73,470 matches
-
anunțuri cărora numai cei interesați le mai dădeau importanță , anunțul respectiv a fost așteptat și receptat în primul rând de familie. De aceea se legau ultimele și șingurele speranțe de a afla ceva despre dispărută. În virtutea atribuțiilor de serviciu, a reținut atențiAșacest anunț mai ales că se rșeferea la o dispariție din Vrancea. În dimineața zilei de 13 mai o echipă de pescari cu cele necesare practicării meseriei lor, într-o barcă pătrund dis-dedimineață pe canalul Dunăre - Marea Neagră în zona Cernavodă
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
caz și colonelul Ceacanica, însoțit de un subaltern al său, cpt. Constantin, un discipol care i-a confirmat aș teptările în ale profesiei, precum și căpitanul Jumară Grigore un tînărș capabil, venit de la Piatra Neamț. Suspectul principal, un anume Savin Ștefan, fusese reținut dar nu i se obținuse recunoaș terea faptei. Într-o dupăț amiază, în care eu aveam bilete la teatru, am fost informat că acesta va fi scos din arest, pentru continuarea anchetei. In această situație, l-am sunat pe domnul
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
ușa din spate, iar coborârea pe cea din față. Nu există control al biletelor, plata executându-se fie prin introducerea unor cartele într-un automat, fie prin depozitarea sumei de bani, în monede, într-o cutie metalică specială. Evident, automatul reține suma exactă de pe cartelă, însă cutia nu are cum să-ți numere banii, așa că plata exactă rămâne obligația morală a fiecărui pasager. Nici nu mai are rost să vă spun aici că singurii oameni care înșală autoritățile sunt străinii (am
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
abilitate și cu viclenie, acaparându-i generosului protector întreaga avere (între bunurile mobile intrând și amanta susnumitului, Chera Duduca). Scris într-un stil împiedicat, cu paranteze epice poticnite, Ciocoii vechi și noi este un desuet și ridicol tablou de moravuri, reținut de istoria literaturii autohtone doar grație vidului de concurență estetică din mijlocul căruia a răsărit precum o ignobilă floare de lotus. Dacă Murasaki nu-și permite niciodată să interfereze în destinul caracterelor, dovedind, prin aceasta, deopotrivă maturitate artistică și intuiție
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
în Japonia medievală și în Țările Române moderne, așa cum este oglindit acesta de cele două romane. "Era o zi menită a te face să te întorci cu gândul la epoca de glorie a universității", scrie nobila prozatoare niponă (care, să reținem, constata un declin al procesului deja în anul 1000). "Oameni de condiție înaltă sau modestă se întreceau în studii, iar nivelul de pregătire oficială creștea". În acest climat care favoriza performanța și erudiția, Yugiri, fiul lui Genji, "promovă cu ușurință
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
mai putea permite, în lumea de azi luxul de a trăi numai din scris?! R: Și-atunci? P: Atunci, dacă pot, fac o scurtă pauză și notez într-un carnețel ideea abia înmugurită. Dacă nu, încerc, pe cât posibil, s-o rețin până-n clipa când voi putea, în sfârșit, s-o aștern pe hârtie. R: Și, dacă memoria vă joacă feste? P: În acest caz, totul se duce pe apa Sâmbetei. Dar, nu-i nimic, vor veni alte și alte idei. R
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
Să fi ațipit, oare, puțin? Ori, să fi dormit de-a binelea?! Se pare că, atunci când te trezești, după ce ai avut un vis sau mai multe, îți amintești, în linii mari, cele întâmplate în somn (uneori, nici măcar atâta), dar nu reții fiecare detaliu, fiecare replică, chiar fiacare vorbuliță. Da, dar multe din cele visate s-au petrecut aievea. Poate nici n-a fost un vis adevărat, poate cărarea gândului m-a purtat către acele imagini... Nu știu precis dacă, în asemenea
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
simte obrajii ca focul. Arată ca un elev care, prins că a făcut o faptă rea, așteaptă cu inima la gură ce o să i se întâmple. “Păcat că n-ați venit dumneavoastră cu ei, spune comandantul” “Problemele școlii m-au reținut, cu toate că aș fi dorit să fiu lângă ei. De altfel, cu câțiva am păstrat o vie corespondență, dar niciunul din ei n-a scris un rând despre ceea ce spuneți dumneavoastră. Din exces de modestie, oare?” “Poate. Sau mai degrabă, din
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
