicolae Ghica, proprietarul acestui teren, livra cărbune vapoarelor care sosesc la Galați, dar de câțiva ani acestea se aprovizionează din altă parte. Acest combustibil, foarte căutat în fabrici, ar fi rămas fără întrebuințare dacă o moară cu aburi, înființată la Iași (este vorba de moara lui Gueldry - n.n.L.B.) n-ar fi ocazionat cererea sa. D. Ghica a încheiat un contract cu proprietarii morii, potrivit căruia s-a obligat să le livreze un milion de ocale de cărbune de pământ
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
sau mai mulți lucrători năimiți. De asemenea, în principalele târguri și orașe moldovenești (Iași, Galați, Botoșani, Roman, Fălciu, Neamț, Focșani, Tecuci și Bârlad) existau covrigării. În 1860-1862, numărul lor era de 65, dintre care mai mult de jumătate au fost înființate între anii 1850 și 1862. În cele 65 de covrigării lucrau aproximativ 100 de angajați, ceea ce înseamnă că o mare parte din ele se încadrează în mica producție, fără lucrători salariați. De altfel, aceste covrigarii erau foarte mici. Nici una dintre
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
în orașul Iași un atelier cu un cuptor în care lucrau doi lucrători, dintre care un copil. În acel atelier se produceau macaroane și fidea în valoare de aproximativ 19.000 lei anual. D. Diesam, proprietarul probabil al atelierului, a înființat acel atelier în 1862, producând anual 6.000 ocă aluat, folosind ca materie primă făina și grișul. Făina și-o procura „de pe la morarii din Iași”. El scotea 15 soiuri de aluaturi. Un grup numeros îl formau meșteșugarii care prelucrau carnea
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Dintre acestea, șase funcționau în orașe și târguri: trei ateliere, două manufacturi și o fabrică. În acest paragraf ne referim numai la zalhanalele-atelier. În cele trei ateliere lucrau 36 de oameni. Ele aveau câte 1-2 cuptoare. Toate trei au fost înființate înainte de epoca ce face obiectul studiului nostru. Între anii 1848-1862, în ele se preparau pastramă, săuri, piei etc. Valoarea produsului rezultat se ridica la circa 300.000 lei anual. Din punctul de vedere al formei în care se desfășura procesul
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
chiar o calificare mai pretențioasă, producerea lor se efectua, într-o măsură mai mare decât în alte ramuri, în ateliere specializate. În procesul de producție se foloseau „anume” instrumente. În documentele epocii se întâlnesc mențiuni despre „instrumente de făclierie”. Negroponte, înființând un astfel de atelier la Galați în 1841, a adus „instrumente” și meșteri de peste hotare, iar Ion Dinovici, care a înființat în 1858, în Bârlad, un atelier de producere a lumânărilor, a adus unelte „de peste hotare” și a „alcătuit oameni
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
În procesul de producție se foloseau „anume” instrumente. În documentele epocii se întâlnesc mențiuni despre „instrumente de făclierie”. Negroponte, înființând un astfel de atelier la Galați în 1841, a adus „instrumente” și meșteri de peste hotare, iar Ion Dinovici, care a înființat în 1858, în Bârlad, un atelier de producere a lumânărilor, a adus unelte „de peste hotare” și a „alcătuit oameni cu acest meșteșug”. În anii 1860-1862, funcționau în Moldova aproximativ 60 de ateliere de producere a lumânărilor de seu și a
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
119 în orașe, cu 182 lucrători. Pe primul loc se situa orașul Iași, cu 32 de olării, urmat de orașul Botoșani, cu 27 de olării. În ceea ce privește cărămidăriile, în Moldova, numărul lor era în 1862 de 78, dintre care 67 fuseseră înființate între 1850 și 1863. În orașe funcționau 64 de cărămidării cu 417 lucrători, dintre care 85 erau femei și 22 copii. Aceste ateliere, dată fiind natura muncii ce se efectua acolo, se încadrează în marea lor majoritate în cooperația capitalistă
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
reparare a uneltelor. După cum se știe, încercările lui Sachetti, Mihalic de Hodocin și Conachi de a fonda „fabrici” de fier au eșuat. În epoca aceasta, totuși, două încercări au fost reușite: instalația mecanică de pe moșia Voinești a lui Alecu Negruți, înființată în 1863 de către Charles Bouchon, asupra căreia vom reveni în alt loc, și atelierele de reparat unelte de pe moșia Zvorâștea a lui Al. Moruzzi. În acest din urmă atelier, creat în 1860, se confecționau treierătoare, vânturători, grape, pluguri etc. Plugurile