în interese de serviciu, la N...” “Păi, dacă-i așa, iată și cartea mea de vizită” “O, mersi!”... “Atențiune, atențiune! Trenul accelerat din direcția București pentru...” ...IV.2. ... “Cum o cheamă, dragă, pe noua noastră colegă?” “Păi, după câte am reținut eu de la director... parcă... Epaminonda..., da, da, Epaminonda Toma” “Ce nume bizar! Un războinic și-un sfânt puși alături” “Și, pe de-asupra, sfântul acesta e și necredincios” “La cine te referi?” “La ăla din Biblie, sau din Noul Testament, dracu
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
mă pot prezenta în fața dumneavoastră decât cu fapte concrete” “(Da știu că le învăluie bine tovarășa asta. Auzind-o, ai crede că i se solicită cine știe ce situație complexă și complicată) De ce trebuie să te documentezi, tovarășa? Ce e așa de reținut o chestie simplă...” “(Hait! Mă ia tare!) Da, chiar acum mi-a fost adus dosarul. Vă cer iertare pentru întârziere. Da, tovarășului profesor Șerban i-a fost acordat calificativul BINE” “Cum așa?” “(Acum, chiar că nu mai am nici un dubiu
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
Sofocle sau Platon, un Dante sau Shakespeare, un Edison sau Einstein ne-au făcut să urcăm, una câte una, treptele devenirii noastre. În fapt, aceștia și alți puțini ca ei se pot numi, cu adevărat, oameni. Pe ei i-a reținut istoria, ei au definit natura reală a spiritului uman, ei au direcționat-o și înalțat-o; ceilalți? Hm! "Dar piară oamenii cu toți, S-ar naște iarăși oameni"... ...Nicolae Apostol lucra ca muncitor zilier într-o fabrică din N. Ca să-și
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
somn mi-a părut ca un tip manierat, binevoitor, bonom; chiar cult, atât cât poate fi de cult un secretar județean UTC. Secretar cu propaganda. În vis, însă, multe lucruri par altfel decât în realitate. De ce, oare? Poate pentru că subconștientul reține una sau câteva laturi din faptul de viață petrecut și, după aceea, prelucrează totul într-un fel anume, după un "proces tehnologic" greu de explicat și cu atât mai greu de anticipat. Dacă m-ar auzi vreun psiholog sau vreun
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
care îi este dat să viețuiască. El nu poate scrie orice și oricum, iar, dacă o face, încetează să-și mai merite acest nume. În cazul, însă, în care alege drumul celălalt, pana lui rămâne flacără mereu vie. Să mai reținem un lucru: toți marii gazetari au fost, în același timp, scriitori. Z: Frumos! Uite, ce-ar fi dacă, pentru unul din numerele viitoare, mi-ai da un eseu în care să inserezi aceste idei și multe altele. P: Nu sunt
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
După care s-a întors și a plecat spre el, alergând să-l ajungă din urmă. Am rămas sub lumina piezișă a după-amiezii târzii, cu câte o smochină în fie care mână, privind-o cum se îndepărtează. Nu i-am reținut nici măcar culoarea rochiei. În vale, pe undeva printre străduțele întortocheate ale orașului vechi, un copil tocmai ridicase în aer un zmeu. Paula Veselovschi Soarele pe linoleum În ultima săptămână a lui aprilie am fost trimis în delegație la ferma avicolă
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
mai mult în subconștient, hotăra să-l joace iar. Gândurile îi erau, de aceea, risipite în toate părțile, oricum nu la ce anume făcea în acel moment, nici, mai cu seamă, la ce i s-ar fi răspuns, încât rareori reținea vreo vorbă sau vreo idee din tot ce i se răspundea. Știu asta pentru că l-am văzut. Mai mult decât încercarea de a afla pe neașteptate ce își spun unul altuia oamenii, îl interesa un alt joc, rareori înțeles de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Le Café des Ormeaux sau cafenelele celebre, cu terasă, Le Globe, Le Nord, La Chesa, unde nu o dată întârziase pentru o prăjitură al cărei nume l-a uitat de mult; dar monumentul Brunswick, cu leii din față, pe care îl reținuse ea, asemenea tuturor străinilor, era în același loc. Lumea adunată la slujbele de la Saint-Pierre avea aceeași înfățișare, de parcă ceasurile s-ar fi oprit în loc, doar îmbrăcămintea, gustul, moda erau altele; în schimb, îngrămădirea de clădiri de Ev Mediu prin care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
oprise doamna Marga Pop, cu filosofii citiți, un val de vorbe ce n-ar putea fi reproduse în înșiruirea lor, pentru că nici chiar Andrei Vlădescu nu le-ar fi putut spune mai apoi în înșiruirea lor, nici măcar aproximativă, n-a reținut decât sensul lor și mai curând starea pe care ele ar fi trebuit s-o creeze și imaginea celei căreia i se adresau, un val de vorbe care construiau drumuri, forme, destine, evenimente, răscruci de vieți, vorbe adunate și adunându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