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
capitaliste. În Moldova, primele manufacturi au apărut în a doua jumătate a secolului al XVIII-lea. În condițiile social-economice din acea perioadă însă, ele nu puteau să aibă decât un caracter feudal sau mixt (oamenii calificați, străini, erau plătiți), sunt înființate, cu o singură excepție (manufactura de la Vitejeni fondată de un negustor), de către domnitor (manufactura de la Chiperești) și de către mari boieri, care au monopolul producției în ramura în care au fondat întreprinderea și care folosesc munca clăcașilor. Neputând rezista concurenței străine
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
negustor), de către domnitor (manufactura de la Chiperești) și de către mari boieri, care au monopolul producției în ramura în care au fondat întreprinderea și care folosesc munca clăcașilor. Neputând rezista concurenței străine și a meșteșugarilor din interiorul țării, ele au eșuat. Manufacturile înființate la începutul secolului al XIX-lea, până la intrarea în vigoare a Regulamentului Organic, ca, de pildă, sticlăria logofetesei Măriuța Ghica de la Comănești, care funcționa în 1820 cu 31 de lucrători unguri și nemți, zalhanalele ce produceau său, cerviș etc. capătă
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
negustori și arendași. Forța de muncă salariată, folosită în manufacturi, precumpănea. Cea mai mare manufactură din Moldova, în perioada dintre 1848 și 1864, a fost zalhanaua de la Huși, a lui Glodeanu și Stere. Nu știm cu preciziune când a fost înființată acea zalhana, dar la 1848 ea funcționa. Este foarte probabil ca inițial acea zalhana să fi luat ființă ca o întreprindere mică, care ulterior, se pare, după 1850, să se fi dezvoltat. În 1850 zalhanalei i s-au făcut „meremeturi
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
fi nerentabilă. Deficitul din anul 1850 își are explicația în cheltuielile pe care le-au făcut patronii în vederea măririi întreprinderii. De altfel, zalhanaua s-a redresat ulterior, și-a mărit producția, iar patronii beneficiile. Concomitent cu fondarea zalhanalei, proprietarii au înființat alăturea și o crâșmă, prin care, firește, o parte din banii plătiți lucrătorilor le reveneau pe această cale. Funcționarea acelei zalhanale a găsit un important sprijin în târgoveții din Huși, care s-au opus intenției Departamentului din lăuntru care, pretextând
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
începutul secolului al XIX-lea, două manufacturi de postav. Ele însă au eșuat, fără a fi pregătit un contingent de specialiști sau lucrători calificați. Au dispărut după câțiva ani de funcționare vremelnică fără urmă. Până în anii 1853-1854, când Mihail Kogălniceau înființa fabrica sa de postav, nu găsim nici o manufactură textilă. Această situație ne permite să tragem concluzia că și în domeniul industriei textile, după încercări de fondare a unor manufacturi, încercări care au eșuat, s-a trecut direct de la producția micului
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
și a tendinței de prelucrare a lor de către înșiși proprietarii funciari n-a putut avea drept rezultat scăderea numărului de mori, ci, dimpotrivă, sporirea lui. De altfel, chiar alcătuitorii statisticii din 1860-1862 au înscris un număr de 1.319 mori înființate în Moldova între 1850 și 1863, ceea ce înseamnă mai bine de jumătate din numărul total al morilor indicat în 1863. Luând în considerație diferența de date între 1861 și 1863 pentru cele două ținuturi, la care probabil se mai adaugă
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
sociale interesate în înlăturarea îngrădirilor feudale atât de mare, încât guvernul a fost nevoit să renunțe la una din practicile feudale dăunătoare economiei: dreptul de monopol asupra morăritului mecanic în târgurile libere. Prima moară cu aburi în Moldova a fost înființată la Iași, în Păcurari, la 1846, de către o societate franceză. La 30 septembrie 1846, francezul Felix Barberot a primit un privilegiu exclusiv, adică monopolul producerii de făină prin folosirea forței aburului pe timp de 25 de ani. Dreptul său de
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]