mai mult în subconștient, hotăra să-l joace iar. Gândurile îi erau, de aceea, risipite în toate părțile, oricum nu la ce anume făcea în acel moment, nici, mai cu seamă, la ce i s-ar fi răspuns, încât rareori reținea vreo vorbă sau vreo idee din tot ce i se răspundea. Știu asta pentru că l-am văzut. Mai mult decât încercarea de-a afla pe neașteptate ce își spun unul altuia oamenii, îl interesa alt joc, rareori înțeles de ceilalți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
aleile întortocheate și înguste spre cavoul impunător și arogant al colonelului Beldiman. Andrei Vlădescu a continuat să rămână departe. Nu era nevoie să se apropie. În buzunar avea scrisoarea știută, în urechi îi răsuna glasul știut, memoria lui avea să rețină toate amănuntele. Nu s-a apropiat nici când doamna Cecilia Beldiman a început să icnească și să strige, înfiorător de ascuțit, într-un acces de isterie, numele surorii sale, până au îndepărtat-o de lângă cavou și i-au dat niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
am fi închipuit ce se pregătește și ce, în acea clipă, era deja hotărât. Iar noi nu eram decât niște marionete. Cam așa a fost. Vorbeau Anca, Sergiu, Diaconu - secretarul general de redacție, se repetau sau poate obosisem, n-am reținut mare lucru. Pe urmă a fost Sergiu Șerban, foarte logic, „economic“, cum spune el, pe puncte, desfășurându-și argumentele într-un lanț din care e imposibil să lipsească verigi, dar întrerupt penibil și el, admonestat să revină la obiect și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
monetarul. Uneori apărea Meme, înalt, subțire, cu privirea ușor superioară și ușor enigmatică, atrăgând ca un magnet femeile care poate chiar i se dăruiau în secret sau noi bănuiam că i se dăruiau în secret, iar Radu Dascălu abia își reținea nemulțumirea și invidia sub o mască de indiferență față de cele mult prea lumești, în acea cameră unde el, Andrei Vlădescu, se ducea adesea pentru că nu o dată discutau chestiuni cu adevărat interesante despre cultură, artă, mișcarea literară, dar de multe ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
fi fost la început, să fi avut tendința mai degrabă, ce fusese de multă vreme depășită. Se afla deja la extrema cealaltă, donjuanescă, gustând parfumul și imediat părăsind floarea care se arăta mult prea grabnic ofilită și incapabilă să-l rețină ori chiar nedoritoare să-l rețină. Dar mai ales în extrema aceasta deznădejdea îi tulbura adâncurile sufletești. S-ar putea spune că trăia în două planuri diferite, niciodată suprapuse, deși mereu prezente împreună: unul - dorința firească de iubire, acaparatoare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
avut tendința mai degrabă, ce fusese de multă vreme depășită. Se afla deja la extrema cealaltă, donjuanescă, gustând parfumul și imediat părăsind floarea care se arăta mult prea grabnic ofilită și incapabilă să-l rețină ori chiar nedoritoare să-l rețină. Dar mai ales în extrema aceasta deznădejdea îi tulbura adâncurile sufletești. S-ar putea spune că trăia în două planuri diferite, niciodată suprapuse, deși mereu prezente împreună: unul - dorința firească de iubire, acaparatoare și nemărturisită; celălalt - incapacitatea de a-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Pe drum și-a dat seama că abia acum îl invita la ea, data trecută insistase el să treacă și ea acceptase într-o doară. Acum îl chema, cu un glas speriat, plin de dorinți, nemulțumit. Intrând, pricepu că nu reținuse nimic din acel spațiu prea mic pentru traiul unui om. Acum, când îl vedea prima oară, în lumina gălbuie și chioară a veiozei, i se păru complet străin - o semiobscuritate mișunând de umbre mari și nesigure, cu patul pregătit pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
să-i vorbesc și să nu mă mai închid. Vreau și nu vreau. Vreau și nu vreau ce vrea ea. De fiecare dată abia aștept să o văd - se gândea - și de fiecare dată iese prost, sau aproape, pentru că-mi rețin vorbele și gesturile și mângâierile și o întristez. Mă înfurii pentru că altfel vreau să fie. O văd așteptând să revin asupra subiectului căsătoriei și eu nu revin și nu știe ce să creadă. Plec de aici trist și furios, deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]